Κυριάκος: «Μετά το περυσινό ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός αποφάσισα να φύγω...»

«Ξέρεις κάτι, είσαι 20 χρόνια στον ΠΑΟΚ. Ξέρεις τον ΠΑΟΚ καλύτερα από τον καθένα μας. Πότε θα δώσεις μια συνέντευξη γι΄όλα αυτά που έχεις ζήσει...». Όταν γινόταν αυτή η κουβέντα, θεωρητικά δεν πρέπει να είχε καν... ψηθεί στο μυαλό του η ιδέα να πολιτευθεί.

«Δεν θέλω να μιλήσω για τον εαυτό μου... Θα θεωρηθεί κάπως...» απαντούσε διαρκώς εκείνος, «κόβοντας» ή μάλλον αναβάλλοντας επ΄ αόριστον κάθε πιθανότητα να μιλήσει επί προσωπικού. Μέχρι και σήμερα. Τι άλλαξε από τότε; Ένας κύκλος ή μάλλον ένα κεφάλαιο ζωής έκλεισε. Χωρίς «αντίο» μόνο εις το επανιδείν.

Και τώρα που έπεσε η αυλαία, δεν υπήρχαν «δικαιολογίες». Άλλωστε μαζεύτηκαν πολλές απορίες γύρω από την απόφασή του. Μια απόφαση που ελήφθη στο καλύτερο σημείο της σύγχρονης ιστορίας του ΠΑΟΚ. Πώς αφήνει κάποιος μια dream job για να δοκιμαστεί σε ένα χώρο ενδεχομένως πιο... άγριο; Πότε ωρίμασε στο μυαλό του η ιδέα να πολιτευθεί; Και στην τελική γιατί με το ΚΙΝΑΛ;

Ανατρέχοντας σε παλαιότερες συνεντεύξεις και τοποθετήσεις, τα... πάντα όλα για τον Κυριάκο Κυριάκο ήταν ΠΑΟΚ. Αυτήν την φορά όμως θα μιλούσε επί προσωπικού. Το SDNA του πέταξε το γάντι και εκείνος το σήκωσε...

Η απόφαση να αφήσει πίσω του τη μισή του ζωή...

Τα βάζουμε όλα στην σειρά και ξεκινάμε. Σε πρώτη φάση όμως, η ερώτηση είναι μία και εκείνος την ακούει διαρκώς το τελευταίο διάστημα στα αυτιά του. «Γιατί να φύγεις τώρα;». Δεν το σκέφτεται δευτερόλεπτο. Είναι αυθόρμητος αλλά όχι παρορμητικός. Τα έχει ζυγίσει καλά, όπως κάθε κομβική απόφαση που καλείται να πάρει. Αυτήν την φορά όμως νιώθει την ανάγκη ακόμη και οι ομάδες να προχωρήσουν παρακάτω, να αποπροσωποιηθούν...

«Για εμένα είναι μια ανάγκη στον άνθρωπο να αλλάζει και να προοδεύει. Ήδη θεωρώ ότι τα 20 χρόνια είναι πολλά. Η αλήθεια είναι ότι όντως δύσκολα ξεβολεύεσαι ειδικά σε εποχές που οι επιλογές λιγοστεύουν ή δεν έχουν την ίδια ποιότητα. Εγώ ήμουν τυχερός και είχα μια δουλειά, η οποία είναι dream job για πολύ κόσμο και για εμένα αλλά θεωρώ ότι ο άνθρωπος πρέπει να δοκιμάζει καινούργια πράγματα, να παίρνει τα ρίσκα του και να αποτιμά στο τέλος τι κατάφερε.

Τις πολύ κομβικές αποφάσεις της ζωής μου τις παίρνω μετά από πάρα πολύ ανάλυση με τον εαυτό μου. Οι πολλές εναλλαγές, τα πισωγυρίσματα είναι αυτά που δημιουργούν το πρόβλημα. Δεν υπάρχει προδιαγεγραμμένη σωστή διαδρομή στη ζωή κάποιου. Εγώ το θεωρώ σωστό και για την ομάδα. Δεν ήταν μια προσωπική μου απόφαση, που έχει να κάνει καθαρά μόνο με εμένα και το μέλλον μου, έχει να κάνει με το ότι θεωρώ ότι οι ομάδες πρέπει σιγά-σιγά να αποπροσωποποιούνται.

Έχουν όλα τα μέσα να επικοινωνούν τις θέσεις τους, να οπτικοποιούν τα μηνύματά τους, υπάρχουν τα New Media, τα Social Media κ.α. Δεν χρειάζεται έναν άνθρωπο να βάζει στο στόμα του τα λόγια όπως ακριβώς θέλει να τα πει η ομάδα και νομίζω ότι έκανε κακό που προσωποποιήθηκαν κάποιοι πόλεμοι. Προσωπικά εγώ θεωρώ ότι από ένα σημείο και μετά κάνω κακό στο ποδόσφαιρο να υπάρχω τόσα χρόνια σε μια γραμμή μάχης. Πρέπει λίγο να ρίξουμε τους τόνους και να είναι λίγο πιο ουδέτερα τα πράγματα. Έρχεται και νέο κοινό από πίσω που καλό είναι να μάθει το ποδόσφαιρο με την σωστή του όψη».

Η πρώτη «βόμβα» περί αποχώρησης

Η ιδέα της αποχώρησης μπήκε στο μυαλό του ένα χρόνο πριν. Για την ακρίβεια στις 26 Φεβρουαρίου του 2018. Την επομένη του παιχνιδιού με τον Ολυμπιακό που δεν ξεκίνησε ποτέ. Λες και «άδειασε» μέσα του, λες και αυτό το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν θα αλλάξει ποτέ. Άρα ποιο το νόημα να φθείρεται, ας σταματήσει εκείνος...

«Μία φορά σκέφτηκα να φύγω και το έκανα. Πέρσι στις 26 Φεβρουαρίου του 2018. Καλή ώρα εδώ που καθόμαστε, ήπια έναν καφέ μόνος μου και είπα ότι εγώ «τελείωσα» από το ποδόσφαιρο. Μια ημέρα μετά το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός που δεν έγινε, σε αυτό το σημείο, βλέποντας την θάλασσα, είπα ότι τώρα τέλειωσα από το ποδόσφαιρο...

Πέρσι θεωρούσα -προσωπικά- ότι ήταν το πρώτο πρωτάθλημα που παίζεται καθαρά, επί ίσοις όροις, η ομάδα που το αξίζει θα το πάρει. Ήταν ένα πρωτάθλημα που ονειρευόμασταν στην εξέλιξή του, στο αγωνιστικό του τουλάχιστον κομμάτι, όταν αποφασίσαμε να ανοίξουμε αυτόν τον πόλεμο και εν τέλει να τον κερδίσουμε. Εκείνο το παιχνίδι ήταν η ημέρα που είπα ότι μήπως ήταν μάταια όλα αυτά, μήπως δεν μπορεί να αλλάξει το ποδόσφαιρο, μήπως πρέπει πάλι να μπούμε σε μια διαδικασία πολέμου και μαχών, τους οποίους θεωρούσα ότι είχαμε αφήσει πίσω μας και δεν αισθανόμουν αρκετά δυνατός ή με αρκετή αντοχή ακόμη να βοηθήσω προς αυτή την κατεύθυνση του πολέμου. Εκείνη την ημέρα είπα ότι «ναι επειδή αυτά δεν θα σταματήσουν ποτέ», ας «σταματήσω».

Το τελευταίο «ντου», η συζήτηση με Λουτσέσκου - Κωνσταντινίδη και η ανακοίνωση στον Ιβάν

Δεν γινόταν όμως να φύγει έτσι... Σαν κάτι να του έλειπε. Και ήταν και αυτή η συζήτηση με τον Ραζβάν Λουτσέσκου και τον Παντελή Κωνσταντινίδη που βοήθησε. Για ένα τελευταίο «ντου»... Προτού πάρει την απόφασή του και ενημερώσει τον πρώτο άνθρωπο της δεύτερης οικογένειάς του, τον Ιβάν Σαββίδη.

«Ο Λουτσέσκου με κράτησε. Εκείνος ήταν πολύ πιο πικραμένος και είχε κάποια στιγμή τάσεις φυγής από την Ελλάδα. Καθίσαμε όλοι μαζί και με τον Παντελή Κωνσταντινίδη και συζητήσαμε. Είπαμε να κάνουμε ένα... ντου ακόμη, ένα τελικό ντου, να κλείσουμε τα αυτιά μας, να βάλουμε όλη μας την δύναμη σε έναν στόχο και να τον πετύχουμε. Δεν ξέρω αν θα ακουστεί εγωιστικό αλλά ήθελα να έχω και ένα πρωτάθλημα στο βιογραφικό μου. Ήθελα να μην φύγω πριν την απονομή ενός πρωταθλήματος που το πίστευα πάρα πολύ ότι θα ερχόταν και επίσημα.

Ο πρώτος που έμαθε την οριστική απόφασή μου ήταν ο Ιβάν. Η σχέση μας είναι πλέον και ανθρώπινη, όχι μόνο επαγγελματική, επειδή ήξερα ότι θα προσπαθήσει να με πείσει, γι' αυτό έπρεπε να πάω αποφασισμένος. Ζήτησα την συμβουλή του, δεν... τρελάθηκε από την χαρά του που θα έφευγα από την θέση μου. Εδώ θα πρέπει να αναφέρω πως οφείλουμε να του ζητήσουμε μία συγνώμη γιατί αργήσαμε να τον καταλάβουμε και δέχθηκε μια επικοινωνιακή φθορά. Του εξήγησα από πέρσι το σκεπτικό μου, του εξήγησα ότι δεν χρειάζεται να είμαι μπροστά από τις κάμερες. Προέκυψε η πρόταση για την πολιτική. Είναι κάτι που ήθελα να το κάνω πάντα. Εν τέλει, είδε σε εμένα ότι θέλω να το κάνω με σωστό τρόπο και από εκεί και πέρα στηρίζει την προσπάθειά μου και αυτό με έκανε να αισθανθώ πολύ χαρούμενος, ήθελα να κατανοήσει τους λόγους».

«Να φεύγεις τη στιγμή που έχεις κάθε δικαίωμα να γυρίσεις και να μην σε φτύνουν...»
Λένε πως χαρακτηριστικό γνώρισμα των πετυχημένων ανθρώπων είναι να συνειδητοποιούν και να παίρνουν γενναίες αποφάσεις όταν βρίσκονται στο απόγειο της καριέρας τους. Στα αυτιά του Κυριάκου δεν ηχεί ακριβώς έτσι...

«Είναι και το... ψώνιο που έχω μέσα μου, μου αρέσει να φεύγω την στιγμή που έχω κάθε δικαίωμα να γυρίσω και να μην με φτύνουν, να αισθάνομαι ακόμη επιθυμητός, να αισθάνομαι ακόμη αγαπητός. Ξέρω ότι δεν έχω πάει ακόμη στο γραφείο. Θα συγκινηθούμε αλλά ξέρω ότι θα πάω να πιω έναν καφέ με τους συναδέλφους μου και θα είμαι ακόμη αγαπητός. Δεν θέλω να φεύγω την στιγμή που το ζητάνε άλλοι. Υπήρξαν στιγμές στην πορεία μου που είτε δεν άρεσα εγώ είτε η ομάδα δεν πήγαινε καλά που ο κόσμος ζητούσε να φύγω, τότε επέμενα να μείνω.

Θεωρώ ότι τώρα είναι η απόλυτα σωστή επιλογή. Αυτή η χρονιά του ΠΑΟΚ είναι η πιο ιστορική όλων των εποχών και μακάρι να ξεπεραστεί αλλά θα είναι η πιο ιστορική. Όσοι συμμετείχαμε, γράψαμε το όνομά μας στο εξώφυλλο της ιστορίας του ΠΑΟΚ μέχρι σήμερα, θα καταλάβουμε εν καιρώ πόσο σημαντική ήταν η φετινή σεζόν. Ακόμη και άλλο αήττητο πρωτάθλημα να πάρει ο ΠΑΟΚ και άλλο νταμπλ -που θα έρθουν πολλά- αυτό είναι το πιο σημαντικό, είναι το γύρισμα του διακόπτη της νέας εποχής του ΠΑΟΚ, ενός άλλου ΠΑΟΚ. Χάνονται και τα συναισθήματα όταν ξαναζείς κάποια πράγματα οπότε το καλύτερο για εμένα ήταν να φύγω με την καλύτερη γεύση στο στόμα μου».

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα...
Εκ του ασφαλούς θα έλεγε κανείς πως τα δύσκολα είναι τώρα μπροστά του. Λάθος... Ο Κυριάκος εξηγεί το σκεπτικό του να μπει σε ένα χώρο που φαντάζει πιο «άγριος» και για πρώτη φορά, μακριά από την βιτρίνα του ΠΑΟΚ, τοποθετείται και ιδεολογικά:

«Δεν θεωρώ ότι η πολιτική είναι πιο δύσκολη απ' όσα πέρασα στον ΠΑΟΚ όλα αυτά τα χρόνια. Αν δεν πάει κάτι καλά ανοίγεις την πόρτα και πας την ζωή σου παραπέρα. Δεν εκπροσωπείς κάποιον άλλον, εκπροσωπείς τον εαυτό σου, την κοινωνία, τις ιδέες σου και αν ταιριάζουν οι ιδέες σου με το κόμμα που ανήκεις, υπηρετείς και το κόμμα.

Τώρα που δεν είμαι πια στον ΠΑΟΚ, μπορώ να πω ότι σε όλη μου την ζωή υπήρξα κεντροαριστερός. Αυτή είναι η ιδεολογική μου τοποθέτηση και νομίζω ότι είναι η μοναδική ρεαλιστική, εφαρμόσιμη και φιλική προς τον άνθρωπο πολιτική παγκοσμίως. Πολύ περισσότερο σήμερα πιστεύω ότι αυτός ο χώρος πρέπει να ισχυροποιηθεί στην Ελλάδα, μετά από δέκα χρόνια κρίσης, δεν υπάρχει παράδειγμα δημοκρατίας που να έχει αντέξει τόσο... Δεύτερον θεωρώ ότι το ΚΙΝΑΛ μπορεί να ιαθεί από παθογένειες. Η Ελλάδα είναι μια εξαιρετικά δημοκρατική χώρα εξαιτίας του ΠΑΣΟΚ. Νομίζω ότι αυτές τις στιγμές πρέπει να είσαι δίπλα στον κόσμο, να εξηγήσεις και πιστεύω ότι είναι η εποχή να το κάνουμε.

Εξαιτίας του πατέρα μου αγαπούσα συγκεκριμένα πράγματα. Θεωρούσα τον ρομαντισμό να πολεμάς για μια ιδεολογία κάτι πολύ σπουδαίο. Θεωρούσα την πολιτική κάτι πολύ δύσκολο και κάτι με πολύ μεγάλο ειδικό βάρος. Θεωρούσα τον Τύπο κάτι πολύ σπουδαίο. Κάθε μέρα ο πατέρας μου με έστελνε να πάρω ένα πακέτο τσιγάρα και εφτά εφημερίδες πολιτικές, τις οποίες και εγώ τις ξεφύλλιζα. Στο σχολείο τα παιδιά πήγαιναν με παιχνίδια και εγώ με τα ΣΠΟΡ του Βορρά. Είχα μια αγάπη για τον Τύπο, μια αγάπη να γράφω και μια πραγματικά βαθιά εκτίμηση για την πολιτική. Είναι άλλο αν κάποιος ασκεί άσχημα την πολιτική και άλλο η πολιτική ως τέχνη ως λειτούργημα. Όλοι πρέπει να σηκωθούμε από τον καναπέ μας, όλοι μας πρέπει από τα μικρότερα μέχρι τα μεγαλύτερα προβλήματα να προσπαθήσουμε με την συμμετοχή μας, με την γνώμη μας, να αλλάξουμε τα πράγματα και μετά να κρίνουμε επί της ουσίας αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις».

Για μισό λεπτό όμως, εκείνος συνήθιζε πάντα να λέει πως δεν τον ενδιέφερε να είναι αρεστός αρκεί να ένιωθε χρήσιμος. Η νέα σελίδα που ανοίγει στη ζωή του, επιβάλλει κατά κάποιον τρόπο να είναι... αρεστός.

«Αρεστός για να εκλέγεσαι αλλά σε όλα τα πράγματα είμαι λίγο ξεροκέφαλος και είμαι λίγο «my way or no way», αυτό είναι ένα από τα μότο της ζωής μου. Δεν μου αρέσει να είμαι αρεστός και ο λόγος που έχουμε τόσο στενή σχέση με τον Ιβάν Σαββίδη είναι γιατί πάντα στις συναντήσεις μας δεν ήθελα να είμαι ο αρεστός, δεν ήθελα να είμαι ο... yes man, ήθελα να είμαι αυτός που ακόμη και αν πίστευα στην άποψή του έπρεπε να φέρω μια αντίρρηση για να κάνουμε ένα πινγκ πονγκ απόψεων και να καταλήξουμε στην σωστή απόφαση. Είμαι ο άνθρωπος που απέκρουα γενικότερα τις εντάσεις και τις διαφωνίες. Αυτό το πράγμα είναι χρήσιμο και στην κοινωνία ακόμη περισσότερο. Θεωρώ την ψήφο το σημαντικότερο δικαίωμα και την σημαντικότερη υποχρέωση ενός ανθρώπου. Αυτό που του ζητάω είναι να πει την γνώμη του και ας μην είμαι εγώ η επιλογή του, αυτό που πρέπει είναι στις 7 Ιουλίου να χαλαλίσουμε ένα μπάνιο και να είμαστε εκεί για να αποτυπωθεί η απόφασή μας».

«Να με ψηφίσει κάποιος επειδή είμαι ΠΑΟΚ; Ή να με μαυρίσει λόγω ΠΑΟΚ;»
Τα τελευταία 20 χρόνια συνέδεσε τη ζωή του και το όνομά του με τον ΠΑΟΚ ή σε μια διαφορετική ανάγνωση τι γίνεται όταν η πολιτική ποδοσφαιροποιείται; Και εν τέλει πόσο... δίκοπο μαχαίρι φαντάζει για εκείνον η συγκεκριμένη προοπτική;

«Καταρχήν εγώ θέλω να ζητήσω από τον κόσμο να ψηφίσει κοινωνικά. Να ψηφίσει αυτό που πιστεύει ότι θα τον οδηγήσει σε βάθος χρόνου, με καθημερινή συμμετοχή όλων. Έτσι πηγαίνουν τα πράγματα μπροστά, δεν θέλω κάποιος να με ψηφίσει γιατί είμαι ΠΑΟΚ, ούτε φοβάμαι ότι κάποιος θα με... μαυρίσει επειδή είμαι ΠΑΟΚ. Χρησιμοποιούμε τον όρο ποδοσφαιροποίηση για την πολιτική όταν η πολιτική μοιάζει με το ποδόσφαιρο που πάλεψα να αλλάξω. Οπότε αν η πολιτική ποδοσφαιροποιηθεί με βάση το ποδόσφαιρο που έχω στο μυαλό μου είναι καλό... Το λένε πάντως με κακή χροιά και θεωρώ ότι πρέπει να σταματήσει».

Όσο για την επόμενη ημέρα των εκλογών σε ένα ιδανικό σενάριο; Ο Κυριάκος είναι αφοπλιστικός: «Με βρίσκει εκλεγμένο χωρίς να χρειαστεί να αλλοιώσω τον λόγο μου, το ύφος μου και τον τρόπο με τον οποίο έχω διαχειριστεί την δημόσια εικόνα μου...».

Και επειδή επίλογος χωρίς το απόλυτο κομμάτι της ζωής του, εκεί όπου άφησε επίτηδες την καρδιά του δεν γίνεται, η κουβέντα επιστρέφει εκεί απ΄όπου ξεκίνησε: «Ευελπιστώ ότι η ζωή θα μου τα φέρει έτσι ώστε να μην μου λείψει τόσο πολύ για να ψάχνω τρόπο να ξαναγυρίσω στη θέση που ήμουν... Ο ΠΑΟΚ είναι κάτι το οποίο προϋπήρχε στη ζωή μου πριν την επαγγελματική μου σχέση μαζί του και θα υπάρχει και μετά, όπως σε όλους μας».