Πέρασε το πιο σημαντικό εμπόδιο!

Ήταν ένα παιχνίδι που θα σημάδευε όλη τη χρονιά και ας ήταν μόλις το πρώτο της νέας αγωνιστικής περιόδου. Ένα παιχνίδι που έκρινε πολλά τόσο σε οικονομικό, όσο και σε αγωνιστικό επίπεδο, καθώς ο Δικέφαλος από τη μία παλεύει να ενισχυθεί με τη δαμόκλειο σπάθη του ffp Πάνω από το κεφάλι του, ενώ από την άλλη έπρεπε να επιστρέψει και σε ομίλους Ευρωπαϊκής διοργάνωσης...Τουλάχιστον του Europa League.

Παίκτες και προπονητής έπρεπε να δώσουν απαντήσεις και αυτό έκαναν. Ο ΠΑΟΚ μπήκε πολύ δυνατά και με όπλο το γρήγορο transition που προσφέρει η διάταξη με την οποία παρατάσσεται, κατάφερε να βγάλει knock out τον αντίπαλο μέσα σε μισή ώρα σημειώνοντας τρία γκολ, κάτι που δεν περίμενε ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός του.

Όπλο του ΠΑΟΚ χθες ήταν η ταχύτητα στην αντεπίθεση, το ατελείωτο pressing ειδικά του Πέλκα στο πρώτο ημίχρονο, αλλά και το σωστό διάβασμα του αντιπάλου. Ορθά ο δικέφαλος είδε πως στη θέση του δεξιού μπακ του αντιπάλου αγωνιζόταν ένας εξτρέμ και χτύπησε από εκείνη πλευρά τρεις φορές για να βάλει ισάριθμα γκολ.

Στο δεύτερο ημίχρονο, ο ΠΑΟΚ έριξε ρυθμό και γιατί έπρεπε να παγώσει το παιχνίδι, αλλά και γιατί στις 25 Αυγούστου είναι αδύνατον να συνεχίζεις να πιέζεις τον αντίπαλο με τέτοιο τρόπο. Έστω και έτσι όμως, έφτασε πολύ κοντά στο γκολ με κλασικές ευκαιρίες άλλες δυο φορές, ενώ αν συνυπολογίσουμε και το χαμένο πέναλτι του Άκπομ καταλαβαίνουμε πως ο ΠΑΟΚ έχασε ευκαιρίες για ακόμη μεγαλύτερη νίκη.

Ωστόσο, από τις νίκες πρέπει να κρατάς τα θετικά μα και τα αρνητικά. Ένα αρνητικό ήταν η αδυναμία του Δικεφάλου να κυκλοφορήσει την μπάλα και να παγώσει το ρυθμό κάνοντας κατοχή. Αυτό έγινε και γιατί οι δύο κεντρικοί χαφ του Δικεφάλου δεν είναι ταχείς ( Σβαμπ και Καντουρί), αλλά και γιατί οι δύο μεσοεπιθετικοί (Πέλκας και Τζόλης) είναι περισσότερο επιθετικοί, παρά μέσοι.

Επίσης η αμυντική τριάδα δεν ήταν σταθερή σε αρκετά σημεία, αλλά ας μην ξεχνάμε πως αποτελείται από δύο βαριά κορμιά (Βαρέλα και Ίνγκασον) που σε αυτή τη φάση της προετοιμασίας είναι λογικό να είναι βαρείς, ενώ ο Μιχαηλίδης είναι μόλις είκοσι ετών και είναι λογικό να έχει κάποιον εκνευρισμό.

Περνώντας στη διάταξη της ομάδας, αυτό το 3-4-2-1 που παίζει ο ΠΑΟΚ του Φερέιρα είναι εξαιρετικό για παιχνίδια που ο αντίπαλος δίνει χώρο στα μετόπισθεν, επειδή αγωνίζεται ψηλά, όπως η Μπεσίκτας χθες. Σε ματς στην Ελλάδα όμως, που στο 99% των περιπτώσεων ο αντίπαλος θα αμύνεται μαζικά πίσω από τη μπάλα, τα πράγματα θα είναι δύσκολα.

Για να ανταποκριθεί η ομάδα, χρειάζεται να ενισχυθεί με έναν ποιοτικό και ταχυδυναμικό μέσο, με έναν ποιοτικό μεσοεπιθετικό, αλλά και με ένα φορ με μεγαλύτερη ευχέρεια στο σκοράρισμα και ατομική ενέργεια.

Υ.Γ: Τεράστιο μπράβο στον Χρήστο Τζόλη που έκανε συγκλονιστική εμφάνιση και έριξε τα φώτα επάνω του. Αν συνεχίσει να δουλεύει έτσι, είναι σίγουρο πως θα γράψει ιστορία.