Ο «φον Δημητράκης» του ΠΑΟΚ

Ο «φον Δημητράκης» του «Δικεφάλου» συνεχίζει να διχάζει, μετά και τα ανδραγαθήματά του στο πρόσφατο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, ένα κομμάτι της ασπρόμαυρης κερκίδας. Πιστέψτε μας, υπάρχουν ακόμη και τώρα ΠΑΟΚτσήδες, οι οποίοι δεν έχουν αποδεχθεί την παρουσία του στο... δικό τους ΠΑΟΚ, που λογικά δεν θα συμπεριλαμβάνει Έλληνες ποδοσφαιριστές. Είναι αυτή η μανία καταδίωξης που μας τρώει, εδώ στη Θεσσαλονίκη, σε μια προσπάθεια να κολλήσουμε ταμπέλες και να επιλέξουμε τους καλύτερους με βάση ποδοσφαιρικά διαβατήρια.

Την επομένη του πρώτου «διπλού» στην Ξάνθη, εκεί όπου έλαμψαν οι Έλληνες του, εκεί όπου για πολλούς, άκουσον, άκουσόν, «η τύχη χαμογέλασε στον ΠΑΟΚ», με τον τραυματισμό του Ελ Καντουρί, στο gazzetta.gr «ανέβηκε» ένα άρθρο με τίτλο «ΠΑΟΚ: Λάμψη και από τα δικά του παιδιά» και αναφορά στα πεπραγμένα των Ελλήνων (Πέλκας, Κουλούρης, Λημνιός, Πασχαλάκης, Δεληγιαννίδης) μέχρι τότε στη χρονιά. Το πρώτο, δεύτερο σχόλιο έγραφε: «Πάλι αβάντα σε Έλληνες δεν βαρεθήκατε;;;;» και ο φίλος αναγνώστης συνέχιζε με αιχμές του στυλ «οποίος αξίζει θα παίζει και όχι οποίος έχει φιλίες...», κουβέντες που ακούγονται κατά κόρον στην φτωχομάνα Θεσσαλονίκη. Πάμε παρακάτω...

Κόντρα στο ρεύμα...

Θυμάμαι σαν τώρα και γελώ, την αντίδραση του Κώστα Ιωσηφίδη, του ανθρώπου που στην καριέρα του σήκωσε τέσσερις (δύο πρωταθλήματα, δύο κύπελλα) τίτλους με την ασπρόμαυρη φανέλα, επίτευγμα μοναδικό στην ιστορία του ΠΑΟΚ, όταν άκουσε από το στόμα του Πέλκα να του λέει «το 10 θέλω κύριε Κώστα αν είναι ελεύθερο»... Τα λόγια του έμοιαζαν με ιεροσυλία!

Ήταν Ιανουάριος του 2012, όταν ο μικρός κλήθηκε να περάσει από τα γραφεία της ΠΑΕ, για να υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Το «10» δεν το πήρε τότε, γιατί δεν ήταν διαθέσιμο, είχε προλάβει να το φορέσει ο Βραζιλιάνος Τζουλιάνο Σπαντάσιο, ο οποίος πέρασε και... δεν ακούμπησε από την Τούμπα, αλλά του το έδωσε το ίδιο καλοκαίρι ο Γιώργος Δώνης.

Το βάρος της φανέλα αποδείχθηκε αβάσταχτο. Δεν το ξαναπήρε, βολεύτηκε πότε με το «27», πριν φύγει δανεικός για τον Απόλλωνα της Καλαμαριάς και πλέον με το «77» από την ημέρα που επέστρεψε στην ομάδα, έχοντας ολοκληρώσει τη θητεία του στα πορτογαλικά γήπεδα με τη Σετούμπαλ. Στον αριθμό της φανέλας του, φροντίζει να υπάρχει πάντα το επτά, που από αρχαιοτάτων χρόνων εθεωρείτο ιερός αριθμός και λογιζόταν ως το σύμβολο της τελειότητος

Δεν ξέρουμε αν ο Δημητράκης του ΠΑΟΚ αγγίξει ποτέ το τέλειο σε βάθος χρόνου. Η γκολάρα που τίναξε τα δίχτυα του Διούδη την περασμένη Κυριακή και έβαλε φωτιά στην Τούμπα, ναι άγγιξε το τέλειο. Υποδέχθηκε την μπάλα, γύρισε προς την εστία, σήκωσε το κεφάλι και πάτησε την σκανδάλη σε μια άψογη εκτελεσμένη ενέργεια από την αρχή ως το τέλος της.

Πριν δέκα χρόνια, ο Σάββας Παπαδόπουλος, πρόεδρος της Αθλητικής Ακαδημίας Γιαννιτσών, είχε απειλήσει, τρόπος του λέγειν, τους ανθρώπους του «Δικεφάλου» πως «αν δεν πάρετε κι αυτόν εδώ τον μικρό, δε σας δίνουμε και τους άλλους που θέλετε», για να κουβαληθεί άρον άρον στους ξενώνες της Τούμπας μαζί με την υπόλοιπη παρέα από τα Γιαννιτσά, Χαρμάνα, Αγγελίδη και Πρέμτση.

Ανέκαθεν, ο Πέλκας, αποτελούσε παράδειγμα για το πως οι ομάδες πρέπει επιτέλους να εμπιστευτούν και να επενδύσουν στα δικά τους παιδιά. Ο ΠΑΟΚ του Ζαγοράκη το έκανε πράξη, όχι μόνο μαζί του, αλλά και με κάποια άλλα παιδιά της γενιάς του, βάζοντας τους στο δρόμο προς την επαγγελματική καταξίωση. Ο «φον Δημητράκης» από το 2012 μέχρι σήμερα έχει υπογράψει τρία συμβόλαια με το «Δικέφαλο» το ένα καλύτερο από το άλλο. Κι αυτό κάτι (πρέπει να) λέει...

Πέρσι βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, πρώτα για τον άσεμνο τρόπο με τον οποίο πανηγύρισε το γκολ εναντίον του Πανιωνίου και μετά για το... like στον Τζαβέλλα, αλλά λυτρώθηκε το απόγευμα της 27ης Απριλίου του 2016, όταν με μια εκπληκτική εκτέλεση φάουλ άνοιξε το δρόμο για την πρόκριση του «Δικεφάλου» στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας.

Και τότε και τώρα ο Παναθηναϊκός ήταν το «θύμα» του. Φέτος, το πάλεψε ακόμη περισσότερο. Στρώθηκε στη δουλειά, ήρθε και η νέα κλήση στην Εθνική ομάδα, για να (από)δείξει ότι μπορεί να σταθεί στο υψηλό επίπεδο του Ο μικρός, που πλέον έγινε 24 ετών, έχει όλα τα φόντα αν δεν ακολουθήσει το δρόμο του σταρ σύστεμ και των αλλαγών ομάδων, να μείνει για πολλά χρόνια στον ΠΑΟΚ και να γίνει ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα στην ιστορία της ομάδας. Ο δρόμος είναι μακρύς, οι παγίδες και οι σειρήνες ουκ ολίγες, με πολλά παραδείγματα ποδοσφαιριστών, που ήταν της λογικής παίζω μπάλα, αναδεικνύομαι σε μια ομάδα, κάνω ένα μεγάλο συμβόλαιο και μετά ψάχνω «το κάτι παραπάνω».

Ο Πέλκας έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά για να πάει κόντρα στο ρεύμα, στο σταρ σύστεμ της εποχής, έχει την προσωπικότητα και το ταλέντο, για να μπορέσει τα επόμενα χρόνια να αποτελεί σημείο αναφοράς για τον ΠΑΟΚ.