«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ιαχή 'Κουκ, Κουκ, Κουκ'!»

Για την ακρίβεια ήταν ο δεύτερος ξένος που χρησιμοποίησε ο «δικέφαλος του βορρά» στο πρωτάθλημα της Α1 μετά τον Μάικ Τζόουνς, ο οποίος το ίδιο καλοκαίρι έκανε το αντίθετο δρομολόγιο προκειμένου να ενισχύσει τον Αρη στο κύπελλο πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης. Το όνομα αυτού; Αντονι Κουκ!

Βρισκόμαστε στον Ιούλιο του '89. Πριν αρχίσει η αναζήτηση για τον ξένο, η διοίκηση του ΠΑΟΚ προσπάθησε να φέρει στο «Αλεξάνδρειο» τους Ντίνο Αγγελίδη και Ντέιβιντ Στεργάκο, χωρίς όμως, να τα καταφέρει. Μάλιστα ο τότε πρόεδρος Νίκος Βεζυρτζής ήταν διατεθειμένος να προσφέρει γη και ύδωρ και Σπόρτινγκ και Παναθηναϊκό προκειμένου να τους αποκτήσει ωστόσο έκανε δικό του έναν παίκτη ο οποίος αποτέλεσε σημείο αναφοράς του ΠΑΟΚ (και όχι μόνο) τα επόμενα χρόνια. Ο λόγος για τον Νίκο Μπουντούρη, τον οποίο απέκτησε έναντι 45 εκατομμυρίων δραχμών από τον Ολυμπιακό Βόλου. Μάλιστα ήθελε να τον δώσει δανεικό στον Ολυμπιακό (μαζί με τον Μπιλ Μέλις) προκειμένου να ντύσει στα ασπρόμαυρα τον... Τζορτζ Παπαδάκο! Μια κίνηση που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, παρά τις συνεχόμενες πιέσεις από πλευράς ΠΑΟΚ στους «ερυθρόλευκους». Επίσης είχε αποκτηθεί και ο ομογενής Κρις Παπασαράντου από το Οκλαχόμα Μπαπτίστ Γιουνιβέρσιτι!

Έκτοτε στράφηκε στον αντικαταστάτη του Μάικ Τζόουνς, ο οποίος διαμαρτύρονταν (τότε) για κάποιες οφειλές προς το πρόσωπό του. Πάντως, ο Κώστας Πολίτης δεν... καίγονταν και τόσο να τον κρατήσει με το όνομα του NBAer Πέρβις Σορτ να απασχολούσε έντονα τους ιθύνοντες της ομάδας. Ήταν μια πραγματική... καλαθομηχανή του ΝΒΑ (σ.σ. νο 5 στο ντραφτ του 1978 από το Γκόλντεν Στέιτ) όντας ο 7ος σκόρερ στην ιστορία των Ουόριορς με 17,3 πόντους! Δεύτερος στη λίστα ήταν ο επίσης NBAer Τέρι Τάιλερ ο οποίος είχε 10,2 πόντους στο καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη. Τελικά τα χρήματα της Στεφανέλ Τριέστε τον δελέασαν περισσότερο και δεν συζήτησε καν για το ενδιαφέρον του ΠΑΟΚ.

Τρίτος ήταν ο... Ουόλτερ Μπέρι! Ήταν το καλοκαίρι που πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά ΜΜΕ το όνομα του «Τρουθ» ο οποίος ήταν έτοιμος να κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι μετά από τρία πετυχημένα (σε ατομικό επίπεδο) χρόνια στο ΝΒΑ: «Θα παραμιλάει όλη η Ευρώπη με τον Μπέρι» είχε δηλώσει δημόσια ο Νίκος Βεζυρτζής στις αρχές Αυγούστου ωστόσο το θέμα «πάγωσε» λόγω των υψηλών απαιτήσεών του! Το ενδιαφέρον του ΠΑΟΚ στράφηκε στους παίκτες από το ντραφτ εκείνης της χρονιάς, με τον Ράντι Ουάιτ (επιλογή στο νούμερο 8 από τους Ντάλας Μάβερικς) να δέχεται το επίσημο ενδιαφέρον της ελληνικής ομάδας. Μάλιστα η απάντηση ήταν θετική με τη συμφωνία των δύο πλευρών να έκανε λόγο για ένα εκατομμύριο δολάρια!

Όπως έλεγε ήθελε να δοκιμάσει πρώτα στην Ευρώπη πριν μετακομίσει στο ΝΒΑ, ενώ είχαν βρεθεί στις ΗΠΑ ο μάνατζέρ του Κώστας Παπαδάκης και ο βοηθός του Πολίτη, Σάκης Λάιος προκειμένου να τον φέρουν στη Θεσσαλονίκη. Την Παρασκευή 18 Αυγούστου ο Ράντι Ουάιτ αφίχθη στην Ελλάδα, έκανε προπόνηση με τον ΠΑΟΚ, αλλά όπως δήλωσε «ακόμα δεν έχει τελειώσει τίποτα». Κάτι ήξερε... Στις κατ' ιδίαν συζητήσεις με τον Βεζυρτζή ζητούσε τον ουρανό με τα άστρα (σ.σ. μάλιστα ο αστικός μύθος αναφέρει ότι ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ ανέβασε τον μισθό στα 1,3 εκατομμύρια δολάρια προκειμένου να τον πείσει), ενώ στη συνέχεια δήλωσε οικογενειακό κόλλημα και επέστρεψε στις ΗΠΑ δίχως επιστροφή (σ.σ. τουλάχιστον μέχρι τη χρονιά που πήγε στο Περιστέρι).

Ξανά επιστροφή στον Μπέρι και νέες επαφές μαζί του! Μάλιστα υπήρξε και συμφωνία στα 650.000 δολάρια για μονοετές συμβόλαιο, αλλά στις 27 Αυγούστου που η διοίκηση τον αναζητούσε, εκείνος έγινε... άφαντος! Όπως αποδείχθηκε είχε συμφωνήσει με την ιταλική Νάπολι αφήνοντας την ελληνική ομάδα στα κρύα του λουτρού!! Στον ΠΑΟΚ έτρεχαν και δεν έφταναν ώσπου την προτελευταία μέρα του καλοκαιριού έδωσαν τα χέρια με τον Άντονι Κουκ! Επιλογή των Φοίνιξ Σανς στο νούμερο 24 του ντραφτ (σ.σ. δύο θέσεις πάνω από τον Βλάντε Ντίβατς, ενώ στο ίδιο ντραφτ είχαν επιλεγεί και παίκτες όπως οι Σον Κεμπ, Μπι Τζέι Αρμστρονγκ, Τιμ Χάρνταγουεϊ, Γκλεν Ράις κ.α.) οι οποίοι τον είχαν στείλει στους Ντιτρόιτ Πίστονς για τους Κένι Μπατλ και Μάικλ Ουίλιαμς.

Με το προσωνύμιο «double zero» λόγω του αριθμού που είχε στη φανέλα του (00) με το κολέγιο της Αριζόνα (12π., 6,5ριμπ, 2,1κοψ.) ο Κουκ συμφώνησε έναντι 800.000 δολαρίων! Μάλιστα την 1η Σεπτεμβρίου 1989 «προσγειώθηκε» στη Θεσσαλονίκη μένοντας με το στόμα ανοικτό! Η υποδοχή που του είχαν επιφυλάξει 2.000 οπαδοί του ΠΑΟΚ ήταν μνημειώδης! «Δεν πίστευα που τα έγραφαν στις εφημερίδες για τον Ουάιτ. Ούτε τώρα πιστεύω αυτά που βλέπω! Τι κόσμος Θεέ μου! Ήρθα για να μείνω. Ο Ουάιτ έχασε μια μεγάλη ευκαιρία που δεν ήρθε στον ΠΑΟΚ. Έπρεπε να την χάσω και εγώ; Με τίποτα! Εξάλλου λίγο καιρό μακριά από το ΝΒΑ δεν κοστίζει καθόλου...» δήλωσε λίγα λεπτά μετά την άφιξή του.

Αμέσως εντάχθηκε στην ομάδα ωστόσο η πρώτη του εμφάνιση στο φιλικό με την Βοϊβοντίνα δεν ήταν αυτή που θα περίμενε: «Εγώ δεν είδα τον Κουκ στο γήπεδο. Μήπως τον είδατε εσείς; Να είστε σίγουροι ότι δεν πρόκειται να ξανασυμβεί αυτό» ήταν η χαρακτηριστική του ατάκα μετά από εκείνο το ματς. Όπως και έγινε! Ο Κουκ πραγματοποίησε εντυπωσιακό ντεμπούτο στο πρωτάθλημα της Α1 έναν μήνα μετά την έλευσή του στον ΠΑΟΚ, έχοντας 22 πόντους στη νίκη της ομάδς του απέναντι στο Περιστέρι με 113-91. Βέβαια στη συνέχεια είδε τον Γκάλη να σημειώνει 40 πόντους στο «classico» της 2ης αγωνιστικής (88-85 ο Άρης) και εκείνος να μένει στους 16 πόντους με 6/11 σουτ. Η παρθενική του εμφάνιση στην Ευρώπη έγινε στις 24/10/1989 και στη νίκη του ΠΑΟΚ απέναντι στην Οβαρένσε με 101-83 (Πρέλεβιτς 31, Φασούλας 25, Κουκ 22).

Ο ίδιος έχει γραφτεί και στην βίβλο της Α1 αφού είναι ένας από τους (λίγους) παίκτες που σημείωσε τριπλ νταμπλ φίγκιουρ σε ένα ματς. Συγκεκριμένα εναντίον του Σπόρτιγκ (113-62) στις 2/12/1989 όπου είχε 21 πόντους, 17 ριμπάουντ και 10 κοψίματα! Με τη φανέλα του ΠΑΟΚ αγωνίστηκε σε 28 ματς της Α1 με 17,7 πόντους κατά μ.ο. 5,5 ριμπάουντ και 2,5 κοψίματα. Αριθμοί που τον βοήθησαν σημαντικά στο να βρει θέση στο καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη!

Στο ΝΒΑ έμεινε τέσσερα χρόνια και άλλαξε ισάριθμες ομάδες (Ντένβερ, Ορλάντο, Μιλγουόκι, Πόρτλαντ) μετρώντας 116 παιχνίδια με 3,6 πόντους, 3,7 ριμπάουντ και 0,8 κοψίματα. Τα καλύτερα βράδια του ήταν στις 8/1/1991 όπου είχε 14 πόντους και 10 ριμπάουντ στην ήττα των Νάγκετς από τους Ουόριορς με 147-125 (Χάρνταγουεϊ 34, Ρίτσμοντ 33-Λέιν 22, Ντέιβις 18) και στις 20/4/1994 με 14 πόντους και 13 ριμπάουντ όταν οι Μπακς είχαν κερδίσει τους Πίστονς με 103-78 (Μέιμπερι 19, Μπέικερ 18-Χιούστον 19, Χάντερ 12).

«Ονειρεύομαι ότι ξαναρχίζω από την αρχή»

«Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που αποσύρθηκα από την ενεργό δράση. Αν δεν κάνω λάθος πρέπει να έκλεισα ήδη 17!! Σε γενικές γραμμές δεν μπόρεσα να κάνω την καριέρα που ήθελα λόγω των πολλών τραυματισμών μου. Μόνο επτά-οκτώ χρόνια κατάφερα να σταθώ σε καλό επίπεδο και να μπορώ να αγωνίζομαι στο ΝΒΑ. Όμως όταν είδα ότι δεν αντέχουν τα πόδια μου, αναγκάστηκα να αποσυρθώ και να ασχοληθώ με τελείως διαφορετικά πράγματα. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να παίξω περισσότερο. Το ήθελα πολύ. Και μπορώ να σου πω ότι ακόμα και τώρα το θέλω» λέει αρχικά ο 47χρονος (πια) Κουκ ο οποίος δεν... λέει να παρατήσει την παλιά του αγάπη:

«Όποτε βρίσκω τον χρόνο παίρνω τη μπάλα μου και πάω στο γήπεδο να κάνω μερικά σουτάκια. Μπορεί να έχω... σκουριάσει, αλλά τα καταφέρνω καλά ακόμα (Γέλια)! Βέβαια έχω να παίξω σε κάποιο οργανωμένο πρωτάθλημα, έστω και βετεράνων, εδώ και μια πενταετία περίπου. Οφείλω να σου ομολογήσω ότι κάθομαι κάποιες φορές και αναπολώ τα παλιά. Ονειρεύομαι ότι ξαναρχίζω από την αρχή! Ότι είναι νέος και παίζω ακόμα μπάσκετ. Φαντάζομαι ότι δεν πρόκειται να βγει ποτέ από το μυαλό μου...»

«Όταν σταμάτησα το μπάσκετ, ήμουν για πολλά χρόνια δανειομεσίτης. Έπειτα ήμουν προϊστάμενος σε ένα πολυκατάστημα με την επονομασία 'Grand & Benedicts' στο Πόρτλαντ, όπου διαμένω μέχρι και σήμερα. Επιπλέον είμαι και ανεξάρτητος επιχειρηματίας όσον αφορά τις online αγορές, όπου ενεργώ στο οικονομικό σκέλος. Συνεργάζομαι με συγκεκριμένα καταστήματα και βρίσκω τις καλύτερες προσφορές οι οποίες μπορούν να αποφέρουν κέρδος»

Δανειομεσίτης με... τηλεκατευθυνόμενα!

Φυσικά δεν παρέλειψε να μας μιλήσει για τις σημερινές του ασχολίες οι οποίες (όπως μας προϊδέασε από την πρώτη στιγμή) δεν έχουν καμία σχέση με την πορτοκαλί μπάλα και τα παρκέ! «Να πάρω τα πράγματα με τη σειρά. Όταν σταμάτησα το μπάσκετ, ήμουν για πολλά χρόνια δανειομεσίτης. Έπειτα ήμουν προϊστάμενος σε ένα πολυκατάστημα με την επονομασία 'Grand & Benedicts' στο Πόρτλαντ, όπου διαμένω μέχρι και σήμερα. Επιπλέον είμαι και ανεξάρτητος επιχειρηματίας όσον αφορά τις online αγορές, όπου ενεργώ στο οικονομικό σκέλος. Συνεργάζομαι με συγκεκριμένα καταστήματα και βρίσκω τις καλύτερες προσφορές οι οποίες μπορούν να αποφέρουν κέρδος».

Τι κάνει όμως όταν δεν εργάζεται; «Όπως σου είπα και πριν αν μπορέσω θα πάρω τη μπάλα μου για να κάνω σουτ! Παρόλα αυτά το πάθος μου είναι οι μηχανές κρος όπου λαμβάνω μέρος και σε κάποιους αγώνες, όπως και τα... τηλεκατευθυνόμενα ελικόπτερα. Εχω μεγάλη συλλογή! Από εκεί και πέρα λατρεύω να πηγαίνω για γκολφ με φίλους, όπως και να ψαρεύω. Ότι μπορεί να κάνει ένας... συνταξιούχος μπασκετμπολίστας (γέλια)!»

«Λίγοι παίκτες γνωρίζουν τέτοια αποθέωση»

Ξεκινώντας την ελληνική του περιπλάνηση στάθηκε στην θερμή υποδοχή που του είχαν επιφυλάξει οι οπαδοί του ΠΑΟΚ στο αεροδρόμιο Μακεδονία λίγο μετά τη συμφωνία του με την ομάδα: «Όταν έφυγα από την Αμερική για να έρθω στην Ελλάδα, ομολογώ ότι δεν ήξερα τι να περιμένω. Ήμουν λίγο χαμένος, αλλά εξαιρετικά ανυπόμονος. Όμως όταν έφτασα στη Θεσσαλονίκη κατάλαβα ότι είχα κάνει την καλύτερη δυνατή επιλογή. «Μόλις βγήκα από το αεροπλάνο έζησα την καλύτερη στιγμή της καριέρας μου. Χιλιάδες κόσμος να με αποθεώνει, δεκάδες δημοσιογράφοι να με περιμένουν να τους μιλήσω...» θυμάται ο πάλαι ποτέ εκρηκτικός φόργουορντ για να συνεχίσει:

«Πρωτόγνωρα πράγματα για μένα που ήμουν 23 χρονών τότε. Θυμάμαι που δεν έφευγαν με τίποτα. Ακόμα και όταν μπήκα στο αυτοκίνητο για να πάω στα γραφεία της ομάδας, είχε στηθεί ολόκληρο κομβόι που με συνόδευε, ενώ υπήρχε και κόσμος στο δρόμο για να με καλωσορίσει! Τώρα που με ρώτησες και έφερα στο μυαλό μου αυτές τις σκηνές, ομολογώ ότι συγκινήθηκα. Ήταν υπέροχο στο συναίσθημα. Άλλωστε θεωρώ ότι δεν γνωρίζουν πολλοί παίκτες στην καριέρα τους τέτοια αποθέωση».

«Ο λόγος που δεν μπορέσαμε να πάρουμε το πρωτάθλημα ήταν ένας και μοναδικός! Ο Νίκος Γκάλης! He was the man (όπως μας είπε χαρακτηριστικά). Θυμάμαι τον κόουτς να δοκιμάζει διάφορα πράγματα για να τον σταματήσει, αλλά το αποτέλεσμα ήταν πάντα αρνητικό»

«Πίναμε σαμπάνια με τους φιλάθλους στα αποδυτήρια!»

Φυσικά σε όλους τους ξένους παίκτες που πέρασαν από τα μέρη μας και αγωνίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του '80 με αρχές της δεκαετίας του '90 σε ΠΑΟΚ ή Άρη, το πρώτο πράγμα που θυμούνται έντονα είναι τα μεταξύ τους παιχνίδια: «Ακόμα και σήμερα διηγούμαι σε φίλους και γνωστούς τα ντέρμπι με τον Άρη. Μάλιστα κάποιος μου είχε πει τότε ότι ο ΠΑΟΚ είχε επτά χρόνια να κερδίσει τον μεγάλο του αντίπαλο. Δεν ξέρω αν ήταν αλήθεια ή όχι ωστόσο ανυπομονούσα γι' αυτό το ματς. Δεν θυμάμαι αν ήταν το παιχνίδι του πρώτου ή του δεύτερου γύρου (σ.σ. ήταν του δεύτερου) αλλά αυτό που θυμάμαι καλά ήταν ότι κερδίσαμε με χαρακτηριστική ευκολία!» λέει χαρακτηριστικά, ενώ φέρνει στο μυαλό του και τα όσα επακολούθησαν στα αποδυτήρια:

«Θυμάμαι που είχε μαζευτεί πολύ κόσμος έξω από τα αποδυτήρια της ομάδας. Μάλιστα κάποιοι ηλικιωμένοι άρχισαν να με αγκαλιάζουν κλαίγοντας! Με φιλούσαν όλη την ώρα και μου έδιναν συγχαρητήρια γι' αυτήν την νίκη: 'Μπράβο Κουκ! Μπράβο' (σ.σ. έτσι ακριβώς μας το είπε) μου έλεγαν με δάκρυα στα μάτια. Πραγματικά ήταν απίστευτα τα όσα βίωνα εκείνη την ημέρα. Φοβερή αγάπη και τρομερό πάθος για την ομάδα τους. Μάλιστα ανοίξαμε σαμπάνιες εκείνη τη στιγμή και γίναμε όλοι μαζί μια μεγάλη παρέα. Πραγματικά αξέχαστες στιγμές!!»

«Είχε μαζευτεί πολύ κόσμος έξω από τα αποδυτήρια της ομάδας. Μάλιστα κάποιοι ηλικιωμένοι άρχισαν να με αγκαλιάζουν κλαίγοντας! Με φιλούσαν όλη την ώρα και μου έδιναν συγχαρητήρια γι' αυτήν την νίκη: 'Μπράβο Κουκ! Μπράβο' (σ.σ. έτσι ακριβώς μας το είπε) μου έλεγαν με δάκρυα στα μάτια. Πραγματικά ήταν απίστευτα τα όσα βίωνα εκείνη την ημέρα. Φοβερή αγάπη και τρομερό πάθος για την ομάδα τους»

«Ο Μπράνισλαβ, ο Παναγιώτης , ο Τζον και οι υπόλοιποι...»

Αν και αγωνίστηκε τέσσερα χρόνια στο ΝΒΑ και άλλα τρία σε Ευρώπη και CBA, η ομάδα που θα του μείνει για πάντα στην καρδιά και στο μυαλό είναι ο ΠΑΟΚ: «Ξέρεις, έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ήμουν στην Ελλάδα ωστόσο φέρνω πολύ συχνά στο μυαλό μου τα όσα έζησα στη χώρα σας. Μάλιστα πριν από μερικές εβδομάδες έσπαγα το κεφάλι μου να θυμηθώ μερικά ονόματα συμπαικτών μου και αναγκάστηκα να τα ψάξω στο Ιντερνετ. Βέβαια δεν ξεχνάω ποτέ τον Μπράνισλαβ Πρέλεβιτς (σ.σ. λίγο αργότερα καθιερώθηκε ως Μπάνε), τον Παναγιώτη Φασούλα και τον Κόρφα!» εξηγεί ο Κουκ για να συνεχίσει:

«Εκτός του Τζον, υπήρχαν στην ομάδα και δύο ξαδέρφια από την Αμερική. Ο Πιτ και Ο Κρις! Οσο για το επώνυμο χρειάστηκα τη βοήθεια του Ιντερνετ! Ο Παπαχρόνης και ο Παπασαράντου. Εξαιρετικά παιδιά που κάναμε αρκετή παρέα τότε. Άλλωστε είχαμε αρκετά κοινά ενδιαφέροντα λόγω των ΗΠΑ. Επειτα 'γκούγκλαρα' και τους υπόλοιπους και θυμήθηκα ξανά τον Νικο Σταυρόπουλο, τον Τάκη Καρατζουλίδη, τον Γιώργο Μακαρά, τον Νίκο Μπουντούρη, τον Αχιλλέα Μαματζιόλα, τον Μπιλ Μέλις όπως και τον Θόδωρο Αστεριάδη. Είχαμε πολύ καλή ομάδα αλλά στο τέλος δεν καταφέραμε να πάρουμε το πρωτάθλημα. Μάλιστα ακόμα έχω φωτογραφίες στο σαλόνι από εκείνη την εποχή! Ειδικά μετά τη νίκη που είχαμε κάνει απέναντι στον Άρη!».

«Όταν έφυγα από την Αμερική για να έρθω στην Ελλάδα, ομολογώ ότι δεν ήξερα τι να περιμένω. Ήμουν λίγο χαμένος, αλλά εξαιρετικά ανυπόμονος. Όμως όταν έφτασα στη Θεσσαλονίκη κατάλαβα ότι είχα κάνει την καλύτερη δυνατή επιλογή. «Μόλις βγήκα από το αεροπλάνο έζησα την καλύτερη στιγμή της καριέρας μου. Χιλιάδες κόσμος να με αποθεώνει, δεκάδες δημοσιογράφοι να με περιμένουν να τους μιλήσω...»

Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμόταν να μας πει αρκετές από εκείνη την περίοδο. Όσο και αν τον πιέσαμε να... στύψει το μυαλό του! Τα παιχνίδια με τον Άρη ήταν εκείνα που του έμειναν ανεξίτηλα στο μυαλό! «Ο λόγος που δεν μπορέσαμε να πάρουμε το πρωτάθλημα ήταν ένας και μοναδικός! Ο Νίκος Γκάλης! He was the man (όπως μας είπε χαρακτηριστικά). Θυμάμαι τον κόουτς να δοκιμάζει διάφορα πράγματα για να τον σταματήσει, αλλά το αποτέλεσμα ήταν πάντα αρνητικό. Πραγματικά ήταν πολύ δύσκολο να τον μαρκάρει κάποιος. Και όποιος το έκανε ήταν ο... άτυχος της υπόθεσης (Γέλια)».

Και κατέληξε μιλώντας για τα ντέρμπι με τον «αιώνιο αντίπαλο» στη Θεσσαλονίκη: «Πραγματικά δεν περίμενα να κάνει τόσο μεγάλη αίσθηση εκείνη η νίκη. Οι οπαδοί μας το χάρηκαν πάρα πολύ εκείνη την ημέρα, ενώ υπήρχαν και άνθρωποι που μου έλεγαν ότι θα με θυμούνται για πάντα λόγω του ότι κερδίσαμε τον Άρη. Φυσικά οι οπαδοί του ΠΑΟΚ με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή και με στήριζαν συνέχεια στο γήπεδο. Ακόμα ηχεί στα αυτιά μου η ιαχή 'Κουκ, Κουκ, Κουκ' την οποία δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Νιώθω σαν να ξαναζώ εκείνη την περίοδο!»

«Μέχρι και στην προπόνηση είχαν γεμίσει το γήπεδο!»

Εκτός των άλλων έφερε στο μυαλό του και την πρώτη φορά που πάτησε το πόδι του στο «Αλεξάνδρειο» της Θεσσαλονίκης: «Το να έρθω και να παίξω μπάσκετ στην Ελλάδα, μια χώρα τόσο μακριά από την πατρίδα μου και το σπίτι μου, μόνο ευλογία ήταν! Μάλιστα δεν θα ξεχάσω ούτε την πρώτη μου προπόνηση με τον ΠΑΟΚ. Η ομάδα είχε κανονίσει να είναι ανοικτή για τον κόσμο και οπαδοί μας σχεδόν είχαν γεμίσει το γήπεδο. Ήταν απίστευτο αυτό που ζούσα. Πόσω μάλλον από τη στιγμή που μόλις είχα αποφοιτήσει από το κολέγιο της Αριζόνα επιλέγωντας να συνεχίσω την καριέρα μου στην Ευρώπη και όχι στους Πίστονς που είχα καταλήξει μετά το trade στο ντραφτ του '89. Αναμφισβήτητα η αγάπη που εισέπραξα στην Ελλάδα ήταν κάτι το μοναδικό. Και σε αυτό το σημείο θα ήθελα να τους ευχαριστήσω όλους μέσα από την καρδιά μου. Έστω και αν πέρασαν 25 χρόνια από τότε...»

Μάλιστα είχε βρεθεί κοντά στην επιστροφή του στην Ελλάδα (σ.σ. τη σεζόν 1995-96, μια χρονιά μετά τη θητεία του στη Γαλλία για λογαριασμό της Λεβαλουά) αλλά όπως μας είπε «δεν κατάφερα να επιστρέψω αν και ήταν κάτι που ήθελα πολύ. Με πρόλαβε το ΝΒΑ αφού το Πόρτλαντ με κάλεσε να πάρω μέρος στα δοκιμαστικά. Τελικά κατάφερα να γίνω μέλος της ομάδας με αποτέλεσμα να αρνηθώ οποιαδήποτε άλλη συζήτηση. Βέβαια στα μέσα της ίδιας σεζόν οι Μπλέιζερς με άφησαν ελεύθερο, έκανα κάποιες επαφές με ελληνική ομάδα, αλλά δεν καρποφόρησαν. Έτσι δεν είχαν την τύχη να επιστρέψω στην χώρα σας...»

«ΠΑΟΚ και Άρης το μοναδικό θέμα συζήτησης!»

Λίγο πριν μας αποχαιρετήσει (σ.σ. μιας και τον βρήκαμε εν ώρα εργασίας) θυμήθηκε επίσης ότι γινόταν αντικείμενο λατρείας μέσα στη μέση του δρόμου: «Περπατούσα μια μέρα στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και πέρασε από μπροστά ένα σχολικό. Ε, τα παιδιά είχαν βγάλει τα κεφάλια τους από το παράθυρο και φώναζαν ρυθμικά το όνομά μου. Και αυτό ήταν κάτι που με σόκαρε. Το πόσο αγαπάνε την ομάδα τους οι Έλληνες από μικρή ηλικία. Εξάλλου μου έλεγαν ότι ο ΠΑΟΚ και ο Άρης ήταν το μοναδικό θέμα συζήτησης σε όλες τις καφετέριες και σε όλα τα εστιατόρια της πόλης. Απίστευτο!!»

Για να καταλήξει: «Γενικά οι Έλληνες ξέρουν να ζουν! Απολαμβάνουν τη ζωή κάθε μέρα. Θυμάμαι και ένα εστιατόριο όπου πηγαίναμε όλοι και τρώγαμε μετά τις προπονήσεις ή τα παιχνίδια. Εξαιρετικό φαγητό! Η διασκέδαση; Το ίδιο! Φυσικά και οι παραλίες, ο κόσμος, τα πάντα. Νιώθω πολύ τυχερός που έζησα έναν χρόνο στην Ελλάδα και μακάρι να τα καταφέρω και να επιστρέψω κάποια μέρα...»

Γιώργος Κουβαρης