Το αλάτι στις πληγές του ΠΑΟΚ και το... φάρμακο

Το τελικό αποτέλεσμα, δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερο κλίμα ευφορίας στην ΑΕΚ και άνοιξε πληγές στον ΠΑΟΚ. Για την ακρίβεια δεν άνοιξε πληγές στον ΠΑΟΚ... έριξε αλάτι στις πληγές του. Θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να προχωρήσω σε ανάλυση όσων έγιναν στο ΟΑΚΑ. Το έκαναν πριν από μένα εκατοντάδες σχετικοί και άσχετοι.

Κατά την άποψη μου, ο ΠΑΟΚ χάρισε τη νίκη στην –τυχερή- ΑΕΚ, γιατί έδειξε διστακτικότητα και δεν είχε τον τρόπο να εκμεταλλευτεί την ανωτερότητα (η αφέλεια των παικτών του αγγίζει τα όρια της «εγκληματικής αμέλειας) και να σκοράρει. Η ΑΕΚ κέρδισε γιατί ο πάγκος της συμμετείχε ενεργά στο παιχνίδι –λογικό μέχρι του σημείου που ο Χιμένεθ το έκανε... τσίρκο- ενώ ο πάγκος του ΠΑΟΚ παρακολουθούσε άλαλος το ματς και ο προπονητής του αντέδρασε με μνημειώδη καθυστέρηση.

Η δεύτερη ήττα στην Αθήνα και το γεγονός ότι ενώ έχουμε διανύσει το 1/3 του πρωταθλήματος, δεν έχει πάρει τρίποντο εκτός έδρας και πορεύεται βασιζόμενος στις εντός έδρας νίκες, προκαλεί δυσφορία στον ασπρόμαυρο οργανισμό.

Κυρίως λόγω των μη πειστικών του εμφανίσεων. Η αλήθεια είναι ότι τόσο στο Καραισκάκη όσο και στο ΟΑΚΑ, ο Δικέφαλος έχασε χωρίς να είναι χειρότερος από τους αντιπάλους του. Έχασε όμως και για μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό, είναι λογικό κάθε ήττα να δημιουργεί αναταράξεις. Δυο ευκαιρίες έκανε ο Ολυμπιακός και κέρδισε το παιχνίδι στον Πειραιά. Η ΑΕΚ έκανε 1,5 ευκαιρία στο ΟΑΚΑ και πανηγύρισε το τρίποντο.

Είναι πλέον γεγονός αναμφισβήτητο ότι, ο ΠΑΟΚ χάνει την ενέργεια του, την επιθετικότητα του, την αποτελεσματικότητα του, ακόμα και την ποδοσφαιρική του μαγκιά επιτρέψτε μου να γράψω, όταν απομακρύνεται από την Τούμπα.

Η διαμορφωθείσα κατάσταση, είναι νόμισμα με δυο όψεις. Αν κάποιος δει την θετική όψη, μπορεί να υποστηρίξει ότι ο ΠΑΟΚ ναι μεν δεν πείθει με τις εμφανίσεις που πραγματοποιεί εκτός έδρας αλλά, είναι δυο βαθμούς πίσω από την κορυφή και με δεδομένο ότι με την επανέναρξη του πρωταθλήματος, υποδέχεται τον Ατρόμητο στην Τούμπα ενώ η ΑΕΚ έχει ντέρμπι με τον Παναθηναικό, μπορεί να ξαναβρεθεί στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα.

Υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Αμέσως μετά το παιχνίδι με τον Ατρόμητο, ο Δικέφαλος θα ταξιδέψει διαδοχικά σε Νέα Σμύρνη και Ξάνθη, για δυο παιχνίδια που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν εύκολα με δεδομένες τις επισημασμένες αδυναμίες του ΠΑΟΚ, στους αγώνες μακριά από την Τούμπα.

Αν ο ΠΑΟΚ θέλει να πετύχει τον στόχο της κατάκτησης του πρωταθλήματος, πρέπει να βρει τον τρόπο να κερδίζει τους αγώνες μακριά από την Τούμπα. Δεν ανακάλυψα εγώ την Αμερική, το έχουν αντιληφθεί άπαντες. Το ερώτημα είναι πως θα συμβεί αυτό. Την απάντηση στο ερώτημα καλούνται να δώσουν ο προπονητής, οι παίκτες και όσο αποτελούν το ποδοσφαιρικό τμήμα. Δική τους δουλειά είναι να λύσουν το πρόβλημα και να παρουσιάσουν μια ομάδα αντάξια των χρημάτων που δαπανήθηκαν για να δημιουργηθεί.

Έχω επισημάνει και στο παρελθόν ότι, πέρα από την τεχνική ηγεσία (που δέχεται τα περισσότερα πυρά), ευθύνες έχουν και οι παίκτες (ίδιες με την τεχνική ηγεσία) όπως επίσης και η διοίκηση του ποδοσφαιρικού τμήματος. Το κλίμα σε μια ομάδα διαμορφώνεται και από τον περίγυρο της.

Καταλήγω λέγοντας ότι, (δίχως καμία δόση υπερβολής) στα παιχνίδια που απομένουν μέχρι το τέλος του α΄ γύρου, κρίνονται όλοι. Οφείλουν να αποδείξουν ότι ξέρουν που βρίσκονται, ποιες είναι οι απαιτήσεις, ποιες οι υποχρεώσεις τους και ποιος είναι ο στόχος. Γιατί δηλαδή δαπανήθηκε μια περιουσία, για να δημιουργηθεί αυτός ο ΠΑΟΚ. Η εμπιστοσύνη και η στήριξη της ιδιοκτησίας (δεν αναφέρομαι επισημαίνω ξανά μόνο στον προπονητή), δεν είναι δυνατόν να προσφέρεται απλόχερα για πάντα.

ΥΓ. Μια καλή αρχή για να μπούνε τα πράγματα σε μια σειρά, είναι η επιβολή κυρώσεων σε Σαμπράνο και Μπίσεσβαρ για τις κόκκινες κάρτες που δέχθηκαν στο ΟΑΚΑ. Επαναλαμβάνω για τον τρόπο. Την ερασιτεχνική τους συμπεριφορά δηλαδή.