Ο ΠΑΟΚ, ο Λουτσέσκου και η... τελευταία επιλογή

Εξηγούμαι εκ των προτέρων, πως όποιον προπονητή και να φέρει ο Μίχελ και να προσλάβει ο Σαββίδης, θα τον κρίνει το γήπεδο και η Ιστορία και πάντως όχι εγώ και όχι... προκαταβολικώς. Επίσης, όποιος προπονητής κι αν έρθει, πιο σημαντική θα είναι η έμπρακτη και ουσιαστική στήριξη που θα απολαύσει, παρά το βιογραφικό του. Κι αν αυτός τελικώς είναι ο Ραζβάν Λουτσέσκου, ας είναι αυτός και σιδεροκέφαλος. Θέλω απλώς να επισημάνω μια πραγματικότητα, που αφορά στις... «τελευταίες επιλογές».

Η τελευταία επιλογή, το... καταφύγιο αν όλα τα άλλα δεν ευοδωθούν, σπανίως αποδεικνύεται τέτοιο. Δηλαδή, σε μια σχέση οποιασδήποτε μορφής, είναι τοξικό να γνωρίζουν άπαντες, πως είναι μαζί, επειδή οι επιλογές που ήταν ψηλά στη λίστα, «δεν έκατσαν». Προφανώς και όταν καταρτίζει κανείς μια λίστα με υποψηφίους προπονητές, αναγκαστικά μπαίνουν σε μια σχετική ιεράρχηση.

Είτε λόγω φιλοσοφίας, είτε λόγω κασέ, είτε λόγω συνολικού βαθμού δυσκολίας ολοκλήρωσης του ντιλ. Κάποιος είναι διακαής πόθος, κάποιοι είναι λιγότερο ή περισσότερο επιθυμητοί από άλλους και κάποιος είναι η... τελευταία επιλογή. Αυτό όμως δεν είναι σοφό να το γνωρίζει ο κόσμος όλος και – ένα παραπάνω – να το γνωρίζει και η ίδια η τελευταία επιλογή...

Πόση στήριξη να βρει σε έναν έτσι κι αλλιώς δύσκολο οργανισμό όταν θα τη χρειαστεί η... τελευταία επιλογή. Πόση ηρεμία θα έχει ο ίδιος όταν θα το γνωρίζει από τη μέρα πρόσληψής του πως ήταν η έσχατη λύση; Πόση περισσότερη πίεση θα υφίσταται και πώς θα την διαχειριστεί; Οι τελευταίες επιλογές του καλοκαιριού, γίνονται πρώτες απολύσεις το φθινόπωρο...

Βεβαίως, λέει ο άλλος, «ξεκινά ο ΠΑΟΚ με οποιονδήποτε προπονητή με 5 νίκες μέσα – έξω και όλα είναι μέλι γάλα». Μπορεί, αλλά σε μια ομάδα που θεωρείται πετυχημένος όποιος... ολοκληρώνει σεζόν και που άλλαξε προπονητής ακόμη και πριν τελειώσει η προετοιμασία, καλό είναι να μην επενδύει κανείς στο... «δοκάρι και μέσα».

Εν κατακλείδι αν ο (κάθε) Λουτσέσκου έρχεται, νιώθει και στηρίζεται ως βασική και συνειδητή επιλογή, καλώς να ορίσει. Αν έρχεται επειδή ψάχναμε κάποιον, δε βρίσκαμε άλλον και τούτος ξεροστάλιαζε εδώ απέξω μέχρι να ανοίξει η πόρτα, ας το ξανασκεφτούμε.