Ψυχραιμία, αισιοδοξία, δουλειά και...διορθωτικές κινήσεις

Και τώρα, τι; Είναι μεγάλη η πίκρα από τον άδοξο αποκλεισμό, αλλά η ζωή συνεχίζεται και όλοι στον ΠΑΟΚ είναι υποχρεωμένοι να διαχειριστούν την επόμενη μέρα. Διοίκηση, παίκτες, προπονητής, φίλαθλοι, οι πάντες.

Το πρώτο προφανές ζητούμενο είναι η ψυχραιμία. Ο,τι έγινε, έγινε και δεν αλλάζει. Υπάρχουν τρεις σημαντικοί στόχοι για τη φετινή χρονιά και όλοι πρέπει να μείνουν όρθιοι για να τους παλέψουν. Ηρεμα, ψύχραιμα, με αισιοδοξία και με πίστη στις δυνατότητες της ομάδας. Μπορεί ο ΠΑΟΚ να μην είναι ακόμη η ομάδα που θα μπει σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ και θα διακριθεί, ήδη όμως έχει δείξει ότι μπορεί να διακριθεί σε όμιλο του Γιουρόπα Λιγκ και να διεκδικήσει στην Ελλάδα, γιατί όχι και να κατακτήσει, Πρωτάθλημα και Κύπελλο.

Δεύτερο ζητούμενο η δουλειά από παίκτες και Ιβιτς για να ξεπεραστούν οι όποιες αγωνιστικές αδυναμίες. Πάντα και σε όλες τις ομάδες υπάρχουν πράγματα που πρέπει να διορθωθούν. Υπάρχουν και στον ΠΑΟΚ. Η απώλεια πολλών ευκαιριών, η δυσκολία στη δημιουργία συνδυασμένων επιθέσεων, λάθη που δίνουν πλεονέκτημα στον αντίπαλο, είναι ζητήματα που πρέπει να απασχολήσουν την ομάδα.

Για παράδειγμα: Στη φάση του δεύτερου γκολ του Αγιαξ, ο Λέοβατς αποκρούει την μπάλα με το κεφάλι, γυρίζοντάς την προς τα πίσω, έρχεται ο παίκτης του Αγιαξ και σκοράρει. Υπήρχε η δυνατότητα να αποκρούσει ο Λέοβατς την μπάλα προς τα πλάγια ή ακόμη και να την πετάξει κόρνερ. Είναι από τα πρώτα που διδάσκονται ακόμη και σε ερασιτεχνικές ομάδες. Λάθη τέτοιου τύπου από επαγγελματίες ποδοσφαιριστές επιπέδου δεν συγχωρούνται.

Από εκεί και πέρα, υπάρχουν αδυναμίες που δεν ξεπερνιούνται με τη δουλειά αλλά με την ποιότητα που πρέπει να έχει το ρόστερ. Στο δεύτερο ημίχρονο του προχθεσινού αγώνα φάνηκε ότι δεν υπήρχαν παίκτες με έντονη προσωπικότητα. Ο ΠΑΟΚ «χάθηκε» επιθετικά, μολονότι ο Αγιαξ συνέχισε να παίζει ανοιχτά για να πετύχει και δεύτερο γκολ. Ο ΠΑΟΚ δεν απείλησε παρά μόνο στη φάση με το δοκάρι του Μυστακίδη, ενώ στο πρώτο ημίχρονο είχε «τσακίσει» τον Αγιαξ με ωραίες αντεπιθέσεις και τρεις χαμένες κλασικές ευκαιρίες.

Αν, λοιπόν, δεν υπάρχουν οι παίκτες που έχουν το ανάστημα να αντιδράσουν στην αναποδιά, πρέπει να αποκτηθούν. Εάν δεν υπάρχουν οι παίκτες που θα σηκώσουν την ομάδα στην πλάτη τους και θα εμπνεύσουν και όλους τους συμπαίκτες τους, πρέπει να αποκτηθούν. Για παράδειγμα: Καλός ο Τσίμιροτ, καλός ο Χαρίσης, καλός και ο Σάκχοφ, αν και στο προχθεσινό παιχνίδι έχω την εντύπωση ότι ήταν ο μεγάλος αδύναμος κρίκος του ΠΑΟΚ. Και οι τρεις είναι χρήσιμα εργαλεία. Εργαλεία, όμως. Κανείς δεν έχει ηγετική φυσιογνωμία, κανείς δεν «γεμίζει» το γήπεδο με την παρουσία του, κανείς δεν υποβάλει σε δέος τον αντίπαλο.

Είναι αυτός ο παίκτης ο Μπίσεσβαρ, για να πούμε ότι ο ΠΑΟΚ έχει έναν αληθινό ηγέτη στα χαφ; Αν όχι, πρέπει να αποκτηθεί ένας τέτοιος μέσος. Το ίδιο ισχύει και για άλλες θέσεις, τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα, αλλά και κάτω από τα γκολπόστ.

Χρονικά περιθώρια για διορθωτικές κινήσεις με νέες μεταγραφές υπάρχουν. Πρέπει, όμως, πολύ σύντομα να πάρουν τις αποφάσεις τους Ιβιτς και Μίχελ, εφ' όσον βέβαια και ο Ιβάν Σαββίδης έχει τη διάθεση να βάλει ακόμη πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, τώρα που η ελπίδα για την είσπραξη 25 εκατομμυρίων ευρώ από την πιθανή συμμετοχή σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ έκανε φτερά...

ΥΓ. Καταντάει γελοία η επίμονη συνήθεια ορισμένων να αποδοκιμάζουν επιλεκτικά τον Στέφανο Αθανασιάδη. Δυστυχώς, ό,τι πολυτιμότερο αναδεικνύει ο οργανισμός ΠΑΟΚ φροντίζει, διαχρονικά, να το «σκοτώνει» μόνος του. Ο Κλάους θα έχει γίνει ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του ΠΑΟΚ κι αυτοί ακόμη θα τον βρίζουν. Θα έχει βάλει μόνο 200 γκολ και όχι 1.000, όπως προφανώς απαιτούν, για να ξεπεράσει και τον Πελέ και τον Μέσι και τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Μια συμβουλή στον Στέφανο: Κλείσε τα αυτιά σου και παίξε την μπάλα σου. Κάνε αυτό που ξέρεις. Οσοι έχουν μάτια βλέπουν και σε εκτιμούν. Και, πίστεψέ το, είναι η συντριπτική πλειοψηφία...