Το επόμενο βήμα

Την ποιότητα των ομάδων, την φόρμα τους, την κούραση και την φρεσκάδα τους, τα κίνητρα και τις δυνάμεις τους, τα είχαμε "διαβάσει" οι περισσότεροι από μας από νωρίς (εδώ, στο πλάι βρίσκεται το αρχείο – ας μην αναδημοσιεύουμε τα... δημοσιευμένα). Ο ΠΑΟΚ τώρα απομένει να μην χάσει, από δυο "σακατεμένους", αποψιλωμένους και όπως φάνηκε ως τώρα στο μίνι πρωτάθλημα, υποδεέστερους αντιπάλους.

Αυτό που έρχεται μετά όμως, δεν έχει να κάνει με την αμυδρή ελπίδα μιας σχεδόν απίθανης υπέρβασης, που θα οδηγούσε τάχα στους ομίλους του Champions League. Έχει να κάνει με την εξέλιξη επιτέλους, μιας ομάδας του ΠΑΟΚ.

Που έρχεται από κάπου και μπορεί να φτάσει μέχρι παραπέρα, με ποδοσφαιρικό ορθολογισμό. Αυτός αναζητείται για το επόμενο τρίμηνο... Ακόμη κι αν έρθουν τα πάνω κάτω στα δυο εναπομείναντα ματς κι ο ΠΑΟΚ στηθεί στον τρίτο προκριματικό του Europa League στο τέλος του Ιουλίου, πρέπει να κάνει το επόμενο βήμα.

Σε αυτήν την κατεύθυνση βεβαίως, θα οδηγηθεί ευκολότερα με... θετική ενέργεια αν πρωτεύσει στα playoffs, γιατί θα έχει πιο ενθουσιώδη μεγαλομέτοχο, ψυχραιμότερο κόσμο και δικαιότερες κρίσεις απ' όλους για το υλικό του. Αυτά (τα δυο τελευταία... τουλάχιστον), θα έπρεπε να υπάρχουν έτσι κι αλλιώς, ως δεδομένα.

Γιατί ο ΠΑΟΚ για πρώτη φορά στην εποχή Σαββίδη, καλείται να "αερίσει", καθαρίσει και φρεσκάρει το ισόγειό του και να προχωρήσει επιτέλους στο "σήκωμα" πρώτου ορόφου. Να κρατήσει ένα κράμα, μιας δεκαοκτάδας (πάνω – κάτω) έμπειρων, έτοιμων και φερέλπιδων ποδοσφαιριστών από το υπάρχον ρόστερ του και να προσθέσει πέντε – έξι "κομμάτια" κλάσης, ποιότητας και προσωπικότητας.

Να βρει εκείνους που θα δώσουν την ψυχραιμία και στους υπόλοιπους να προοδεύσουν και να εξελιχθούν με διαφορετική πίεση: Άλλο πράγμα είναι η πίεση του ανταγωνισμού με έναν φτασμένο ποδοσφαιριστή που βελτιώνει ποικιλοτρόπως κάθε Κίτσιου, Χατζησαΐα, Πέλκα, Μυστακίδη, Χαρίση, Κουλούρη κι άλλο να απαιτείται από τον όποιο ανέτοιμο νεαρό, να παίξει ρόλο κεντρικού πυλώνα, σε μια ομάδα που διψά για πρωταθλητισμό (και δεν τον βλέπει...)

Να αναζητήσει λοιπόν με σχέδιο τα γιατρικά, για εκεί που ξέρει όλος ο κόσμος πως "πονάει" και να μη βολευτεί με ασπιρίνες και... ψυκτικό. "Φωνάζει" η έλλειψη προσωπικοτήτων. Ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη από:

Έναν τερματοφύλακα που να πείθει όσους αγωνίζονται μπροστά του, πως "κρατάει γερά" και που να ηρεμεί ακόμα και την κερκίδα από την ώρα που θα αναγγέλεται στα μεγάφωνα το όνομά του πρώτο στην εντεκάδα.

Έναν αληθινά καλό στο ψηλό παιχνίδι σέντερ μπακ.

Έναν... διπλωματούχο δεξιό μπακ, που να επιτρέψει να μάθουμε εκ του ασφαλούς το ταβάνι του Στέλιου Κίτσιου, όπως και εαν μπορεί χωρίς πίεση επανόδου να αντιπαρέλθει την ευπάθεια σε τραυματισμούς, ο πιο ταλαντούχος και φινετσάτος από όσους αναδείχθηκαν στα πλάγια τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, Δημήτρης Κωνσταντινίδης.

Έναν σύγχρονο κεντρικό χαφ με προσωπικότητα και έφεση στην δημιουργία, ο οποίος θα έχει και ασίστ και γκολ.
Κι έναν πλαϊνό που θ αντικαταστήσει τον "φευγάτο" Μακ.

Πρέπει να αναζητήσει πέντε "έτοιμους", παιχταράδες με προσωπικότητα, που όσο ακριβότεροι είναι, συνήθως, τόσο περιορίζεται το περιθώριο λάθους. Κανείς δεν στοιχηματίζει πως θα πετύχει να τους βρει όλους μεμιάς. Θα χρειαστεί να αναζητά κάποιους ακόμα και τον χειμώνα και το επόμενο καλοκαίρι.

Και κάποιους καινούριους ως τότε, σε άλλες θέσεις. Μόνο έτσι στήνονται όμως οι ομάδες. Σίγουρα δεν επιτρέπεται ο ΠΑΟΚ που πρόσφατα άλλαξε πρόεδρο, τεχνικό διευθυντή και προπονητή, να διαλύσει και πάλι και όλο του το ρόστερ, να αλλάξει και πάλι ολοκληρωτικά ρότα, να ξαναγκρεμίσει το ισόγειο και να ψάχνει να ξαναρίξει θεμέλια...

Ο ΠΑΟΚ δεν δύναται να έχει άλλον στόχο, πέραν της δημιουργίας μιας καλής ομάδας, καταρχάς. Δίχως αυτό, ούτε πρωτάθλημα μπορεί να λέει ότι θα πάρει, ούτε πως θα φτάσει από τον δρόμο με τα... αγγούρια στους ομίλους του Champions League.

Το ζήτημα είναι να "σηκωθεί" ο πρώτος όροφος. Με έναν προπονητή συμβατό με το σχέδιο, που θα διασφαλιστεί πως θα τελειώσει έστω... μια σεζόν. Κι αν σε αυτό τον δρόμο προκύψει και η διάκριση, τόσο το καλύτερο.

Ο ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη τώρα πρέπει να δείξει πως μαθαίνει και εξελίσσεται σαν οργανισμός και άρα μπορεί και να εξελίξει επιτέλους και μια ποδοσφαιρική ομάδα. Πως εντοπίζει και καταπολεμά λάθη, αστοχίες, ολιγωρίες και κωλυσιεργίες, προοδεύοντας.

Πως ήρθε η στιγμή και οι θυσίες για καθαρό(τερο) ελληνικό ποδόσφαιρο να πιάσουν τόπο και οι ελπίδες για αλλαγή στο "καθεστώς" να έχουν και πιθανότητες, αν ευοδωθούν, να μην πάνε άκλαφτες...