Ο Κουλιμπαλί και ο τελειωμένος αναπτήρας του!

Θα έλεγες ότι ο Ιανουάριος δεν ήταν ποτέ ο μήνας του. Πέρυσι τέτοια εποχή, αν ζούσε ακόμα στο Μαντ Λα Ζολί, θα ντρεπόταν να βγει από το σπίτι του. Μια συνωνυμία από εκείνες που ποτέ δε θες να σου τύχουν, αμαύρωνε το όνομά του. Ο Αμεντί Κουλιμπαλί, ο τζιχαντιστής που εισέβαλλε στο εβραϊκό παντοπωλείο και κρατούσε για ώρες ομήρους αθώους πολίτες, προκαλούσε νέο σοκ στη Γαλλία, μετά από εκείνο στο «Charlie Ηebdo». Ο Ουσμάν μεγάλωσε περίπου 60 χιλιόμετρα από το Βενσέν, όπου τέσσερις άνθρωποι σκοτώθηκαν στις 9 Ιανουαρίου. Η οικογένειά του, μετανάστες από το Μάλι, δεν είχαν πολλά να προσφέρουν στα παιδιά τους, όμως ήξεραν τον τρόπο να τους κρατήσουν στο σωστό δρόμο.

«Ασχολούμασταν με τον αθλητισμό για να μην περιφερόμαστε στη γειτονιά», εξηγεί ο Ουσμάν, ο οποίος περιγράφεται ως ένα μόνιμα χαμογελαστό παιδί που αναγνωρίζει ότι η ζωή του φέρθηκε καλά. «Πρέπει πάντα να παλεύεις, πρέπει να πιστεύεις στο καλύτερο. Αν είσαι αρνητικός, θα αποτύχεις. Πρέπει να σκέφτεσαι θετικά». Η θετική σκέψη περίσσευε στην οικογένεια. Όπως και το ταλέντο στον αθλητισμό. Ο Ουσμάν ήταν εξαιρετικός στον κλασικό αθλητισμό και από έξι ετών ως τα 13 του προπονούταν στο άλμα εις μήκος. Η τέσσερα χρόνια μικρότερή του αδελφή Μαριάμ διαπρέπει στο τριπλούν, ο δύο χρόνια μικρότερός του Σουνκασό ήταν πρωταθλητής στην ηλικία του στα 110 μέτρα μετ' εμποδίων και ο μεγάλος, Αμπντεραχμάν, είναι παγκόσμιος πρωταθλητής στο kick boxing και το thai boxing. Και σα να μην είναι οι τέσσερις αρκετοί, υπάρχει και η 13χρονη Ντάλα που επίσης ακολουθεί το δρόμο του κλασικού αθλητισμού.

Στη Γαλλία, παρατηρούσαν την οικογένεια ως ένα φαινόμενο! «Φαίνεται ότι μια καλή νεράιδα μάς έδωσε το ταλέντο», σχολιάζει γελώντας ο Ουσμάν, που με προτροπή του μεγάλου αδελφού του δοκίμασε να παίξει ποδόσφαιρο στην κοντινή του Μαντς 78. «Έτσι ξεκίνησαν όλα για μένα και του είμαι ευγνώμων που μου άλλαξε την πορεία. Μόλις φόρεσα παπούτσια ποδοσφαίρου για πρώτη φορά, ονειρεύτηκα να γίνω επαγγελματίας. Το όνειρο του στίβου το ζω μέσα από τα αδέλφια μου. Είμαι όλοι πολύ δεμένοι και ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον. Μιλάμε συχνά στο τηλέφωνο».

Η καριέρα του Ουσμάν θα εξελισσόταν με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορεί να στηρίζει τα αδέλφια του και την οικογένειά του οικονομικά. «Οι γονείς μας, ποτέ δεν μπήκαν στη μέσα. Μας στήριζαν σε ό,τι θέλαμε να κάνουμε. Η ευτυχία μας μετρούσε πάντα περισσότερο και ένιωθαν περήφανοι όταν μπορούσαμε να μιλάμε για τη χώρα μας». Στο Μάλι ζει ακόμα η γιαγιά τους – «αλλά όχι στο κέντρο του εμφυλίου», όπως διευκρινίζει ο Κουλιμπαλί – και ο άσος του Πλατανιά επισκέφτηκε τη χώρα για πρώτη φορά στα 21 του χρόνια! Όταν, δηλαδή, έγινε διεθνής.

«Η Εθνική μου έδωσε την ευκαιρία να ανακαλύψω το Μάλι, την Αφρική, να μάθω από πού κατάγομαι. Είδα πόσο υποφέρουν οι άνθρωποι και αντιλήφθηκα ακόμα περισσότερο τη μάχη που έδωσαν οι γονείς μου για να ξεφύγουν από τη φτώχεια και να μας προσφέρουν τόσα πολλά», εξομολογήθηκε σε συνέντευξή του και φεύγωντας δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον πειρασμό. Παρά την απέχθειά του για τον θόρυβο που προκαλούν, αγόρασε και μία βουβουζέλα. «Όχι, όμως, για να κάνω θόρυβο», απολογήθηκε ντροπαλά.

Το ball boy του Ροναλντίνιο!
Η καριέρα του στη Γαλλία είναι μεγάλες ανατροπές. Όχι τόσο στην πορεία της, που ήταν σταθερά ανοδική, όσο στη θέση που έπαιζε στο γήπεδο. Δεξί μπακ, αριστερό μπακ, αμυντικό χαφ, αλλά ποτέ δεν έφτασε κοντά στις θέσεις που έπαιζαν οι παίκτες που θαύμαζε περισσότερο. Ο Ρονάλντο (σ.σ. ο Βραζιλιάνος), ο Ροναλντίνιο και ο Τζέι Τζέι Οκότσα. Οι δύο τελευταίοι λιγάκι παραπάνω, αφού έπαιζαν και στην αγαπημένη του Παρί Σεν Ζερμέν. Και με το όνειρο να φορέσει κάποια στιγμή τη φανέλα της επισκεπτόταν συχνότατα το «Παρκ Ντε Πρενς». Μια φορά, μάλιστα, στάθηκε και λιγάκι πιο τυχερός από τα υπόλοιπα παιδία...

«Ήταν το έπαθλο για μια επιτυχία σε καλοκαιρινό καμπ. Ποτέ δεν πρόκειται να το ξεχάσω, ήμουν 13 ή 14 ετών. Έπαιζε Παρί-Αζαξιό, στην εποχή του Ροναλντίνιο και ήμουν το ball boy στο γήπεδο. Η ατμόσφαιρα και όλα γύρω μου ήταν εκπληκτικά». Το μόνο που τον πλήγωσε ήταν ότι δεν μπόρεσε να πάρει τη φανέλα από το είδωλό του. «Δεν έχουμε το δικαίωμα να ζητήσουμε τίποτα από τους παίκτες», είπε απογοητευμένος.

Στην Παρί Σεν Ζερμέν δεν δοκίμασε ποτέ την τύχη, αφού δε θεωρούσε τον εαυτό του αρκετά ταλαντούχο για να ανταγωνιστεί τα χιλιάδες παιδιά που κατακλύζουν τις ακαδημίες της, όμως ήταν Ιανουάριος πάλι το 2014 όταν κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά... «Είχα ξαφνικά δεκάδες μηνύματα στο κινητό μου, που μου ζητούσαν εισιτήριο», θυμάται ο Ουσμάν που δεν γνώριζε ότι η ομάδα του είχε κληρωθεί με το θρύλο της Γαλλίας. Η Μπρεστ την υποδέχτηκε στις 9 Ιανουαρίου και ηττήθηκε με 5-2, με τον Κουλιμπαλί να είναι βασικός στο δεξί άκρο της άμυνας, όπου πλέον είχε καθιερωθεί.

Το περίεργο είναι ότι πάνω που είχε καθιερωθεί και στο γαλλικό ποδόσφαιρο αποφάσισε να φύγει. Έπαιξε στη Ligue 2 με την Γκινγκάμπ, έπαιξε τρία χρόνια στη Ligue 1 με την Μπρεστ και είχε πάντα κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό αριθμό συμμετοχών. Στην τελευταία του σεζόν έπαιξε στη δεύτερη κατηγορία και μετά από πέντε χρόνια στη Βρέστη αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα. Κι αφού το φλερτ με τον Παναθηναϊκό τον Δεκέμβριο του 2010 δεν είχε προχωρήσει, εκείνο με τον Πλατανιά πήγε καλύτερα.

Ο Ουσμάν Κουλιμπαλί ήταν ελεύθερος να διαπραγματευτεί το επόμενο συμβόλαιό του και η πρόταση από τα Χανιά ήταν ελκυστική. «Είμαι πολύ χαρούμενος που υπέγραψα στον Πλατανιά. Είμαι, επίσης, χαρούμενος που βρίσκομαι στην Κρήτη, όπου το επίπεδο ζωής, όπως βλέπω, είναι πολύ καλό», έλεγε την ημέρα που ανακοινώθηκε η μεταγραφή του και σύντομα αποδείχθηκε ότι η ποιότητά του περισσεύει για την κρητική ομάδα. Από το καλοκαίρι ακούγονταν φήμες για μεταγραφή του, πριν μερικές μέρες υπήρχε σενάριο για μεταγραφή του τόσο στον ΠΑΟΚ, όσο και στον Παναθηναϊκό, ενώ φημολογούταν ότι απορρίφθηκε πρόταση 1 εκ. ευρώ από την Μπεσίκτας. Γιατί αντίθετα με το τραγούδι της λαίδης, ο Ουσμάν Κουλιμπαλί δεν είναι τελειωμένος. Αναπτήρας!