Περί αυταπάρνησης ...

5.000 και παραπάνω άτομα, κατέκλυσαν το δημοτικό στάδιο της πόλης μου και έδωσαν -ξανά- την εικόνα μιας μικρής Τούμπας. Μιας μικρής, σύγχρονης Τούμπας.

Με αυτόν το μικρό πρόλογο, μάλλον ήρθε η ώρα που θα πρέπει να ορίσουμε το τι σημαίνει ο "μπετόβλακας": Ευκολάκι. Αυτός που πάει στα τσιμέντα, για να κάνει το βλάκα.

Εσύ με τη γκόμενα και το λευκό trendy μπλουζάκι που μου έσκασες χθες σένιος ανάμεσα στο λαό, που από κάτω σου ήταν παλικάρια που μόλις είχαν φτάσει από τη Τσεχία και φώναζαν όσο τους άφηναν οι φωνές τους ΠΑΟΚ ΟΛΕ, εσύ που δεν έβγαλες ούτε ένα αναθεματισμένο κιχ, ένα ΠΑΟΚ ρε γαμωτο σε όλο τον αναθεματισμένο αγώνα, ένα χειροκρότημα, ένα μπράβο, ένα "δεν πειράζει, το επόμενο", εσύ ρε μπετόβλακα, καθόσουν στο τέλος του αγώνα και έβριζες με όλη τη δύναμη σου το Μαλεζά.

Εσύ με το άσπρο το molto μπλουζάκι του Δικεφάλου, ο μεσήλικας στην άκρη του κάγκελου, που σε όλο το ματς, μια φορά, ένα ΠΑΟΚ δεν είπες. Αλλά στο τέλος έβριζες για πέντε λεπτά το σόι του Ίβιτς. Είσαι μπετόβλακας.

Εσύ, που ήρθες μέχρι τη Βέροια για να μου κάνεις από το πρώτο λεπτό τον προπονητή, που πάει αυτός, που βάζει εκείνο, γιατί δεν έκανε 18 τακουνάκια πριν κάνει το σουτ και όλα τα απλά που ο άμπαλος προπονητής μας δε βλέπει, που σε όλο τον αγώνα προσπαθώ να φωνάξω, να στηρίξω την ομάδα μου αλλά εσύ εκεί, να μου κάνεις τον έξυπνο και δεν με άφηνες να βγάλω τα γούστα μου. Είσαι μπετόβλακας ρε φίλε. Είσαι.

Ο καθένας μας μπορεί να βρει ένα μπετόβλακα δίπλα του. Το θέμα είναι να σταματήσει η ύπαρξη τους.

Αν, Αν λεω, θέλουμε έναν ΠΑΟΚ πρωταθλητή, πρέπει πρώτα να ξαναγίνουμε ΕΜΕΙΣ πρωταθλητές. Ο Λαός του ΠΑΟΚ να ξαναβρεί τη θέση του στην κορυφή των οπαδικών κινημάτων.

Πρωταθλητές στη στήριξη, την υπομονή, την καλόπιστη κριτική, την τρέλα, την αλητεία, την αυταπάρνηση για να είμαστε στο πλευρό του Δικέφαλου όπου και αν ταξιδεύει. Τη φωνή μας όχι κατά των μελών της ομάδας μας αλλά το απλό, λιτό και παγκοσμίως κατανοητό: ΠΑΟΚ ΟΛΕ.

Που δεν μας ένοιαζε αν η ομάδα θα παίξει καλά (τα κρατούσαμε μέσα μας για το ενενηντάλεπτο του αγώνα) αλλά να δείξουμε στον απέναντι ότι μπορεί η ομάδα να μην πηγαίνει καλά, ο λαός της όμως θα είναι πάντα πρωταθλητής. Όλους τρέλα τους πουλάμε και θα τους $#$@σουμε.

Μου αρέσει που πολλοί, μέσα στην προσπάθεια τους να υποβαθμίσουν τις προσπάθειες του αγωνιστικού τμήματος αναφέρονται συχνά πυκνά στον Παύλο Γκαρσία που κάποτε είχε πει ότι ο ΠΑΟΚ είναι μάχη και θυσία. Ξέρετε από που το έμαθε αυτό; ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΡΚΙΔΑ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ ΠΑΟΚ.

Τέρμα οι μπετόβλακες στο τσιμέντα του ΠΑΟΚ. Τότε, θα είμαστε πρωταθλητές. Αν όχι στο γήπεδο, σίγουρα -ξανά- εκτός. Όχι τίποτα άλλο, άλλα είναι μεταδοτικοί. 

Μέσα σε λίγες ημέρες η μοίρα μου έδωσε τη δυνατότητα για μια ευθεία αντιπαράθεση μεταξύ του ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ λαού του ΠΑΟΚ και του ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ,ΜΙΖΕΡΟΥ ΠΑΟΚ. Και ευχαριστώ που έζησα για να το δω αυτό. Αλλά θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου, έστω στο λίγο ελάχιστο που η ατομικότητα μού προσφέρει, να το αλλάξω. Δεν είναι πιο πολύπλοκο από αυτό το εξής απλό: Εγώ θέλω τον ΠΑΟΚ του Λίμπερετς, όχι τον ΠΑΟΚ της Βέροιας. Και ΠΑΟΚ, ήταν, είναι και θα είναι και ο ΛΑΟΣ του._

υγ: Σαφώς και δεν αναφέρομαι σε κανένα απο τα παλικάρια που πήγαν φώναξαν αλλά δεν τους έδωσε και η ομάδα το κάτι παραπάνω. Αυτοί, δικαιούνται τα παράπονα τους.