Η καλύτερη μεταγραφή...

Οπως έχουν διαμορφωθεί τα δεδομένα, ο επερχόμενος αγώνας στη Ρωσία - μοιάζει να - είναι ο πλέον κομβικός για τη συνέχεια της ομάδας στον θεσμό, καθώς ακολουθεί η εντός έδρας αναμέτρηση με την Γκαμπάλα και το οδοιπορικό αυτής της φάσης ολοκληρώνεται στο Ντόρτμουντ.

Αγωνιστικά δεν υπάρχουν πολλά να σχολιάσει κανείς. Παρουσία κάτι περισσότερο από δέκα χιλιάδων θεατών, σ' έναν αγώνα με αρκετές αλλαγές στο αρχικό σχήμα και με την ομάδα να συνεχίζει ν' αποζητά τη συνοχή και τον ρυθμό, οι ευκαιρίες ήταν λιγοστές και για τις δυο ομάδες. Για τον ΠΑΟΚ, το κύριο πρόβλημα ήταν τα τελειώματά του, εκεί που δε βρήκε ποτέ τις συνεργασίες που ήθελε για να φτάσει στο γκολ, αλλά κι όταν το έκανε η τελική προσπάθεια δεν ήταν αυτή που έπρεπε με πλέον αντιπροσωπευτική φάση αυτήν του 67', όπου ο Σάμπο δημιουργεί, ζητάει εντός περιοχής αλλά το δυνατό πλασέ του έφυγε απελπιστικά άουτ.

Για την Κράσνονταρ, η αμυντική λειτοτργία των γηπεδούχων, παρά τα νέα πρόσωπα, λειτούργησε αποτελεσματικά, με τις καλύτερες στιγμές των Ρώσων να έχουν ως κύριο εκφραστή τον Λαμπόρντ, αλλά όποτε χρειάστηκε ο Γλύκος είπε «όχι». Θετικό πρόσημο και για τον Μαλεζά, αλλά και για τον Σκόνδρα, αν και δεν απέφυγε ορισμένα λάθη στο τέλος. Βέβαια, για ακόμη μια φορά σε άλλη θέση ξεκίνησε τον αγώνα και σε άλλη τον ολοκλήρωσε, λόγω του τραυματισμού του Βίτορ. Μια κι ο λόγος για τραυματισμούς, η απώλεια του Κάτσε για τον επόμενο μήνα ήταν ότι χειρότερο για την ομάδα, προερχόμενος μάλιστα από μια εκ των καλύτερων και πιο ουσιαστικών εμφανίσεών του, υπενθυμίζοντας ενδεχομένως με όσα έκανε στους αρμόδιους και το «ανοικτό» θέμα του συμβολαίου του.

Σε μια νευραλγική θέση όπως η δική του, οι εναλλακτικές είναι συγκεκριμένες κι όλες έχουν δοκιμαστεί ελάχιστα για διαφορετικούς λόγους. Τσίμιροτ, Χαρίσης περισσότερο και λιγότερο Αντόνις. Ο 23χρονος Βόσνιος, όπως κι ο Αυστραλός ομογενής, ήταν τραυματίες μέχρι πρότινος, ενώ ο Χαρίσης δεν έχει πάρει ευκαιρίες ως τώρα. Από τη διαχείρισή τους θα φανούν κι οι σκέψεις που έχει για τον καθέναν εξ αυτών ο Κροάτης τεχνικός. Πρέπει όμως να σημειωθεί πως είναι πολύ ιδιάζουσα η περίπτωσή τους καθώς κανείς τους ουσιαστικά δεν έχει αγωνιστικό ρυθμό και το μόνο ... αγωνιστικό άρωμα που έχουν εισπράξει είναι κυρίως μέσα από τις προπονήσεις.

Ποδοσφαιριστές ξεκουράστηκαν, όπως οι Τζαβέλλας, Τζιόλης, Μακ και Μπερμπάτοφ, εν όψει του πολύ σημαντικού αγώνα, όπως τον χαρακτήρισε ο κ. Τούντορ, αυτόν με τον Παναθηναϊκό, προδίδοντας μέσα κι από τις τοποθετήσεις του την περασμένη Τετάρτη μια πρώτη προτεραιότητα στο πρωτάθλημα και δίχως - φυσικά - να υποτιμά την ευρωπαϊκή προοπτική. Ισως ήταν όμως κι ένας έμμεσος τρόπος για να γίνουν όλες αυτές οι κινήσεις που δεν είχαν γίνειτον τελευταίο καιρό προκειμένου η ομάδα να είναι πιο «φρέσκια» και πιο ανθεκτική στις δύσκολες, διαδοχικές δοκιμασίες που αντιμετώπισε, αντιμετωπίζει και θα συνεχίσει ν' αντιμετωπίζει.

Το ότι είναι μια νέα ομάδα υπό εξέλιξη, δίχως να έχει συμβόλαιο με την επιτυχία και χωρίς αυτό να συνιστά άλλοθι για τίποτα, δεν έπαψε να υφίσταται ως δεδομένο κι ας έρχεται σε σύγκρουση με τις φιλοδοξίες των φίλων της ομάδας, που παραμένουν ισχυρές έχοντας ως λογική και την έλλειψη απτών αγωνιστικών επιτυχιών. Η στοχοποίηση, σύμφωνα με τις συμπάθειες ή τις αντιπάθειες του καθενός, το ... «βάπτισμα» ως ενόχου ενός ποδοσφαιριστή ή η απόλυτη απαξίωση είναι σύνηθες φαινόμενο και υποστηρίζεται από το ... παρελθόν και τις όποιες αποτυχίες συνέβησαν.

Φυσικά κι ο καθένας έχει δικαίωμα στην άποψη, αρκεί τα όριά της να μην ξεπερνούν την αντίστοιχη του άλλου, προσπαθώντας για την επιβολή της ως η απόλυτα ορθή. Οι θεωρίες τελειωμό δεν έχουν, μόνον που - σχεδόν - ποτέ δεν αποδεικνύονται, μένοντας να πλανώνται στο χρόνο αλλά έχοντας κάνει ζημιά με τις τάσεις που δημιουργούν, των υπέρ και των κατά.

Η καλύτερη μεταγραφή δεν έχει γίνει κι είναι αβέβαιο αν θα γίνει ποτέ. Γιατί είναι κι η πιο δύσκολη. Πιο δύσκολη κι από τον Λίο Μέσι ή τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Κι αυτό γιατί έχει να κάνει με τη νοοτροπία. Ο χρόνος είναι ούτως ή άλλως μια σχετική έννοια. Ο χρόνος στην πραγματικότητα του ΠΑΟΚ απλά δεν υφίσταται. Η λέξη υπομονή, που έχει γίνει η πλέον μισητή, μοιάζει σα λάστιχο στο μυαλό του καθενός.

Ενας προπονητής, ένας ποδοσφαιριστής, μια κατάσταση που αρχικά - κατά κοινή παραδοχή - πληροί τις προϋποθέσεις υποστήριξης, υπόκεινται σε τέτοια φθορά μέσα από την καθημερινότητα, που έπειτα από πέντε μήνες, πέντε αγώνες προκύπτουν ασφαλή συμπεράσματα για όλους και για όλα σα να έχουν παρέλθει πέντε σεζόν και δεκαπλάσιοι αγώνες.

Και για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις. Ταπεινή άποψη καταθέτω η οποία έχει ίσες πιθανότητες ν' αποδεχτεί σωστή ή λάθος. Δε νουθετώ κανέναν για τίποτα. Ο καθένας σκέφτεται και πράττει όπως θέλει, έχοντας και τη σχετική ευθύνη. Θέλει να στηρίξει, στηρίζει. Θέλει ν' απαξιώσει, απαξιώνει. Θέλει να καταθέτει άποψη, καταθέτει. Απλά, μετά από τόσα χρόνια το σενάριο επαναλαμβάνεται και καταντά πιο κουραστικό από ποτέ, σε μια πολύ δύσκολη εποχή για όλους όπου οι αντοχές είναι δυσεύρετες.

Στις προηγούμενες δεκαετίες - κι αυτό μπορούν να το επιβεβαιώσουν ή να το διαψεύσουν οι παλαιότεροι - το ζητούμενο για τον καθέναν ήταν να γίνει κομμάτι αυτής της ομάδας κι όχι να μετατρέψει την ομάδα σε δικό του κομμάτι σύμφωνα με τα «θέλω» του. Αυτά υπήρχαν πάντα, όχι όμως κι η προσπάθεια επιβολής τους στον βαθμό και με τον τρόπο που συμβαίνει σήμερα, με την τεχνολογία να παίζει καταλυτικό ρόλο. Πρέπει να τονιστεί πως δυστυχώς η αποτυχία των προηγούμενων ετών παραμένει ισχυρός σύμμαχος στην αντίπερα όχθη, όμως κάποια δεδομένα δεν μπορούν να περνούν απαρατήρητα ή να χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν.

Η επιτυχία είναι ένα αναντικατάστατο κίνητρο για τον οποιονδήποτε από τους πρωταγωνιστές. Τίποτ' άλλο δεν μπορεί να την υποκαταστήσει, ηθικά και υλικά. Η απάντηση στο γιατί δεν έχει προκύψει είναι πολυσύνθετη, διαφορετική για κάθε περίπτωση. Σε φυσιολογικές συνθήκες από όλες τις απόψεις, ειδικά το ποδόσφαιρο είναι ένα μωσαϊκό με πολλά κομμάτια που πρέπει να ταιριάξουν όλα μεταξύ τους για να εμφανιστεί η συνολική εικόνα. Και σ' αυτό το αγωνιστικό μωσαϊκό της φετινής σεζόν, τα κομμάτια του ακόμη δοκιμάζονται μεταξύ τους για το ποιό «κουμπώνει» με ποιό. Με την πολυτέλεια του χρόνου να μην υπάρχει, ο προπονητής πήρε μια απόφαση αντιλαμβανόμενος την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και την ονόμασε προτεραιότητα. Αυτή είναι η ταπεινή θεωρία μου και συγνώμη αν κούρασα.

Το Europa League μπορεί να περιμένει προς το παρόν, με τον ΠΑΟΚ να χρειάζεται νίκη στη Ρωσία, στον δεύτερο «τελικό» της σεζόν μετά τον αντίστοιχο χαρακτήρα που είχε η πρώτη αναμέτρηση με την Μπρόντμπι στα πλέι οφ της ίδιας διοργάνωσης και με τον εναπομείναντα στην έδρα του αγώνα κόντρα στην Γκαμπάλα με κόσμο, αφού η τιμωρία της UEFA για όσα ακολούθησαν τον αγώνα με την Ντόρτμουντ αφορά χρηματικό πρόστιμο και μόνον, ύψους εβδομήντα χιλιάδων ευρώ.

Στο προσκήνιο μπαίνει ο αγώνας με τον Παναθηναϊκό. Εχοντας χάσει ουσία κι εντυπώσεις με τα τελευταία αποτελέσματα, ο «Δικέφαλος» θέλει να επιστρέψει στις νίκες, γνωρίζοντας ταυτόχρονα πως μόνον εύκολο έργο δε θα έχει. Με τον κόσμο να ξεκινάει από νωρίς με συγκέντρωση αρχικά στον Λευκό Πύργο στις 15.00 και πορεία μετά προς το γήπεδο, διαμαρτυρόμενος για την κάρτα φιλάθλου, την ομάδα να έχει ελάχιστο χρόνο ξεκούρασης, τραυματίες τους Κωνσταντινίδη, Κάτσε, Μυστακίδη σίγουρα και πιθανόν τους Βίτορ, Κίτσιου, Τσίμιροτ, απαιτείται αποφασιστικότητα και συγκέντρωση από την αρχή ως το τέλος, όποιος κι αν κληθεί να πλαισιώσει το αρχικό σχήμα. Κυριακή απόγευμα, στάδιο Τούμπας, στις 19.30. Μέχρι τότε, καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους ...

Του Κωστή Μπότσαρη