Δε χάθηκε ο κόσμος. Ακόμα...

Το γεγονός πως αυτό συμβαίνει στο... τέταρτο επίσημο ματς της σεζόν, δείχνει πόσο λάθος έχουν πάει ως τώρα τα πράγματα. Επιβεβαιώνει πως ο χρόνος που σπαταλήθηκε αλόγιστα από τον Μίχελ, μέχρι να... χωνέψει το διαζύγιο με Ίβιτς και να ολοκληρώσει τις μεταγραφές που η ομάδα ακόμα ψάχνει στις 20 Αυγούστου, δε γυρίζει πίσω.

Ο Λουτσέσκου την περασμένη Πέμπτη, ήθελε να περιθάλψει, να κανακέψει, να στηρίξει τους βασικούς του. Το έκανε και του το ανταπέδωσαν, πλην λίγων, με τη νίκη – ανατροπή. Και κάμποσοι, "έσκασαν". Σήμερα δοκίμασε το ίδιο και με ένα κομμάτι του πραγκωνισμένου (και κακογυμνασμένου) ως τώρα ρόστερ του. Ο Λημνιός ανταποκρίθηκε, οι Κάτσε - Σάκχοφ όχι.

Ήταν όμως δίκαιος και πάλι με το υικό του και θα το πιστωθεί αργότερα. Επιβεβαιώθηκε με τον Λεβαδειακό, πως οι πληγές του φιάσκο Στανόγεβιτς θα ξοδέψουν επιπλέον χρόνο για να επουλωθούν, που ο ΠΑΟΚ δε διαθέτει. Και γεννούν ανησυχία, μήπως στη βιασύνη που ενδέχεται να επικρατήσει, γίνουν κι άλλα λάθη. Αλλά βεβαίως, δεν χάθηκε ο κόσμος με αυτήν την ισοπαλία. Ακόμα.

Κι ο Παναθηναϊκός μπουρδουκλώθηκε κι οι άλλοι θα μπλέξουν αλλού. Στον ΠΑΟΚ ξέρουν ότι πήγαιναν για τα... σκυλια, γι αυτό και άλλαξαν προπονητή, γι αυτό και τρέχουν και λυσσάνε να φέρουν τρεις τέσσερις παίκτες αξίας σε δέκα μέρες, ενώ δε τους έφεραν σε τρεις μήνες. Αν θα προλάβουν τελικώς, θα αργήσουμε να το μάθουμε. Ο Χρόνος δε γυρίζει πίσω. Ούτε και τότε θα χαθεί ο κόσμος, βεβαίως. Θα χαθεί άλλη μια χρονιά, όμως.

Και κάποια στιγμή εν τέλει, ο κόσμος θα... χαθεί, αν ο ΠΑΟΚ σαν οργανισμός, συνεχίσει να μη διδάσκεται από τα λάθη του και επιμένει να τα επαναλαμβάνει. Θα χαθεί ο κόσμος, αν ο ΠΑΟΚ επιτρέπει στον εαυτό του να συνεχίσει να... αυτο – αιφνιδιάζεται. Και θα βρει ανθρώπους πως θα αντιμετωπίζουν τον χρόνο που κυλάει εις βάρος των σχεδίων του ΠΑΟΚ, σαν χάνεται ο κόσμος.

Ο κόσμος δυστυχώς χάθηκε – και πολύ άδικα – μόνο για ένα παλικάρι που πήγε στη Λειβαδιά για να δει τον ΠΑΟΚ να παίζει μπάλα. Και βούβανε από πόνο πάλι όλους μας. Καλή δύναμη στους δικούς του.