Π.Α.Ο.Κ. - γριά, υπό το βλέμμα του Olivares

Χαλκιάς: Μία επέμβαση όλη και όλη στο 10’ σε ένα σουτ του μπάρμπα Τάσου που το μπλόκαρε.  Το να μη χρειαστεί να επέμβει ο γκολκίπερ σου είναι αποτέλεσμα που οφείλεται είτε σε δική καλή σου αμυντική λειτουργία είτε στην επιθετική ανυπαρξία του αντιπάλου και στο συγκεκριμένο παιγνίδι συνέβησαν και τα δύο. Τα 3 γκολ παθητικό σε 6 αγώνες είναι το υψηλότατο ικανοποιητικό όριο για τη σεζόν (στόχος τα 15 γκολ στα 30 ματς) και για να διατηρηθεί θα πρέπει να αγρυπνεί ώστε να είναι έτοιμος σε 2-3 φάσεις που θα χρειαστεί σε όλο το ματς πράγμα που δεν έκανε στα ματς με Βαλερένγκα, Χερενφέιν και γάβρο.

Αραμπατζής: Άλλη μια κλασική ανεπαρκής και ευθυνόφοβη εμφάνιση. Είναι πραγματικά λυπηρό αλλά έχει χάσει άπειρες ευκαιρίες που του έχουν δοθεί. Στο πρώτο ημίωρο απέναντι στον Επστάιν ήταν μόνιμη πηγή κινδύνων. Πάντα δεύτερος στη μπάλα όπως το συνηθίζει, με κλασσικές πισωπεταλιές όταν εφορμεί ο αντίπαλος, εκτός θέσης όντας πιο ψηλά από ότι πρέπει λόγω ενστίκτου μιας που ποτέ δεν έγινε αληθινό δεξί μπακ. Και όλα αυτά μπορώ να τα αντέξω γιατί έχω δει και χειρότερα (θυμίζω πως όταν έπαιζα εγώ αριστερό μπακ, έπαιζε δεξί μπακ ο Παναγιώτης Σιδηρόπουλος). Αυτό που δεν αντέχω είναι αυτή η ανεξήγητη φοβία που παρουσιάζει κάθε φορά που μπαίνει στο γήπεδο ακόμα και στην Τούμπα. Να φταίνε οι δύο τραυματισμοί στους χιαστούς; Να φταίει ότι έγινε αποτυχημένος πρώτος καθαρισμός του υγρού στο γόνατο και από τότε κάθε χρόνο ξαναμαζεύεται; Σίγουρα αυτά παίζουν μεγάλο ρόλο αλλά τον θυμάμαι και πριν τους τραυματισμούς και δεν είχε ποτέ τη βασική προϋπόθεση για να παίζει κάποιος στον Π.Α.Ο.Κ.: τσαγανό. Προς το τέλος είχε προκαλέσει θυμηδία και εκνευρισμό στην κερκίδα με τα συνεχόμενα λάθη του μιας που είχε μόλις ένα σωστό κόψιμο σε μια κόντρα στο τελευταίο τέταρτο σε ολόκληρο παιγνίδι.

Lino: Το ότι δεν είναι αριστερό μπακ είναι πιο χιλιοτραγουδισμένο και από την απόδοση του Μπαλάφα. Όταν πατάς τα 31 και χάνεις πια σε ταχύτητα είναι συνηθισμένο να οπισθοχωρείς ως χαρακτηριστικά θέσης αλλά αυτό δε σημαίνει ότι μπορούν να το κάνουν όλοι. Το άλλο πρόβλημα του και σε αυτό τον αγώνα είναι οι σκοτοδίνες. Πολλές φορές λες και βάζει το μυαλό του στo off και μένει εκτός θέσης ανεβαίνοντας και αναγκάζοντας το Μαλεζά να βγει αριστερά για να τον καλύψει όπως έγινε 3 φορές στο πρώτο ημίωρο. Όταν ξαναβάζει το κουμπί στο on και θυμάται ότι είναι βραζιλιάνος που ξέρει πολύ καλύτερη μπάλα από τους περισσότερους που περιφέρονται εκείνη τη στιγμή στο χόρτο αρχίζει τις μπούκες και τις σέντρες. Είχε ένα ωραίο μπάσιμο και προσποίηση που κόπηκε στο πρώτο ημίχρονο και η ομάδα χάνει τις επινοήσεις του στην επίθεση όταν δεν παίζει αριστερό εξτρέμ, αλλά ζει και με τον κίνδυνο να εκτεθεί συνεχώς από το αντίπαλο δεξί εξτρέμ. Είχε ακόμα ένα μπάσιμο στο δεύτερο που οδήγησε σε μια ασσίστ στον Παπάζογλου όπου χάθηκε το άι-χάστο. Σε αυτή τη φάση για να μην την κάνει τελείως συρτή, άρα και εύκολη στο κόψιμο, έδωσε λίγο ύψος στη σέντρα για να περάσει σίγουρα αλλά το σκάσιμο που έκανε στο τέλος η μπάλα αιφνιδίασε τον μαλλιά. Είναι ο μοναδικός καθαρόαιμος αριστεροπόδαρος παίκτης (ο Κουτσιανικούλης παρότι επίσης αριστεροπόδαρος δεν είναι ακόμα ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής τακτικά) γραμμής που διαθέτουμε και δεν έχουμε την πολυτέλεια μετά από ενάμισι χρόνο να συνεχίζουμε να τον βάζουμε σε λάθος θέση.

Μαλεζάς: Επανήλθε στις σταθερά καλές εμφανίσεις αποδεικνύοντας πως ήταν λάθος η μη χρησιμοποίηση του στο ματς με το γάβρο όπου πήγαμε με δίδυμο Τσιρίλο-Σαβίνι και δεχτήκαμε 2 γκολ με αστείες κεφαλιές από αφύλακτους στο κέντρο της άμυνας. Δεν είναι τυχαίο πως στα 3 τελευταία παιγνίδια που ήταν βασικός κρατήσαμε μηδέν παθητικό μιας που είχε σωτήριες επεμβάσεις και στο Περιστέρι αλλά και στη Νέα Σμύρνη. Ο Τσιρίλο δεν είναι ο βράχος στο ψηλό παιγνίδι και χρειάζεται δίπλα του κάποιον ακόμα καλύτερο εκεί και ο Μαλεζίνιο είναι στα ψηλά ο καλύτερος από όλους τους αμυντικούς μας .Δεν είχε πρόβλημα με τον Ρουμάνο πέρα από τα κοκορίστικα στα οποία τσίμπησε και του στοίχισαν μια κίτρινη κάρτα από νωρίς. Μοιάζει ακόμα ωριμότερος κατευθύνοντας πια αυτός τους άλλους και έχει δυναμώσει τόσο που δεν θυμίζει σε τίποτα εκείνο το άτεχνο παλικάρι που έπαιξε πριν από 2 χρόνια μια φορά βασικός στη Νίκαια για 90’ και την άλλη μέρα έπεσε τάβλα από λοιμώδη μονοπυρήνωση.

Cirillo: Η απόδοση του ήταν κοντά στα όρια του ανεκτού. Χάρηκα που ο αδερφός Hideguti, μετά και τις περσινές συζητήσεις όπου τα λέγαμε για τον Marcos Antonio, δεν τσίμπησε. Τον καλό το σέντερ μπακ (πως λέμε το πεπόνι αν κάνει κλακ-κλακ) τον καταλαβαίνεις από το πώς διώχνει τη μπάλα. Το αν κάποιος τη μπουμπουνάει όπου νάναι ή ξεκινάει την επίθεση με σωστή πρώτη πάσα είναι δείγμα ποδοσφαιρικής αντίληψης. Και ο Τσιρίλο είναι τέτοιος όλμος στις αποκρούσεις του που αν έβγαζε ξανθά μαλλιά θα’λεγα ‘γύρισε ο Κνολ’. Ναι, είναι έμπειρος. Για αυτό και δεν επιτρέπεται να παίρνει τόσο ανόητες κάρτες όπως αυτή που πήρε για ένα κλάδεμα που έκανε πάνω στη γραμμή του πλαγίου άουτ στη σέντρα. Στο δεύτερο ημίχρονο είχε μια ολιγωρία στη φάση με το σουτ του Τουμά που πήγε άουτ αν και η μεγαλύτερη ευθύνη εκεί ήταν του Αραμπατζή που τον έχασε από τη μεριά του. Δε μοιάζει αρκετά ψύχραιμος για να είναι ο ηγέτης στην άμυνα που θα ηρεμεί και τους υπόλοιπους. Κάποιος που δεν έχει δυνάμεις ούτε να πηδήξει για κεφαλιά είναι κάποιος που έχει πρόβλημα φυσικής κατάστασης. Και ο Τσιρίλο στα 32 του και με μια βδομάδα διακοπών μόνο χρειάζεται συντήρηση. Ας μπει.

Garcia: Έκανε σχεδόν όλα από αυτά που πρέπει να κάνει ο βασικός αμυντικός χαφ του Π.Α.Ο.Κ. Έκοψε, έκλεισε χώρους, μοίρασε τη μπάλα σωστά αριστερά-δεξιά και στον άξονα και έκανε και κάποιες καλές μπαλιές όπως μια 40μετρη λόμπα που έβγαλε το Βιερίνια σχεδόν τετ α τετ στο πρώτο. Είναι φανερό ότι οι αντίπαλοι προσπαθούν να τον προκαλέσουν αρκετές φορές. Το αδιανόητο είναι να τσιμπάει και το ευχάριστο ότι μέχρι στιγμής φέτος συγκρατείται. Έχει αυτή την εκπληκτική ικανότητα να κρατάει τη μπάλα ενώ τον πιέζουν περιστρεφόμενος γύρω από τον άξονα του και καλύπτει την έλλειψη ταχύτητας του με τη δύναμη με την όποια μπαίνει στις φάσεις. Τα έχει πάει αξιοπρεπώς ως βασικός αντί του Vitolo, σε αντίθεση με αυτά που περίμεναν αρκετοί και το ερώτημα είναι πως θα τα πήγαιναν και μαζί σε ένα σχήμα που είναι πολύ πιθανό να δούμε τη μεθεπόμενη αγωνιστική με τον Πολυμετοχικό στην Αθήνα. Διανύει την τελευταία χρόνια του συμβολαίου του και θέλει να αποδείξει και αυτός όπως πέρσι ο Conceicao, ότι αξίζει να παραμείνει σε αυτό το επίπεδο ανταγωνισμού για μια χρονιά ακόμη.

Sorlin: Τα έδωσε όλα πέρσι το δεύτερο εξάμηνο για να αποδείξει ότι είναι ακόμα ποδοσφαιριστής. Ήταν εντυπωσιακός και κέρδισε πανάξια το συμβόλαιο. Φέτος μέχρι στιγμής η απόδοση του κυμάνθηκε κάτω του μετρίου και παρέσυρε όλη την ομάδα λες και είναι βαρόμετρο της. Η κλασσικά σκληρή προετοιμασία Σάντος ή ο άλλος ένας χρόνος για τα κρίσιμα ‘31 και αυτός’ όπου αρχίζει μια φυσική κάμψη; Τέτοια ακούγονταν εδώ και εκεί στα ‘τι έχει πάθει αυτός;’ Στο πρώτο ημίχρονο ήταν τόσο ήρεμος που έμοιαζε αόρατος. Δεν πήρε μπάλα, δεν μοίρασε παιγνίδι, δεν σούταρε. Στο δεύτερο ξεκίνησε ορεξάτος και στο 48’ μετά από μπάσιμο από τα αριστερά έβγαλε καλή σέντρα-ασσίστ στον Φωτάκη του οποίου η καρφωτή κεφαλιά αποκρούστηκε από τον τερματοφύλακα της Εθνικής Πολωνίας. Και εκεί καταλαβαίνουμε ότι παίζει πια σε πιο αργό τέμπο για να κάνει οικονομία δυνάμεων ώστε να αντέχει ως το τέλος να είναι δραστήριος. Στο 86’ βουτάει με τα δύο πόδια και κάνει καθαρό τάκλιν κλέβοντας τη μπάλα και δίνοντας στην στον Ivic, που τη δίνει πίσω στο Lino και αυτός στον Κουτσιανικούλη που προχωράει και την ξαναδίνει στον Ivic, ο οποίος πασάρει στον Κοντέρας και ο Condorito αλλάζει το σενάριο φέτος: δεν είναι αυτός ο τελευταίος που ακουμπάει τη μπάλα πριν τη στείλει στα δίχτυα της γριάς για το τελικό 1-0 όπως και πέρσι. Είναι ο προτελευταίος γιατί τελευταίος έρχεται φέτος με δεξί ξερό ο Vladan Ivic που συμμετείχε στη φάση από την αρχή της.

Φωτάκης: Στο πρώτο ημίχρονο ήταν ασορτί με τον Σορλέν. Ο αγώνας δεν είχε ρυθμό με τις συνεχείς διακοπές για φάουλ και δεν μπόρεσαν ούτε πάσες να περάσουνε, ούτε να απειλήσουν με σουτ. Η φανέλα του βασικού κεντρικού χαφ στον Π.Α.Ο.Κ. είναι βαριά για εμάς τους ιστοριολάγνους που έχουμε δει Κούδα, Μαγκντί, Φρατζέσκο, Τουρσουνίδη, Σκαρτάδο, και λοιπούς σκαρμωτές της γριάς και ο Γιώργος έχει ένα χαρακτηριστικό πολλών μεγάλων χαφ: σουτάρει καλά και από μακριά. Σήμερα έχασε την ευκαιρία με την κεφαλιά όπου απέκρουσε ο Κοwalewski και έχασε άλλη μία μεγάλη όπου μετά από γύρισμα του Vierinha από πλεονεκτικότατη θέση σούταρε ψηλά άουτ. Στις φάσεις αυτές που τις έχασε καπάκι στο 47’ και στο 50’ έκανε τη σωστή κίνηση για την επίθεση στο 4-3-3 για τα κεντρικά χαφ: μπήκε κάθετα στην περιοχή βγαίνοντας σε θέση βολής. Αυτές οι άστοχες προσπάθειες οδηγήσαν στην αντικατάσταση του στο 75’από αυτόν που είχε την εύστοχη προσπάθεια: τον Ίvic σε μια σημαδιακή αλλαγή για τον Santos. Μπορεί να δώσει ακόμη πολλά περισσότερα μιας που είναι στην καλύτερη ηλικία τώρα στα 28.

Conceicao: Προσπάθησε να αναλάβει πρωτοβουλίες στα 65’ της συμμετοχής του. Έβγαλε στο πρώτο ημίχρονο δύο καλές σέντρες για το κεφάλι του Vierinha, στο 24’ και στο 43’και προσπάθησε να είναι δραστήριος ως δεξί εξτρέμ όπου προτιμήθηκε ώστε να παίξει στη φυσική του θέση δεξιά και να εξοστρακίσει το Vierinha εκεί που δεν είναι η φυσική του θέση (γιατί γράφονται διάφορα), δηλ.στα αριστερά αφού ο Vierinha είναι δεξιοπόδαρος. Ανά εικοσάλεπτο βέβαια ο Santos τους ζητάει να αλλάζουν θέση, ούτως ή άλλως, μιας που τα εξτρέμ στο ποδόσφαιρο πρέπει εδώ και χρόνια να παίζουν εξίσου καλά και τις δύο πλευρές. Αυτό που δεν αλλάζει είναι κάποιες ανόητες κινήσεις νεύρων του Conceicao όπου ρίχνει και την κλωτσιά κάνοντας φάουλ αλλά και διαμαρτύρεται ταυτόχρονα. Αν μπορούσε να επικεντρωθεί στο να βοηθήσει τον Κουτσιανικούλη να καταλάβει πως παίζεται η θέση τακτικά θα βοηθούσε την ομάδα περισσότερο και είναι κάτι που συνηθίζεται να το κάνουν στην Ιταλία οι πιο μεγάλοι παίκτες στην ηλικία σε παίκτες που παίζουν σε αντίστοιχες θέσεις με τους ίδιους.

Vierinha: Στο πρώτο ημίχρονο έδειξε και πάλι τα προσόντα του στις κεφαλιές χάρη στην εκρηκτικότητα του και το καλό άλμα του. Ξεκινώντας και μπαίνοντας από αριστερά είχε την ευκαιρία για σουτ με το καλό του πόδι το δεξί αλλά δεν βρήκε στόχο. Η ενέργεια που βγάζει στο τεραίν είναι εντυπωσιακή: είναι διψασμένος για μπάλα μετά τις περσινές περιπέτειες και έχει πολύ όρεξη. Μπαίνει στις φάσεις δυνατά όπως έκανε και στο πρώτο ημίχρονο όπου για λίγο δεν πρόλαβε να κάνει την προβολή από κοντά στα πρώτα λεπτά. Τα πλεονεκτήματα του είναι ταυτόχρονα όμως και τα μειονεκτήματα του. Η εκρηκτικότητα οδηγεί και σε υπερβολικές ενέργειες όπως το κλάδεμα που τράβηξε χωρίς λόγο σε έναν τύπο στη σέντρα όπου μπήκε αργά στη φάση και έπρεπε να φάει κάρτα που του χαρίστηκε. Στο πρώτο περισσότερο από όλους προσπαθούσε να βοηθήσει την ομάδα να ρολάρει στην επίθεση. Στο δεύτερο μπήκε και πάλι με τους ίδιους σκοπούς: στο 65’ δεξί σουτ μετά από μπάσιμο από τα αριστερά έδιωξε στη γωνία του ο Kowalewski και στο 73’ωραίο μπάσιμο από δεξιά και σουτ με το αριστερό άουτ. Παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο από τότε που ήρθε για αυτό και οι νύξεις για πρόωρη ανανέωση και αύξηση της ρήτρας από τα 3,5 εκατ.ευρώ είναι δίκαιες.

Παπάζογλου: Πρέπει να άκουσε όλα τα τροπάρια της Κασσιανής από μπινελίκια. Ας δούμε τα πράγματα ψύχραιμα όμως για ένα παιδί που φανερά δεν μπορεί να βγάλει βασικός 90’ σε τόσο ανταγωνιστικό επίπεδο ακόμα, και αυτό φάνηκε και από τις κράμπες. Στο πρώτο ημίωρο είναι απών: δεν πρεσσάρει, δεν κυνηγάει, κάνει οικονομία δυνάμεων. Ξαφνικά αρχίζει να αναλαμβάνει δραστηριότα και να γίνεται πιο πιεστικός. Στο 35’ κάνει κάτι που έχω πεθυμήσει από το φορ μου:σουτάρει έξω από την περιοχή και αναγκάζει τον Kowalewski σε καλή απόκρουση και καπάκι στο 36΄μπαίνει στην περιοχή και αντί με τον όγκο του να κερδίσει χώρο μπαίνοντας πιο κεντρικά βγαίνει στα πλάγια από όπου κάνει ένα απελπιστικό σουτ που θύμιζε περισσότερο γύρισμα αμυντικού στον τερματοφύλακα του. Στο δεύτερο έχει ένα καλό κλέψιμο της μπάλας στο 60’ και καλή πάσα στον Vierinha από όπου δεν βγήκε τίποτα και 2 λεπτά μετά ένα μονοκόμματο που έπιασε αλλά κοντραρίστηκε σε κόρνερ. Στο 63’ η σέντρα του Lino έρχεται και είναι στο κατάλληλο σημείο προ κενής εστίας. Βάζει λάθος το πόδι του την ώρα που η μπάλα γκελάρει και προσφέρει υλικό για να το βάλει η Forthnet και η Nova στη διαφήμιση τους με τις χαμένες ευκαιρίες. Συμπέρασμα: κάθε ομάδα που κάνει σοβαρό προγραμματισμό έχει 4 φορ. Δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε ο Παπάζογλου από εκεί που δεν έχει παίξει μπάλα ένα χρόνο να παίξει φέτος 20 παιγνίδια . Είναι βέβαια και η κόκκινη κάρτα στη Νέα Σμύρνη και οι χαμένες ευκαιρίες και από το ματς με τη Βαλερέγγα-σαρδέλα που έχουν βαρύνει και την ψυχολογία του και τις κουβαλάει σαν κρίματα. Εν ολίγοις: τόσο μπορεί, τόσο παίζει. Ερώτηση: μπορεί να γυρίσει το Δεκέμβρη ο Κλάους βάσει της συμφωνίας δανεισμού; Αν ναι, τότε θα πρέπει να πω πως ‘από αυτά που έχουμε δει μέχρι στιγμής με τον Παπάζογλου φιλαράκι χίλιες φορές να είχαμε κρατήσει τον Κλάους που το μυρίζεται το γκολ.’

Κουτσιανικούλης: Αν δεν ξεκινάει βασικός είναι σίγουρα η πρώτη αλλαγή και τουλάχιστον για μισή ώρα δράσης. Έχει φτάσει πια να καθιερώνεται πράγμα που σημαίνει πως τον βλέπουν έτοιμο. Και πάλι όμως παρότι είχε ενέργεια δεν ήταν αποτελεσματικός. Συμμετείχε σωστά στη φάση του γκολ σπάζοντας τη μπάλα στον Ivic και επιτρέποντας έτσι να παιχτεί το 1-2 του Σέρβου με τον Χιλιάνο. Αν δεν μπορεί ο Conceicao να του τα μάθει τα μυστικά της θέσης για τα αριστερά αφού ο Πορτογάλος είναι δεξιοπόδαρος μπορούμε να φωνάξουμε τον Spasic; Να του δείξει πως συγκλίνουμε από τα αριστερά στη γραμμή μπαίνοντας στην περιοχή ή πως παρασύρουμε αντιπάλους ανοίγοντας χώρους. Θα έχουνε να πουν και πολλά ως εκτελεστές του γάβρου οι δύο τους. Αυτή η τακτική δραστηριοποίησης παλιών παικτών-ειδώλων ως μέντορες νέων ταλέντων συνηθίζεται σε όλο τον πλανήτη. Είναι γνωστό ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή μέχρι να προετοιμαστεί πλήρως το θεσσαλόπουλο που πριν από 3 χρόνια έπαιζε ακόμη τοπικό. Είναι απαραίτητο να μην πέφτει τόσο εύκολα και για αυτό πρέπει και να δυναμώσει και άλλο στα πόδια αλλά και να μην τον παραπαίρνει ο ενθουσιασμός μπουκάροντας στα κουτουρού.

Ιvic: Έχει πέσει στο επίπεδο να είναι η δεύτερη αλλαγή και να παίζει ένα τέταρτο. Με τους Sorlin και Φωτάκη μάχονται 3 παίκτες για 2 θέσεις και κατά διαστήματα μοιάζει να είναι πιο πίσω από αυτούς και άλλοτε πάλι να μοιάζει πιο αποτελεσματικός. Μετά από πέντε λεπτά που μπήκε γύρισε τη μπάλα προς τα πίσω σε μια πάσα που είχε την άμυνα στην πλάτη του και ο κόσμος δυσανασχέτησε. Ψάχνει πάντα το σουτ και είχε και άλλο ένα δυνατό που πέρασε πάνω από το δοκάρι στο 81’ όπου είχε ρίξει την προειδοποιητική βολή. Πολλοί τον έχουν στην μπούκα γενικά με το που τον βλέπουν. Είναι βέβαια αργόσαυρος και είναι και αυτό το ψιλοτρέξιμο Τιτίκας που έχει λόγω του σωματοτύπου του που ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι σε κάποιους. Η αλήθεια είναι ότι αυτός ήταν εκεί και με τη Χερενφέιν στην Τούμπα ισοφαρίζοντας όπως και στην Ολλανδία όπου βρέθηκε σε θέση βολής αλλά αστόχησε. Εν ολίγοις κάνει φάσεις και προσπαθεί να κερδίσει την ανανέωση του συμβολαίου που ολοκληρώνεται το ερχόμενο καλοκαίρι στα 33 του. Το γκολ που πέτυχε έχει την υπογραφή τη δικιά του σε τόσες μεριές αλλά πάνω από όλα στο τέλος. Και ο τρόπος πανηγυρισμού ξαπλωμένος μπρούμυτα στο έδαφος ήταν η δικιά του απάντηση σε όλη αυτή την πίεση που αισθάνθηκε ο ίδιος αλλά και η ομάδα από τα συνεχόμενα ανεπιτυχή αποτελέσματα.

Contreras: Μπήκε στο 84’ για να παίξει σέντερ φορ (!!!!) και μετέφερε αμέσως σε όλη την ομάδα την επιθυμία για νίκη και αυτό του είπε και ο Μαλεζάς στους πανηγυρισμούς εκεί που στέκονται πάνω από τον πεσμένο Ίvic. Με το που μπήκε αμέσως κέρδισε φάουλ ύστερα από ωραίο στοπάρισμα και γκρέμισμα από τον Παπασούγκαρ. Στην εξέλιξη της φάσης βγήκε μπροστά σπάζοντας το τεχνητό οφσάιντ και η προβολή του πέρασε άουτ. Στο επόμενο λεπτό όμως έπαιξε σωστά το 1-2 και έδωσε την ασσίστ. Λείπει η ηγετική φυσιογνωμία του από την ομάδα και ήρθε πια η ώρα της επιστροφής για έναν παίκτη κινητή έμπνευση για τους υπόλοιπους βάσει των κινήσεων του στο γήπεδο. Το θέμα είναι να κρατήσει αυτό τον καλό ρυθμό που πιάνει συνήθως χωρίς να επηρεαστεί πάλι από τα ταξίδια με την Εθνική.