"Θύμα" μεγάλης ανατροπής στην Τούμπα!

Στην 51η διοργάνωση του κυπέλλου Ελλάδας 1992-93 μετείχαν συνολικά 72 ομάδες (18 Α' εθνικής, 18 Β' εθνικής και 36 Γ' εθνικής κατηγορίας) και διεξήχθη σε 6 γύρους, συμπεριλαμβανομένου του τελικού.

Στα χαρακτηριστικά της προκριματικής φάσης των ομίλων υπήρξε το γεγονός ότι το σύστημα βαθμολογίας που ακολουθήθηκε ήταν το 2-1-0, ενώ στα πρωταθλήματα που ξεκίνησαν αμέσως μετά τη φάση αυτή χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το σύστημα 3-1-0. 

Ο ΠΑΟΚ συμμετείχε στον 10ο όμιλο μαζί με Προοδευτική, Εορδαϊκό και Πανδραμαϊκό και τερμάτισε πρώτος μαζεύοντας 5 βαθμούς (2 νίκες - 1 ισοπαλία).

Η κληρωτίδα στη συνέχεια έφερε στον δρόμο μας τη Δόξα Δράμας σε διπλά παιχνίδια, με τον Δικέφαλο να έχει στον πάγκο του τον Λιούμπομιρ Πέτροβιτς. Όλοι πίστευαν πως η ομάδα μας εύκολα ή δύσκολα θα περνούσε στην επόμενη φάση του θεσμού, όμως το παιχνίδι της Τούμπας ... έκρυβε δυσάρεστες εκπλήξεις!

Τον αγώνα παρακολούθησαν λιγότεροι από 700 (!) θεατές (μόλις 555 τα εισιτήρια!) και ο Δικέφαλος σε ένα βαρύ αγωνιστικό χώρο, ήταν καλός μόνο για το πρώτο 60λεπτο της αναμέτρησης, καθώς μετά ακολούθησε ... καθίζηση!

Το σκορ άνοιξε στο 22' ο Δερμιτζάκης με κεφαλιά, ο Μπορμπόκης στο 36' σημείωσε το 2-0 επίσης με κεφαλιά, σκορ με το οποίο οι ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα του ημιχρόνου. Τα πράγματα έδειχναν να γίνονται ακόμη πιο εύκολα για τον ΠΑΟΚ στο 58' όταν ο Δεριτζάκης με εκπληκτική κεφαλιά - ψαράκι μετά από ωραία σέντρα του Μαγκντί έκανε το 3-0...

Μέχρι αυτό το χρονικό σημείο ο ΠΑΟΚ ήταν ο κυρίαρχος της αναμέτρησης, αποδίδοντας πολύ καλό ποδόσφαιρο, όμως την καλή του εικόνα φρόντισε και τη διάλυσε στο τελευταίο μισάωρο της αναμέτρησης!

Η αρχή έγινε στο 67' όταν ο Γεωργιάδης του Σάββα σέντραρε έκανε σέντρα σουτ, η μπάλα έφυγε μέσα από τα χέρια του Γκάμπριτς και ο Πλίτσης που προσπάθησε να την προλάβει πριν περάσει τη γραμμή, την έστειλε στο βάθος της εστίας μας!

Τρία λεπτά αργότερα ο Αλεξανδρίδης με απευθείας εκτέλεση κόρνερ και νέο τραγικό λάθος του Γκάμπριτς μείωσε σε 3-2 για να έρθει λίγο πριν το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή Συμιακού (90ό λεπτό), ο Άλεξιτς να γράψει το 3-3, προκαλώντας έμφραγμα στην Τούμπα.

Η φάση ξεκίνησε από μπαλιά του Γεωργιάδη του Σάββα στον Γεωργιάδη του Χρήστου, αυτός ανατράπηκε από τον Γκάμπριτς μέσα στην περιοχή, ο ρέφερι άφησε τη φάση να εξελιχθεί και ο επερχόμενος Άλεξιτς ισοφάρισε! 

Κορυφαίοι του ΠΑΟΚ οι Δερμιτζάκης Παναγιωτίδης, Χάβος, ενώ αντίθετα ήταν τραγικός ο Τόντσι Γκάμπριτς που "έπνιξε" στην κυριολεξία και τα τρία γκολ των φιλοξενούμενων!!! 

Οι συνθέσεις:

ΠΑΟΚ: Γκάμπριτς, Παναγιωτίδης, Αναστασιάδης, Πλίτσης, Χάβος, Λαγωνίδης, Οικονομίδης, Μπορμπόκης, Δημόπουλος (70' Χιονάς), Μαγκντί, Δερμιτζάκης   

Δόξα Δράμας: Τοχούρογλου, Γεωργιάδης του Σάββα, Τελλίδης, Καλπάκης, Βασιλακάκης, Κιοσσές, Μουρατίδης, Αλεξανδρίδης, Ιορδανίδης, Γεωργιάδης του Χρήστου, Παναγιωτίδης (46' Άλεξιτς)

Δηλώσεις Πέτροβιτς: "Ως το 60' οι παίκτες μου έπαιξαν καλά και βέβαια ήμουν ευχαριστημένος. Από εκεί και πέρα όμως χαλάρωσαν σε φοβερό βαθμό με αποτέλεσμα η Δόξα να πετύχει 3 γκολ! Είχαμε προβλήματα με τραυματισμούς και απουσίες αλλά δε δικαιολογείται τέτοια χαλάρωση στο τελευταίο ημίωρο! Στη Δράμα η Δόξα είναι το φαβορί, αλλά ακόμη έχουμε 90 λεπτά αγώνα. Ωστόσο τώρα μας απασχολεί το παιχνίδι με τον Εδεσσαϊκό  (ήττα με 3-1 στη Έδεσσα) για το πρωτάθλημα. Μετά θα σκεφτούμε για τη ρεβάνς στη Δράμα"     

* Η αρχική εικόνα είναι από το παιχνίδι πρωταθλήματος των δύο ομάδων εκείνη τη σεζόν, που έγινε στη Δράμα στις 6/6/1993 και τελείωσε 1-1. Διακρίνονται από πλευράς ΠΑΟΚ οι Χάβος - Λαγωνίδης - Αλεξίου

* Στο αντίστοιχο παιχνίδι του πρώτου γύρου στην Τούμπα, ο ΠΑΟΚ διέλυσε τη Δόξα με 5-0 για την 17η αγωνιστική στις 10/1/1993. Tα γκολ του ΠΑΟΚ σημείωσαν οι: Καπετανόπουλος 17', Ζαγοράκης 21', Λαγωνίδης 55', Δημόπουλος 61' και Αναστασιάδης (εκπληκτικό γκολ).

..........................................................

Την ίδια μέρα (9/12/1992) οι αθηναϊκές φυλλάδες ονειρευόταν ... Τουρσουνίδη για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, μια μεταγραφή που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, αν και ο Βαρδινογιάννης ήθελε διακαώς τον παίκτη, όμως ο ίδιος μάς είχε εκμυστηρευτεί πριν από κάποια χρόνια...

Να τι μας είχε πει ο Γιώργος Τουρσουνίδης στις αρχές Οκτωβρίου του 2009:

"Λοιπόν ήταν να φύγω στον Παναθηναϊκό. Ήταν τελειωμένο. Ας τα πάρουμε τα πράματα από την αρχή . Τότε στον ΠΑΟΚ στα 21 μου ήμουν - φαινομενικά - επαγγελματίας, μέλος της εθνικής ομάδας και στην ομάδα ουσιαστικά δεν είχα συμβόλαιο. Έπαιρνα το μισθό μου και τα πριμ που παίρναμε μετά από νίκες. Φαινόταν να έχω συμβόλαιο επαγγελματικό κατατεθειμένο, αλλά δεν έπαιρνα χρήματα! Για να γίνω σαφέστερος τότε ήσουν 5 χρόνια ερασιτέχνης, 2 ημιεπαγελματίας και 5 επαγγελματίας. Είχε το δικαίωμα η ομάδα να μη σε δίνει χρήματα, ήτανε στην κρίση της.

Για να μη μακρηγορούμε η μεταγραφή μου ήταν τελειωμένη στον Παναθηναϊκό. Τα είχε συμφωνήσει ο ΠΑΟΚ με τη διοίκηση του Παναθηναϊκού χωρίς εμένα να με πουν τίποτε. Επίσημη ενημέρωση δεν είχα από τη διοίκηση της ομάδας στην οποία έπαιζα. Μιλάμε για τη διοίκηση Βουλινού. Ότι πληροφορία είχα, μου είχε μεταφερθεί κατευθείαν από τον Βαρδινογιάννη τον ίδιο, αλλά και από άλλα μέλη της πράσινης ΠΑΕ.

Η μεταγραφή δεν έγινε γιατί "βγήκε προς τα έξω" και αντέδρασε έντονα ο κόσμος. Χάλασε δε την τελευταία μέρα των μεταγραφών, όταν ΠΑΟΚτσήδες επικοινώνησαν με τον Βαρδινογιάννη μέσω του κ. Μπούζα που είχε καλές σχέσεις με τον τότε πρόεδρο του Παναθηναϊκού- και του είχαν πει να μην τολμήσει να κάνει την μεταγραφή γιατί θα γίνει πόλεμος. Την επόμενη μεταγραφική περίοδο υπήρξε και πάλι θέμα αλλά δεν ήταν τόσο έντονο.

Έτσι δεν ολοκληρώθηκε μια συμφωνημένη μετακίνηση. Και λέω συμφωνημένη γιατί ο Βουλινός τα είχε βρει σε όλα με τους κάτω – λεφτά και ανταλλάγματα. Το ποσό ήταν κοντά στα 400 εκ δρχ για τον ΠΑΟΚ και οι παίκτες που θα ερχόταν ήταν 3 νεαροί τότε παίκτες που κάνανε μεγάλη καριέρα στα επόμενα χρόνια. Δε θέλω να πω ονόματα μόνο και μόνο σεβόμενος την προσωπικότητα των τριών αυτών παιδιών... Καταλήγοντας να τονίσω ότι η πίεση του κόσμου και ο φόβος των αντιδράσεων που πέρασε στην πλευρά του Παναθηναϊκού ματαίωσαν την κίνηση...

Δεν εκπληρώθηκαν οι αγωνιστικοί και οικονομικοί στόχοι και φιλοδοξίες που είχα όταν ξεκινούσα να παίζω μπάλα. Μπορούσα να εκμεταλλευτώ πολύ καλύτερα και το ταλέντο μου και τα χρόνια που έπαιξα μπάλα. Εγώ στον ΠΑΟΚ είχα ουσιαστικά μηδενικό συμβόλαιο ενώ ο Παναθηναϊκός το 1992 μου έδινε 50 εκατομμύρια δρχ το χρόνο, για διάστημα 5 ετών. Ήταν ένα τεράστιο ποσό για την εποχή και τα χρήματα θα έμπαιναν στο λογαριασμό μου άμεσα. Δεν το μετάνιωσα που δεν έφτασαν στα χέρια μου αυτά τα χρήματα γιατί εκείνη τη στιγμή ζούσα ένα όνειρο, έπαιζα στον ΠΑΟΚ αισθανόμουν την αγάπη και τη ζεστασιά του κόσμου και δεν με ενδιέφερε τι μπορούσε να ακολουθήσει"