Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, δεν είναι σύμπτωση

Ήταν μία θυελλώδης σύσκεψη που κράτησε πάνω από 6 ώρες στο ξενοδοχείο «Elysee» του Αμβούργου. Ήταν μία από τις πολλές των τελευταίων εβδομάδων. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, το Αμβούργο είχε αποτύχει να βγει στην Ευρώπη και η ηγεσία του συλλόγου έπρεπε να αναπροσαρμόσει την πολιτική της, να βρει απαντήσεις, λύσεις.

Ο Φρανκ Άρνεσεν είχε συμβόλαιο για ακόμα ένα χρόνο, μέχρι το καλοκαίρι του 2014, όμως παρά το βαρύ του κασέ (1,8 εκατομμύριο ετησίως) ο Δανός δεν είχε καταφέρει να οδηγήσει τον ιστορικό σύλλογο του λιμανιού με το φανατικό και απαιτητικό κοινό στην πολυαναμενόμενη ανάσταση, παρότι είχε φτάσει με τυμπανοκρουσίες στην ομάδα της Βόρειας Γερμανίας.

Η απόλυση του ανακοινώθηκε τηλεφωνικά από τον διευθυντή επικοινωνίας, Μάνφρεντ Έρτελ, το ποσό της αποζημίωσης συμφωνήθηκε με κοινή συναίνεση και οι δύο πλευρές πήραν καθεμιά τον δικό της δρόμο. Ακόμα και σήμερα, περίπου 2,5 χρόνια μετά από εκείνο το επεισοδιακό βράδυ της 23ης Μαΐου του 2013, η εποχή Άρνεσεν μνημονεύεται στο Αμβούργο. Όχι με τον καλύτερο τρόπο. Καμιά φορά -κατά την ιστορική ρήση του Καρλ Μαρξ- η ιστορία επαναλαμβάνεται. Την πρώτη φορά σαν τραγωδία και μετά σαν φάρσα...

Ψώνια από το... καλάθι της Τσέλσι!

Ο Άρνεσεν... προσγειώθηκε στον πλανήτη Αμβούργο το καλοκαίρι του 2011 για να αναλάβει ένα πόστο που έμεινε ορφανό για 20 μήνες μετά την αποχώρηση του Ντίτμαρ Μπάιερσντορφερ για την Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης! Η πρόσληψή του, έμοιαζε με την καλύτερη μεταγραφή που είχε κάνει το Αμβούργο τα τελευταία χρόνια. Ο Δανός έφτασε στο Αμβούργο περίπου ως Μεσσίας, μα σύντομα αποδείχθηκε ότι οι γνωριμίες και η πλούσια τηλεφωνική του ατζέντα δεν αρκούσαν.

Στην πρώτη του καλοκαιρινή απόπειρα να χτίσει νέα ομάδα πέφτει σε... τοίχο. Οι περισσότεροι από τους παίκτες που θέλει είναι ακριβοί. Κάποιοι άλλοι αρνούνται να έρθουν στο Αμβούργο. Ο απεγνωσμένος Άρνεσεν χτυπά την πόρτα του προηγούμενου του εργοδότη και κάνει κάτι χωρίς προηγούμενο. Αποκτά 5 παίκτες της ομάδας νέων των Λονδρέζων, δίνοντας το υπέρογκο ποσό των 6,5 εκατομμυρίων ευρώ και οι πρώτες φήμες για υπερκοστολογημένες μεταγραφές αρχίζουν. Ακόμα και στο θέμα προπονητή, ο Άρνεσεν «κολλάει».

Δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στον Μίχαελ Ένινγκ, τον οποίο όμως διώχνει μετά από ένα μήνα στην σεζόν και εμπιστεύεται για τρία ματς τον Ροντόλφο Καρντόσο με την μηδενική προπονητική εμπειρία αφού ο Αργεντινός μόλις έχει κρεμάσει τα παπούτσια του, σε μία ακόμα ακατανόητη κίνηση!

Μαύρη σελίδα

Το Αμβούργο (μία ομάδα που την προηγούμενη χρονιά έχει φτάσει στα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ) ξεκινά με 6 ήττες στα 8 πρώτα ματς της Bundesliga, ο Άρνεσεν αποφασίζει να φέρει κανονικό προπονητή (αφού πρώτα έχει καθίσει κι αυτός ένα παιχνίδι στον πάγκο!) τον Τόρστεν Φινκ, όμως η σεζόν είναι η χειρότερη στην σύγχρονη ιστορία του συλλόγου. Μία ομάδα που δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ στην ιστορία της Bundesliga γλιτώνει στο τσακ τα μπαράζ παραμονής, τερματίζει στην 15η θέση και προσθέτει μία ακόμα μαύρη σελίδα στην ιστορία της, την ήττα με 9-2 από την Μπάγερν.

Όσο για τις μεταγραφές; Η μία χειρότερη από την άλλη. Δύο εξ' αυτών (Μάνσιεν, Μπρούμα) μπαίνουν στην χειρότερη ενδεκάδα του πρωταθλήματος βάσει της βαθμολογίας του Kicker, ο Γκόκχαν Τερέ και ο Τζάκοπο Σάλα είναι αόρατοι όλη την σεζόν και μόνο ο Σέρβος Ράικοβιτς κάνει κάτι!

Η δεύτερη και τελευταία σεζόν του Δανού είναι κάπως καλύτερη, μα και πάλι όχι επιτυχημένη. Ο Άρνεσεν το καλοκαίρι του 2012 ξοδεύει 27 εκατομμύρια ευρώ για μεταγραφές (μόνο 6 έρχονται πίσω σε πωλήσεις) τα μισά εκ των οποίων για να φέρει στο λιμάνι τον αγαπημένο του, Ράφαελ Φαν Ντερ Φάαρτ.

Με την βοήθεια του (αγγλικού) δεξιού του χεριού Λι Κόνγκερτον, αλλά και του γκουρού της στατιστικής Στίβεν Χιούστον αλιεύει κάποιες καλές περιπτώσεις παικτών που κρίνονται ως μεταγραφές value bet, όπως οι Ρούντνεβς, Άντλερ, Μπάντελι και Τσαλχάνογλου, όμως το Αμβούργο τελειώνει την σεζόν στην 7η θέση, ξανά εκτός Ευρώπης. Μέσα στη σεζόν όμως, μία υπόθεση που φέρνει στην επιφάνεια η SportBild αμαυρώνει εντελώς την φήμη του Άρνεσεν, ο οποίος έχει απομυθοποιηθεί / αποδομηθεί στο μεταξύ και αγωνιστικά.

"Είναι φίλος. Τον εμπιστεύομαι"

Το Αμβούργο αποκτά το καλοκαίρι του 2012 τον Κροάτη δεξιό μπακ Μίλαν Μπάντελι από την Ντιναμό Ζάγκρεμπ έναντι 3,5 εκατομμυρίων ευρώ, όμως ο ατζέντης του παίκτη Ντέγιαν Γιοκσίμοβιτς αποκαλύπτει στην Sport Bild στις αρχές Σεπτεμβρίου ότι: «Αυτή ήταν μία πολύ κακή συμφωνία για το Αμβούργο, διότι πλήρωσε πολλά αχρείαστα χρήματα, αφού πληρώθηκε αναίτια ένας δεύτερος ατζέντης!». Όπως αποκαλύπτεται αργότερα το δεύτερο πρόσωπο είναι ο Βλάντο Λέμιτς (κρατήστε το όνομα), ένας άνθρωπος με πολύ στενή σχέση με τον Άρνεσεν, ο οποίος δικαιολογείται δημόσια: «Ξέρω τον Λέμιτς εδώ και 20 χρόνια. Είναι φίλος. Τον εμπιστεύομαι. Ξέρει καλά την κροατική αγορά. Οι γνώσεις του και οι πληροφορίες του ήταν πλεονέκτημα για μένα. Είναι φυσιολογικό», λέει ο Δανός.

Η γερμανική εφημερίδα αφήνει να εννοηθεί ότι ο Δανός υπερκοστολογεί τις μεταγραφές, δίνοντας αμοιβές σε επιπλέον ατζέντηδες, οι οποίοι του επιστρέφουν ένα μέρος αυτών των χρημάτων, που καταλήγει στην τσέπη του! Το Αμβούργο απευθύνεται σε νομική εταιρία, που ξεψαχνίζει τις 27 αγοραπωλησίες του Άρνεσεν στον σύλλογο και συγκαλεί ελεγκτικό συμβούλιο για να εξετάσει την υπόθεση και να αποφανθεί για τυχόν πειθαρχικές ποινές.

Ο Άρνεσεν απολογείται και δηλώνει ότι μία ξαφνικά πρόταση της Φενερμπαχτσέ για τον παίκτη ύψους τεσσάρων εκατομμυρίων ευρώ, τον υποχρέωσε να αυξήσει την αρχική του πρόταση των 2,5 εκατομμυρίων ευρώ με την οποία είχε συμφωνήσει η Ντινάμο Ζάγκρεμπ: «Ακόμα κι έτσι πήραμε τον παίκτη για 500.000 φθηνότερα», υποστηρίζει χωρίς να αρνείται τις κατηγορίες για χρήματα που έφυγαν σε δεύτερα χέρια. Μετά από μία εξαντλητική τετράωρη σύσκεψη, ο Άρνεσεν απαλλάσσεται των κατηγοριών λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων, όμως η φήμη του έχει λερωθεί ανεπανόρθωτα.

Το πρώτο... σκάνδαλο

Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά που ο Άρνεσεν πέρασε από Ε.Δ.Ε. σε ότι αφορά μεταγραφή του. Στο μακρινό 2004, ο Δανός που μόλις είχε πιάσει δουλειά στην Τότεναμ υπογράφει από την Χέρενφεϊν τον Έρικ Έντμαν έναντι 2,4 εκατομμυρίων ευρώ, μία καλή μεταγραφή με βάση το εξαιρετικό πρόσφατο Euro 2004 που είχε κάνει ο Σουηδός αριστερός μπακ. Ωστόσο, λίγους μήνες μετά, ο Σουηδός ατζέντης Ρότζερ Λιουνγκ προσφεύγει στα δικαστήρια για διαφυγόντα κέρδη. Τι είχε γίνει;

Βάσει συμβολαίου ο Έντμαν θα έπρεπε να λάβει το 25% του ποσού από την επόμενη μεταγραφή του, κάτι που δεν έγινε ποτέ: «Μάθαμε ότι η Χέρενφεϊν ζήτησε από τους ατζέντηδες Ρότζερ Λίνσε και Ζόραν Λέμιτς να βρουν ομάδα για να με παραχωρήσουν. Εγώ δεν ζήτησα ποτέ κάτι τέτοιο. Είχα τον δικό μου ατζέντη. Δεν ξέρω κανέναν από τους δύο. Αργότερα μάθαμε ότι η Τότεναμ τους έδωσε να μοιραστούν 700.000 ευρώ για την μεταγραφή μου. Αυτό είναι γελοίο. Είναι το 30% των χρημάτων που κόστισε η μεταγραφή. Ποιά ομάδα θα έκανε κάτι τόσο τρελό;». Ο Άρνεσεν για μία ακόμα φορά, απολογείται στο πειθαρχικό συμβούλιο της ολλανδικής ομοσπονδίας, που εξετάζει την υπόθεση, αλλά υποστηρίζει ότι δεν είναι δικό του θέμα, ούτε της Τότεναμ, αλλά της Χέρενφεϊν και του παίκτη. Για μία ακόμα φορά όμως, οι σκιές παραμένουν!

Ο... φίλος από τα παλιά

Η γνωριμία του με τον Βλάντιτσα (Βλάντο για τους φίλους) Λέμιτς γίνεται μέσω τρίτων. Παλιός ποδοσφαιριστής στην Λιρς και παλιός φίλος του Έρικ Γκέρετς νυν τεχνικού του συλλόγου βρίσκει τρόπο να διεισδύσει στην Αϊντχόφεν, όπου το 1999 μόλις έχει αναλάβει τεχνικός διευθυντής ο Φρανκ Άρνεσεν. Πρώτη του δουλειά ένας 15χρονος Σέρβος ονόματι Σάσα Στογιάνοβιτς, τον οποίο «περνάει» στην Αϊντχόφεν, με την σύμφωνη γνώμη του γκουρού σκάουτ Πιτ Ντε Φίσερ. Οι τρεις τους κάνουν το 2000 την δουλειά του Ματέγια Κέζμαν, που αποτελεί την ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της PSV (14 εκατομμύρια ευρώ) και γιγαντώνει οικονομικά τον Λέμιτς, ο οποίος αγοράζει ένα πύργο στο Βέλγιο και ξαφνικά εισβάλλει δυναμικά στα εσωτερικά της Αϊντχόφεν.

Η μαύρη του Mercedes είναι πια καθημερινά στο προπονητικό κέντρο του συλλόγου, ενώ ο αδερφός του Ζόραν εγκαθίσταται στην Λατινική Αμερική για να μπορεί να ελέγχει τις δουλειές από εκεί. Από τις περίπου 20 μεταγραφές που κάνει στον σύλλογο, μόνο οι τρεις κρίνονται πετυχημένες (Κέζμαν, Άλεξ, Εουρέλιο Γκόμες), ενώ από τους αμφίβολης ποιότητας παίκτες που φέρνει σωρηδόν εκτιμάται ότι βγάζει «τσεπάτα» πάνω από 15 εκατομμύρια ευρώ! Ωστόσο, η μετακόμιση του Άρνεσεν και του Πιτ Ντε Φίσερ στην Τσέλσι ανοίγει κι άλλο τις δουλειές του Σερβου ατζέντη, ο οποίος μεσολαβεί στις μεταγραφές των Κέζμαν, Ρόμπεν, Άλεξ στους «μπλε» και αυξάνει κατά πολύ τους τραπεζικούς του λογαριασμούς.

Την ίδια ώρα που το πορτοφόλι του Λέμιτς αυγατίζει (εις βάρος της PSV, από την οποία καρπώνεται συνεχώς χρήματα), αυτό της Αϊντχόφεν... φαλιρίζει. Η... μπάτε σκύλοι αλέστε οικονομική πολιτική φέρνει τον ολλανδικό σύλλογο στα πρόθυρα της χρεοκοπίας το 2007, με τον νέο πρόεδρο Γιαν Ρέκερ να απομακρύνει όλους τους παίκτες του Λέμιτς και να του απαγορεύει οποιαδήποτε ενασχόληση με το σύλλογο, ακόμα και την παρουσία του στο γήπεδο ή το προπονητικό κέντρο της PSV, όπου και σήμερα ο Σέρβος ατζέντης είναι ανεπιθύμητος!

Για την ιστορία, ο Λέμιτς ήταν ο «μεσολαβητής» τόσο στον γάμο του ΠΑΟΚ με τον Ιγκόρ Τούντορ, όσο και σε αυτόν του Μάριν Λέοβατς, φέρεται να έβαλε το χεράκι του και στην υπόθεση της απόκτησης του Γκόικο Τσίμιροτ, ήταν πίσω και από τις υποθέσεις του Σλοβένου Σπόραρ και του Κράμαριτς που προτάθηκαν στον ΠΑΟΚ αλλά δεν αποκτήθηκαν τελικά, ενώ στο Αμβούργο είχε κάνει κι εκεί δουλειές με τον στενό του φίλο Φρανκ Άρνεσεν, φέρνοντας τους Ράικοβιτς, Ιλίτσεβιτς, Ρούντνεφς, που δεν έπιασαν.

Ψάχνοντας τον επόμενο εργοδότη...

Μία κλασική φράση ανάμεσα σε ανθρώπους που τρέχουν ποδοσφαιρικές ομάδες είναι πως: «το 99% των παικτών που τσεκάρεις, ποτέ δεν έρχονται στην ομάδα σου. Πάντα μπορείς να επανέλθεις από ένα παίκτη που λανθασμένα δεν υπέγραψες, αλλά μπορεί ποτέ να μην επανέλθεις από ένα παίκτη που υπέγραψες στην λάθος τιμή».

Ένα από τα (πολλά) πράγματα, που «έφαγαν» τελικά τον Δανό τεχνικό διευθυντή πριν της ώρας του, ήταν αυτό ακριβώς. Πως ξοδεύει αρκετά (για τις καλοκαιρινές και χειμερινές μεταγραφές του ΠΑΟΚ έδωσε μόνο σε ομάδες 7,5 εκατομμύρια ευρώ) για να φέρει πίσω μικρό αντάλλαγμα. Ακόμα κι από την Τσέλσι, ο Δανός έφυγε με την ρετσινιά ότι διαχειρίστηκε ένα υπέρογκο πρότζεκτ που κόστισε στον Ρόμαν Αμπράμοβιτς 62 εκατομμύρια λίρες για να οργανώσει τις ακαδημίες των «μπλε», που στην ουσία δεν παρήγαγαν παρά ελάχιστους (αν όχι, κανέναν) παίκτη στην πρώτη ομάδα!

Από όποια ομάδα κι αν έφυγε ο Άρνεσεν δεν άφησε πίσω του συντρίμμια. Δεν άφησε καμία της ούτε καλύτερα, ούτε χειρότερα από ότι την βρήκε. Η Αϊντχόφεν εξακολουθεί να μάχεται με τα λογιστικά της, η Τσέλσι εξακολουθεί να μην παράγει παίκτες από τις ακαδημίες, το Αμβούργο παραμένει βυθισμένο στην στασιμότητα, ο ΠΑΟΚ δεν λέει να απαλλαγεί από τους εσωτερικούς δαίμονες του κι ο Φρανκ Άρνεσεν εξακολουθεί να κάνει δουλειές με τους ίδιους φίλους, τις ίδιες πρακτικές και τις καθιερωμένες συνήθειες για υπερκοστολογήσεις, με όπλο το λαμπερό, γυαλιστερό, ατσαλάκωτο προφίλ και τον political correct λόγο του. Λογικά, το επόμενο πλούσιο αφεντικό ομάδας δεν θα αργήσει να σχηματίσει τον αριθμό του τηλεφώνου του...

Σωτήρης Μήλιος