Το πρόβλημα είναι ο τρόπος και όχι το αποτέλεσμα!

Τουλάχιστον κάπως έτσι, εκφράζεται το ερώτημα από αρκετούς ΠΑΟΚτσήδες, επώνυμα ή ανώνυμα, έχοντες ή μη σχέση με την ΠΑΕ.

Το πρόβλημα, κύριοι, είναι ο τρόπος. Όχι το αποτέλεσμα (η φυγή δηλαδή του Huub). Διότι, κακά τα ψέματα, όσο κι αν πολλοί είμαστε εμείς που θέλουμε να δούμε ξανά την ομάδα να εφαρμόζει ένα μακροχρόνιο πλάνο, με στήριξη στα γρανάζια του αγωνιστικού τμήματος, ξεκάθαρη στρατηγική και ομοψυχία εντός ΠΑΕ, τόσο πρέπει να δεχόμαστε πως ούτε η πλειοψηφία κινείται έτσι, ούτε το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η… ανυπομονησία. Διότι αν κι εφόσον υπήρχε πραγματική εμπιστοσύνη στις απόψεις και πρακτικές που ακολουθεί η ΠΑΕ, κι αν υπήρχε αυτό που στα… παραμύθια ονομάζεται καλή προαίρεση από όλες τις μεριές, τότε και οι αντιδράσεις για την αποχώρηση του Ολλανδού θα ήταν πολύ λιγότερες.

Καθώς όμως το… πρόσφατο παρελθόν ορισμένων διοικητικών είναι πικρό, με τις φαρσοκωμωδίες που έφεραν τον τίτλο «Μπόλονι» και «Δώνης», τότε δεν μπορεί παρά το άκουσμα ειδήσεων όπως της απόλυσης ενός ακόμα καταξιωμένου τεχνικού (ενώ μάλιστα είχε προηγηθεί γαϊτανάκι σεναρίων, απόψεων, δηλώσεων και φημών), να μη φέρει καλές σκέψεις στο μυαλό.

Έχοντας λοιπόν ήδη από καιρό ακούσει και διαβάσει τις φήμες περί απομάκρυνσης του Huub, περί βρώμικου πολέμου, περί μειωμένης απόδοσης παικτών κλπ, τότε πως ακριβώς δικαιολογείται κανείς να απορεί για την αντίδραση του κόσμου;

Το δυστύχημα στην όλη υπόθεση είναι πως, κανείς δεν εγγυάται την άμεση αγωνιστική ανάκαμψη της ομάδας. Κάτι που αν επιβεβαιωθεί, τότε απλά θα έχουμε έξτρα αντιδράσεις, ως κερασάκι στην τούρτα.

Προσωπικά, θεωρώ πως ο Huubμπορεί και να είχε έρθει η ώρα να φύγει (όπως άλλωστε παραδέχθηκε και ο ίδιος), αλλά το «έγκλημα» διαπράχθηκε σίγουρα πολύ - πολύ νωρίτερα μέσα στη χρονιά. Γιατί, στο τέλος του «σεναρίου», όλα φαντάζουν δεδομένα.  Το πώς έφτασαν όμως ως εκεί τα πράγματα, είναι μια άλλη ιστορία, για την οποία δυστυχώς δεν θα αποσαφηνιστεί ποτέ και τίποτα, ούτε ως προς τις ευθύνες της ΠΑΕ, ούτε βέβαια και ως προς τον επαγγελματικό ζήλο και τον ιδρώτα του Huub.

Καλώς ή κακώς, ο ΓΧ Γεωργιάδης είναι στον πάγκο της ομάδας, μέχρι νεωτέρας. Και, εκφράζοντας και πάλι προσωπική άποψη, θα αναφερθώ στην προοπτική έλευσης του νέου προπονητή λέγοντας πως ΕΛΠΙΖΩ αυτός να είναι ο Φερνάντο Σάντος.

Διότι αν πρόκειται για άλλον, τότε πιθανολογώ πως θα έχουμε μια από τα ίδια. Και πάλι έρευνα, και πάλι σήριαλ, και πάλι νέες νοοτροπίες, και πάλι κάποια χνώτα δεν θα ταιριάξουν, και άιντε πάλι απ την αρχή.

Μπορεί λοιπόν πολύς κόσμος να απορρίπτει το αγωνιστικό πλάνο του Πορτογάλου.

Μπορεί ο ΠΑΟΚ να έχει φιλοθεάμον κοινό και όχι συμφεροντολόγους.

Μπορεί το «Τσούκου-τσούκου» να είναι αντιπαθές.

ΑΛΛΑ πλέον έχει γίνει ξεκάθαρο και αντιληπτό, πως η ομάδα χρειάζεται να πατήσει και πάλι σε στέρεες βάσεις. Και ειλικρινά, αν εν τέλει αποδειχθεί πως η κίνηση απομάκρυνσης του τέως προπονητή έγινε δίχως την προηγούμενη συμφωνία με τον νέο, τότε είναι που θα εξοργιστώ με την απερισκεψία εντός ΠΑΕ.

Για ορισμένα όμως πράγματα, έχουμε ακόμα καιρό.

Για να ζυγίσουμε τα υπέρ και τα κατά.

Για να ξεθάψουμε παλιές ιστορίες ασπρόμαυρης παράνοιας.

Για να διευκρινίσουμε αν ο «Καρπουζάς» ξεκουράστηκε εν τέλει, ή χρειάζεται λίγο υπνάκο ακόμα.

Μέχρι τότε, έχουμε καιρό. Ο φετινός ΠΑΟΚ όμως, έχει μόνο λίγες μέρες μέχρι τις επόμενες δύσκολες υποχρεώσεις. Και οφείλουμε να είμαστε εκεί.