Κάθε αρχή και δύσκολη...

Ηταν ένα αποτέλεσμα – συνέπεια αρκετών παραμέτρων. Η πρώτη, επίσημη αγωνιστική παράσταση της ελληνικής ποδοσφαιρικής πραγματικότητας για την τεχνική ηγεσία και τους νέους ποδοσφαιριστές, ειδικά για τους τέσσερις που ξεκίνησαν τον αγώνα, Λέοβατς, Τσίμιροτ, Σάμπο και Ζάιρο. Μετά τους πέντε επίσημους αγώνες που είχε δώσει η ομάδα ως τώρα για τα προκριματικά του Europa League, συν τους φιλικούς και σε συνάρτηση με τις απουσίες λόγω καρτών και τραυματισμών κρίθηκε φρόνιμο να υπάρξει διαφοροποίηση στο αρχικό σχήμα, όχι όμως και στο αγωνιστικό της στυλ.

Μπροστά σε περισσότερους από δέκα πέντε χιλιάδες φιλάθλους και σε κλίμα φορτισμένο ελέω του χαμού – μια μέρα νωρίτερα – του Δημήτρη Παρίδη αλλά και της εκδήλωσης τιμής στη μνήμη του Γιώργου Στεφανίδη, με κατάθεση στεφάνων, ενός λεπτού σιγής και απουσία πανό, ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε με 3-4-2-1 απέναντι στο 4-2-3-1 της Ξάνθης. Σε σχέση με το αρχικό σχήμα κόντρα στην Μπρόντμπι, ο Τζαβέλας αντικατέστησε τον Μαλεζά, ο Τσίμιροτ τον Κάτσε, ο Ροντρίγκες τον Κωνσταντινίδη (σ.σ. ως θέση κι όχι ως ρόλο), ο Σάμπο, ο Λέοβατς τον Κίτσιου, ο Σάμπο τον Πέλκα κι ο Ζάιρο πλαισίωσε τη θέση που είχε ο Ροντρίγκεζ.

Μια βασική διαφορά είναι η λογική των ποδοσφαιριστών, που γνωρίζουν πως τα περιθώρια στις αναμετρήσεις των ευρωπαϊκών διοργανώσεων περιορίζονται σε δυο αγώνες, σε φάση προκριματικών πάντα, με αποτέλεσμα – έστω και υποσυνείδητα ειδικά όταν ελλοχεύει ο κίνδυνος του αποκλεισμού – η προσπάθεια να είναι πιο έντονη, πιο ισχυρή. Στους αγώνες που προηγήθηκαν ο ΠΑΟΚ έδειξε τις αγωνιστικές του συνήθειες και τις αντίστοιχες σκέψεις. Κι η ομάδα του Ράτζβαν Λουτσέσκου ήξερε πως να τις αντιμετωπίσει. Πίεση στο γήπεδο από ψηλά στους κεντρικούς αμυντικούς των γηπεδούχων με βοήθειες και πυκνή συνοχή στον άξονα με αλληλοκαλύψεις και προσπάθειες να μη βρουν ρυθμό οι αντίπαλοί τους.

Η πρώτη αδυναμία που διεγνώσθη από τον πάγκο ήταν η αδυναμία ορθολογικής ανάπτυξης από τον άξονα και λόγω της αποτελεσματικής πίεσης της Ξάνθης,, αλλά και λόγω αδυναμιών του «Δικεφάλου» του βορρά. Οι πρώτες – φωνές παρατηρήσεις είχαν να κάνουν με τις αποστάσεις ανάμεσά τους, στις κινήσεις δίχως μπάλα για να ξεμαρκαριστούν, να ζητήσουν και να τροφοδοτηθούν για ν᾽ ανοίξουν το παιχνίδι της ομάδας τους. Ωστόσο, ο Ροντρίγκες δεν είχε καθόλου καλή συνεργασία με τον Βίτορ και μαζί με τον Σάμπο που λειτουργούσαν από την ίδια πλευρά αντιμετώπιζαν σημαντικά προβλήματα. Ειδικά ο Σλοβάκος φάνηκε να είναι πολύ έξω από τα «νερά» του, φαινόμενο όμως φυσιολογικό και για τον ίδιο όπως και για τους υπόλοιπους νέους ποδοσφαιριστές της ομάδας, σε άλλους περισσότερο, σε άλλους λιγότερο.

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε κι ο σοβαρότατος – όπως αποδείχτηκε – τραυματισμός του Τσίμιροτ (σ.σ. τουλάχιστον δυο μήνες εκτός δράσης) με το νεαρό Σαββίδη να παίρνει τη θέση του μόλις στο 24᾽. Χωρίς ρυθμό, χωρίς γρήγορες εναλλαγές της μπάλας, χωρίς τις κάθετες πάσες λόγω και της πολυπρόσωπης παρουσίας στην άμυνα των Ακριτών, ο ΠΑΟΚ προσπάθησε να δημιουργήσει από τα άκρα δίχως όμως αποτέλεσμα. Ενας τρόπος παιχνιδιού που ανέδειξε την ποιότητα του Ζάιρο, στα πρώτα δείγματα γραφής του μετά και τον φιλικό, εκτός έδρας, αγώνα με τη Βέροια. Η δυσλειτουργία της μεσαίας γραμμής επιβεβαιώθηκε κι από τα πολλά – πενήντα πέντε τον αριθμό – λάθη στα οποία υπέπεσαν οι γηπεδούχοι, παρά δυο είκοσι περισσότερα από τους αντιπάλους τους. Σαφώς και σημειώνεται πως είναι πιο εύκολο ν᾽ αμύνεται κάποιος κυνηγώντας την αντεπίθεση παρά να επιτίθεται και να δημιουργεί. Ωστόσο κι αυτό είναι ένα ποδοσφαιρικό σενάριο που κάθε ικανή ομάδα οφείλει να βρίσκει τρόπους ν᾽ αντιπαρέρχεται.

Οσο οι ποδοσφαιριστές του κ. Τούντορ δεν έβρισκαν δίχτυα κι η ώρα περνούσε, η ψυχολογία των φιλοξενούμενων κέρδιζε πόντους, το ίδιο κι η αυτοπεποίθησή τους. Στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα των δυο ομάδων λίγο άλλαξε. Στο 62᾽ο Κωνσταντινίδης αντικατέστησε τον Ροντρίγκες και δέκα έξι λεπτά μετά ο Μυστακίδης τον Σαββίδη (σ.σ. που είχε μπει στη θέση του Τσίμιροτ). Η δεξιά πτέρυγα απέκτησε καλύτερη λειτουργία με πειστήριο και τ᾽ ανεβάσματα του νεαρού δεξιού οπισθοφύλακα που δημιούργησε ρήγματα. Ως εκεί όμως ... Νεύρα, εντάσεις και συχνές διακοπές ακόμη και με περισσότερες από μια μπάλες στον αγωνιστικό χώρο - κι όχι μόνον μια φορά – λειτούργησαν ανασταλτικά ως προς τον ρυθμό του αγώνα και μια πιο ομαλή ροή, άγνωστο το ποιον μπορεί να ωφελούσε.

Η ιστορία έγραψε 0-0 κι αυτό που έχει σημασία είναι τα διδάγματα. Είναι βέβαιο πως όλοι πήραν από κάτι. Ο προπονητής για τις δυσκολίες που καλείται να διαχειριστεί και σ᾽ επίπεδο ρόστερ, οι ποδοσφαιριστές για τα δεδομένα που έχουν μπροστά τους και τη διαφορετικότητα σε σχέση με όλα όσα είχαν αντιμετωπίσει ως τώρα κι ο φίλαθλος κόσμος για το τί θα πρέπει να περιμένει να δει. Μια ομάδα σε εξέλιξη, με καλές και κακές στιγμές που έχει πολλή δουλειά – ακόμη – μπροστά της, πέραν όλων των υπολοίπων. Ακόμη κι η ιδιοκτησία για την ανάγκη της άμεσης απόκτησης ενός ικανότατου επιθετικού, ειδικά από τη στιγμή που είχε φέτος την ατυχία ο Αθανασιάδης κι αποπέμφθηκε ο Περέιρα.

Παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η συνέχεια με τον αγώνα κόντρα στην Μπρόντμπι την προσεχή Πέμπτη. Γιατί εκεί θα μετρηθούν αντιδράσεις. Από τη μια οι λαβωμένοι και ικανοί Δανοί, ταπεινωμένοι από την πρώτη τους αναμέτρηση θα θελήσουν ν᾽ αποκαταστήσουν το πληγωμένο τους γόητρο κι από την άλλη ο ελλιπής ΠΑΟΚ που από την περασμένη Πέμπτη δεν έχει και τον Πέλκα. Η ψυχολογία είναι πολύ σημαντικός παράγοντας κι ο Ιγκορ Τούντορ με τους ποδοσφαιριστές του θέλουν κάτι θετικό πριν ταξιδέψουν εκ νέου το μεσημέρι της Παρασκευής αρχικά για την Ελλάδα και μια μέρα μετά για τα Γιάννενα εν όψει του Κυριακάτικου αγώνα.

Από σήμερα, παρελθόν αναμένεται ν᾽ αποτελέσουν ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης κι ο Χέντβιγκες Μαντούρο με τις σχετικές ανακοινώσεις από την ΠΑΕ. Για τον Ολλανδό δεν υπάρχουν πολλά να πει κανείς, αφού σχεδόν ποτέ δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες που υπήρχαν στο πρόσωπό του από τη μέρα που αποκτήθηκε, με τις ευθύνες να βαραίνουν και τον ίδιο. Για τον 34χρονο διεθνή επιθετικό τα δεδομένα είναι πολύ διαφορετικά. Πέντε χρόνια μετά την επιστροφή του στην Τούμπα, γνωρίζει ένα άδοξο τέλος, εντελώς διαφορετικό για την αξία του και για το ποιόν του.

Κι αυτός όμως έχει ευθύνη, η οποία ξεκινάει από το γεγονός πως ποτέ δε συζήτησε δημόσια το γεγονός από το οποίο ξεκίνησαν όλα κι ακολούθως τα κύρια στιγμιότυπα που επιδείνωσαν την όλη κατάσταση. Κάτι που φυσικά και δε δικαιολογεί την εμμονή και τον παραλογισμό, τη μόδα της απαξίωσης που τόσο πολύ «φοριέται» γενικώς στην κοινωνία μας. Φυσικά και δεν ανταποκρίθηκε στα στάνταρντ που ο ίδιος έθεσε τα προηγούμενα χρόνια της καριέρας του ειδικά για το υψηλό συμβόλαιο που είχε, όμως υπάρχουν λόγοι γι᾽ αυτό.

Ενοχος ή όχι για όσα του αποδίδουν πέρασε πολλά σε προσωπικό επίπεδο, μακριά από το γήπεδο, ακόμη και σε στιγμές που για τον πολύ κόσμο χαρακτηρίζονται προσωπικές. Επηρεάστηκε πάρα πολύ κι ούτε η στήριξη των ανθρώπων του δε στάθηκε αρκετή ως αντίβαρο για να το ισορροπήσει, όπως επίσης δεν πήρε αυτήν που περίμενε από άλλους. Ολα αυτά τα κεφάλαια της συγκεκριμένης ιστορίας έχουν έναν κοινό παρονομαστή και για τις δυο πλευρές σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Την έλλειψη σεβασμού, πάντα σύμφωνα με την ταπεινή μου άποψη. Κι αυτό είναι κάτι που όποιος δεν το έχει, πάντα θα το βρει μπροστά του. Είτε από ένα, είτε από πολλά πρόσωπα, σε ποικίλες καταστάσεις.

Η δικαιοσύνη της ζωής είναι περίεργη. Αυτό που μπορεί κάποια μέρα να κάνει κάποιον να χαμογελάει παρατηρώντας ένα συμβάν ως απόρροια έλλειψης σεβασμού, είναι το ίδιο που κάποια άλλη μέρα μεταγενέστερα θα του το «σβήσει» κιόλας. Γιατί τότε, η απουσία σεβασμού θα έχει αντίκτυπο στον ίδιον. Οπως και να ᾽χει η ιστορία έγραψε και το μέλλον θ᾽ αποδείξει τα σωστά και τα λάθη για τον καθέναν ... Ενα ακόμη πρόσωπο που αποχωρεί κι αφήνει απόψεις να διίστανται σε ακραίο βαθμό. Αυτό μπορεί να καταδεικνύει πως το πρόβλημα ίσως και να μην είναι τελικά μόνον τα εκάστοτε πρόσωπα. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους...