Από... πέσιμο!

Δεν είναι καθόλου καλά ο γείτονας φέτος. Πίεση, ζαλάδες, χοληστερίνη... χλωμό τον κόβω! Και ο ίδιος το ξέρει, βέβαια, ότι δεν την παλεύει την κατάσταση στην ηλικία που έφτασε. Κοντεύει τα εκατό και ένα προαίσθημα, είναι αλήθεια, το είχε από την αρχή! Ότι δεν θα «πάει» φέτος από χ3σιμ0, αλλά από... πέσιμο!

-Αχ, Ντίνο μου, μάλλον δεν θα είμαι εδώ μαζί σου στα εκατό...

Και γω πως θα σε εκδικηθώ, ρε Χάρη μου, έλεγα από μέσα μου. Κοτζαμάν σύνθημα του έβγαλα για να τιμήσω τα εκατοστά του γενέθλια και αυτός ο άκαρδος ετοιμάζεται να με αφήσει μόνο μου. Τι να κάνω! Θα αναγκαστώ και θα υποχρεωθώ να το μάθω στο φίλο μου από την Καλαμαριά, γιατί τους βλέπω να συναντιούνται για τα καλά του χρόνου.

«Εμείς δεν πέ-σαμε ποτέ κουφάλες, εκεί στη Β΄ε-θνι-κή»... «δυό φορές». Ευτυχώς ο «χορός» δεν θα έχει πρόβλημα εδώ, μια και ταιριάζει απόλυτα το «τρεις φορές». Δεν μπορώ, όμως, να πω το ίδιο για την επόμενη φορά που το «τέσσερις φορές» αλλάζει εντελώς το ρυθμό!

Κάτι ήξερε ο Χαρίλαος προ ημερών που μέσα στο καταχείμωνο έκανε τα καλοκαιρινά του τα ψώνια! Ψάθες, καπέλο, μαγιό και μάσκα για τις βουτιές στη Β' εθνική! Εκπτώσεις βλέπετε και είπε να μην αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Μου ήρθε και φαρδύς-πλατύς και μου τα προβάριζε. Μούρλια του πάνε, οφείλω να το παραδεχτώ! Μόνο που δεν κατάλαβα αυτήν την κιτρινοκόκκινη διχρωμία που επέλεξε! Σπάω το κεφάλι μου, μα με τίποτα δεν μπορώ να μπω στο μυαλό του! Γούστα είναι αυτά θα μου πείτε και δεν μου πέφτει λόγος εμένα. Εδώ έχει αρχίσει να τρώει γαύρο, που τόσα χρόνια έλεγε τάχα ότι τον σιχαίνεται, στο χρώμα του μαγιό θα κολλήσουμε!

Μ΄ αρέσει που μου το έπαιζε και νταής και αφεντικό της πόλης ο χαλκέντερος! Ούτε τα χαπάκια που του έστειλε το Γενάρη ο θείος του ο Βαγγέλης φαίνονται να είναι ικανά να τον βοηθήσουν για να αποτραπεί το μοιραίο. Τίποτα! Από το κακό στο χειρότερο η υγεία του Χαρίλαου και οι σφαλιάρες της ζωής διαδέχονται η μία την άλλη. «Άπονη ζωή, μας πέταξες στης βαθμολογίας την άκρη» βλέπω να τραγουδάνε ντουέτο η Μαρινέλα με τον Αντύπα... ε, όχι μόνο εκείνα τα γλυκανάλατα που λέγανε τότε στο Παλέ! Μεταξύ μας τώρα, τι θα λέγατε να το αλλάζατε σε «ασανσέρ της πόλης»; Αυτή δεν είναι η πραγματικότητα;

Αχ, ρε Χαρίλαε! Πάλι τα ίδια! «Άρης, εκδρομές, μ' αγροτικά... έτσι μάθατε από παιδιά!». Λάδια, φίλτρα, σέρβις και όλα έτοιμα για ένα ακόμα ταξιδάκι στην υπέροχη ελληνική φύση! Και μη μου στενοχωριέσαι καθόλου! Ντροπή ήταν η πρώτη φορά... η τρίτη είναι πλέον συνήθεια!

Η σειρά μου, τώρα, για το δικό μου ποιηματάκι. Ιδού:

Τηρώ δεξά, τηρώ ζερβά,
τηρώ και παραπέρα,
κι όμως δεν βλέπω πουθενά,
την κίτρινη χολέρα.

Τρίτη φορά μ' αρνήθηκε,
τρίτη φορά μ' αρνιέται
και σε κατηγορία άλληνε,
του χρόνου θα ... κυλιέται

Μην κλαις και μην οδύρεσαι
και κοίτα να 'σαι χαλαρή,
όταν στην πλάτη σου ξεσπούν
Βύζας, Ψαχνά και Καλλονή.

(Για το [κυλιέται], εάν έχετε καμιά καλύτερη ιδέα, βοηθήστε με... Καλά-καλά...από μέσα σας μη φάμε και καμιά μήνυση!)

ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚάρα μου,
ζω ΜΟΝΟ για σένα ομαδάρα μου !