Ο «μπερδεμένος» και η…ρουφιανιά!

Τελικά είναι μεγάλη μαγκιά, και μεγάλο κατόρθωμα ένας άνθρωπος να καταφέρνει να ξενερώσει 25.000 κόσμο που ήταν στον ίδιο χώρο και εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη που παρακολουθούσαν το ίδιο γεγονός μέσα από τις τηλεοράσεις τους.
Θύμωσα ειλικρινά που όλη τη μέρα σήμερα ασχολούμαι με αυτά που έγραψε ο Σλοβένος παρατηρητής και δε συνεχίζω να γουστάρω τη χθεσινή νίκη. Όπως καταλαβαίνετε και εγώ δε θα πρωτοτυπήσω και θα αναφερθώ σε αυτό που όλους μας προβλημάτισε την Πέμπτη το βράδυ, μας στεναχώρησε, μας έκανε για μια ακόμη φορά να «ψαχθούμε», να δώσουμε εξήγηση και να το ερμηνεύσουμε.
Αν και η βλακεία δεν ερμηνεύεται όπως και να το κάνουμε. Στον «μπερδεμένο» όπως θα έλεγε και ο Άγγελος Αναστασιάδης, συνοπαδό (;;;;) μας αναφέρομαι που έριξε την κροτίδα δίπλα στον βοηθό διαιτητή και ευτυχώς που ο αγώνας συνεχίστηκε γιατί θα ζούσαμε ξανά μέρες «Παρί Σεν Ζερμέν». Θα καταθέσω λοιπόν την άποψή μου με ΜΙΑ και ΜΟΝΟ ευχή: να μην ΔΙΧΑΣΩ!

Αδέλφια, τα πράγματα είναι απλά. Εγώ ξεκινώ με το δεδομένο ότι δεν επρόκειτο για προβοκάτσια. Το θεωρώ δεδομένο και όχι απίθανο αλλά το παίρνω ως δεδομένο για ένα και μόνο λόγο: να μην αναζητήσει ΚΑΝΕΙΣ μα ΚΑΝΕΙΣ άλλοθι. Γιατί όταν αναζητάς άλλοθι για να εξηγήσεις την αιτία του κακού, ποτέ δε θα ψάξεις να βρεις τη λύση. Συνεχίζω...

Όλο το βράδυ χθες και σήμερα, πάλεψα με τον εαυτό μου για να σκεφτώ αν τελικά το «εγώ δεν είμαι ρουφιάνος» μπορεί να αποτελεί μια καλή δικαιολογία για να αφήνουμε τον διπλανό μας να κάνει κακό στην αγαπημένη μας ομάδα.

Από τη μια προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου με μια σειρά ερωτημάτων

Είναι ή όχι ο ΠΑΟΚ η οικογένειά μας; ΕΙΝΑΙ

Είναι ή όχι η Τούμπα το σπίτι μας; ΕΙΝΑΙ

Είναι ή όχι το δικαίωμα που έχουμε να βλέπουμε τον ΠΑΟΚ μια από τις τελευταίες χαρές που έχουμε σε αυτή την κοινωνία; ΕΙΝΑΙ

Αν κάποιος ερχόταν στο σπίτι μας και πετούσε πέτρα και προκαλούσε ζημιές θα αντιδρούσαμε; ΝΑΙ

Αν είχαμε τη δυνατότητα αυτόν που έκανε ζημιές στο σπίτι μας να τον πιάναμε θα το κάναμε; ΝΑΙ

Θα τον παραδίδαμε στην αστυνομία; Πιθανώς να του ρίχναμε ένα βρωμόξυλο αλλά με το μπουρδέλο τη νομοθεσία που υπάρχει στην Ελλάδα, ίσως τελικά από κατήγοροι να καταλήγαμε κατηγορούμενοι επειδή τον πλακώσαμε στο ξύλο. Οπότε ΜΠΕΡΔΕΜΑ

Το σίγουρο είναι ένα: αν κάποιος έκανε κακό στο σπίτι μας και σε αυτό που αγαπάμε, θα ΑΝΤΙΔΡΟΥΣΑΜΕ.

Άρα λοιπόν δεν μπορώ σε καμιά περίπτωση να ΚΑΚΙΣΩ αυτούς που από χθες το βράδυ σε blog's, ραδιόφωνα και πάει λέγοντας, αναρωτιούνται γιατί αυτοί που ήταν δίπλα του δεν τον πήραν από το σβέρκο και δεν τον οδήγησαν στην αστυνομία. Θα ήταν ρουφιάνοι; Δοσίλογοι; Θα ήθελαν να διχάσουν τον κόσμο; Να προκαλέσουν εμφύλιο; Ή απλά θα ήθελαν να προστατέψουν το ΣΠΙΤΙ τους που είναι η Τούμπα και τον αγαπημένο τους ΠΑΟΚ;

Από την άλλη υπάρχει και η άλλη άποψη: μέσα σε μια οικογένεια όταν υπάρχει πρόβλημα δε φωνάζεις την αστυνομία για να στο λύσει. Το λύνεις μόνος σου. Έχουμε τη διάθεση να το κάνουμε; Μπορούμε; Θα πει κανείς: υπάρχει τρόπος; Ένα χέρι ξύλο ίσως; Χειροδικία; Και εκεί κινδυνεύεις από κατήγορος να γίνεις κατηγορούμενος.

Δεν ξέρω αν είμαι βλάκας ή μπερδεμένος και εγώ αλλά συμπέρασμα δεν έχω βγάλει. Ή μάλλον κάπου έχω καταλήξει: το να προστατεύεις αυτό που αγαπάς δε σε κάνει ρουφιάνο. Το να το υπερασπίζεσαι δε σε κάνει «αστυνόμο». Το χειρότερο όμως απ' όλα αυτά είναι ένα: το να παραμένεις απαθής και να σκέφτεσαι: «αφού δεν τον βρήκε η κροτίδα και συνεχίστηκε το ματς, όλα καλά...» Εκεί γίνεσαι ηθικός αυτουργός!