Ολα του ... Π.Α.Ο.Κ. δύσκολα ...

Μιας σεζόν που ολοκληρώθηκε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο για τον Π.Α.Ο.Κ., με την απώλεια της πρώτης θέσης, τη βαρύτατη τιμωρία του κι ίσως περισσότερο απ' όλα την αλλαγή – ακόμη μια – στην τεχνική ηγεσία. Το μόνο που κρατάει κανείς – τελικά – είναι η κατάκτηση του Κυπέλλου, τίποτ' άλλο. Ούτε η πορεία στο πρωτάθλημα, στο οποίο έχοντας εκκινήσει με μείον τρεις βαθμούς, η ομάδα έχασε πολύτιμο, βαθμολογικό έδαφος στον πρώτο γύρο και πραγματοποιώντας ένα εντυπωσιακό ντεμαράζ από τον Δεκέμβριο και μετά έφτασε σε απόσταση βολής από την ... πρωταθλήτρια θέση. Καθοριστική της αδυναμία αποδείχτηκε το γεγονός πως δεν κατάφερε να πάρει βαθμό-ούς στην Αθήνα, τόσο στην κανονική περίοδο (σ.σ. πλην Ατρομήτου) όσο και στα πλέι οφ (σ.σ. πλην Πανιωνίου), ενώ η κόπωση τον στιγμάτισε στο τέλος αυτής της προσπάθειας προδίδοντας κάτι ως λάθος σ' επίπεδο προγραμματισμού.

Παρόλα αυτά το ... διαζύγιο με τον Βλάνταν Ιβιτς δε φάνταζε και τόσο δόκιμο, αν αναλογιστεί κανείς τις ανακοινώσεις που είχαν γίνει με τη λήξη των πλέι οφ πέρσι, σύμφωνα με τις οποίες ήταν για ... τρία χρόνια αλλά και την εν γένει στήριξη που απολάμβανε σε όλα τα επίπεδα από τους διοικούντες κι όχι μόνον. Για μια ακόμη φορά, η συγκεκριμένη απόφαση δεν εξηγήθηκε από κανέναν ... Ούτε από αυτόν-ούς που την έλαβε-αν, ούτε από αυτόν-ούς που την αποδέχτηκε-αν. Η γνωστή - εδώ και χρόνια - σιγή ιχθύος, που κακώς νομίζουν όσοι την υιοθετούν πως λειτουργεί ευεργετικώς ως προς οτιδήποτε. Το αντίθετο μάλλον, καθώς δημιουργεί τις προϋποθέσεις να λέγεται και να γράφεται οτιδήποτε στην εποχή της φήμης και της – δήθεν – ελεύθερης διαδικτυακής άποψης. Εντούτοις, από τη στιγμή που αποτελεί συνειδητή επιλογή, είναι σεβαστή κι ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Μια ακόμη ... «κληρονομιά» είναι κι οι επτά αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών για την επικείμενη σεζόν, πιστοποιώντας τη φαιδρότητα όλων αυτών που έκαναν λόγο περί νέων ... χαλιφάτων.

Πάσης φύσεως επεισόδια είναι καταδικαστέα και πρέπει να επισύρουν βαρύτατες ποινές. Ομως, να εξετάζονται ενδελεχώς τί μέτρα έχουν παρθεί για να περιφρουρηθεί η κάθε είδους διοργάνωση, αν υπήρξε ... αμέλεια, σκόπιμη ή μη να υπάρξουν επίσης βαρύτατες κυρώσεις στον εκάστοτε υπεύθυνο, να εξεταστούν το πώς και γιατί έγινε ότι έγινε, ποιός ξεκίνησε τί και να υπάρξει – επιτέλους – ισονομία. Ολοκληρώνοντας το εν λόγω θέμα, να πάψουν και τα ... «τυχαία» λάθη υπευθύνων, που μόνον σε συγκεκριμένες περιπτώσεις προκύπτουν, όπως η ... λάθος ώρα που κατέγραψε ο παρατηρητής και μετά από ώρες με συμπληρωματική έκθεση διόρθωσε, αλλά ποτέ δεν ελήφθη υπ' όψη. Θαρρείς κι έγινε ... επίτηδες. Οπως επίσης, θαρρείς κι επίτηδες κάποιοι διαβεβαίωναν πως αυτός ο τελικός μπορεί να τελεστεί απροβλημάτιστα. Λες και ήξεραν τί θα συμβεί ή τουλάχιστον ήλπιζαν να συμβούν όλα όσα έγιναν, μην πω και χειρότερα ...

Ολα αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν πλέον και λογικά το παρόν και το μέλλον είναι που απασχολούν κι ενδιαφέρουν – ακόμη - περισσότερο. «Δικέφαλος» και Ιβιτς χώρισαν τους δρόμους τους για ... ασυμφωνία χαρακτήρων, όπως λέγεται κομψά και είναι και της μόδας στις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων. Δια στόματος των ανθρώπων της ομάδας στόχος για την επόμενη σεζόν είναι το πρωτάθλημα. Στο άκουσμα αυτού, αυτομάτως δημιουργείται η πεποίθηση πως όποια κίνηση κι αν ακολουθούσε θα περιλάμβανε το μικρότερο δυνατό ρίσκο, κάτι που προϋπόθετε σημαντική οικονομική επένδυση στη διάδοχη κατάσταση της τεχνικής ηγεσίας. Τρανταχτό παράδειγμα η απόκτηση του Αλεξάνταρ Πργιοβιτς τον περασμένο Ιανουάριο. Ενός ποδοσφαιριστή που κόστισε πολλά αλλά κι έδωσε άλλα τόσα. Επιστρέφοντας στα του προπονητή, να ήταν δηλαδή κάποιος εγνωσμένης κι αδιαμφισβήτης αξίας, όχι μεγάλης ηλικίας, για να συνδυάζει την ικανότητα και την ακόρεστη διάθεση διάκρισης. Το αν αυτά καλύπτονται από το βιογραφικό του νέου Σέρβου τεχνικού μπορεί να το κρίνει ο καθένας.

Η λογική της επιλογής στηρίζεται στο σκεπτικό ενός δεδομένου αγωνιστικού πλάνου που δημιουργήθηκε πέρσι κι απλά στόχος ήταν να υποστηριχτεί από τον αντικαταστάτη του κ. Ιβιτς. Ουσιαστικά δηλαδή, πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή που δεν έχει άλλοθι. Με πλήρη επίγνωση του ρίσκου που τη συνοδεύει. Προφητείες δε χωρούν, ούτε θετικές ούτε αρνητικές ... γιατί όποιος τις κάνει ας πει κι άλλα ενδιαφέροντα κι ίσως πιο ζωτικής σημασίας πράγματα για τις μέρες που έρχονται αναφορικά με τις ζωές όλων αυτές καθ' αυτές κι όχι για το αν θα πετύχει ή θα αποτύχει ένας προπονητής σε μια ομάδα. Οχι πως η επιλογή ενός εξαιρετικού τεχνικού σημαίνει και συμβόλαιο με την επιτυχία. Το ποδόσφαιρο δεν είναι κάτι απλό. Το αποτέλεσμα έχει να κάνει με το σύνολο πολλών παραμέτρων, μέσα στις οποίες είναι κι η ενίσχυση της ομάδας με ποδοσφαιριστές που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Κι εδώ είναι η δεύτερη ευκαιρία που δίνεται στους έχοντες το γενικό πρόσταγμα της ομάδας, για να στηρίξουν με πράξεις τα δικά τους δημόσια λεγόμενα και τους υψηλούς στόχους της προσεχούς σεζόν. Μια ισχυρή βάση σ' έμψυχο δυναμικό (προ)υπάρχει. Αρα δε συντρέχει λόγος να υπάρξει νέα αθρώα απόκτηση ποδοσφαιριστών αλλά λίγοι και πάρα πολύ καλοί. Ετσι αποδεικνύει κάποιος τις προθέσεις του. Λημνιός και Λεβέκ έκαναν την αρχή κι άπαντες περιμένουν την – πλέον ενδιαφέρουσα - συνέχεια ...

Σε μια εβδομάδα η ομάδα θα φύγει για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας στην Ολλανδία κι εκεί θα φανούν τα πρώτα δείγματα γραφής για το φετινό, ποδοσφαιρικό οικοδόμημα. Οι απαιτήσεις είναι υψηλές – πότε δεν ήταν; - αλλά οι δικαιολογίες για το ενδεχόμενο αποτυχίας ολοένα κι εκλείπουν. Τί σημαίνει αυτό και σε τί μεταφράζεται; Ελλειψη εμπιστοσύνης και στήριξης σε μια χρονική στιγμή που μοιάζει πιο αναγκαία από ποτέ ... Ας μη λείψει η συνείδηση από κάθε πλευρά ... Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους προς το παρόν ...