Ένα κτήνος φυσικής δύναμης, μπροστά στην πιο στενή πόρτα

Κατ' αρχήν, Χατσερίδης. Όχι (να τον λέμε εμείς οι Ελληνες, ας αφήσουμε να τον πουν οι Γερμανοί ή οι Αγγλοι ή οι Ιταλοί) Χατσερίντι. Είναι τόσο γελοίο όσο και το να λέμε ή να γράφουμε τον Σαββίδη, Σαβίντι. Ο Ευγένιος Χατσερίδης είναι Ουκρανός, ναι, γιος Πόντιου ελληνικής καταγωγής, από τη Μελιτούπολη, τελεία.

Πάμε στο παρακάτω, που είναι (άλλο ένα) δίδαγμα. Το καθετί στη ζωή, έχει τη στιγμή του για να συμβεί. Μπορεί να μη έρχεται τη στιγμή που το θέλουμε σαν παλαβοί, εφόσον το θέλουμε έρχεται όμως. Η ζωή διαλέγει, περισσότερο απ' όσο διαλέγουμε εμείς, τη στιγμή. Ο Χατσερίδης (και όχι Χατσερίντι) υπήρξε χρόνιος στόχος του Σαββίδη (και όχι Σαβίντι). Συνέβη τώρα, διότι τώρα ωρίμασαν οι συνθήκες για να συμβεί.

Ποδοσφαιρικά. Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται ολίγες προσθήκες πρώτης γραμμής και ολίγα, επίσης, παραγεμίσματα στο ρόστερ. Ενας στόπερ για την επόμενη σεζόν, ήταν προαπαιτούμενο πρώτης γραμμής. Ο ΠΑΟΚ τον έχει, προτού βγει ο Μάιος. Ενας στόπερ, όπως πρέπει να είναι οι στόπερ. Τριάντα-άνω, καμιά πενηνταριά φορές διεθνής, με δύο EURO στον σάκο, με βαριά φανέλα (Ντινάμο Κιέβου) για μια δεκαετία επάνω του, με κι-εγώ-δεν-ξέρω-πόσες συμμετοχές σε Τσάμπιονς Λιγκ και Γιουρόπα Λιγκ. Και...ελεύθερος συμβολαίου! Η ωρίμανση των συνθηκών, σημειώσαμε ήδη.

Παικτικά. Ένα νταμάρι. Δίχως τη χάρη του άλλου στόπερ της Εθνικής, του αριστεροπόδαρου Ρακίτσκι, που είναι αρκετά πιο καλλιεργημένος και προχωρημένος στο να βγάζει βελούδινα τη μπάλα, α λα Τσιγρίνσκι και καλύτερα, από την πίσω ζώνη. Ένα νταμάρι, κτήνος φυσικής δύναμης, δύσκαμπτος όσο τον θυμόμαστε τον Φεβρουάριο, τότε που οι γρήγοροι και ευέλικτοι στον στενό χώρο επιθετικοί της ΑΕΚ τον περνούσαν, περίπου όπως ήθελαν. Κατά βούλησιν, που λένε. Μ' ένα αστερίσκο, από την inside γνώση ανθρώπων που ξέρουν καλή Ουκρανία. Ποτέ ο Φεβρουάριος δεν είναι ο πιο κατάλληλος μήνας, για ν' αξιολογεί με ασφάλεια το σκάουτινγκ ένα βαρύ ουκρανικό κορμί.

Άλλος ένας σημαντικός αστερίσκος. Οι Ουκρανοί είναι σκληραγωγημένη ράτσα. Κι όμως δεν είναι, σαν τους Γιουγκοσλάβους ας πούμε, ή ακόμη και τους Πολωνούς, εύκολοι μετανάστες στη Δύση. Είναι ένα περιβάλλον, το βιωματικό από γεννησιμιού τους. Και είναι ένα άλλο περιβάλλον, ολότελα διαφορετικό, η Δυτική Ευρώπη. Βλέπει κανείς να ζορίζονται έξω, και τα πιο λαμπρά αστέρια της εσοδείας τους των τελευταίων ετών. Ενας Κονοπλιάνκα, ένας Γιαρμολένκο.

Αλλ' ο ΠΑΟΚ, για τύπους σαν κι αυτούς, δεν είναι Δύση. Ο ΠΑΟΚ είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση, στη Δύση. Πιθανότατα, η καλύτερη που θα μπορούσαν να συναντήσουν, ίσως και μοναδική! Ένα κλαμπ με ιδιοκτήτη Πόντιο που γεννήθηκε στη Γεωργία, τον Ιβάν Σαββίδη, με αθλητικό διευθυντή που έκανε χρόνια στο Ντανιέτσκ και ομιλεί τη γλώσσα, τον Λιούμπος Μίχελ, με προπονητή που ο πατέρας του κατέκτησε στάτους μύθου στο ουκρανικό ποδόσφαιρο, τον Ραζβάν (υιό Μίρτσεα) Λουτσέσκου, όλο αυτό είναι «κάτι άλλο». Αμα δεν μπορούν ούτε εδώ, τότε είναι που φτάνεις να πεις ότι δεν μπορούν πουθενά. Ο Σάχοφ δεν θυμάμαι, εκτός κι αν απατώμαι, να έβγαλε σοβαρά προβλήματα στην προσαρμογή και στην αφομοίωση. Κι αν έβγαλε στην αρχή, ότι συν τω χρόνω έχουν ξεχαστεί σημαίνει πως τα έχει αφήσει πίσω.

Να το κλείσουμε. Ο Χατσερίδης, τη στιγμή που η πρόσληψή του συμβαίνει, είναι ξεκάθαρα παίκτης «για το Τσάμπιονς Λιγκ». Κι ένας τελευταίος αστερίσκος. Για το Τσάμπιονς Λιγκ της πιο στενής, από ποτέ, εισόδου σε αυτό. Υπενθυμίζω ότι οι 26/32 θέσεις των ομίλων είναι κιόλας κατειλημμένες. Ανοιχτές μένουν, να καλυφθούν μες απ' τον κύκλο των ατελείωτων θερινών προκριματικών, μονάχα έξι. Ως και πέρυσι, οι κατειλημμένες ήταν 22/32 και οι ανοιχτές δέκα. Αυτά.