Έτσι δεν πάμε πουθενά!

Αποτέλεσμα- ντροπή για τον ΠΑΟΚ που έμεινε ισόπαλος κόντρα στην ΑΕΛ στο πρώτο παιχνίδι του νέου έτους ...
Έτσι δεν πάμε πουθενά!

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Ναι, ο ΠΑΟΚ προσπαθεί να κάνει μια νέα αρχή. Ναι, έχει καινούριο προπονητή που δεν έχει χτίσει ο ίδιος την ομάδα. Ναι, το ρόστερ δεν έχει την προ διετίας ποιότητα. Ωστόσο, τίποτα από όλα αυτά δεν αποτελεί δικαιολογία για το χθεσινό αποτέλεσμα – ντροπή κόντρα στην χειρότερη ομάδα της κατηγορίας.

Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, η εμφάνιση του Δικεφάλου στο πρώτο ημίχρονο δεν ήταν κακή. Η ομάδα κράτησε την μπάλα, πίεσε και δημιούργησε πληθώρα ευκαιριών για να προηγηθεί. Είχε δοκάρι, είδε τον αντίπαλο να απομακρύνει πάνω από τη γραμμή του τέρματος και δεν κατάφερε να προηγηθεί.

Η εικόνα αυτή δεν συνεχίστηκε και στο δεύτερο ημίχρονο. Η αδιανόητη εμμονή με τον Μουργκ σε ρόλο δεκαριού να είναι εξαφανισμένος από τον αγωνιστικό χώρο και η τρύπα στα χαφ του άξονα που αδυνατούσαν να δημιουργήσουν το οτιδήποτε, φωνάζουν ένα μόνο πράγμα: Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται ενίσχυση με έτοιμους και ποιοτικούς ποδοσφαιριστές έτοιμους να κάνουν τη διαφορά. Μόνο έτσι μπορεί να επανέλθει σε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Δεν είναι δυνατόν να χρειάζεσαι είκοσι ευκαιρίες για να βάλεις ένα γκολ και ο σέντερ φορ σου να είναι αόρατος επί ενενήντα πέντε λεπτά. Δεν μπορεί να ακριβοπληρωμένα σου στόπερ να δέχονται τόσο εύκολα την επέλαση του παίκτη της ΑΕΛ που πέρασε το κέντρο μία φορά σε όλο το παιχνίδι.

Αναφερόμενος στα στόπερ, ας περάσουμε και στις προπονητικές ανορθογραφίες. Η πρώτη ακατανόητη αλλαγή έχει να κάνει με την τοποθέτηση του Βαρέλα ως αριστερό στόπερ. Μία θέση που δεν τον βολεύει, εκθέτει όλες τις τεχνικές και ταχυδυναμικές του αδυναμίες, στερεί από την ομάδα την πρώτη πάσα του Μιχαηλίδη και δεν προσφέρει απολύτως τίποτα.

Η δεύτερη ανορθογραφία είναι, όπως προαναφέρθηκε, η τοποθέτηση του Μουργκ στον άξονα μπροστά από τα δύο κεντρικά χαφ. Ο Αυστριακός δεν είναι δεκάρι. Είναι δεξί εξτρέμ που συγκίνει και πέφτει συνεχώς πάνω στον Ζίφκοβιτς και τον εξαφανίζει. Ο ΠΑΟΚ είναι απαραίτητο να παίζει με τρία χαφ, για να κρύβει τις αδυναμίες του. Είναι ακατανόητο γιατί ο Σβαμπ μπήκε στο 82ο λεπτό όντας η πρώτη ( !) αλλαγή.

Είναι επίσης ακατανόητο το γιατί ο Πάμπλο άργησε τόσο πολύ να ρίξει τον Τσόλακ στο γήπεδο. Ναι, δεν τον πιστεύει, ναι δεν είναι καλός, ναι είναι υπό διωγμό. Αν όμως δεν μπορείς να τον εμπιστευτείς δίδυμο στην κορυφή για ένα εικοσάλεπτο, τότε πάρε τον Κούτσια στην αποστολή και χρησιμοποίησε αυτόν. Απλά και λογικά.

Συνοπτικά δύο είναι τα ζητούμενα. Πρώτον, η αλλαγή νοοτροπίας παικτών και προπονητή και δεύτερον η ουσιαστική και ποιοτική ενίσχυση της ομάδας με παίκτες έτοιμους να κάνουν τη διαφορά.

Ώρα για τη διοίκηση να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων ...

Διαβάστε ακόμη...