ΠΑΟΚ εναντίον ΠΑΟΚ

Υπάρχει μία έκφραση που αναφέρει χαρακτηριστικά «Bizim PAOK», δηλαδή, ο δικός μου ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ που κρύβει ο καθένας μέσα του. Ο ΠΑΟΚ με τον τρόπο που ο καθένας αντιλαμβάνεται αυτό τον τεράστιο σύλλογο. Που δεν είναι απλά ένας σύλλογος αλλά μια ολόκληρη ιδέα. Μια ιδέα που κάποιοι προσπαθούν να οικειοποιηθούν εντελώς απροκάλυπτα, δίνοντας μια διαφορετική έννοια στη λέξη Bizim, μια έννοια που ενώ δε μας αρέσει, κυριαρχεί συνεχώς παντού γύρω από αυτό το σύλλογο και χαρακτηρίζει πολλούς!

Την ώρα που γράφω αυτό το κείμενο είναι βράδυ Σαββάτου κι επειδή ξημερώνει μια σημαντική μέρα για μένα (γενέθλια), θα μπορούσα κάλλιστα να είμαι κάπου έξω, να διασκεδάζω με κάποια παρέα και να περνάω καλά. Παρόλα αυτά, δεν το κάνω.. Μένω μέσα να παρουσιάσω κάποιους προβληματισμούς μου που μεγάλωσαν ακούγοντας σε μία ειδική εκπομπή κάποιους ρεπόρτερ του ΠΑΟΚ να αναλύουν κάποια πράγματα σκιαγραφώντας κάποια δεδομένα..

Τελικά, θα ήθελα να ρωτήσω κάποιους μέσα από την ΠΑΟΚτσήδικη οικογένεια... Πόσο ΠΑΟΚ νιώθετε ορισμένοι; Πόσο χαρούμενοι είστε με την υπάρχουσα κατάσταση και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που πλανάται γύρω από το όνομα του ΠΑΟΚ; Γιατί τους τελευταίους μήνες, νομίζω ότι έχουμε χάσει κάθε μέτρο αναφορικά με αυτό τον μεγάλο σύλλογο. Το σύλλογο που παρόλο όλοι υποκλίνονται, τόσο εντός, όσο κι εκτός Ελλάδος, εμείς έχουμε βαλθεί από μόνοι μας να τον μικραίνουμε κάθε μέρα και περισσότερο.

Το είπε πριν από μερικά χρόνια ο Άγγελος Αναστασιάδης. Το επανέλαβε πέρυσι κι ο Παύλος Δερμιτζάκης. Τα κάστρα πέφτουν από μέσα. Μία έκφραση προερχόμενη από δύο ανθρώπους που έζησαν τον ΠΑΟΚ από μέσα τόσο ως ποδοσφαιριστές, όσο κι ως προπονητές σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και σε διαφορετικές συγκυρίες.

«Τα κάστρα πέφτουν από μέσα». Τεράστια έκφραση. Με ακόμη πιο τεράστια σημασία. Για όσους νιώθουν τι σημαίνει ΠΑΟΚ και το τι πρεσβεύουν αυτά τα 4 γράμματα, αυτή η φράση είναι η πιο απαγορευμένη. Πιο απαγορευμένη ακόμη κι από την πιο προσβλητική ήττα. Γιατί ο ΠΑΟΚ, από όποιον κι αν χάσει σε ένα παιχνίδι, την επόμενη ημέρα θα συνεχίσει να υπάρχει. Ο ΠΑΟΚ όμως, όταν φτάσει στο σημείο να φάει τις σάρκες του από μόνος του, θα λυγίσει κι από μόνος του θα καταστραφεί..

Ο πρόλογος που κάνω είναι σημειολογικός για πολλούς λόγους. Θέλω να δώσω έμφαση σε κάτι που όλοι μας ξεχνάμε και που κάποια στιγμή πρέπει κάποιος τρελός να τους τα θυμίσει. Κι αποφασίζω να παίξω το ρόλο του τρελού εγώ, μπας και κάνω μία ύστατη προσπάθεια να βοηθήσω κάποιους να δουν τα πράγματα και πίσω από την όμορφα περιποιημένη πρόσοψη!

Πίσω από αυτή την πρόσοψη, υπάρχουν τοποθετημένα κάποια μαχαίρια.. Μαχαίρια τα οποία παραμένουν σε περίοπτη θέση, έτοιμα να χρησιμοποιηθούν από αυτούς που θα βάλουν το «εγώ» πάνω από το «εμείς» και θα προσπαθήσουν, έχοντας ως όμηρο τον ΠΑΟΚ, να αποδείξουν ότι μπορούν με λίγα περισσότερα μέσα (χρήματα στην προκειμένη) να κερδίσουν κάτι σε προσωπικό επίπεδο, αδιαφορώντας για το σύνολο!

Κι επειδή βαρεθήκατε να διαβάζετε θεωρίες, πάμε στο ζουμί του θέματος.

Διοίκηση ΠΑΟΚ: το μετέωρο βήμα

Συμπληρώνουμε αισίως μία βδομάδα μετά τη λήξη της θητείας της απερχόμενης διοίκησης πρωτοδικείου της ομάδας κι ακόμη δεν έχουμε τίποτα ουσιαστικό αναφορικά με τα στελέχη που θα απαρτίσουν τη νέα διοίκηση. Σύμφωνα με τα όσα διαβάζουμε από τους ρεπόρτερ της ομάδας, το μεγαλύτερο αγκάθι για την ολοκλήρωση των διοικητικών ζυμώσεων αφορά στο κομμάτι της συνύπαρξης Ζαγοράκη – οικογένειας Σαχπατζίδη στο ίδιο σχήμα.

Από τη μία ο Θοδωρής Ζαγοράκης, ένας άνθρωπος που συσπείρωσε κι ένωσε το λαό του ΠΑΟΚ σε εντυπωσιακά επίπεδα και κατ' επέκταση έδωσε όραμα στην ομάδα, στέλνοντας την, με τις επιλογές του και με κάποια πρόσωπα δίπλα του, να αφήσει πίσω το μέτριο αγωνιστικό κι όχι μόνο προφίλ της ομάδας σε Ελλάδα κι Ευρώπη και να την ανεβάσει σε υψηλότερα επίπεδα, χωρίς όμως να καταφέρει να απαλείψει και μια για πάντα το μεγάλο πρόβλημα του συλλόγου, τη μιζέρια!

Από την άλλη ένας επιχειρηματίας που κατά καιρούς έχει απασχολήσει την κοινωνία με τις επιχειρηματικές του κινήσεις και τις διασυνδέσεις με πρόσωπα της πολιτικής, που δε δίστασε σε ένα καλοκαίρι πολλών οικονομικών τρικυμιών να διαθέσει ένα σεβαστό ποσό, πάνω στο οποίο όμως στηρίζετε και θέτει, θεωρώντας ότι έχει το δικαίωμα βάσει ποσοστού μετοχών, να αναδείξει αυτός το διοικητικό σχήμα για τη νέα ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Το όνομα του; Γιώργος Σαχπατζίδης!

Δεν ξέρω αν μιλάμε για «σύγκρουση ιδεών», ή για κάτι περισσότερο. Δεδομένο πάντως θεωρείται το γεγονός ότι ο επιχειρηματίας θέτει τους δικούς του κανόνες σε ένα παιχνίδι όμως που η οικογένεια του ΠΑΟΚ και περισσότερο ο ίδιος ο ερασιτέχνης, έχουν τον τελευταίο λόγο με την έγκριση της οποιαδήποτε ληφθείσας απόφασης!

Για μένα, κανένα φυσικό πρόσωπο δεν μπορεί να είναι πάνω από την ιδέα που λέγεται ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ είναι ένα ιστορικό σωματείο με προσφυγικές καταβολές και κουβαλάει από πίσω του πολύ κόσμο. Κόσμο ο οποίος είναι πολυπληθής τόσο σε όγκο, όσο και σε απόψεις. Σε μία κοινωνία όπως αυτή του ΠΑΟΚ, όλες οι απόψεις είναι δεκτές και προς συζήτηση, αρκεί να είναι μέσα σε κάποια λογικά πλαίσια κι όχι να αγγίζουν τα όρια της τρέλας.

Εγώ, προσωπικά, ως τέτοια εκλαμβάνω την πρόταση του Σαχπατζίδη να ζητήσει, το νέο διοικητικό σχήμα να απαρτίζεται από 5 μέλη, εκ των οποίων τα 2 θα είναι οι γιοι του! Με λίγα λόγια με κάνει να πιστεύω, δίχως ίχνος εμπάθειας προς το πρόσωπο του και χωρίς να μηδενίζω τα όσα προσέφερε στην ομάδα, πως με τα λεφτά του θέλει να έχει το πάνω χέρι στη διοίκηση της ομάδας.

Κάτι τέτοιο εμπεριέχει αρκετά ρίσκα και είμαι σίγουρος ότι και ο ίδιος ο ΑΣ δε θα εγκρίνει μία τέτοια πρόταση. Θα θεωρηθεί τουλάχιστον ύποπτη η αποδοχή ενός τόσο μικρού σχήματος, τη στιγμή που στο τραπέζι των συζητήσεων έχουν τεθεί και οι λύσεις μιας διοίκησης των 7 ή ακόμη και των 9 ατόμων με συγκεκριμένες αρμοδιότητες στον καθένα και με την «πολυτέλεια» να μπορεί η ΠΑΕ ΠΑΟΚ σαν διοίκηση να έχει ισχυρότερη παρουσία εκεί όπου απαιτείται!

Αυτά, όσον αφορά όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες και μας απασχολούν μιας και το αγωνιστικό κομμάτι είναι πλέον σε δεύτερη μοίρα, ελλείψει κι αγωνιστικών υποχρεώσεων. Σε αυτό το σημείο πάντως, θα ήθελα να προσθέσω μερικά πράγματα που όλοι μας ξεχνάμε και θα πρέπει να κρατήσουμε καλά μέσα στο μυαλό μας, καθώς φαίνεται ότι τελικά το να ζήσουμε σαν λαός για δεύτερη φορά το dejavu, θα σημάνει αυτόματα και την οπισθοδρόμηση μας σαν οντότητα στην ιστορία..

Για να γίνω πιο αντιληπτός από όλους, θα ήθελα να παραθέσω ένα όνομα: Γιώργος Παντελάκης. Ο άνθρωπος ο οποίος μνημονεύεται ως τις μέρες ως ο στυλοβάτης της ΠΑΟΚτσήδικης ιδέας, της ανάδειξης του ΠΑΟΚ σε μία μεγάλη ομάδα, ως ο δημιουργός της περίφημης ομάδας της δεκαετίας του '70, ως ο οραματιστής ενός μεγάλου ΠΑΟΚ, ως ο Άνθρωπος με αρχές, ήθος κι αξιοπρέπεια. Κι όμως, αυτός ο μεγάλος άντρας έφυγε κυνηγημένος από την ομάδα! Στην πορεία βέβαια, η ιστορία, τα αποτελέσματα και σύσσωμος ο ΠΑΟΚτσήδικος λαός, πλέον και μετά θάνατον, τον ανακηρύσσει ως τον πιο πετυχημένο παράγοντα (πρόεδρο) της ομάδας του ΠΑΟΚ!

Κάποιοι θα συμφωνήσετε με αυτό που γράφω, όμως θα αναρωτηθείτε που κολλάει ο Παντελάκης με τα διοικητικά της ομάδας και την υπάρχουσα κατάσταση στα διοικητικά της ομάδας μας. Η απορία σας θα λυθεί μόλις σας παραθέσω τον παρακάτω προβληματισμό που έχω.

Κράμερ εναντίον Kράμερ

Το καλοκαίρι του 2007, ο ΠΑΟΚ θα έκανε το πιο αποφασιστικό βήμα για τη σωτηρία του. Η ομάδα ήταν στα πρόθυρα διάλυσης. Την προηγούμενη χρονιά, το αγωνιστικό κομμάτι είχε χάσει στα χαρτιά την έξοδο του στην Ευρώπη από τη.. Χαλκηδόνα του Σπανού. Το συγκεκριμένο καλοκαίρι, οι Σύνδεσμοι του ΠΑΟΚ πήραν την κατάσταση στα χέρια τους κι αποφάσισαν να κηρύξουν ΑΠΟΧΗ διαρκείας στην Τούμπα. Η διοίκηση των Γούμενου – Παγώνη είχε αποδειχθεί εξαιρετικά λίγη για τον ΠΑΟΚ κι ο ΠΑΟΚτσής οπαδός έψαχνε άμεσα τρόπους για να ξεφορτωθεί τους δύο αυτούς «μεγαλομετόχους», ψάχνοντας ταυτόχρονα και τη διάδοχη κατάσταση..

Μετά από ένα χρονικό διάστημα αγωνίας και πολλών συζητήσεων, η λύση βρέθηκε με τους Γουμενοπαγώνηδες να μας αδειάζουν τη γωνία και τον Ζαγοράκη να μπαίνει μπροστά αποδεχόμενος της πρότασης των συνδεσμιτών προς το πρόσωπο του και με την καθολική υποστήριξη ολόκληρου του ΠΑΟΚτσήδικου λαού που ήλπιζε σε κάτι καλύτερο!

Από εκείνο το καλοκαίρι και το δυναμικό μπάσιμο του ίδιου του Ζαγοράκη στα διοικητικά της ομάδας μέχρι τώρα έχουν περάσει 4 χρόνια. Σε αυτό το χρονικό διάστημα ο ίδιος ο Ζαγοράκης, προσωπικά, έζησε όλα τα στάδια της σχέσης του με τον κόσμο της ομάδας. Από την κοινή αποδοχή και το «σκύλε γερά», έφτασε στο σημείο της αμφισβήτησης από σημαντική μερίδα του κόσμου και τα συνθήματα που ακούγονταν επί εποχής.. Γούμενου!

Σε αυτά τα 4 χρόνια, η ιστορία έχει γράψει ότι ο ΠΑΟΚ, από την ανυποληψία έχει φτάσει μέχρι τώρα στο Νο 42 του κόσμου! Λογίζεται ως μία σημαντική και υπολογίσιμη ομάδα σε Ελλάδα κι Ευρώπη. Οι Αθηναίοι έφτασαν στο σημείο να μνημονεύουν το μοντέλο του ΠΑΟΚ ως το καλύτερο (βλέπε Τζίγγερ) που με ελάχιστα χρήματα αλλά έχοντας παράγοντες με γνώσεις πάνω στο ποδόσφαιρο κατάφεραν να πετύχουν πολλά, αλλά και τους ανάγκασαν πλέον να πριμοδοτούν τις ομάδες τους για νίκες στην έδρας τους απέναντι του (βλέπε πρόσφατα Μαρινάκης)..

Αν σε όλα αυτά συνυπολογίσουμε και τα οφέλη που έχει η ομάδα από τη συνεχή παρουσία της στην Ευρώπη, τότε εύκολα καταλαβαίνουμε και το μέγεθος των αλλαγών που έχουν έρθει στην ομάδα μας και τα επίπεδα τα οποία ανέβηκε ο σύλλογος! Προσθέστε και τις μεγάλες εμφανίσεις και τις επιτυχίες κόντρα σε ομάδες με πολυπολλαπλάσια μπάτζετ στην Ευρώπη, τις προκρίσεις και τα παιχνίδια με αντιπάλους μεγάλα ονόματα του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, κόντρα στα οποία ο ΠΑΟΚ δε φοβήθηκε, αλλά αντιπαρέταξε τις δικές του αρετές σημειώνοντας σπουδαία αποτελέσματα και το αποτέλεσμα που βγάζουμε στο τέλος είναι απλά εντυπωσιακό!

Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ όμως δεν είναι ούτε το διοικητικό, ούτε το αγωνιστικό, καθώς και στα δύο επίπεδα, με τα όσα λάθη έγιναν και τα όσα προβλήματα παρουσιάστηκαν κατά καιρούς, το πρόσημο που βγαίνει είναι μακράν θετικό! Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ, παραδοσιακά, είναι... εμείς!

Είναι ο κόσμος του... Το έχουμε στο dna μας να είμαστε αυτοκαταστροφικοί. Και το κακό για τον ΠΑΟΚ είναι πως είμαστε ομάδα της Ελλάδας. Αν κατάφερνε να έχει σε όλα τα επίπεδα στη στοιχειώδη οργάνωση μιας βορειοευρωπαϊκής ομάδας, αυτή τη στιγμή θα λέγαμε ότι ο ΠΑΟΚ είναι μία ομάδα εφάμιλλη των μεγάλων κλαμπ της Ευρώπης.. Όμως αυτή η έλλειψη οργάνωσης και η... πολυφωνία, του στερεί το δικαίωμα να κάνει το κάτι παραπάνω!

Για θυμηθείτε τι έγραψα προλογίζοντας αυτό το κείμενο. Ο καθένας βάζει το «εγώ» πάνω από το «εμείς». Αγοράζει κάποιος ένα διαρκείας, αυτομάτως νιώθει.. μεγαλοπαράγοντας. Αγοράζει κάποιος μετοχές στην ΑΜΚ, νοιώθει ότι είναι ο μεγαλοεπενδυτής. Και να σου οι κραυγές στα ραδιόφωνα, να σου η φαγωμάρα στα φόρουμ, να σου οι μπούκες στο γήπεδο, να σου οι μανούρες αναμεταξύ μας!

Αντί να περηφανευόμαστε για το που φτάσαμε όλοι μαζί τον ΠΑΟΚ και πως θα τον βοηθήσουμε να πετάξει ακόμη πιο ψηλά, αναλωνόμαστε στην αγαπημένη μας εσωστρέφεια, καταστρέφοντας και μηδενίζοντας όσα καταφέραμε όλοι μαζί 4 χρόνια! Κι όλα αυτά γιατί θέλει ο καθένας να προβληθεί και να κερδίσει το μερίδιο δημοσιότητας που (πιστεύει ότι) του αναλογεί!

Κι όμως, κάποιοι συνεχίζουν να ασχολούνται με τον ΠΑΟΚ καθαρά.. επαγγελματικά. Εκμεταλλεύτηκαν την περίοδο όπου ο ΠΑΟΚ έγινε μόδα και συνεχίζουν με κάθε τρόπο την ίδια τους πολιτική! Δε θέλω να αναλύσω ούτε ποιοι είναι αυτοί, ούτε στο τι κερδίζουν. Αυτό που με ενδιαφέρει εμένα σαν ΠΑΟΚτσή είναι ότι αυτοί είναι η πηγή του κακού κι αυτοί που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη του ΠΑΟΚτσή..

Ρόλο στη διαμόρφωση αυτής της εικόνας έπαιξαν και συνεχίζουν να παίζουν και τα Μέσα που προβάλλουν ΠΑΟΚ! Ολοκληρώθηκε ένα σημαντικό έργο της ομάδας (ή τουλάχιστον διαμορφώνεται), όπως το προπονητικό κέντρο κι εμείς αναλωνόμαστε σε συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων. Χάσαμε ένα ολόκληρο καλοκαίρι μέχρι να βγάλουμε άκρη τι συμβαίνει με τα οικονομικά της ομάδας. Καταντήσαμε το αγωνιστικό τμήμα.. έρμαιο κάποιου Φλωρίδη (κι εύχομαι όχι και Σαχπατζίδη) που όλοι ήλπιζαν σε οικονομικές «ενέσεις» κι ενίσχυση της ομάδας, χάνοντας την ουσία..

Βέβαια στα τελευταία γεγονότα, ρόλο έπαιξε και η παντελώς απούσα επικοινωνιακή πολιτική της ομάδας, η οποία, αντί να σταματά, εν τη γενέσει τους δημοσιεύματα, διαρροές ή συζητήσεις που αφορούσαν σημαντικά ζητήματα της ομάδας, πάντα έλαμπε δια της απουσίας της, διαμορφώνοντας την εντύπωση, είτε της σιωπηλής αποδοχής, είτε της αδυναμίας να διαψεύσει ή και να κόψει το αέρα σε πολλούς που συνέχιζαν να βγάζουν ψευδείς ειδήσεις από Μέσα!

Λάθος επικοινωνιακή πολιτική στο θέμα Βιτόλο, λάθος επικοινωνιακή πολιτική στο θέμα Φλωρίδη. Δύο ζητήματα που ενώ η διοίκηση είχε τρανταχτά επιχειρήματα να παραθέσει, προτίμησε τη σιωπηλή οδό. Δικαιώθηκε, όπως φαίνεται στο θέμα της οικονομικής πολιτικής, όμως εκτέθηκε που δε βγήκε από την αρχή του καλοκαιριού να πει στον κόσμο ότι υπάρχει θέμα με την οικονομική κατάσταση της ομάδας ελέω ΟΥΕΦΑ, οπότε μην περιμένετε μεταγραφές. Θα μπορούσε κάλλιστα η διοίκηση, σαν τις υπόλοιπες μεγάλες ομάδες να προβεί σε αποδεσμεύσεις παικτών με στόχο τα έσοδα, όμως προτίμησε να κρατήσει την ομάδα ως έχει. Ήξερε ότι μια τέτοια κίνηση θα έπληττε ακόμη περισσότερο το ήδη πληγωμένο γόητρο της τότε διοίκησης.. Δεν το έπραξε και προς τιμήν της.. Όμως η σιωπή της και πάλι, αντί να βοηθήσει, δυσχέρανε την κατάσταση!

Από βδομάδα, ο ΠΑΟΚ, κατά πάσα πιθανότητα θα έχει νέα διοίκηση.. Σε αυτή τη διοίκηση θα είναι μέσα όπως φαίνεται κι ο Θοδωρής Ζαγοράκης κι ο Ζήσης Βρύζας. Για μένα, η νέα θητεία αυτής της διοίκησης είναι εξίσου σημαντική όσο και της πρώτης του 2007! Άλλωστε, όπως λέει κι ο σοφός λαός, το εύκολο είναι να φτάσεις στην κορυφή, το δύσκολο είναι να παραμείνεις εκεί!!

Από τη νέα διοίκηση θέλω πρώτα από όλα να είναι ακόμη πιο κοντά στον κόσμο. Το να βάζουμε τους δημοσιογράφους να λειτουργούν ως άτυπο δελτίο τύπου της ΠΑΕ δεν είναι τακτική που αρμόζει στον ΠΑΟΚ. Απλά, ντόμπρα και ΠΑΟΚτσήδικα μέσω ανακοινώσεων ή επίσημων τοποθετήσεων, σε κάθε πρόβλημα που παρουσιάζεται, άμεση και ουσιαστική παρέμβαση! Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Για τον κόσμο της ομάδας, τον μοναδικό αιμοδότη αυτής της ομάδας κι αυτής της προσπάθειας, το μόνο που πρέπει να κάνει δεν είναι τίποτα άλλο, πέραν της στήριξης.. Μαζί φτάσαμε την ομάδα ως τους πρόποδες της κορυφής, μαζί θα την κατακτήσουμε κιόλας, μαζί θα παραμείνουμε κι εκεί! Είναι στο χέρι μας κι αυτή η ευκαιρία που μας παρουσιάζεται είναι μοναδική για να πάει χαμένη!!

Είναι κρίμα ο Θοδωρής Ζαγοράκης, μία προσωπικότητα που μπορεί να ενώσει το λαό του ΠΑΟΚ, μαζί με τον Ζήση Βρύζα, να καεί όπως ο Γιώργος Παντελάκης. Η ιστορία είναι αμείλικτη σε τέτοια λάθη κι ο ΠΑΟΚτσήδικος εγωισμός είναι αρκετά πληγωμένος ώστε να δεχθεί ακόμη ένα τέτοιο πλήγμα!!!

ΥΓ. Ζητώ συγνώμη από όλους γι αυτό το μακροσκελές κείμενο. Γνωρίζω όμως πως όσο δύσκολο, κουραστικό και βαρετό είναι να διαβαστεί, άλλο τόσο ουσιαστικό είναι για όλους μας. Για το καλό του ΠΑΟΚ, για το καλό της αγαπημένης ομάδας.. Στόχος είναι η επανένωση όλων των δυνάμεων του συλλόγου και η σύμπλευση τους.. Μόνο ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε, ας το πράξουμε.. από όπου κι αν προέρχεται ο καθένας μας.. ΠΑΟΚ είμαστε όλοι μας!!