Λουτσέσκου, στην απόλυτη στιγμή του

Το βράδυ της φιέστας ο Ραζβάν Λουτσέσκου ανήκε στους αφανείς ήρωες της βραδιάς. Εκείνος προτίμησε να μείνει στο... παρασκήνιο, όσο ήταν εφικτό. Κράτησε μόλις λίγα λεπτά το τρόπαιο του πρωταθλητή στα χέρια του και στη συνέχεια το έδωσε στους ποδοσφαιριστές του. Σε εκείνους που ανήκε η επιτυχία.

Αν ήταν στο χέρι του, το βράδυ της φιέστας θα ολοκληρωνόταν στην Τούμπα. Και μετά όλοι στα σπίτια τους. Στο ιδανικό σενάριο του μυαλού του, η ιστορική βραδιά για τον «αρχιτέκτονα» θα τον έβρισκε με ένα ποτήρι κρασί στη βεράντα του σπιτιού του. Χωρίς ανθρώπους να του πλέκουν το εγκώμιο του πρωταθλητή, χωρίς διθυραμβικά σχόλια στα αυτιά του. Μια γρήγορη αναδρομή. Πώς ξεκίνησε το ταξίδι του, όσα τον «σημάδεψαν», όσα τον πείσμωσαν και εκείνα που τον δικαίωσαν... Κάθε άλλο παρά εφικτό ήταν όμως...

Στο δεύτερο σενάριο του μυαλού του θα ήθελε να πάρει το σακίδιο του και να κάνει μια βόλτα να «καθαρίσει» το μυαλό του που δεν σταματούσε να παίρνει στροφές. Διάφορες εναλλαγές συναισθημάτων. Ανακούφιση, ευγνωμοσύνη απέναντι σε ένα κλαμπ που «κουβαλά» τεράστια πίεση, χαρά και σκέψεις για την επόμενη ημέρα. Ούτε αυτό όμως ήταν εφικτό...

Ήξερε πως η απουσία του θα γινόταν αμέσως αισθητή και αντικείμενο συζήτησης. Κατά βάθος ένιωθε την «υποχρέωση» να βρίσκεται με τους παίκτες του, στην χαρά τους. Στη στιγμή των πανηγυρισμών για την κατάκτηση της κορυφής. Εκείνη η στιγμή τους ανήκε και εκείνος τους πήρε από το χέρι για να τους οδηγήσει εκεί. Τη στιγμή της αποθέωσης όμως έκανε μερικά βήματα πίσω...

Τόσο εκείνος όσο και ο Ιβάν Σαββίδης είχαν πλήρη επίγνωση πως η σεζόν δεν τελειώνει στο Λευκό Πύργο. Οι δύο τους συζήτησαν για κάτι παραπάνω από 45 λεπτά με φόντο την επόμενη ημέρα. Σαν να έβαλαν ένα... φρένο στην απόλαυση των στιγμών, θέλοντας να προετοιμάσουν το έδαφος για το αήττητο πρωτάθλημα και τον τελικό Κυπέλλου.

Επιστροφή στο σπίτι. Εκεί όπου τον περίμενε σύσσωμη η οικογένειά του, φορώντας μπλουζάκια champions, θέλοντας να αποθεώσει τον δικό της πρωταθλητή. «Εγερτήριο» από τις έξι το πρωί την επομένη λόγω του εγγονού του, μια συνέντευξη για χάρη των συμπατριωτών του στη Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης και επιστροφή στην προπόνηση.

Πρώτος στόχος μέχρι να πέσει η αυλαία της φετινής σεζόν ήταν το αήττητο. Ο ίδιος φρόντισε να κάνει σαφές στους παίκτες του πως είναι αντιμέτωποι με μια ιστορική πρόκληση. Ή τώρα ή ποτέ. Το ένστικτο της επιβίωσης του αντιπάλου θα δυσκόλευε δεδομένα τις προσπάθειες τους αλλά ο ΠΑΟΚ έπρεπε να πορευθεί με τη λογική που τον συνόδευε καθ΄όλη την διάρκεια της χρονιάς: «Κάθε φορά έπρεπε να συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτα δεν τελείωσε. Κερδίζαμε αλλά ξέραμε ότι κάθε λάθος βήμα μπορεί να προσθέσει πίεση...».

Και το τελευταίο σφύριγμα στους Ζωσιμάδες πιστοποίησε στην πράξη πως το τρένο του Δικεφάλου παρέμεινε μέχρι το φινάλε στις ράγες, ισοπεδώνοντας ό,τι έβρισκε μπροστά του. Στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου, ο Λουτσέσκου δεν μπόρεσε να... κοντρολάρει τα συναισθήματά του. Το έκανε σαφές εξ΄αρχής, σαν να ήθελε να ζητήσει κατά κάποιον τρόπο συγγνώμη που άφησε τον εαυτό του ελεύθερο, δείχνοντας μια διαφορετική πτυχή του. «Με έχει αγγίξει όλο αυτό...» ανέφερε χαρακτηριστικά, θέλοντας στο φινάλε του πρωταθλήματος να αποθεώσει τους δικούς του αήττητους πρωταθλητές που τα έκαναν όλα άψογα μέχρι το τέλος.

Αυτή η χρονιά ήταν η σημαντικότερη στην καριέρα του, όπως παραδέχθηκε, και τα δάκρυα δεν θα μπορούσαν παρά να είναι δικαίωσης. Δεν άκουσε εξάλλου και λίγα...