Ας είμαστε ρεαλιστές

Έτσι κι αλλιώς δε σκόπευα να αναλύσω το προχθεσινό παιχνίδι.
Το κάνουν άλλοι και ίσως με καλύτερο τρόπο από εμένα.
Ήθελα και θέλω όμως να αναφερθώ σε δύο πλευρές του ίδιου θέματος, που δεν είναι άλλο από τη πορεία της ομάδας μας.
Η μια πλευρά αφορά τις μεταγραφές. Ένα θέμα που μας καίει κάθε χρόνο. Φέτος όμως έχει μια εντελώς άλλη χροιά. Μετά μάλιστα και από την εμπειρία της περασμένης χρονιάς. Ήταν καιρός αλλά και αναγκαίο να γίνει μια ανανέωση, όχι μόνο ηλικιακή αλλά και ποιοτική.
Από τα πρώτα δείγματα φάνηκε πως ακολουθήθηκε το πλάνο. Έτσι όπως μας το εξήγησε ο τεχνικός διευθυντής. Όλοι μας όμως είχαμε την αγωνία μας. Και εδώ είναι ακριβώς το πιο λεπτό σημείο όλης της υπόθεσης. Από τη στιγμή που αποφασίστηκε να αλλάξουν πράγματα και ο τρόπος προσέγγισής τους, λογικό να ελλοχεύουν και κάποιοι κίνδυνοι.
Υποστηρίξαμε στο προηγούμενο σημείωμά μας πως το πιο σημαντικό στο κάθε τι που θέλουμε να κάνουμε είναι η προετοιμασία του. Δυστυχώς, κάτι άγνωστο στη φίλαθλη ιδιοσυγκρασία.
Άλλα τα θεμέλια μιας αγροικίας και άλλα αυτά μιας πολυκατοικίας. Αν κάνουμε δεχτό κάτι τέτοιο, πετύχαμε σε μεγάλο βαθμό το εποικοδόμημα που φιλοδοξούμε και θέλουμε.
Όλο αυτό το διάστημα ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά. Κάποιοι επέλεξαν τη μία θεώρηση. Πολλοί τα ήθελαν όλα. Ο καθένας ας διαλέξει.
Πριν καν δούμε τα νέα πρόσωπα άρχισαν οι απορρίψεις. Είδαμε στο παρελθόν και μια σειρά καταξιωμένων και με βαρύ βιογραφικό, χωρίς ουσία όμως και ανάλογη προσφορά.
Τώρα, μετά τον αποκλεισμό, τα πράγματα ξεκαθαρίζουν, τουλάχιστον σε ότι αφορά τους στόχους.
Η αλήθεια είναι πως η περσινή πετυχημένη Ευρωπαϊκή πορεία της ομάδας ανέβασε τον πήχη της προσδοκίας πολύ ψηλά.
Για να υπάρξει όμως μια σταθερή πορεία χρειάζονται και ανάλογες προετοιμασίες. Εδώ νομίζω πως βρισκόμαστε τώρα. Πολύ περισσότερο αν υλοποιηθούν όλα όσα ακούγονται για κάποιες ακόμα μεταγραφές.
Η άλλη πλευρά του ζητήματος που αναδείχτηκε αυτήν την τελευταία εβδομάδα, ήταν το αν η ομάδα μπορούσε να δείξει ένα άλλο πρόσωπο μέσα σε λίγες μέρες.
Μάλλον υπερβολικό και τραβηγμένο μου ακούγονταν.
Ας είμαστε ρεαλιστές.
Δεν μπορεί να ψαχνόμαστε για το αν τα κουφώματα του οικοδομήματός μας θα είναι από ξύλο, πλαστικό, ή αλουμίνιο όταν τα μπετά δεν έχουν πέσει ακόμα.
Λίγη υπομονή και κατανόηση χρειάζεται. Το πρότζεκτ αξίζει τον κόπο.

Υ.Γ. και μην νομίσει κανείς πως δεν είμαι ιδιαίτερα ενοχλημένος και πικραμένος από τον αποκλεισμό. Τουλάχιστον όσο ο καθένας από εσάς.
Όμως πιστεύω πως είναι καιρός να βάλουμε άλλες βάσεις, πιο στέρεες και πάνω τους να στηρίξουμε όλο αυτό που θέλουμε και μας αξίζει.