Η επική ανατροπή με την Σπάρτακ Τρνάβα!

"Aύγουστος 1997. Ντυμένος στα χακί κάπου πολύ ψηλά πάνω στον Όλυμπο.

Βλέπετε η μαμά πατρίδα είχε φροντίσει να με στείλει καλοκαιριάτικα στα 2 χιλιάδες μέτρα υψόμετρο με απόσπαση, παρά να βρίσκομαι ανάμεσα σε τουρίστριες στην μονάδα μου στην Μυτιλήνη.

Το μυαλό μου ήταν στο απολυτήριο του στρατού που θα έπαιρνα στις 26 Σεπτέμβρη, ημέρα που είχαν οι U2 συναυλία στην Θεσσαλονίκη, και φυσικά στην ευρωπαϊκή πορεία του ΠΑΟΚ μου. Περίμενα πώς και πώς την εβδομάδα του 15αύγουστου να πάρω άδεια να δω τον ΠΑΟΚ στα σαλόνια της Ευρώπης κόντρα σε μία άσημη ομάδα της Σλοβακίας την Σπάρτακ Τρνάβα.

«Ποια Τρνάβα ρε Βαγγέλη πλάκα μας κάνεις; Έχουμε εργασίες για την χειμερινή περίοδο στο στρατόπεδο δεν μπορείς να πάρεις άδεια. Θα το δεις στο ΚΨΜ, μαζί με τα άλλα ΠΑΟΚΙΑ παρέα». Τρελάθηκα. Ψυχολογία τραβεστί που λένε. Παίζει ο ΠΑΟΚ και δεν θα είμαι στο γήπεδο ψιθύρισα... Άναψα ένα τσιγάρο και αντιδραστικά δεν έκανα τίποτα ολόκληρη μέρα. Άλλωστε ήμουν ο πιο παλιός στο στρατόπεδο και μόνο στο διοικητή δεν μπορούσα να πω κάτι. Στους υπόλοιπους ούτε με ενδιέφερε.

Ένα ΑΣΜ μου τρελό ΠΑΟΚΙ έμαθε τι έγινε και ήρθε να με παρηγορήσει. ΑΣΜ θα το δουμέ μαζί το ματσάκι ρε σύ μαζί με τους γαύρους και τους βάζελους στο ΚΨΜ να κάνουμε και κερκίδα... Πότε ξανά θα δεις ΠΑΟΚ μαζί με τόσους αλλόθρησκους μου λέει; Στο στρατόπεδο ήμασταν γύρω στα 35 άτομα την καλοκαιρινή περίοδο (την χειμερινή είχαμε φτάσει τους 240) και ήμασταν γύρω στα 5 ΠΑΟΚΙΑ και όλοι οι υπόλοιποι γαύροι, βάζελοι και χανουμάκια...Σκουλήκι δεν υπήρχε ούτε για δείγμα...

Η μέρα έφτασε και στην τηλεόραση στηθήκαμε οι περισσότεροι να δούμε το ματς. Οι πέντε πρώτες καρέκλες μπροστά στην τηλεόραση με τα ΠΑΟΚια ήταν γεμάτες 2 ώρες πριν το ματς. Το άγχος ήταν έκδηλο σε όλους μας όπως και η στενοχώρια που δεν ήμασταν εκεί. Τα τσιγάρα άναβαν το ένα μετά το άλλο και τα πειράγματα από τους αλλόθρησκους άρχισαν να κόβουν μέχρι την έναρξη του αγώνα. Το ματς ξεκίνησε...

Ενδεκάδα για τον ΠΑΟΚ λέει ο σπίκερ. Τουμπεκί ρεεεεεεε φωνάζουμε στο ΚΨΜ στους άλλους:

Μιχόπουλος, Ολιβάρεζ, Ζαφειρίου, Ραμπούτλα, Κολομπούρδας, Νάγμπε, Μαραγκός, Φραντζέσκος, Ζαγοράκης, Βρύζας, Ζουμπούλης και προπονητής ο Άγγελος..

Η Τούμπα καμίνι όπως πάντα αλλά με συγκινησιακή φόρτιση λόγω της αποχής μας από το ΟΥΕΦΑ για 5 χρόνια. Δίψα για ευρωπαϊκή διάκριση. Δίψα για το ταξίδι του λαού ανά την Ευρώπη.

Αυτό που έκανε πριν ακόμα δημιουργηθεί ο σύλλογος. Ο ταξιδιάρης λαός παγώνει όμως νωρίς. Το ματς δεν ξεκινάει καλά. Από το 21ο λεπτό μέχρι το 27ο το σκορ είναι 0-3. Στο τρίτο τέρμα που δεχτήκαμε ο Τεό θα σκύψει το κεφάλι και θα γονατίσει στην μικρή περιοχή. Εκείνη η σκηνή θα μείνει χαραγμένη στην μνήμη μου.

Στο ΚΨΜ ξεκίνησαν τα πρώτα πειράγματα και δεν άργησε η πρώτη καρέκλα να σηκωθεί από ένα δίπλα μου.

Το ΑΣΜ μου θα μου πει ψιθυριστά... Βαγγέλη θα το γυρίσουμε ρε μάγκα το πιστεύω... Του κάνω την γνωστή κίνηση με το χέρι να μην λέει εξυπνάδες... Η μανούρα πίσω μας με το ένα ΠΑΟΚι έχει σταματήσει την στιγμή που ο Ζαγοράκης μειώνει με πέναλτυ σε 1-3. Ο Χρηστάκης δίπλα μου φωνάζει για φάουλ στον Βρύζα έξω από την περιοχή και ο διαιτητής το δίνει... Είναι σαν πέναλτυ για τον Μαραγκό ή τον Φραντζέσκο. Μαραγκός και 2-3 και το σύνθημα της αντεπίθεσης έχει δοθεί.

Ο παλμός της κερκίδας δίνει την ώθηση στους έντεκα στο γήπεδο και ο Άγγελος στον πάγκο βρίσκεται σε κατάσταση αμόκ για να γυρίσει το ματς. Στο ΚΨΜ η κατάσταση θυμίζει κερκίδα. Το αλεο και το Παοκάρα βάλε ένα γκολ θα ακούγεται από τα χείλη μας και το βουνό θα αποκτήσει φωνή. ΠΑΟΚτσήδικη φωνή.

Το ημίχρονο θα λήξει 3-3 και το γλέντι έχει μόλις ξεκινήσει στο στρατόπεδο. Πρώτη φορά στην ζωή μου θα κάνω αμπαλαέα με άλλους 4 και δεν θα είμαι στο γήπεδο. Πρώτη φορά θα δω στα μάτια αλλόθρησκων τόσο σεβασμό για τον αγωνιστικό χαρακτήρα της ομάδος μου, γιατί για τον οπαδικό τον έχω κερδίσει από την ημέρα ίδρυσης μου.

Τα αλληλοκεράσματα ξεκινάνε στο ημίχρονο ανάμεσά μας. Καφές κρουασάν και κανένα πατατάκι μόνο παίζει. Ο μάγειρας θα φέρει ένα τσίπουρο από την Ελασσόνα. Το είχε κρυμμένο για το Σ.Κ αλλά η κατάσταση το σήκωνε.

Δεύτερο ημίχρονο και ήταν να ξέραμε τι θα γίνει. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να τελειώσει αυτό το ματς; Γύρισμα από 0-3 σε 3-3 με την Τούμπα να φλέγεται, τους παίκτες του ΠΑΟΚ να έχουν ψυχολογία στα ύψη και φυσικά με παίκτες ηγέτες που είχε φέρει τότε ο ΒΑΤΜΑΝ. Στο 50' ο Φραντζέσκος θα κάνει το 4-3. Τούμπα και ΚΨΜ παίρνουν φωτιά. Οι καρέκλες γιάμπαλο και οι αλλόθρησκοι έχουν χαζέψει.

Το κερασάκι στην τούρτα θα έρθει αργότερα. Ο Ολιβάρεζ με μια σουτάρα λίγο πιο κάτω από το ημικύκλιο του κέντρου θα στείλει την μπάλα στο δοκάρι και στη συνέχεια στα δίχτυα. Ίσως το πιο εντυπωσιακό γκολ που έχω δει ποτέ στην Τούμπα.

Το ματς θα λήξει τελικά 5-3 και το χαμόγελο θα είναι μόνιμο στα χείλη μας για μέρες. Η στενοχώρια που δεν τα είδα ζωντανά και το μαράζι θα φύγει. Ας πάει καλά ο ΠΑΟΚ και ας μην πάω στην Τούμπα ποτέ θα πω στον πατριό μου που ήταν στο ματς.

Την ιστορία όμως αυτή δεν την έγραψα για να θυμηθούμε τις καλές εποχές του ΠΑΟΚ μας.

Την έγραψα γιατί ήταν ένα παράδειγμα παραβολικό απέναντι στην αμφιβολία και την απαισιοδοξία που έχουμε για διάφορα πράγματα στην ζωή μας και πάνω από όλα απέναντι στον ΠΑΟΚ.

Τα πράγματα στα δεδομένα του ΠΑΟΚ μας σιγά σιγά ανατρέπονται είτε αυτό αφορά το ποδόσφαιρο είτε αφορά το μπάσκετ είτε ακόμα και το βόλλεϋ.

Ο χρόνος, η πίστη και η προσπάθεια έδειξαν ότι όλα διορθώθηκαν και όπως τότε γύρισαν το ματς έτσι και τώρα θα γυρίσουν και τον ποδοσφαιρικό μας ΠΑΟΚ σελίδα.

Αυτό που επιβάλεται να κάνουμε εμείς είναι ένα: Είτε μπορούμε να είμαστε στο γήπεδο είτε όχι πάντα να κρατάμε την πίστη για τον ΠΑΟΚ μας και να στηρίζουμε αυτούς που πιστεύουμε ότι θα κάνουν τα όνειρα μας πραγματικότητα όσο κοντά η μακριά και αν είμαστε."

VAGGT