Η δυστυχία των ξένων του ΠΑΟΚ (και όχι μόνο)

είπε ο Κριστιάν Νομπόα, μιλώντας στην ιστοσελίδα "el universo".

Mακάρι να λέει αλήθεια και να μην αποτελούν αυτές οι δηλώσεις απλώς αβροφροσύνη, γιατί εγώ αναρωτιέμαι... πού ήρθε και έμπλεξε το παλικάρι, όπως και ο Ρικάρντο Κόστα, με το ελληνικό ποδόσφαιρο και όλες τις παθογένειές του, που μέσα σε ελάχιστες εβδομάδες, τις βίωσαν και οι δύο σε όλη τη μεγαλοπρέπειά τους.

Πώς να μην τρομάξουν;
Οι οπαδοί της ομάδας τους να πολιορκούν και να προπηλακίζουν τους παίκτες, ο προπονητής να θέτει την παραίτησή του στη διάθεση του μεγαλομετόχου, ο τεχνικός διευθυντής να παραιτείται, οι διαιτητές να κάνουν «μαγικά» στους αγώνες και, από την άλλη πλευρά, να γίνεται κόλαση στο Παναθηναικός – Ολυμπιακός και να διακόπτεται το Πρωτάθλημα, χωρίς κανείς να ξέρει αν και πότε πρόκειται να ξαναρχίσει.

Δεν πιστεύω ότι όλα αυτά περίμεναν να ζήσουν ο Νομπόα και ο Κόστα, όταν έπαιρναν την απόφαση να υπογράψουν σε μια ελληνική ομάδα. Τώρα ξέρουν ότι στην πανέμορφη Ελλάδα μπορούν να έχουν στην καθημερινή ζωή τους τις χαρές που προσφέρουν το Εκουαδόρ και η Πορτογαλία,

τώρα ξέρουν ότι αυτή η χώρα δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τις δικές τους πατρίδες, αλλά αν μιλάμε για ποδόσφαιρο, μάλλον θα έχουν τρομάξει για την επιλογή τους.

Γι' αυτό, άλλωστε, ο Νομπόα είπε και κάτι άλλο. Οταν τον ρώτησαν αν θα μείνει στον ΠΑΟΚ και μετά το καλοκαίρι, σε περίπτωση που ενδιαφερθεί γι' αυτόν άλλο ξένη ομάδα, απάντησε: «Αν έχω πρόταση, θα δούμε». Κορόιδο είναι να μην εξετάσει άλλη πρόταση, αν προέρχεται από μια πιο... πολιτισμένη ποδοσφαιρικά χώρα;

Έπαιξες Ελλάδα; Ε και;
Ας μην αναρωτιόμαστε γιατί οι μεγάλες ελληνικές ομάδες δεν μπορούν να πείσουν εύκολα πραγματικά μεγάλους παίκτες να φορέσουν τις φανέλες τους, όσα χρήματα και να προσφέρουν. Ο Σαββίδης ήθελε, είπε, τον Μπερμπάτοφ, τον Ντρογκμπά και τον Ροναλτίνιο. Εγώ τον πίστεψα τότε. Οπως πίστεψα και ότι όντως έκανε προσπάθεια να τους προσεγγίσει. Να κάνουν τι, όμως, στην Ελλάδα παίκτες τέτοιου αναστήματος; Πώς να έρθουν καλύτεροι ξένοι στον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναικό; Θα παίξουν κάποιους αγώνες στην Ευρώπη και μετά τι;

Το απόλυτο τίποτε. Σε ένα Πρωτάθλημα αναξιόπιστο με κάκιστη ποιότητα. Ενα Πρωτάθλημα που αντί να δώσει credits στην καριέρα ενός ποδοσφαιριστή, τη μουτζουρώνει, ή, στην καλύτερη περίπτωση, ισοδυναμεί με πλήρη αγωνιστική απραξία. Το ότι δηλαδή ο Μιραλάς έπαιξε ποδόσφαιρο στην Ελλάδα αποτελεί στο βιογραφικό του ένα κενό και όχι μια αξιοσημείωτη εξέλιξη.

Καλύτερα στο Καζακστάν
Για τον Βίτορ, τον Περέιρα και τον Μακ, που είναι και πιο παλιοί στον ΠΑΟΚ, δεν το συζητάω καν. Αυτοί τα έχουν δει όλα. Οπως τα είχε δει και ο Νάτχο. Ο οποίος ήταν κι αυτός... ενθουσιασμένος στον ΠΑΟΚ, είχε πάθει πάθει πλάκα με την Ελλάδα και τον λαό της, αλλά πολύ ευχαρίστως έφυγε από τον ΠΑΟΚ και την Ελλάδα μόλις έληξε η εξάμηνη σύμβασή του.

Και με το δίκιο του. Γιατί, δυστυχώς, είναι προτιμότερο να παίζει κανείς ποδόσφαιρο όχι στη Ρωσία και την Ουκρανία, αλλά ακόμη και στο Αζερμπαιτζάν ή στο Καζακστάν, παρά στην Ελλάδα. Ειλικρινά το λέω, κάθε φορά που έρχεται στην Ελλάδα κάποιος ξένος με σχετικά καλό όνομα, αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να μην έχει πληροφορηθεί... τι συμβαίνει εδώ που είναι Βλακάνια, δεν είναι παίξε – γέλασε...

Ευτυχώς, είναι όμορφη και φιλόξενη
Συνηθίζουμε να λέμε ότι οι ξένοι παίκτες χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αλήθεια είναι. Γιατί, σε τι να πρωτοπροσαρμοστούν; Στον κάκιστο αγωνιστικό χώρο των περισσότερων γηπέδων; Στην ανύπαρκτη οργάνωση των περισσότερων ομάδων; Στην κάκιστη νοοτροπία όλων των παραγόντων;

Στις ακραίες αντιδράσεις των οπαδών; Στις άθλιες διαιτησίες; Η στην πολύ χαμηλή ποιότητα αυτού καθ'εαυτού του ποδοσφαίου; Είναι πολλά που αλλάζουν στην επαγγελματική ζωή ενός ξένου ποδοσφαφριστή όταν έρχεται στην Ελλάδα. Και αλλάζουν όλα προς το χειρότερο.

Το μόνο θετικό για τους ίδιους και τις οικογένειές τους είναι οι φυσικές ομορφιές της χώρας και το φιλόξενο πνεύμα των κατοίκων της.

Αν δεν υπήρχαν κι αυτά, θα μιλούσαμε για την απόλυτη δυστυχία...

Tου Στέλιου Γρηγοριάδη