Κάθε πράγμα στον καιρό του…

Δυο από τα χαρακτηριστικά του Αυγούστου είναι οι μπόλικες παροιμίες που είναι μέρος της Ελληνικής παράδοσης, αλλά και οι… μεταγραφές. Που και αυτές μέρος μιας… παράδοσης είναι!

Η ποδοσφαιρική λογική θέλει τις ομάδες να έχουν οργανωθεί προκειμένου από τα τέλη της προηγούμενης σεζόν να δουλεύουν για τις μεταγραφές τους ώστε μέσα στον Ιούλιο να έχουν “καθαρίσει τη μπουγάδα” και τον Αύγουστο να μετατρέπονται σε παρατηρητές της κατάστασης προκειμένου να δράσουν σε περίπτωση που εμφανιστούν ευκαιρίες. Τις περισσότερες φορές όμως, η ποδοσφαιρική λογική δεν είναι το πλέον εύκολο πράγμα να εφαρμοστεί (ειδικά σε μια χώρα όπως στην Ελλάδα, σε όλα τα επίπεδα) και ο ΠΑΟΚ όχι μόνο δεν αποτελεί εξαίρεση στον… τροποποιημένο κανόνα, αλλά να έχει μετατρέψει τον μήνα που “είναι παχιές οι μύγες” σε μια στον οποίο τα μεταγραφικά σήριαλ ευδοκιμούν, γεμίζοντας σελίδες εφημερίδων και εσχάτως και τις ιστοσελίδες. Τα τελευταία δέκα καλοκαίρια, ακόμα και σε αυτά που η… μεταγραφική “μπουγάδα” είχε καθαρίσει σχετικά νωρίς (υπήρχαν και τέτοια), πάντα όσο και κάτι γινόταν σε καθημερινή βάση. Και πολλές φορές, δεν χρειάζεται μια ομάδα να ψάχνει για παίκτη επισταμένα. Υπάρχουν και φορές που εμφανίζονται περιπτώσεις τις οποίες οι ομάδες αποφασίζουν να μην τις αφήσουν να πάνε χαμένες.

Το καλοκαίρι του 2008 είναι από τα πλέον χαρακτηριστικά καλοκαίρια για τον Δικέφαλο σε επίπεδο μεταγραφών. Η τριάδα που αποτελούταν από τους Ζαγοράκη, Βρύζα και Σάντος είχε ξεκινήσει την δουλειά από τον Ιανουάριο εκείνου του χρόνου, όταν ο Βρύζας είχε κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και ανέλαβε ρόλο τεχνικού διευθυντή. Οι τρεις τους τα είχαν βάλει κάτω από νωρίς, τα ποδοσφαιρικά “χνώτα” τους έδειχναν να δένουν αρμονικά και οι μεταγραφικές κινήσεις είχαν γίνει με ακρίβεια τόσο όσον αφορά τα πρόσωπα, όσο και το χρονικό διάστημα που είχαν γίνει. Ο ΠΑΟΚ είχε κάνει κινήσεις που εντός γηπέδου είχαν αποδειχθεί μια και μια, αλλά ακόμα και τότε, άπαντες είχαν τα μάτια του και τα αυτιά τους ανοικτά για κάποια “έξτρα” κίνηση που θα ερχόταν όταν θα γινόταν το “τελευταίο ανακάτεμα της αγοράς” όπως λένε μερικοί, καθώς υπάρχουν φορές που κάποιες μεταγραφές που γίνονται προς το φινάλε, όπως… βολεύουν εκείνους που μετακινούνται, έτσι… ξεβολεύουν και κάποιους που αναγκάζονται να βγουν στην αγορά στο “παρά πέντε”. Τον Αύγουστο του 2008 ο ΠΑΟΚ είχε αποκτήσει τον Τζόε Μπιζέρα, έναν παίκτη που είχε εμφανιστεί και νωρίτερα στο ασπρόμαυρο “προσκήνιο” αλλά έπρεπε να φτάσουμε στο τελευταίο δεκαήμερο του Αυγούστου προκειμένου να “ωριμάσουν οι συνθήκες” και να γίνει ο “γάμος” ανάμεσα στον Ουρουγουανό κεντρικό αμυντικό και τον Δικέφαλο.

Το καλοκαίρι του 2009, ο ΠΑΟΚ είχε κάνει μια προσθήκη της τελευταίας στιγμής. Κυριολεκτικά της τελευταίας στιγμής, καθώς οι άνθρωποι του Δικεφάλου είχαν προλάβει τα γραφεία της ΕΠΟ ανοικτά την τελευταία στιγμή, το απόγευμα της 31ης Αυγούστου. Ο Φερνάντο Σάντος δεν καιγόταν αλλά δεν θα έλεγε όχι σε έναν ακραίο αμυντικό, σε μια κίνηση περισσότερο με την λογική του βάθους του πάγκου και όχι του παίκτη που θα έπαιρνε φανέλα βασικού. Κάπως έτσι είχε προκύψει και η απόκτηση του Μπράις Μουν την τελευταία μέρα του Αυγούστου, με την μορφή δανεισμού από τον Παναθηναϊκό, σε μια εποχή που οι καταστάσεις ανάμεσα στις δυο ΠΑΕ αλλά και οι οικονομικοί συσχετισμοί ήταν σε εντελώς άλλη διάσταση και κατεύθυνση από ότι τώρα. Είναι χαρακτηριστικό πως εκείνα τα δυο καλοκαίρια με τον Φερνάντο Σάντος στον πάγκο, οι μεταγραφές Αυγούστου ήταν για παίκτες που στον σχεδιασμό του Πορτογάλου τεχνικού ήταν παίκτες “18άδας” καθώς οι μεταγραφές ενδεκάδας, στο τέλος Αυγούστου είχαν προλάβει να κλείσουν… τουλάχιστον ένα μήνα εντός ομάδας.

Η… μεγαλύτερη “μεταγραφή”

Πριν από πέντε χρόνια, ο ΠΑΟΚ πέρασε έναν Αύγουστο, τα… σημάδια του οποίου θα μείνουν για πάντα χαραγμένα επάνω του, καθώς η προσθήκη που είχε γίνει του άλλαξε στάτους

Ο Ιβάν Σαββίδης απέκτησε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών του Δικεφάλου στις 10 Αυγούστου 2012, όταν οι σκέψεις για μεταγραφές είχαν “παγώσει” λόγω της συγκεκριμένης επικείμενης…. “μεταγραφής”. Και όπως ήταν φυσικό, ο ΠΑΟΚ είχε “φορτσάρει” στο τομέα της ενίσχυσης τον Αύγουστο. Μάλιστα, οι τότε μεταγραφές του δεν ήταν του οικονομικού επιπέδου του Ιβάν Σαββίδη. Οι Ζήσης Βρύζας (πρόεδρος), Γιώργος Γεωργιάδης (τεχνικός διευθυντής) και Γιώργος Δώνης (προπονητής) είχαν κινηθεί σε λίστες με περιπτώσεις “χαμηλού κόστους”. Στην Τούμπα ήρθαν οι Λίαμ Λόρενς, Ματέτους Βιβιάν και Σανθ Χακόμπο, που ήταν οι τρεις από τις συνολικά τέσσερις κινήσεις που είχαν γίνει τότε. Εκείνο το καλοκαίρι είχε καταγραφεί και η περίπτωση της μετακίνησης του Κώστα Σταφυλίδη, που ναι μεν παραχωρήθηκε στην Μπάγερ Λεβερκούζεν αλλά παρέμεινε στο ρόστερ του Δικεφάλου ως δανεικός για ένα χρόνο.

Το καλοκαίρι των capital control

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ο πλέον δραστήριος Αύγουστος δεν ήταν άλλος από αυτόν του 2015, όταν και η κατάσταση στον ΠΑΟΚ και την Ελλάδα ήταν “μεταβατική”. Ο Δικέφαλος προερχόταν από το χειρότερο φινάλε σεζόν της εποχής Σαββίδη, έχοντας τερματίσει στην τελευταία θέση των πλέι οφ, γεγονός που είχε φέρει το πρώτο επίσημο παιχνίδι του στα μέσα Ιουλίου. Η χώρα βρέθηκε στη δύνη πολιτικοοικονομικών συζητήσεων με την Ευρώπη, με την επιβολή capital control να αλλάζει την καθημερινότητα όλων, ιδιωτών και εταιριών. Ο ΠΑΟΚ είχε μπει στην εποχή Φρανκ Άρνεσεν, με τον Δανό τεχνικό διευθυντή να καθυστερεί στο θέμα προπονητή, και τις μεταγραφές να πηγαίνουν και εκείνες πίσω. Είναι χαρακτηριστικό πως ούτε λίγο ούτε πολύ έξι παίκτες μέσα στον Αύγουστο. Μπορεί τα ονόματα κάποιων εξ’ αυτών να είχαν γίνει γνωστά από τον Ιούλιο, όμως οι “δουλειές” έκλεισαν αργότερα. Οι Έρικ Σάμπο, Μαρίν Λέοβατς, Γκάρι Ροντρίγκες, Γκόικο Τσίμιροτ, Ζάιρο Ντα Σίλβα και Στέλιος Μαλεζάς είχαν ντυθεί στα ασπρόμαυρα τον τελευταίο μήνα των μεταγραφών. Ένα χρόνο νωρίτερα, ο μοναδικός παίκτης που είχε προστεθεί στο ρόστερ του ΠΑΟΚ τον Αύγουστο ήταν ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, ενώ το 2013 ήταν οι Μίροσλαβ Στοχ και Σωτήρης Νίνης. Πέρυσι, η προσθήκη Αυγούστου ήταν ο Μαμ Τιάμ, που είχε αποκτηθεί με την μορφή δανεισμού την τελευταία μέρα του μήνα.

ΠΗΓΗ : FORZA