«Ήμουν Ολυμπιακός, έγινα ΠΑΟΚ»

Αναλυτικά τα όσα είπε:

Ποια στοιχεία σας κέρδισαν στον Αστέρα Ραχούλας;

«Είναι μία δουλειά που μου αρέσει πάρα πολύ. Από την αρχή, όταν διάβασα το σενάριο το γούσταρα. Είχα καιρό να διαβάσω τέτοιο σενάριο, ήταν καλογραμμένο, έχει έξυπνο και ιδιαίτερο χιούμορ. Είναι πολύ ελληνικό! Μυρίζει Ελλάδα. Έχει αναγνωρίσιμους ήρωες και καταστάσεις. Είναι κάτι που πραγματικά είχα καιρό να το δω. Επίσης το άλλο στοιχείο είναι ότι συνάντησα μία παραγωγή που έμοιαζε με άλλων εποχών. Δηλαδή όταν τα πράγματα ήταν οικονομικά πολύ καλύτερα. Είναι μία παραγωγή, η οποία για τις μέρες που ζούμε, φαντάζει πολύ ακριβή. Και όντως είναι δηλαδή. Εντυπωσιάστηκα. Δεν το περίμενα, ότι θα καταφέρει κάποιος να κάνει τέτοια παραγωγή. Γενικά είναι μία δουλειά που με αφήνει πολύ ικανοποιημένο».

Πώς προσεγγίσατε το ρόλο του προέδρου; Μπήκατε στη διαδικασία να ψάξετε χαρακτήρες από την πραγματικότητα και δη στον πραγματικό κόσμο του ποδοσφαίρου;

«Έχω δει τέτοιους χαρακτήρες πριν παίξω στη Ραχούλα. Ο συγκεκριμένος δεν κάνει καμία αναφορά πουθενά. Δεν χρησιμοποίησα κάποια στοιχεία από άλλους προέδρους. Απλώς μου άρεσε ο ρόλος. Όταν διαβάζουμε ένα κείμενο το φανταζόμαστε αμέσως με τον δικό μας τρόπο».

Πιστεύετε, ότι ο συγκεκριμένος ρόλος θα ανατρέψει σε αναγνωρισιμότητα αυτού του «Φατσέα» από το «Καφέ της Χαράς»;

«Αυτό δεν μπορώ να το απαντήσω. Είναι θέμα μοίρας. Θεωρώ, ότι είναι δύσκολο, γιατί συνήθως μία φορά στη ζωή ενός ηθοποιού ταυτίζεται με κάποιον ρόλο. Δεν νομίζω, ότι θα μου τύχει ξανά κάτι τέτοιο, όπως στον Φατσέα, το οποίο φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την επιτυχία της δουλειάς ή κάποιου ρόλου. Γενικά όμως μου αρέσει να κάνω διαφορετικά πράγματα και να παίρνω ρίσκα στην εργασία μου. Δεν μου αρέσει να κολλάω σε ένα πράγμα».

Σας αρέσει να «τσαλακώνεστε»;

«Ναι, βέβαια. Εγώ, καταρχάς, δεν δουλεύω με μανιέρα. Δεν είναι κάτι, το οποίο απορρίπτω, γιατί μεγάλοι ηθοποιοί χρησιμοποιούν συγκεκριμένο τρόπο παιξίματος. Εμένα όμως δεν με αντιπροσωπεύει. Κάθε ρόλος με εμπνέει για κάτι διαφορετικό. Σε όλους τους ρόλους είμαι ΕΓΩ. Σε όλους υπάρχουν κομμάτια δικά μου, που τα βάζω μέσα».

Ποδόσφαιρο βλέπετε;

«Παρακολουθώ πολύ λίγο. Μαθαίνω όμως αποτελέσματα. Παλαιότερα έβλεπα συχνότερα, τώρα πια ελάχιστα. Εννοώ, ότι δεν πηγαίνω στο γήπεδο, αλλά πληροφορούμαι τί γίνεται».

Ποια ομάδα υποστηρίζετε στην Ελλάδα;

«ΠΑΟΚ είμαι».

Γίνατε ΠΑΟΚ λόγω καταγωγής;

«Όχι, καμία σχέση. Από την Πάτρα είμαι. Είχα εντυπωσιαστεί τη δεκαετία του '80 με τη μεγάλη ομάδα που είχε. Θυμάμαι κάποιες εμφανίσεις που με είχαν εντυπωσιάσει. Μετά, δεν ξέρω πως έπεσαν στα χέρια μου βιβλία για την ιστορία του ΠΑΟΚ. Όλο αυτό το πράγμα, η προσφυγιά, η ομάδα των φτωχών, με άγγιξε τότε και αποφάσισε να αλλάξω ομάδα και να γίνω ΠΑΟΚ».

Ποια ομάδα υποστηρίζατε πριν;

«Τον Ολυμπιακό».

Πως βλέπετε φέτος τον ΠΑΟΚ;

«Να σας πω κάτι; Ο ΠΑΟΚ είναι μία πικραμένη ιστορία. Κάθε χρόνο ξεκινάει μία χαρά και όλο κάτι γίνεται και αλλάζει η κατάσταση. Εντάξει, δεν πειράζει. Έχουμε συνηθίσει άλλωστε, όχι μόνο από τον αθλητισμό, αλλά και από άλλα πράγματα γενικώς. Τα πηγαίνουμε μια χαρά και μετά τα σκατώνουμε. Λέω κάθε φορά, ότι αυτή θα είναι καλή η χρονιά για τον ΠΑΟΚ, αλλά όλο κάπου στραβώνει το πράγμα».

Η κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο με όλα αυτά τα κωμικοτραγικά συμβάντα γίνεται αντικείμενο συζήτησης στις παρέες σας με φίλους ή συναδέλφους;

«Όχι. Ευτυχώς οι περισσότεροι φίλοι μου δεν ασχολούνται, οπότε την έχω γλιτώσει. Κοιτάω τα αποτελέσματα και μέχρι εκεί».

Έχετε υποδυθεί πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες σε θέατρο και τηλεόραση! Υπάρχει όμως κάποιος ρόλος που δεν έχετε παίξει και σας έχει μείνει απωθημένο;

«Θα ήθελα να παίξω Σαίξπηρ. Είναι ο αγαπημένος μου. Αλλά δεν μου έχει τύχει ποτέ να παίξω».

Στο Θέατρο που θα σας βρούμε;

«Στο θέατρο "Αλκμήνη", παίζω έναν μονόλογο που λέγεται "Εκτός ύλης". Είναι ένας μονόλογος ενός καθομολογία παράλογου. Το έχει γράψει ένας νέος συγγραφέας, ο Κώστας Λεμονής που είναι βραβευμένος από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών. Είναι επίσης μία δουλειά που αγαπώ πάρα πολύ. Δίνει την ευκαιρία, σε εμένα και τον συγγραφέα, να ταιριάξουμε δύο πράγματα εντελώς αταίριαστα μεταξύ τους, την τέχνη με την πολιτική. Ο συγκεκριμένος είναι ένας λόγος παραίτησης ενός υπουργού στη Βουλή. Ακούγεται ως βαρετό και αδιάφορο, αλλά ο συγγραφέας κατάφερε να το κάνει τέχνη και με την παράσταση, νομίζω πως το κάναμε, να έχει και ζωή μέσα του. Απέκτησε μία άλλη εντελώς διάσταση. Το γουστάρω πολύ! Είναι δύο χρόνια που μου το είχε προτείνει η Κωνσταντίνα Νικολαΐδου, η οποία το σκηνοθετεί. Ο κόσμος μπορεί να έρθει να δει την παράσταση δύο φορές την εβδομάδα, Σάββατο στις 18:30 και Κυριακή στις 21:30».