Παρατηρήσεις και Ασπρόμαυρη «φθινοπωρινή» τακτική αποτίμηση

Μπουκάραμε και με την βούλα στην «χειμερινή» σεζόν και φέτος, οπότε ας ρίξουμε μια πιο εμπεριστατωμένη ματιά στα μέχρι τώρα πεπραγμένα της ασπρόμαυρης αρμάδας του Σούλη Μαρκόπουλου. Αυτό που πρωτίστως συμπεραίνει κανείς είναι ότι η ομάδα δεν έχει ακόμα κατορθώσει να ενταχθεί μέσα στις αγωνιστικές προδιαγραφές τις οποίες προσδοκούσε ο νέος σχεδιασμός και για τις οποίες μας είχαν προδιαθέσει μέσω εξαγγελιών τους τόσο το τεχνικό επιτελείο, όσο και η διοίκηση της ΚΑΕ.

Ένας σχεδιασμός που προσδοκούσε στην ανεύρεση εκείνων των αγωνιστικών στοιχείων που θα προσέδιδαν στην ομάδα μια μετάβαση σε πιο γρήγορες νόρμες και έλεγχο του παιχνιδιού μέσα από υψηλότερους «δείκτες» διαχείρισης στο ανοικτό γήπεδο. Αντ' αυτού, αυτό το οποίο παρατηρείται είναι το καθιερωμένο στο σύνολο του ελεγχόμενο «μπάσκετ των Βαλκανίων», με τις αναφορές του στην σερβική σχολή, το οποίο και χαρακτηρίζει τον κόουτς Μαρκόπουλο.

Πριν κάνω αναφορά πάντως στο αγωνιστικό και τακτικό κομμάτι, να κάνω μερικές παρατηρήσεις γύρω από το διοικητικό σκέλος, γιατί ειδικά τις τελευταίες μέρες διαβάζω πολλά αρνητικά σχόλια προς αυτήν την κατεύθυνση, από μεγάλη μερίδα φιλάθλων-οπαδών της ομάδας.

Σίγουρα όταν μιλάμε για ένα συλλογικό άθλημα ΠΟΤΕ δεν φταίει μόνο ένας για τα άσχημα αποτελέσματα που βρίσκουν μια ομάδα μέσα στη σεζόν. Αλλά κακά τα ψέμματα, η διοίκηση του δικεφάλου φέρει το σημαντικότερο μερίδιο ευθύνης στην μέχρι τώρα πορεία έκβασης των πραγμάτων, με μια σειρά λαθών των οποίων οι διαστάσεις επαφίενται σε διαχρονικό πλαίσιο.

ΝΑΙ, η διαχείριση της και η τεχνογνωσία της όλα αυτά τα χρόνια ως διοίκηση πρωτοδικείου έχουν επιφέρει σημαντικά αποτελέσματα σε τομείς όπως η εξυγίανση και η σμίκρυνση χρεών-οφειλών προς διαφόρους φορείς και εταίρους. ΝΑΙ, κατόρθωσε να βγει αλώβητη από άρθρα 99 και πτωχευτικούς κώδικες, όταν οι αρχικές πιθανότητες να το πράξει ήταν μηδαμινές. ΝΑΙ, κατόρθωσε να κρατήσει την ομάδα ακέραια και να την καθοδηγήσει με ελάχιστα μέσα σε σπουδαίες σεζόν, ανώτερες των όποιων προσδοκιών, όταν άλλες διοικήσεις σε παρόμοιες συνθήκες αυτά τα έβλεπαν με ματοκυάλι. ΟΜΩΣ, το γεγονός ότι ούτε λύση στο ιδιοκτησιακό βρέθηκε, ούτε επενδυτές προσελκύθηκαν ,ούτε καν επώνυμοι για να συνδράμουν στην φετινή χρονιά, αλλά αντιθέτως χάθηκαν και σημαντικοί χορηγοί και οικονομικοί συμπαραστάτες (βλέπε Κοντομηνάς κτλ) είναι δικό της αποτέλεσμα.

Δικό της είναι στο σύνολο του σφάλματος της μη διατήρησης ενός έμπειρου κορμού Ελλήνων παικτών, που επέφερε πλήγμα σε μεγάλο βαθμό στην «χημεία», που αποτελούσε βασικό παράγοντα εκπόνησης του πλάνου τα προηγούμενα χρόνια. Όταν ολοκληρωνόταν η υπαγωγή στο άρθρο 99 πριν από μερικούς μήνες, (στην περσινή σεζόν στην οποία ) η διοίκηση αποφάσισε να «σφίξει» τον οικονομικό της προϋπολογισμό και ως εκ τούτου να υπάρχουν ουσιαστικά περικοπές στις κινήσεις ενίσχυσης της ομάδας. Κάπως έτσι ουσιαστικά ακύρωσε και την δική της «επένδυση» με την αποστολή Σταυρόπουλου στην αντίπερα όχθη προς ανεύρεση «λαχείων», με το εν πολλοίς ατυχές «σερβικό» μοντέλο που ακολούθησε, γνωρίζοντας ότι ήταν αμφιβόλου ποιότητας, αλλά προσέβλεπε λιγότερη γκρίνια σε καθυστερήσεις πληρωμών.

Δεν μπορείς να βασίζεσαι πλέον μόνο σε ευχολόγια, σύμπλευση συγκυριών και στην εύνοια της τύχης, μέχρι να βγει ένα σχέδιο σε μια λίγκα στην οποία έχει πολυμεριστεί «μαρούλι» σε ευρύτερο πλαίσιο, μέσω εύρωστων χορηγών και χρηματοδοτών, όταν εσύ πας με το σταυρό στο χέρι. Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ουδέποτε θυμάμαι τη διοίκηση να προτάσσει τα στήθη της για να προστατεύσει τον προπονητή, ενώ γνωρίζει ότι χωρίς εκείνον (μπορεί κάποιοι να έχουν αντίθετη άποψη, αλλά εδώ τα γεγονότα είναι ντοκουμέντα) θα ζούσε εφιάλτες σε καθημερινή βάση. Και αυτό διότι ο Μαρκόπουλος αποτελεί στήριγμα για όλο το τμήμα με πολλούς τρόπους, που δεν είναι της στιγμής να αναφέρουμε.

Όσον αφορά το τακτικό σκέλος ο Σούλης διέκρινε άμεσα ότι δεν ήταν δυνατόν να στηριχθεί ένα μπασκετικό μοτίβο με έμφαση την ταχύτητα και το υψηλό σκορ, εξαιτίας της απειρίας και του «άγουρου» σε τομείς αποτελεσματικότητας (ειδικά στο επιθετικό σκέλος) έμψυχου υλικού που είχε στα χέρια του. H ομάδα είναι εντελώς νεοσύστατη, με ταλαντούχους πλην άπειρους στο σύνολό τους παίκτες, με περιορισμένο έως μηδαμινό εύρος παραστάσεων υψηλού επιπέδου. Το πιο σημαντικό στην όλη υπόθεση έγκειται στην απουσία ενός πρότερου συμπαγούς και έμπειρου κορμού Ελλήνων παικτών, η παρουσία του οποίου θα βοηθούσε τόσο στην ευκολότερη κατανόηση της εδώ πραγματικότητας, όσο και στην ταχύτερη μετάβαση και πραγμάτωση των εντολών στο παρκέ.

Ο ΠΑΟΚ στοχεύει πολύ το κομμάτι του ρυθμού και των κατοχών (2ος σε τιμές στο pace στην Α1,12ος στο CL). Νομίζω εκεί έχει επικεντρωθεί και δουλεύει ο Σούλης και αυτό προσπαθεί να εντρυφήσει ως φιλοσοφία και φέτος.

1. Παιχνίδι στο σύνολό του σε σετ καταστάσεις και στο μισό γήπεδο.
2. Έλεγχος των ριμπάουντ, ειδικά στο αμυντικό κομμάτι, όντας ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια στο παιχνίδι της φετινής ομάδας).
3. Προπομπός η αποτελεσματικότητα στο κομμάτι της άμυνας, ειδικά στην λεγόμενη «άμυνα θέσης», τόσο στην περιφερειακή γραμμή όσο και στο ζωγραφιστό, χωρίς να διαθέτει τον παίχτη που θα «σκεπάσει» το καλάθι με την ιδιαίτερη αθλητική του ικανότητα ή το σπουδαίο timing στο μπλοκ.

Παίζει ένα «πρακτικό» μπάσκετ, θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κάποιος, το οποίο προσπαθεί να ξεκλειδώσει τις ειδικές εκείνες συνθήκες πίσω από τις οποίες κρύβονται οι νίκες στη λίγκα. Προσπαθεί να χτίσει μια έξυπνη ομάδα που σκέφτεται, διαβάζει και παίζει πάνω στις αδυναμίες του αντιπάλου. Ένα σύνολο που μοιράζει πολύ σωστά τα φάουλ του για να φτάσει στο σημείο να επιβάλλει το τέμπο που θέλει. Μια ομάδα που πηγαίνει πολύ συχνά στη γραμμή των προσωπικών (πρώτος ο ΠΑΟΚ σε προσπάθειας από την γραμμή της φιλανθρωπίας στην Α1 με 24,1 μ.ο. και πρώτος σε κερδισμένα φάουλ με 25,4μ.ο ...Αναλόγως πρώτος στις 2 εν λόγω κατηγορίες και στο CL με 27μ.ο εκτελεσμένες βολές σε 25μ.ο κερδισμένα φάουλ). «Πατέντες» που σου εξασφαλίζουν πλεονέκτημα, ειδικά σε μια λίγκα σαν την Α1, και απεικονίζουν σε διαχρονική βάση την φιλοσοφία του Μαρκόπουλου.

Από τους 695 πόντους που έχουν σημειώσει οι Θεσσαλονικείς σε 9 παιχνίδια στην Α1 οι 362 προέρχονται αυστηρά από το ζωγραφιστό(τομέα στον οποίο έχουν υπερκεράσει τους 8 από τους 9 αντιπάλους που έπαιξαν στην Α1. Μόνο ο Άρης την γλύτωσε, με τον οποίο είχαν τους ίδιους πόντους στον μεταξύ τους αγώνα) ενώ αντίστοιχα στο CL σε 8 παιχνίδια oi 266 από τους 564. Παρατηρείται δηλαδή μια υπέρ του δέοντος εμφανή διάθεση από την ομάδα να βάλει τη μπάλα εκεί τόσο με τα γκαρντ όσο και τους ψηλούς εκμεταλλευόμενη τον όγκο και το μέγεθος παικτών σαν τον Κλάντον και τον Γλυνιαδάκη.

Ο Σούλης στήνει συνεχώς ενδιάμεσα screen στο mid post και στις γωνίες της πάσας για να διευκολύνει την εισαγωγή της μπάλας στη ρακέτα, ακόμα και με high low η λόμπες στην πλάτη της άμυνας, στήνοντας στη weak side παίκτες σαν τον Sibert η τον Bryant (όταν βρίσκονται διαδοχικά στο παρκέ) για να ανοίξει το γήπεδο. Κατάσταση την οποία δουλεύουν σημαντικά οι Σαλονικείς οταν βρίσκεται εντός παρκέ και ο Χρυσικόπουλος, ο οποίος λειτουργεί ως secondary ball handler, εκμεταλλευόμενος, με το μήκος και το μέγεθός του, την κατά μήκος της άμυνας πάσα.O Miljenovic αρχίζει να λύνεται σιγά σιγά στο δημιουργικό κομμάτι, θυμίζοντας, ειδικά στα τελευταία 2 παιχνίδια, τον facilitator που έκανε θραύση όντας πρώτος πασέρ προ 2ετίας στην Αδριατική λίγκα, στο base screen μπάσκετ της Μέγκα «μαγαζί γωνία του Ραζνάτοβιτς» Βιζούρα.

Μελανότερος «βραχνάς» στην μέχρι τώρα πορεία το περιφερειακό παιχνίδι από τα 6.75 στο οποίο ο ΠΑΟΚ είναι μια από τις χειρότερες ομάδες σε ευρύτερο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Επιτυγχάνει μόλις 5,8 (τελευταίος) τρίποντα σε 18,7 προσπάθειες (τελευταίος) με ποσοστά ευστοχίας στο 30,9% (4ος χειρότερος) στην Α1 και 5,5 (3ος χειρότερος) σε 20,1 προσπάθειες με μόλις 27,3% ευστοχία (3ος χειρότερος ενώ ήταν πρώτος μέχρι και την προηγούμενη αγωνιστική) μετά την εμφάνισή του απέναντι στην Rosa Radom στο CL.

Αυτή τη στιγμή ο Σούλης έχει πραγματικά πολύ δουλειά μπροστά του στο να ραφινάρει με επάρκεια και να καταστήσει το εν λόγω πρότζεκτ πιο πολυδιάστατο και λειτουργικότερο, σε τομείς συνοχής και χημείας. Βασικότερο όλων να χαλιναγωγήσει και να τιθασεύσει το mentality ενός άπειρου συνόλου, αναδεικνύοντας χαρακτήρα, ανταγωνιστικότητα και προσωπικότητα, όταν η φάση και το πράγμα ζορίζει (ειδικά στα κλεισίματα ανταγωνιστικών αγώνων, που η ομάδα δείχνει να στερείται πιστεύω).Δύσκολο το έργο του (όπως πάντα άλλωστε τα τελευταία 8 χρόνια), αν αναλογιστεί κανείς την δυσμένεια των εναλλακτικών και τις συγκυρίες των τραυματισμών. Όμως αν κάποιος έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι ξέρει να ελίσσεται στα δύσκολα αυτός είναι ο Σούλης.

Να αναφέρω τέλος, ότι μπορεί ο κόσμος της ομάδας να είναι απογοητευμένος από ορισμένους παίκτες ζητώντας επιτακτικά αλλαγές, όμως προσωπικά αν για κάτι τρέφω απεριόριστο θαυμασμό στο πρόσωπο του Μαρκόπουλου τόσα χρόνια, είναι η πίστη, η εμπιστοσύνη και η υπομονή που δείχνει στο πλάνο και τους παίκτες του. Ένας από τους ελάχιστους προπονητές ο οποίος αναγνωρίζει και «τιμάει» μέχρις εσχάτων την αξία του παίκτη τον οποίο επιλέγει, προσπαθώντας να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες που θα κεφαλαιοποιήσουν αυτήν την αξία στο παρκέ. Κόουτς-Πατερναλιστής που ακόμα και αν κάτι αρχικά δεν «βγαίνει», δεν είναι εκεί για το αποκηρύξει αλλά για να το στηρίξει και να βοηθήσει να ευδοκιμήσει.

Δεν είναι από εκείνους τους προπονητές που θυμίζουν πιο πολύ πελάτες χασαποταβέρνας οι οποίοι είναι λες και αρπάζουν έναν κατάλογο και ξεκινάνε το «μισο κιλό παιδάκια»,«ξέρεις φέρε και μια σπαλομπριζόλα να βρίσκεται κι ας μη τη φάμε» παίζοντας «μπιζόβολα» με τις διοικήσεις και τις πλάτες του εκάστοτε μεγαλομετόχου. Ανθρώπους που ούτε γνωρίζουν τι θέλουν να φέρουν, ούτε ξέρουν αν το χρειάζονται σύμφωνα με το πλάνο που έχουν στο μυαλό τους, ούτε πως να το διαχειριστούν και να το περιμένουν στο παρκέ. Που διακατέχονται από «ευτελείς» αλλαγολαγνικές τάσεις, εκπονώντας σχεδιασμούς οι οποίοι περισσότερο σε κυκλαδίτικη στραπατσάδα παραπέμπουν.

Οπότε μάγκες υπομονή και στήριξη.