Dum, spiro, spero…

Η ελπίδα του ΠΑΟΚ (όπως την καλλιεργεί η ΠΑΕ) για διάκριση στα πλέι οφ δεν θα αναστήσει τις ελπίδες των φίλων του για την επιτυχία εφέτος. Αυτές αποδήμησαν ανεπιστρεπτί. Τις πέθαναν λάθος άνθρωποι και λάθος κινήσεις. Να τα λέμε αυτά. Να ξύνουμε πληγές. Μήπως κι ο πόνος αλλάξει τρόπους σκέψης και πράξης στην ΠΑΕ...

Κι αυτή καθ' αυτή η διάκριση βέβαια, η πρωτιά δηλαδή, ουσιαστικά θα είναι επένδυση για τη μέλλουσα. Δεν θα είναι κέρδος για την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο.

Μη λησμονείτε όμως, πως η ελπίδα αποτελεί το χειρότερο κακό. Και τούτο επειδή παρατείνει τα βάσανα! Διαφωνείτε;

Τώρα, γιατί ξεκινήσαμε με ακαδημαϊκό προβληματισμό την κατάθεση της άποψης μας περί του αγώνα της Νέας Σμύρνης; Πρώτον επειδή αγώνας δεν υπήρξε. Ο Πανιώνιος στην «ή ταν ή επί τας» προσπάθεια του δεν άφησε να παιχθεί μπάλα. Κάθε μία ομάδα στη θέση του – κατά την ταπεινή μας άποψη – το αυτό θα έπραττε. Το καταστροφικό ποδόσφαιρο του παρέσυρε και τον ΠΑΟΚ. Δε λέμε πως το πρόβλημα του ΠΑΟΚ χθες, ήτα αυτό. Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ είναι πάντα ο ΠΑΟΚ. Τέλος πάντων.

Λέμε πως ναι μεν, ο ΠΑΟΚ προσπάθησε, να παίξει μπάλα. Κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες. Οι Desperados του Πανιώνιου στο Α΄ Ημίχρονο επιστράτευσαν δύναμη πέραν των ορίων. Οργίασε το αντιαθλητικό παιγνίδι τους. Κι εδώ λέμε πάλι: Κάθε μία ομάδα στη θέση του Πανιώνιου το αυτό θα έπραττε. Και στο Β΄ Ημίχρονο επιστράτευσε κάθε μέσο (το αγίασε ο σκοπός) για να κυλήσει η άμμος στην κλεψύδρα του χρόνου.

Πέρα τις αντίξοες συνθήκες ο ΠΑΟΚ είχε – δεν τον δικαιολογούμε, τον αιτιολογούμε – και τις κλασσικές εφέτος, αδυναμίες και πολλές σημαντικές απουσίες. Εύλογα μάλιστα, από κάποιο χρονικό σημείο οι φιλοξενούμενοι στη Νέα Σμύρνη δεν έβαλαν τα πόδια τους στη φωτιά. Καθώς δε, η απώλεια του φορμαρισμένου Δημήτρη Παπαδόπουλου σήμερα μετρά ...βαρύτερα από την απώλεια του +1 βαθμού στα πλέι οφ; Φανταζόμαστε πως και γιατί σκέφθηκαν... «Άντε να περάσει η μέρα, και να 'ρθει το δειλινό»...

Έτσι προστρέχουν πλέον, όλοι στα πλέι οφ. Εντάξει η πρωτιά εκεί δεν είναι πανάκεια. Κολυμβήθρα του Σιλωάμ δεν είναι τα πλέι οφ. Η παταγώδης αποτυχία σε μία ακόμη αγωνιστική περίοδο της ΠΑΕ ΠΑΟΚ γράφθηκε με μελανά χρώματα. Κι ότι γράφει έτσι, δεν ξεγράφει. Η πίκρα των φίλων του «δικέφαλου» εφέτος δεν σβήνει με την πρωτιά στα πλέι οφ. Αυτή η πρωτιά είναι μία πρώτη γλυκιά γεύση για του χρόνου.

Με λίγα λόγια; Έλειψαν και χθες, οι σπίθες οι οποίες θα άναβαν και πάλι φωτιά και θα ζέσταιναν των ΠΑΟΚτσήδων την καρδιά. Και με άλλα λόγια; Το κλίμα στην Τούμπα για τα πλέι οφ, όσο των ΠΑΟΚτσήδων η καρδιά είναι κρύα, δεν θα είναι κλίμα... Τούμπας!

Είναι δε, στο χέρι του Ιβάν Σαββίδη να πράξει οτιδήποτε τον φωτίσει ο Θεός – κι ουχί κάθε αποτυχημένος του συνεργάτης - προκειμένου, όσο είναι καιρός, να το αλλάξει! Οι φίλοι του «δικέφαλου» για αλλαγές διψούν. Τις προσδοκούν.

Πως το έλεγαν οι Ρωμαίοι; Dum. Spiro,spero...(Όσο αναπνέω, ελπίζω)

Tου Άρι Νικολάκη