«Μωρά» σαν... άντρες!

Προπονητής στη σημερινή Κ19 για έξι ολόκληρα χρόνια, από την Κ9 ως την Κ17, ένας ποδοσφαιρικός πατέρας για τους συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές, ο Βασίλης Μήττας γνωρίζει τα πάντα για τα next big things του ΠΑΟΚ και εξηγεί μέσω του SDNA ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που επιτρέπουν στα παιδιά του Γκαρσία τις αδιάλειπτες και τροπαιοφόρες εγχώριες πορείες πρωταθλητισμού, καθώς και την ευρωπαϊκή διάκριση με ανταγωνιστικές εμφανίσεις όπως αυτή κόντρα στην Τότεναμ, μια ανάσα από τους «16» του UEFA Youth League.

Από τους επιθετικούς που άλλαξαν θέση στην... πορεία, ως τους πλάγιους μπακ που «ζηλεύουν στην Ευρώπη» και τον μινιόν χαφ που κάνει τα πάντα στο γήπεδο.

Γιάννης Μιχαηλίδης Ο κεντρικός αμυντικός με έφεση στις... 50άρες μπαλιές (18.02.2000)

Β.Μ.: «Ο Μιχαηλίδης ήρθε στον ΠΑΟΚ από την Ακαδημία Γιαννιτσών, απ' όπου ο ΠΑΟΚ πήρε και τον Δημήτρη Πέλκα. Έπαιζε επιθετικός χαφ στην ομάδα του! Είναι ένας κεντρικός αμυντικός εξαιρετικός στο ψηλό παιχνίδι, τόσο που μπορεί σε όλο το πρωτάθλημα να μην χάσει διεκδίκηση, είναι εκπληκτικό το timing στο οποίο πηδά στην αμυντική μονομαχία. Είναι πολύ σημαντικό ότι είναι αριστεροπόδαρος, είναι εξαιρετικός στην δημιουργία παιχνιδιού από πίσω και έχει υψηλή τεχνική, μιας και έπαιζε πολλά χρόνια ως αμυντικός και επιθετικός χαφ. Επίσης έχει εκπληκτική μεγάλη μεταβίβαση, υπερβολικά καλή θα έλεγα. Δεν τη συναντάς ούτε σε παίκτες μεγάλου επιπέδου. Μπορεί, δηλαδή, στοχευμένα να παίξει μεγάλες διαγώνιες μεταβιβάσεις, 50άρες και 60άρες, από θέση αριστερού κεντρικού αμυντικού προς τον δεξιό εξτρέμ, σε μεγάλο ανδρικό γήπεδο. Έχει κάποια θέματα όταν πρέπει να μαρκάρει από την δεξιά πλευρά, με το δεξί του πόδι, αλλά νομίζω μπορεί να τα διορθώσει. Είναι γενικά πολύ καλός στο ένας εναντίον ενός».

Απόστολος Διαμαντής: Ο συνδυασμός ύψους και ταχύτητας (20.05.2000)

«Νομίζω πως τα δύο αυτά παιδιά, Μιχαηλίδης και Διαμαντής, αλληλοσυμπληρώνονται. Ο Διαμαντής ήρθε από τον Πήγασο Σερρών και έπαιζε και αυτός επιθετικός και αμυντικός χαφ στην ομάδα του για πολλά χρόνια. Όταν ήρθαν στον ΠΑΟΚ, και τα δύο παιδιά υπήρξαν στόχοι άλλων μεγάλων ομάδων. Τον Μιχαηλίδη τον ήθελε τότε η ΑΕΚ, ενώ ο Διαμαντής αποτελούσε διακαή πόθο του Ολυμπιακού. Ο Διαμαντής έχει τρομερά περιθώρια βελτίωσης, αφού δεν αγωνίζεται για αρκετό διάστημα σε αυτήν τη θέση. Τον πρώτο καιρό μάλιστα δεν πίστευε ότι μπορεί να παίξει ως κεντρικός αμυντικός. Έχει, όμως, ένα πλεονέκτημα που σπάνια το βρίσκει κανείς, ειδικά στην Ελλάδα: έχει απίστευτη δρομική ταχύτητα για το ύψος του και αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που νομίζω θα τον οδηγήσει να παίξει και σε μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες, γιατί σπάνια βρίσκεις τόσο γρήγορους ψηλούς κεντρικούς αμυντικούς. Μπορεί να διορθώσει ο ίδιος το λάθος του, μπορεί να διορθώσει το λάθος του διπλανού του, γιατί έχει τρομερή ταχύτητα. Και σε ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ, που η άμυνα του βρίσκεται ψηλά επειδή θέλει να έχει την μπάλα στα πόδια του, είναι απαραίτητο να έχεις στις αντεπιθέσεις του αντιπάλου γρήγορους σε δρομική ταχύτητα κεντρικούς αμυντικούς και ο Διαμαντής είναι απίστευτος σε αυτό. Απλά, επειδή δεν αγωνίζεται καιρό σε αυτήν τη θέση, επηρεάζεται λίγο στην αρχή από λάθη του. Όμως έχει τρομερά περιθώρια εξέλιξης.

Λευτέρης Λύρατζης: Ο σκληρός μπακ με τα επιθετικά χαρίσματα (22.02.2000)

«Ο Λευτέρης χρησιμοποιεί και τα δυο του πόδια το ίδιο καλά, σε σημείο που δεν καταλαβαίνει κάποιος αν πρόκειται για αριστεροπόδαρο ή δεξιοπόδαρο. Για αρκετό καιρό αγωνιζόταν ως δεξιός και αριστερός πλάγιος επιθετικός. Έχει έφεση στο γκολ, είναι πολύ σκληρός χαρακτήρας, έχει σκληρή προσωπικότητα, επιβιώνει πάντα, κανένας δεν μπορεί να τον κάνει να αμφισβητήσει τον εαυτό του. Έχει πολλά επιθετικά χαρίσματα και είναι τρομερά ταχυδυναμικός».

Μάριος Τσαούσης: «Από τους καλύτερους στη θέση του στην Ευρώπη» (11.05.2000)

«Τα ίδια ισχύουν και για τον Τσαούση. Ο Τσαούσης ήρθε στον ΠΑΟΚ 8 ετών από τις ακαδημίες του Ηρακλή. Είναι πολύ ποιοτικός με την μπάλα, με υψηλή τεχνική. Είναι τρομερό πλεονέκτημα για τον ΠΑΟΚ να έχει έναν 18χρονο αριστεροπόδαρο, βασικό ως αριστερό μπακ στην εθνική Ελλάδος. Εγώ τον θεωρώ από τους καλύτερους στην θέση του στην Ευρώπη. Όταν πηγαίναμε σε τουρνουά με τον ΠΑΟΚ στο εξωτερικό, δεν έβλεπες εύκολα μπακ σε μεγάλες ομάδες σαν τον Λύρατζη και τον Τσαούση. Ήταν παιδιά που οι ομάδες του εξωτερικού τα ζήλευαν. Έχουν εξαιρετική νοοτροπία και χαρακτήρα επίσης. Υπέγραψαν επαγγελματικά συμβόλαια ενώ θα μπορούσαν στα 16 τους να έχουν φύγει στο εξωτερικό. Ο μεν Λύρατζης υπέγραψε πριν γίνει 16, οπότε μετά δεν μπορούσε να φύγει, όμως μπορούσε να το είχε επιλέξει πριν υπογράψει. Ο δε Τσαούσης υπέγραψε επαγγελματίας μετά τα 16 και άρα μπορούσε να φύγει στο εξωτερικό, όμως ο ΠΑΟΚ δεν φοβήθηκε ποτέ ότι θα χάσει τον Τσαούση. Πιστεύω πως αυτά τα δύο παιδιά, αν κάποια στιγμή παίξουν στον ΠΑΟΚ, θα φύγουν πολύ γρήγορα στο εξωτερικό γιατί θα τους ζητήσουν μεγάλες ομάδες. Είναι καλά και τα σωματικά τους προσόντα, έχουν έφεση και στο σκοράρισμα. Είναι σίγουρο πως δεν υπάρχουν μπακ στην Ελλάδα σαν τον Λύρατζη και τον Τσαούση».

Ζήσης Χατζηστραβός: Το κομπιούτερ που κάνει τα πάντα (16.12.1999)

«Όσοι βλέπουν τον Ζήση τόσα χρόνια λένε ότι έχει κάποιες σωματικές αδυναμίες. Εγώ αυτό που έχω να πω είναι ότι αυτό που θα πρέπει να κάνει πλέον την διαφορά στο ποδόσφαιρο δεν είναι αν κάποιος είναι σωματικά πίσω, αλλά το πόσο καλός είναι στις μονομαχίες του μες στο γήπεδο. Αν κάποιος δει τα χιλιόμετρα και τις ταχύτητες που τρέχει ο Χατζηστραβός σε κάθε αγώνα, θα διαπιστώσει ότι τρέχει τα περισσότερα χιλιόμετρα και στις υψηλότερες ταχύτητες. Επίσης έχει τα περισσότερα κλεψίματα. Άρα εμένα, ως προπονητή, γιατί θα πρέπει να με ενδιαφέρουν οι σωματικές του αδυναμίες όταν έχει τα περισσότερα κλεψίματα; Για τα επιθετικά του χαρίσματα, νομίζω είδαν όλοι τι μπορεί να κάνει. Έχει απόλυτο έλεγχο, τρομερό χειρισμό της μπάλας, ξέρει πότε πρέπει να πάει γρήγορα στο transition, πότε να ρίξει το ρυθμό, έχει έφεση στο σκοράρισμα και τρομερές πάσες. Είναι ένα κομπιούτερ μέσα στο γήπεδο και σκέφτεται προπονητικά, παίρνει δηλαδή την απόφαση που και ο προπονητής του απ' έξω θα ήθελε να πάρει! Το επιθετικό κομμάτι το διακρίνουν όλοι, αυτό που τους προβληματίζει είναι ότι είναι σωματικά πίσω. Γιατί όμως να με ενδιαφέρει αυτό όταν έχει τα περισσότερα κλεψίματα; Επιπλέον, χρησιμοποιεί τόσο καλά το χαμηλό κέντρο βάρους του που, ακόμα και με δυνατότερους ποδοσφαιριστές, δεν βγαίνει ποτέ εκτός μονομαχίας, ούτε σε αμυντικής ούτε σε επιθετικής».

Αντώνης Γαϊτανίδης: Ο θρασύς χαφ που παίζει έξω από... καλούπια (18.03.2000)

«Είναι ένας καθαρός πλάγιος επιθετικός, που, σε σχηματισμό με δύο φορ, μπορεί να παίξει και ως δεύτερος επιθετικός. Είναι στον ΠΑΟΚ από τα 14 του, ερχόμενος από τον ΑΟ Γιάννενα. Είναι τρομερός χειριστής της μπάλας, τρομερός στο ένας εναντίον ενός, πολύ χαρισματικός ποδοσφαιριστής, με πολύ καλά τελειώματα και έφεση στο σκοράρισμα όλα τα χρόνια που αγωνίζεται στον ΠΑΟΚ. Έχει θράσος - πολύ σημαντικό για τη θέση που αγωνίζεται - δε φοβάται μες στον αγώνα να πάρει πρωτοβουλίες, είναι απρόβλεπτος στο γήπεδο, γρήγορος με ή χωρίς τη μπάλα. Εξαιρετικός χαρακτήρας επίσης. Νομίζω, τέλος, πως ως πλάγιος επιθετικός είναι και λίγο πιο αυθόρμητος, κάτι που έχει και τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του, αλλά σε βάθος χρόνου νομίζω πως θα τα κάνει μόνο πλεονεκτήματα. Εξάλλου τους πλάγιους χαφ δεν πρέπει να τους βάζουμε σε καλούπι».

Γιώργος Τζοβάρας: Μια επικίνδυνη, physical παρουσία (3.11.1999)

«Ένα παιδί με τρομερά φυσικά χαρακτηριστικά. Απίστευτα γρήγορος, τόσο στα πρώτα του μέτρα όπου είναι τρομερά εκρηκτικός, όσο και στη συνέχεια που έχει γρήγορο και μεγάλο διασκελισμό. Έχει κάποιες τεχνικές αδυναμίες, τις οποίες όμως εξισορροπεί με το physical κομμάτι του, γιατί είναι πραγματικός αθλητής με εξαιρετική νοοτροπία. Είναι ένας παίκτης που όταν βρίσκει χώρους σε άδειο γήπεδο γίνεται πολύ επικίνδυνος».

Όλα τα παραπάνω... διαμάντια είναι μόνο μερικά από όσα οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ καθημερινά «κατεργάζονται» στα τμήματα υποδομών του Δικεφάλου. Το μέλλον έχει χτιστεί σε στέρεες βάσεις και όταν κάτι είναι γερό και βάσιμο, δεν μπορεί παρά να δώσει και ολοκληρωμένους καρπούς...