Ραζβάν Λουτσέσκου: Ακολουθώντας τα πατρικά βήματα...

Μεγάλωσε με πατέρα τον Μιρτσέα Λουτσέσκου. Το ποδόσφαιρο μέσα στο σπίτι του, 24 ώρες το 24ωρο. Ήταν αναμενόμενο να γίνει το είδωλό του. Κι όμως, ο μεγάλος κόουτς Μιρτσέα δεν ήθελε να δει τον Ραζβάν να ακολουθεί τα βήματά του. Μπορεί να τον έπαιρνε μαζί του στο γήπεδο, αλλά ποτέ δεν ήθελε να τον δει να δουλεύει μέσα σε αυτό. Ο λόγος; Για να τον προστατέψει και να μην τον πουν «το παιδί του μπαμπά».

«Ο πατέρας μου δεν ήθελε ποτέ να γίνω ποδοσφαιριστής. Με έσπρωξε στο τένις. Αλλά εμένα δεν μου άρεσε. Ήθελα να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο. Μου είπε ότι θα είχα εχθρούς και θα αντιμετώπιζα φθόνο. Ότι όλοι θα λέγανε ότι θα ήμουν το... παιδί του μπαμπά. Πάντα ήθελε να με προστατεύει», είχε αποκαλύψει σε πρόσφατη συνέντευξή του στη Ρουμανία ο Ραζβάν Λουτσέσκου.

Έχει πολύ δυνατή προσωπικότητα. Τόσο δυνατή που να πάει κόντρα σε όλα όσα άκουγε και να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του, παρά το γεγονός ότι θα βρισκόταν κάτω από τη σκιά του. Και... επιβίωσε. Άλλωστε, όπως λέει και ο ίδιος, «ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό».

«Δεν φοβάμαι. Το γνωρίζω και το έχω αποδεχτεί, ότι η σκιά του πατέρα μου δεν θα εξαφανιστεί ποτέ. Αλλά ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Για αρκετό καιρό ό,τι ακουγόταν με επηρέαζε, αλλά η ζωή με έμαθε να τα ξεπερνάω γιατί ο Ραζβάν Λουτσέσκου έχει τη δική του προσωπικότητα και ο πατέρας μου τη δική του», είχε προσθέσει.

Ο Μιρτσέα καθόρισε σε σημαντικό βαθμό τον χαρακτήρα του Ραζβάν. Ως οικογένεια ήταν πολύ δεμένη και αυτό έπαιζε σημαντικό ρόλο τόσο στη δική του ψυχολογία, όσο και σε εκείνη της μητέρας του. Οι δυσκολίες, όποτε αυτές ερχόντουσαν, χαλύβδωσαν τον χαρακτήρα του Ραζβάν και τον έμαθαν να παλεύει.

«Η μητέρα μου και εγώ εξαρτιόμασταν από τη διάθεση του πατέρα μου. Πολλές φορές τον είδα λυπημένο, αλλά προσπαθούσε να μας κρατήσει μακριά από τα προβλήματά του. Αλλά μάθαμε να είμαστε ενωμένοι και ότι η ζωή δεν είναι πάντα ρόδινη. Οι δυσκολίες σε κάνουν να προσπαθείς να διαχειρίζεσαι καλύτερα τις επόμενες που θα έρθουν».

Ο Ραζβάν απέκτησε παιδεία και σπούδασε οικονομικά. Καθόλου τυχαίο, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο κόουτς Μιρτσέα δεν ήθελε στην πραγματικότητα να δει τον γιο του να ακολουθεί τα δικά του βήματα. Αλλά είπαμε. Ο Ραζβάν ήταν πεισματάρης από μικρός, κι αυτό έμελλε να φανεί στην πορεία. Γι' αυτό άλλωστε θεωρεί την ευστροφία ως το μεγαλύτερο ατού των ποδοσφαιριστών του μέσα στον αγωνιστικό χώρο κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.

«Τα πάντα είναι σημαντικά για έναν ποδοσφαιριστή, αλλά τίποτα δεν ξεπερνά την εξυπνάδα. Αυτό είναι το όπλο του ποδοσφαιριστή που μπορεί να κάνει τη διαφορά. Σε καταστάσεις πίεσης πρέπει να επιλέξει αυτό που θα κάνει τη διαφορά, ανάμεσα σε πολλά άλλα. Ο πιο έξυπνος βρίσκει απέναντί του τον πιο... μπερδεμένο αντίπαλο», είχε τονίσει ο Ραζβάν Λουτσέσκου.

Η καριέρα του Ραζβάν στο ποδόσφαιρο, ως τερματοφύλακας, δεν ήταν λαμπερή. Μέχρι εκεί ο Μιρτσέα φαινόταν πως έβγαινε αληθινός. Όμως η πορεία στην προπονητική θα έβγαζε τα χαρακτηριστικά που ο πατέρας του, του είχε εμφυσήσει. Η πρώτη του μεγάλη δουλειά ήταν στον πάγκο της Ραπίντ Βουκουρεστίου το 2004. Όταν ο Ραζβάν ήταν 35 ετών. Η σχέση του με τον ιδιοκτήτη, Τζορτζ Κόπος άκρως επεισοδιακή. Μάλιστα είχε φτάσει να τον απολύσει για μια νύχτα, πριν αποφασίσει να τον προσλάβει ξανά!

Τη δεύτερη σεζόν στον πάγκο της Ραπίντ (2005-2006) ο Ραζβάν Λουτσέσκου θα οδηγούσε την ομάδα στη δεύτερη θέση στο ρουμανικό πρωτάθλημα, κατακτώντας παράλληλα το εγχώριο Κύπελλο. Ήταν ο πρώτος του τίτλος ως προπονητής. Την ίδια χρονιά, είχε έρθει τετ-α-τετ με τον ίδιο του τον πατέρα σε αγώνα του Κυπέλλου UEFA. Που να φανταζόταν ο Μιρτσέα, ότι ο Ραζβάν όχι μόνο θα ακολουθούσε τα βήματά του, αλλά θα τον νικούσε μέσα στο Ντόνετσκ, όταν η Σαχτάρ υποδέχθηκε τη Ραπίντ στη φάση των ομίλων.

«Δεν έχω το κουράγιο να το σκέφτομαι. Ήταν μια δύσκολη στιγμή. Πολύ περίεργη μέχρι και την ώρα του παιχνιδιού. Σκεφτόμουν συνεχώς τη μητέρα μου. Ήμουν στην καρδιά και το μυαλό της. Ένιωσα ντροπή. Νίκησα τον πατέρα μου; Έκλαψα και πήγα στη συνέντευξη Τύπου. Ο πατέρας μου ήρθε και με φίλησε στο μέτωπο. Για χρόνια δεν μιλούσα στον πατέρα μου για εκείνο το παιχνίδι στο Ντόνετσκ. Ήταν ένα ιστορικό παιχνίδι».

Ο Ραζβάν Λουτσέσκου κατέκτησε το Κύπελλο Ρουμανίας και την επόμενη χρονιά, αλλά αποφάσισε να αποχωρήσει από τον πάγκο, αφήνοντας τη Ραπίντ στην 4η θέση στο τέλος της σεζόν. Ένα κεφάλαιο ένιωθε πως είχε κλείσει, μέχρι να... ξανανοίξει. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2011 θα γυρνούσε στη Ραπίντ για μια σεζόν. Στο ενδιάμεσο θα αναλάμβανε ξανά την Μπρασόφ (ομάδα από την οποία είχε ξεκινήσει την προπονητική του καριέρα) και θα είχε την τιμή να καθίσει στον πάγκο της Εθνικής Ρουμανίας για μια διετία. Ένα πέρασμα που «έφτιαξε» το όνομά του.

Η ώρα για το εξωτερικό είχε έρθει. Μετά από μία διετία στο Κατάρ και στην Ελ Τζαΐς, ο δρόμος τον οδήγησε στα μέρη μας με τη συνέχεια λίγο ως πολύ να είναι γνωστή. Ανέλαβε την Ξάνθη τον Σεπτέμβρη του 2014 και από τότε έγινε ο αγαπημένος τεχνικός του Χρήστου Πανόπουλου. Στην πρώτη του σεζόν, άλλωστε, στους Ακρίτες κατάφερε αυτό που φάνταζε... ακατόρθωτο. Να οδηγήσει την ομάδα μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, όπου γνώρισε την ήττα με 3-1 από τον Ολυμπιακό.

Στην Ξάνθη γνώριζαν πως είχαν βρει τον άνθρωπό τους. Αυτό που λέμε... the right man for the job! Είχε ξεκινήσει μια σχέση που έμελλε να διαρκέσει τρία ολόκληρα χρόνια. Πράγμα ασυνήθιστο για προπονητή στην Ελλάδα, όπου οι περισσότερες ομάδες τους αλλάζουν σαν τα... πουκάμισα. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου ρίζωσε στην Ξάνθη, όπου παρουσίαζε κάθε σεζόν ένα σφιχτό σύνολο με έμφαση στην τακτική, φέροντας πέρα για πέρα την υπογραφή του.

Η περσινή σεζόν έδειχνε από την αρχή της ότι θα ήταν και η τελευταία του Ρουμάνου τεχνικού στην Ξάνθη. Τα πετροδόλαρα της Αλ Χιλάλ δεν τον πήραν από την ακριτική πόλη, αλλά το όνομά του ήδη «έπαιζε» για μεγάλους πάγκους εντός και εκτός συνόρων. Όπως της ΑΕΚ και της Γαλατάσαραϊ. Το «αντίο» ήταν βέβαιο με τον Ραζβάν Λουτσέσκου να αποχωρεί με δάκρυα στο τελευταίο παιχνίδι πρωταθλήματος με τη Βέροια. Μάτια που έλεγαν την αλήθεια. Ο Ραζβάν έφευγε από ένα μέρος που αγάπησε και αγαπήθηκε.

Το καλοκαίρι που διανύουμε το όνομά του συνδέθηκε έντονα με τον Ολυμπιακό. Στην πραγματικότητα έφτασε κοντά στο να αναλάβει τους «ερυθρόλευκους». Ήταν η μεγάλη πρόκληση που περίμενε ο Ραζβάν Λουτσέσκου. Να αναλάβει έναν από τους μεγάλους ελληνικούς συλλόγους. Τελικά αυτό θα συμβεί, με μία μικρή καθυστέρηση, παραμένοντας στη Βόρεια Ελλάδα. Στη Θεσσαλονίκη. Ο ΠΑΟΚ αποτελεί το στοίχημα του Ραζβάν, ο οποίος συνεχίζει να ακολουθεί τα πατρικά βήματα. Και ποιος ξέρει, ίσως το επόμενο βήμα να είναι ακόμα μεγαλύτερο, ακριβώς όπως και του πατέρα του...