Αποθήκευση στον σκληρό, reset και συνεχίζουμε!

Η παρουσία του ΠΑΟΚ το βράδυ της Κυριακής στο «Καραϊσκάκης», με θύμισε μία ομάδα που αναγκαστικά έπρεπε να παρουσιαστεί στο γήπεδο για να αγωνιστεί, απλά για να βγει από την υποχρέωση. Μπορεί να ακούγεται βαρύ, παράλογο με τη μέχρι τώρα εικόνα της ομάδας και οξύμωρο ως προς το τελευταίο μου κείμενο, όμως η εξήγηση είναι απλή και ξεκάθαρη.

Ο ΠΑΟΚ που έπαιξε την Κυριακή με τον γαύρο, θέλω να πιστεύω ότι ήταν απλά μια ομάδα που φέτος δεν πρόκειται να ξαναδούμε σε κανένα άλλο γήπεδο στην Ελλάδα (τουλάχιστον)! 

Μέσα στον αγωνιστικό χώρο δεν παρουσιάστηκε ο ΠΑΟΚ. Παρουσιάστηκε ένα συνονθύλευμα παικτών οι οποίοι φαίνονταν ότι δεν είχαν τις απαιτούμενες αντοχές να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του αγώνα, παρόλα αυτά, όμως, είχαν όλες τις προϋποθέσεις, αν είχαν το καθαρό μυαλό και την ώριμη σκέψη να «κλέψουν» κάτι παραπάνω από αυτό το 2-1 με το οποίο έφυγαν από το γήπεδο χθες!

Το έβλεπε κανείς στις κινήσεις τους ότι τους έλειπε η φρεσκάδα, τους έλειπε η δύναμη και το τσαγανό, συστατικά με τα οποία πορεύεται μέχρι τώρα ο ΠΑΟΚ φέτος. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τις σημαντικότατες απουσίες των Αρίας (σε πρώτη φάση) και Κοντρέρας (σε μεγαλύτερο βαθμό), τότε συμπληρώνουμε ένα πολύ καλό δικαιολογητικό για τους λόγους οι οποίοι λειτούργησαν ανασταλτικά για την ομάδα, προκειμένου να κυνηγήσει το παιχνίδι και να διεκδικήσει κάτι καλύτερο από αυτό..

Για το αγωνιστικό κομμάτι δεν έχω να πω πολλά πράγματα. Το γεγονός ότι οι παίκτες του γαύρου έπεφταν πάντα πρώτοι στην μπάλα, αποδεικνύει από μόνο του την έλλειψη θέλησης, ή για να το πω καλύτερα, την έλλειψη πάθους από τους παίκτες μας στον αγωνιστικό χώρο. Αν σε αυτά προσθέσουμε και τις καθυστερημένες κινήσεις από τον πάγκο του Μπόλονι (ίσως έκανε το χειρότερο του κοουτσάρισμα φέτος για την ομάδα, χωρίς να μειώνω την αξία του), συμπληρώνουν με τον καλύτερο τρόπο το παζλ της τόσο μέτριας (έως κακής) εμφάνισης της ομάδας μας χθες στο γαυρολίμανο!

Θέλω να σταθώ σε δύο πράγματα που «βγήκαν» από το παιχνίδι. Το πρώτο αφορά κάποιες δηλώσεις του Ιβιτς ο οποίος στάθηκε, ορθώς, στο γεγονός ότι, παρ' ότι η ομάδα σκοράρει πρώτη, εντούτοις δε δείχνει το απαιτούμενο καθαρό μυαλό και τη ζητούμενη ωριμότητα προκειμένου να κρατήσει το σκορ και να διαχειριστεί σοβαρά τον αγώνα σύμφωνα με τις δικές της ανάγκες..

Δεν ξέρω αν όλα όσα δήλωσε «φωτογράφιζαν» το σύστημα του Μπόλονι ή τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται το παιχνίδι, όμως θα πρέπει αυτό το πρόβλημα να λυθεί άμεσα και κυρίως μέσα στα αποδυτήρια κι όχι στα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες... Φέτος, ο ΠΑΟΚ πετυχαίνει με χαρακτηριστική ευκολία κι εξαιρετική συνέπεια γκολ σε κάθε αγώνα του, όμως σε πολύ λίγες περιπτώσεις καταφέρνει να κρατά το αποτέλεσμα μέχρι τέλους. Το κακό ξεκίνησε στην Κρήτη όπου ηττηθήκαμε με ανατροπή. Η συνέχεια έγινε στο Καζάν και το κακό τρίτωσε στο Φάληρο..

Αν μη τι άλλο είναι ένα λεπτό θέμα που θα πρέπει άμεσα να βρει λύση από τους παίκτες και το τεχνικό τιμ. Για μένα, μια πολύ καλή σκέψη θα ήταν να αναλύσουν οι παίκτες στον προπονητή τους πως κατάφεραν τα τελευταία χρόνια και κράτησαν την αμυντική γραμμή της ομάδας τόσο καλά θωρακισμένη και δύσκολα προσβάσιμη για τον κάθε αντίπαλο!

Το δεύτερο θέμα που προέκυψε από την αναμέτρηση αφορά εμάς τους οπαδούς της ομάδας και το κατά πόσον είμαστε έτοιμοι να αποδεχθούμε κάποιες άσχημες εμφανίσεις της ομάδας μας, συνοδευόμενες από αρνητικά αποτελέσματα. Δε σας κρύβω ότι κι εγώ όπως οι περισσότεροι, με βάση την εικόνα της ομάδας και τις δυνατότητες της που θωρούνται αδιαμφισβήτητα μεγάλες από όλους, πίστευα σε κάτι θετικό στο τηγάνι χθες.

Διαψεύστηκα πανηγυρικά από την εικόνα της ίδιας της ομάδας. Σίγουρα προβληματίστηκα βλέποντας τον ΠΑΟΚ να μην μπορεί να κοντράρει ΑΥΤΟΝ τον γαύρο που δεν έδειξε κάτι το αξιόλογο.

Φέτος, με τον Μπόλονι στον πάγκο, έχει αποδειχθεί ότι η ομάδα έχει κάποιες συγκεκριμένες δυνατότητες. Το ότι σε ένα παιχνίδι δεν παρουσιάστηκε αντάξια των δυνατοτήτων της δε σημαίνει αυτομάτως ότι η ομάδα βγαίνει εκτός στόχων. Το μεγάλο λάθος που κάνουμε όλοι εμείς που παρακολουθούμε την ομάδα από έξω, είναι ότι σε κάθε νίκη κάνουμε τους παίκτες Θεούς και σε κάτι ήττα τους μηδενίζουμε κι αναλωνόμαστε στην κλασική μας μίρλα.

Όπως το αγωνιστικό τμήμα προσπαθεί για να βρει μία ισορροπία και μία αγωνιστική ταυτότητα, έτσι κι εμείς θα πρέπει να δείξουμε ωριμότητα στις αντιδράσεις μας, ιδίως όταν θα έρθουν στιγμές αδυναμίας από την ομάδα μας στο γήπεδο μας και θα πρέπει κι εμείς από την κερκίδα να διαχειριστούμε τις καταστάσεις με σοβαρότητα και χωρίς ακρότητες ή μηδενίζοντας όσα προσπαθεί να μας προσφέρει η ομάδα μας!

Το χθεσινό παιχνίδι είναι από αυτά που το τέλος του μπορεί να μας δώσει πολλά περισσότερα από αυτά που νομίζουμε. Σίγουρα η απώλεια των τριών βαθμών είναι αυτή που μετράει, όμως, όπως είπα και μετά το, επίσης χαμένο παιχνίδι κόντρα στον Εργοτέλη, από την ήττα μπορείς να βγάλεις πολλά περισσότερα χρήσιμα συμπεράσματα. Και είναι πολύ καλό που οι δύο αυτές ήττες ήρθαν σχετικά νωρίς και δε μας βγάζουν εκτός στόχων, οπότε, επειδή γνωρίζω ότι το τεχνικό τιμ επεξεργάζεται όσα έχει δει μέχρι τώρα, περιμένω ακόμη καλύτερη αντίδραση στην πορεία ,πόσο μάλλον όταν θα ξεκινήσουν και πάλι τα συνεχόμενα παιχνίδια σε Ελλάδα κι Ευρώπη.

Όπου εδώ που τα λέμε, στην πρώτη τριάδα δύσκολων αγώνων της χρονιάς δεν τα πήγαμε κι άσχημα. Νίκη με άνεση στο πρώτο ντέρμπι, καλό αποτέλεσμα στη μακρινή Ρωσία  και ήττα στο τρίτο ματς μετά από μία μόλις προπόνηση και δίχως ξεκούραση για μία ομάδα χωρίς το τεράστιο βάθος στον πάγκο! Οπότε αποθηκεύουμε στο μυαλό μας τα όσα θετικά προκύπτουν από τη χθεσινή αναμέτρηση, κάνουμε reset και συνεχίζουμε την πορεία δίχως να κοιτάμε πίσω κι επικεντρώνοντας την προσοχή στις επόμενες υποχρεώσεις της ομάδας μας!

Όσον αφορά το θέμα των στόχων της ομάδας και το που μπορεί να φτάσει; Αυτό είναι κάτι που έχει ειπωθεί πολλάκις και στο πρόσφατο παρελθόν. Ο ΠΑΟΚ είναι ομάδα που οφείλει να πορεύεται πάντα με ταπεινότητα και σεμνότητα, χωρίς τα μεγάλα λόγια. Το έκανε μια φορά πέρυσι ο πρόεδρος και γύρισε μπούμερανγκ πριν βγει ο πρώτος μήνας, οπότε χαμηλά την μπάλα, κλειστά στόματα σκληρή δουλειά, κοιτάμε κάθε αγώνα ξεχωριστά και στο τέλος κάνουμε ταμείο! Δεν είναι ώρα να φορτώσουμε την ομάδα με το επιπλέον άγχος του πρωταθλήματος. Αυτό το κάνουν οι άλλοι, ας μην το κάνουμε κι εμείς!

ΥΓ. Οι Έλληνες διαιτητές αποδεικνύουν ότι ΟΤΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να είναι ΑΨΟΓΟΙ σε όλα. Δεν ξέρω αν η περιρρέουσα ατμόσφαιρα με τα στημένα τους αναγκάζει να σφυρίξουν σωστά, όμως το γεγονός ότι για δεύτερη σερί βδομάδα διαιτητής, που κατά το παρελθόν μας «έσφαξε με το βαμβάκι», μας παίζει ακριβοδίκαια σε ντέρμπι, με κάνει να πιστεύω ότι μπορούμε να ελπίζουμε σε πολλά περισσότερα στηριζόμενοι μόνο στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι δίχως να έχουμε το φόβο να μας πετσοκόψει η διαιτησία τις προσπάθειες!