Tο -3 παράσημο του ΠΑΟΚ στην μάχη για εξυγίανση

Το βλέπω και το ξαναβλέπω. Δεν μου κάθεται καλά. Αυτό το -3 που βρίσκεται δίπλα στον ΠΑΟΚ στην βαθμολογία της Super League πριν καν ξεκινήσει το φετινό πρωτάθλημα, τοποθετεί εξ' αρχής τον Δικέφαλο του Βορρά σε μειονεκτική θέση απέναντι στους ανταγωνιστές τους, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Ότι κι αν καταφέρουν φέτος στο γήπεδο με τον ιδρώτα τους οι παίκτες του, στην τελική σούμα θα λείπουν τρεις πόντοι. Από μόνο του αυτό το στοιχείο, αρκεί για να δημιουργήσει ένα πρωτάθλημα άνισων όρων.

Έχει περάσει τόσος καιρός κι έχουν προβληθεί τόσα επεισόδια στο σίριαλ «ελληνικό ποδόσφαιρο» που ο πολύς ο κόσμος πιθανώς και να το ξέχασε. Πώς προήλθε αυτό το -3; Τι το δημιούργησε; Τι συμβολίζει; Δεν είμαι υπέρ της ανομίας, ούτε υπέρ της αυτοδικίας, όμως αυτό το -3 δεν είναι απλώς ένα πρόσημο κι ένας αριθμός κοτσαρισμένος από πίσω.

Θα μπορούσαν ακόμα και σήμερα να είναι όλα ίδια και απαράλλαχτα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η λαιμαργία όμως, η αχορτασιά ήταν (και θα είναι) πάντα ένα από τα θανάσιμα αμαρτήματα. Τίποτα δεν θα άλλαζε, αν ο Παππάς έδειχνε βούλα στην ανατροπή του Ρόμπερτ Μακ από τον Καπίνο. Το πολύ - πολύ ο ΠΑΟΚ να ισοφάριζε σε 2-2 στον πρώτο ημιτελικό κυπέλλου απέναντι στον Ολυμπιακό και να ετοιμαζόταν να πάει στον επαναληπτικό ως πρόβατο επί σφαγής σε μία (ακόμα) άνιση μάχη.

Αυτό το ρημάδι το διαιτητικό ένστικτο όμως, για πολλοστή φορά έδειξε «παίζεται». Μόνο που αυτή τη φορά κανείς δεν είχε άλλη όρεξη για παιχνίδι. Τα... παιχνιδάκια σταμάτησαν εκεί. Σε εκείνη την φάση. Στο 86ο λεπτό εκείνο του αγώνα της 2ας Μαρτίου. Από εκεί και μετά τίποτα δεν ήταν το ίδιο.

Το ποτήρι της οργής ξεχείλισε. Κανείς δεν μπορούσε πια να ελέγξει την συσσωρευμένη οργή ετών. Ο κόσμος που μπήκε μέσα δεν ήθελε να ισοπεδώσει το γήπεδο, αλλά να ισοπεδώσει το παλιό. Ο Ιβάν Σαββίδης αφουγκράστηκε την λαϊκή ετυμηγορία και δεν κατέβασε την ομάδα στον επαναληπτικό κυπέλλου, εν γνώσει του ότι συνεπαγόταν αυτό. Το -3 που κυνηγάει τον ΠΑΟΚ από εκείνη την άρνηση του να παραστεί σε ένα ακόμα παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα, είναι το δικό του παράσημο στην μάχη για να επιστραφούν οι Κυριακές μας πίσω.

Ακόμα και σήμερα, όλο και κάποιο νομικό παραθυράκι θα πρέπει (ή τουλάχιστον θα έπρεπε) να υπάρχει για αναψηλάφηση της υπόθεσης. Τι ώθησε άραγε τον κόσμο να μπουκάρει μέσα; Ποιά ήταν η γενεσιουργός αιτία για όλο αυτό το μπάχαλο; Ένα πέναλτι; Ο Παππάς; Δεν νομίζω. Ήταν αυτό που σύμφωνα με την εισήγηση του Εισαγγελέα Εφετών, Σταμάτη Δασκαλόπουλου θα καθίσει στο εδώλιο με τις κατηγορίες για σύσταση «εγκληματικής οργάνωσης» στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αλήθεια, αν το δικαστήριο κρίνει ενόχους τους κατηγορουμένους, μήπως θα έπρεπε να προστεθεί και στις κατηγορίες η ηθική αυτουργία πίσω από αυτό το -3 του ΠΑΟΚ;

Εκείνο το βράδυ ξηλώθηκε ο πρώτος πόντος από το πουλόβερ της παλιάς νοσηρής κατάστασης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Πιθανότατα με λιγάκι πιο βίαιο τρόπο από ότι θα περίμενε κανείς, αλλά αλήθεια ποιά επανάσταση ήταν αναίμακτη; Από εκείνο το βράδυ και μετά η στάση της κυβέρνησης άλλαξε, σκλήρυνε, έγινε πιο αποφασιστική. Οι διαδικασίες επιταχύνθηκαν. Το νερό είχε πια μπει στο αυλάκι. Τι μπορεί να σου κάνει ένα «ντου»...

Όλα δείχνουν ότι το πρωτάθλημα που ξεκινάει θα είναι το πιο ισορροπημένο των τελευταίων ετών. Τα ρόστερ των ομάδων είναι κοντά. Οι εκλογές της ΕΠΟ διαφαίνεται πως θα επαναφέρουν μία κατάσταση ισονομίας. Κι όμως όσο υπάρχει αυτός ο... λεκές του -3, το πρωτάθλημα δεν θα είναι πραγματικά ποτέ υπό ίσοις όροις.

Στην μάχη για την εξυγίανση ο ΠΑΟΚ είχε τελικά τις περισσότερες λαβωματιές στο κορμί του. Είναι ο μόνος, που πληρώνει φέτος χειροπιαστά την αντιστασιακή του δράση και την διαχρονική του άρνηση υποταγής σε οτιδήποτε καθεστωτικό προσπαθεί να του επιβληθεί ετσιθελικά. Το -3 τον υποχρεώνει να κυνηγάει πριν καν γίνει η σέντρα του φετινού πρωταθλήματος και θα του υπενθυμίζει ως αστερίσκος στο τέλος του βαθμολογικού πίνακα πως ο δρόμος του ΠΑΟΚ είναι πάντα ανηφορικός. Και μοναχικός...

ΥΓ. Για να προλάβω τους κακεντρεχείς, δεν υποθάλπω / δικαιολογώ / καθαγιάζω οποιαδήποτε μορφή βίας (που αποτελεί πολυεπίπεδη έκφανση δράσης), ειδικότερα εντός αθλητικών χώρων. Όποια ομάδα παρανομεί να τιμωρείται υποδειγματικά. Όποιος ατομικά παραβαίνει τους νόμους, να πληρώνει το ανάλογο τίμημα, δίχως ελαφρυντικά. Όλοι είναι υπεύθυνοι των πράξεων τους και ουδείς πάνω από τους νόμους. Αρκεί αυτοί να τηρούνται συστηματικά, πιστά, χωρίς εξαιρέσεις και σε ένα περιβάλλον που θα μπορεί να εξασφαλίζει ή τουλάχιστον να υπόσχεται ισονομία.

Σωτήρης Μήλιος