Μέλι έχει αυτός ο Λάμπρου;

Πέρα από την φυσική ομορφιά, ο Θεός τον προίκισε και με ταλέντο. Στο μακρινό 2014, όταν δεν τον ήξερε παρά μόνο η... μάνα του στην Κατερίνη και μερικοί μύστες στην ακαδημία της Παιανίας, η εφημερίδα Guardian τον τοποθετούσε ανάμεσα στα 40 κορυφαία ταλέντα του πλανήτη στην ηλικία του!

Η ίδια εφημερίδα ήταν αυτή που ένα χρόνο αργότερα τοποθετούσε στην ίδια τιμητική λίστα τον Δημήτρη Λημνιό, όταν έκανε τα πρώτα του βήματα στον Ατρόμητο. Τα λαγωνικά που καταπιάνονται με τέτοιες ηλικίες, σπάνια κάνουν λάθος, σε ότι αφορά την πρώτη ύλη. Το πως μεταφράζεται στο επόμενο επίπεδο είναι μία άλλη ιστορία.

Ο Λημνιός λοιπόν παρότι είναι ένα εξάμηνο μικρότερος έχει «γράψει» πάνω από 100 επίσημα παιχνίδια με την φανέλα του ΠΑΟΚ. Ο Λάμπρου χρειάστηκε να κλείσει μια τριετία με συμβόλαιο στον Δικέφαλο για να πάρει το πρώτο του επίσημο παιχνίδι και να κάνει σεφτέ στα γκολ.

Είναι τέτοια η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στους δύο; Όχι. Απλώς το μονοπάτι του Λημνιού ήταν μία ευθεία γραμμή, όπως του αρέσει να φεύγει στο γήπεδο, ίσια, κάθετα. Του Λάμπρου ήταν ένα διαρκές σλάλομ, όπως αυτά που κάνουν οι σκιέρ. Κι αυτού έτσι του αρέσει να εκφράζεται στο γήπεδο.

Ο Λημνιός είναι ο παίκτης του κόουτς. Ο Λάμπρου ο παίκτης της εξέδρας. Οι προπονητές πάντα θα καψουρεύονται τα καλά, τακτικά παιδιά, μα η εξέδρα πάντα θα γουστάρει τους αλήτες, τους ρέμπελους μες το γήπεδο. Ποδοσφαιρικό αξίωμα.

Θα μπορούσε κι αυτός να πάει ευθεία. Να υπακούσει και να υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με όσα του πρότειναν στον Παναθηναϊκό και να περιμένει σιγά – σιγά για ευκαιρίες. Έτσι κι αλλιώς το κορυφαίο ταλέντο της Παιανίας ήταν, αργά ή γρήγορα θα έπαιζε.

Ωστόσο, προτίμησε να τζογάρει, να ψάξει την άκρη του από το μηδέν. Χρειάστηκε μόλις ένα εξάμηνο στον Ηρακλή για να τον κλείσει ο ΠΑΟΚ. Στον δανεισμό του στον Πανιώνιο «δεν έβλεπε» κανέναν. Στον δεύτερο δανεισμό του στην Ολλανδία και την Φορτούνα Σιτάρντ μία ομάδα που παραδοσιακά μάχεται για τη σωτηρία έβαλε πείσμα να βάλει 10 γκολ και 10 ασίστ και τελικά σταμάτησε στα 8 και 10.

Τότε γιατί δεν έπαιξε στον ΠΑΟΚ; Πρώτον, γιατί τα κουκιά μετρήθηκαν και μάλλον βγήκαν λάθος. Δεν γίνεται να παίζει μπακ στις προπονήσεις, επειδή το ρόστερ χτίστηκε με ανομοιομορφία. Αμαρτία είναι.

Δεύτερον, γιατί κάπου έφταιξε και ο ίδιος. Όσοι τον είδαν στην προετοιμασία έτριβαν τα μάτια τους. Όχι, για καλό. Εκτός κλίματος, εκτός φόρμας, χωρίς ψυχολογία, χωρίς ψυχή, δεν του έβγαινε τίποτα, σαν να βιαζόταν να αποδείξει πράγματα, με ένα άγχος που του βάραινε τα πόδια σε κάθε ενέργεια.

Μοιραία βρέθηκε τελευταίος στην ιεραρχία των εξτρέμ, η απουσία ευρωπαϊκών ματς, αλλά και παιχνιδιών κυπέλλου τον έφερε στην απόλυτη ναφθαλίνη. Μετά από ένα φιλικό στην Δράμα, ξέσπασε, μίλησε. Δείγμα τσαγανού. Αν δεν το έκανε δεν θα ήταν ο Λάζαρος Λάμπρου: «Εγώ θέλω να παίζω. Αν αυτό δεν γίνεται, πρέπει να βρούμε μία λύση».

Νομοτελειακά, κάποτε θα ερχόταν η ευκαιρία. Ο Λάμπρου την έπιασε από τα μαλλιά στον επαναληπτικό με τον ΟΦΗ και αίφνης δείχνει σαν μεταγραφή Ιανουαρίου. Για έναν ΠΑΟΚ που ψάχνει ενέργεια, ποιότητα, θράσος στο ένας εναντίον ενός, ο Λάζαρος είναι ότι πρέπει. Για έναν ΠΑΟΚ που ψάχνει ακόμα περισσότερο συναισθηματικό δέσιμο με την εξέδρα του, ο Λάμπρου είναι ευλογία. Για έναν ΠΑΟΚ που ψάχνει έσοδα από πωλήσεις, ο 23χρονος μεσοεπιθετικός είναι επένδυση.

Λεφτά στην αγορά πιάνουν οι άφθαρτοι Λημνιοί, οι Γιαννούληδες, οι Λάμπρου, οι Λέο Ζαμπά αυτού του κόσμου, όχι οι ξεζουμισμένοι Στοχ.

ROTATION

Στον επαναληπτικό με τον ΟΦΗ θα ήθελα να δω κι άλλα πράγματα, όχι μόνο τον Λάμπρου. Θα ήθελα να δω τον Μιχαηλίδη βασικό, όχι μόνο για ένα δεκάλεπτο. Θα ήθελα να τον δω δίπλα στον Μιχάι. Θα ήθελα να δω τον Γαϊτανίδη που είχε δείξει στην προετοιμασία ότι μπορεί να σταθεί στον κόσμο των μεγάλων. Θα ήθελα να δω τον Τσιγγάρα. Σίγουρα θα ήθελα να δω και κάποιους ακόμα από τις μικρές ομάδες που κάνουν πλάκα στις ηλικίες τους. Δεν θα ήθελα να δω τον Σφιντέρσκι να μπαίνει αλλαγή στο τέλος, αλλά τον Τζόλη για τον οποίο ακούγονται τόσο εξαιρετικά λόγια. Το 0-3 του πρώτου αγώνα στην Κρήτη, επέτρεπε και κανένα πείραμα παραπάνω. Σίγουρα πάντως θα έδινα ρεπό στον Γιαννούλη, ο οποίος παίζει non stop από το ξεκίνημα και ο οποίος θα μπορούσε να πάρει ένα χρήσιμο ρεπό, την ώρα που έρχονται τρία απαιτητικά ματς πρωταθλήματος σε 8 ημέρες. Σίγουρα θα έδινα ανάσες σε όλα τα γερόντια που δεν χρειάζεται να ταλαιπωρούνται τσάμπα σε τέτοια ματς. Εγώ βέβαια δεν είμαι προπονητής κι ούτε έχω την επάρκεια για να γίνω ποτέ μου. Το μόνο που σκαμπάζω είναι πως μόνο το συνετό rotation θα φέρει τον ΠΑΟΚ εκεί που πρέπει, όταν στις επόμενες 100 ημέρες θα δώσει από 20 έως 23 παιχνίδια σε πρωτάθλημα και κύπελλο χωρίς περιθώριο λάθος.