Άλλοι καιροί, άλλα ήθη. Ή μήπως όχι;

Η αλήθεια είναι, πως παρακολουθώ πολύ στενά την ομάδα μας στο ποδοσφαιρικό τμήμα, από το 1995 κι έπειτα. Μια περίοδος που σημαδεύτηκε από τη διοικητική αστάθεια, αλλά και τις περιόδους άκρατης εφορίας, που άλλοτε οδήγησαν σε πραγματικά αποτελέσματα, κι άλλοτε όχι.

Από τον «αρχιτρελό» Βουλινό, στην παροδική παρουσία Καλύβα, στον Μπάτμαν (όπου και κυριάρχησαν τα λογής λογής παραμύθια που μας τάιζαν οι παρατρεχάμενοι του, πολλές φορές με γούστο μάλιστα και ποικιλία!). Έπειτα στον Γούμενο, για τον οποίο εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι ο μόνος που πραγματικά μου προκαλούσε απέχθεια. Όχι μόνο γιατί κατέστρεψε την ομάδα. Όχι μόνο γιατί την απαξίωσε. Αλλά γιατί κατάφερε να διαλύσει ακόμα και τη σχέση του με τον ίδιο τον άμεσο συνεργάτη του, Παγώνη. Δήθεν παράγοντας, δήθεν πλούσιος (αμίμητη η φράση του στον αέρα της πόλης «Το 2000 είχα φορολογική δήλωση 6 δις..»), δήθεν σε όλα. Επέφερε κατρακύλα στα του συλλόγου και ορθώς κυνηγήθηκε.

Η περίοδος του Θόδωρου Ζαγοράκη ως μοναχικού και μοναδικού ηγέτη της ομάδας, για μένα αποτέλεσε την μοναδική καθαρή προσπάθεια που έχω αντικρύσει όχι μόνο στον ποδοσφαιρικό ΠΑΟΚ, αλλά και σε ολόκληρο τον αθλητισμό της Ελλάδας. Σίγουρα δεν ήταν τέλεια. Σίγουρα δεν ήταν αμόλυντη από διάφορα αρνητικά. Σίγουρα δεν ήταν άριστη. Τη διέκρινε όμως η αγάπη για το άθλημα. Η προσπάθεια για οργάνωση χωρίς να ρέει το χρήμα. Δεν θα επεκταθώ, είναι πρόσφατα όλα. Θεωρώ τουλάχιστον γελοίους τους διαλόγους που δημοσιεύτηκαν, κι ακόμα γελοιότερους όσους θεωρούν πως φανερώνουν μια βρώμικη μεριά του προέδρου της ΠΑΕ, ή ακόμα και την συμμετοχή του στο αισχρό ποδοσφαιρικό σύστημα, στην «κλίκα».

Ο οποιοσδήποτε έχει ασχοληθεί έστω και στο ελάχιστο με συνδικαλισμό, πολιτική και οτιδήποτε άλλο απαιτεί «να είσαι παράγοντας», γνωρίζει πως είναι αδιανόητο για έναν πρόεδρο της «χ» Π.Α.Ε., να μη σηκώνει το τηλέφωνο, να μην απαντάει και το κυριότερο, να μη προσπαθεί έστω και λεκτικά να σχηματίσει μια δίοδο επικοινωνίας με τον «έξω» κόσμο, προς όφελος της ομάδας του. Είναι λοιπόν αισχρή, ύποπτη και σίγουρα ύπουλη η προσπάθεια να εντάξουν στο ίδιο τσουβάλι με τα αίσχη που φανερώνονται τριγύρω, τις όποιες συνομιλίες του Θόδωρου αποκαλύφθηκαν.

Δεν θα εστιάσω περισσότερο σε αυτό το ζήτημα καθώς για μένα, πρέπει κανείς να είναι πνευματικά ανάπηρος ή τυφλωμένος από μίσος για να έχει πείσει τον εαυτό του ότι κάτι πραγματικά μεμπτό φανερώθηκε για τον Ζαγοράκη. Βεβαίως και όλοι θα θέλαμε να μην έχουν υπάρξει ΟΥΤΕ αυτές οι συνομιλίες. Το να μεταφέρονται όμως στο επίκεντρο από όψιμους τιμητές της ηθικής (οι οποίοι κατά τα άλλα δεν μας έχουν πει κουβέντα/κριτική για το σινάφι τους..), και να απαιτούμε από τον Ζαγοράκη να σώσει ΌΛΟ το ελληνικό ποδόσφαιρο, χωρίς να έχει αναλάβει αυτό το πόστο, είναι μάλλον περίεργο. Έτσι φίλε Μπραουδάκη;

Αλλάζω σελίδα. Το τελευταίο δεκαήμερο προέκυψε άμεσα το ζήτημα της αλλαγής καθεστώτος στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Για μένα, από τη στιγμή που ως σύλλογος αποδεχόμαστε την ύπαρξη του επαγγελματικού αθλητισμού, των εταιριών και ευρύτερα του χρήματος, δεν τίθεται ζήτημα απόρριψης των μεγαλομετόχων, όπως κι αν λέγονται, εφόσον πληρώνουν κι αγοράζουν. Όχι χωρίς όρια και προϋποθέσεις βέβαια. Υπήρξαν όμως κάποια στοιχεία που εξ αρχής δεν μου άρεσαν κι ελπίζω να μην επαληθευτούν.

Η νέα εποχή που καθώς φαίνεται ξημερώνει στον ΠΑΟΚ δεν πρέπει, δεν μπορεί και δεν θα της επιτραπεί να ξεφύγει από τα standards που τέσσερα χρόνια τώρα έχουμε θέσει όλοι μας για την ομάδα. Σε αυτό το διάστημα λοιπόν καθιερώθηκαν κάποια δεδομένα, τα οποία πριν και πάνω από όλα έθεταν τη συσπείρωση, την καθαρότητα και την ειλικρίνεια σε πρώτο πλάνο. Δεν είναι απαραίτητο ούτε σίγουρο ότι τηρήθηκαν σε κάθε περίπτωση. Χρειάστηκαν να ειπωθούν και δικαιολογίες για να προστατευθεί η ηρεμία. Και λοιπόν; Η ομάδα προχώρησε, και αναπτύχθηκε. Μπήκαν πολύ σοβαρές βάσεις και μάλιστα, με λίγη τύχη, θα είχαμε δρέψει πολύ μεγαλύτερους καρπούς από αυτούς που κυνηγούσαμε.

Οι αναταράξεις του τελευταίου έτους έφεραν και κάποια προσωπικά ζητήματα στη φόρα, που αφορούσαν αντιπάθειες τρίτων προς το πρόσωπο του προέδρου. Ο Ζήσης Βρύζας δεν αποτελεί τρίτο πρόσωπο για την ομάδα. Ήταν κεντρικό πρόσωπο της  επανάστασης που συντελέστηκε. Δεν θα κρύψω πως μου δημιούργησαν πολύ άσχημες εντυπώσεις οι παλινωδίες των τελευταίων εβδομάδων. Βρίσκω δύσκολο να αποδεχτώ πως υπήρξε ξαφνική εύρεση απο τον Ζήση, άμεσου επενδυτικού πλάνου στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ, λίγες μέρες μετά την ιστορία με τον παο. Εντούτοις, το σχήμα αυτό προχωρά και απ ότι φαίνεται έχει οριστικοποιηθεί η επένδυση στην ομάδα μας. Και βεβαίως είναι ευπρόσδεκτες αυτές οι προσπάθειες, αν τηρούνται κανόνες που έχουν να κάνουν με νομιμότητα και καθαρότητα.

Παρατήρησα όμως μια μεγάλη μεταστροφή στις κινήσεις των ΜΜΕ της πόλης κι όχι μόνο. Δημοσιογράφοι που μέχρι πρότινος αρκούνταν στο να κάνουν «copy-paste» στις στήλες τους, από άλλα ΜΜΕ, μόνο και μόνο για να παρουσιάσουν μια σχετική παραγωγικότητα, ξαφνικά έχουν αποκλειστικές πληροφορίες. Άλλοι που ήταν σε όλα αρνητικοί και σκεπτικοί, τώρα είναι σίγουροι και γνώστες επί παντός επιστητού. Από την άλλη, ολόκληρα συστήματα δημοσιογράφων που είχαν «τα ηνία», όσο άσχημο κι αν ακούγεται αυτό, στα ζητήματα πληροφόρησης για την ομάδα, ξαφνικά κυνηγούν τις εξελίξεις. Ξεκαθαρίζω πως αυτό δεν είναι απαραιτήτως αρνητικό, ίσως μάλιστα σε πολλούς, να τους άξιζε να περιθωριοποιηθούν.

Για μένα όμως, η όλη αυτή διαδικασία στον παράλληλο κόσμο των ΜΜΕ, φανερώνει ένα πόλεμο εντυπώσεων και τακτικών, που έχουν προεκτάσεις άμεσες και μέσα στην ΠΑΕ. Το να παρουσιαστούν από τόσο νωρίς στη νέα αυτή προσπάθεια, τάσεις εκδικητικότητας, προσωπικές βλέψεις, και λοιπές ιδιοτέλειες, θεωρώ πως απαγορεύεται.

Σε συνδυασμό μάλιστα με τις πληροφορίες που σιγά σιγά βγαίνουν και θέλουν να επέρχεται ένα «ξήλωμα» στην υπάρχουσα διοικητική κατάσταση, νομίζω ότι συντίθεται ένα μεγάλο πάζλ αρνητικής χροιάς τουλάχιστον στον τομέα των προσωπικών σχέσεων όλων των εμπλεκομένων.

Θα είναι κρίμα στο όνομα άσχετων με την ομάδα διαδικασιών και συμφερόντων, να βάλουν τρίτοι τρικλοποδιές από την αρχή του εγχειρήματος. Πιθανώς πολλοί να θεωρούν πως είχε παραγίνει η ιστορία με πολλούς «ΑΡΔ», ή με άλλα πρόσωπα εντός ΠΑΕ. Πρέπει όμως να θυμηθούμε πως όποιες αρνητικές καταστάσεις δημιουργήθηκαν, έγιναν στην πορεία του χρόνου, επειδή ασχολούνταν άνθρωποι ουσιαστικά άσχετοι με το αντικείμενο, με μοναδικό σκοπό και στόχο να βοηθήσουν στην αναγέννηση του ΠΑΟΚ. Πιθανώς νέα άτομα που θα έρθουν, να πετύχουν πολλά περισσότερα, δεν αντιλέγω. Θα είναι όμως ντροπιαστικό, άτομα που συνέβαλαν στην εφορία που ζούμε εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια όλοι οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, να πεταχτούν στην άκρη χωρίς ουδεμία αναγνώριση, στο όνομα κάποιας αντιπαλότητας ή συμφέροντος. Με πρώτον απ' όλους τον Θόδωρο Ζαγοράκη. Όσα λάθη κι αν έκανε, όλοι μας ξέρουμε ότι τα έκανε κυνηγώντας την ανάπτυξη της ομάδας.

Κλείνοντας λοιπόν, θέλω να τονίσω την ανάγκη να εμπεδωθεί η ενότητα του Συλλόγου, ειδικά στο πολύπαθο ποδοσφαιρικό τμήμα. Αν αυτό συμβεί, και πολλά λεφτά να μην μπουν, δεν με απασχολεί. Με νοιάζει να τηρηθεί ένα πλάνο ανάπτυξης, στηριζόμενο στη συσπείρωση, την ομογένεια και τη λογική.

Αυτό είναι και το μήνυμα μου στους εν δυνάμει επενδυτές της ΠΑΕ. Να κρατήσουν τα θετικά στοιχεία των τελευταίων ετών. Να κρατήσουν τη θετική ρότα και το κυριότερο : να κρατήσουν με τις κινήσεις και τις επιλογές τους, την καθημερινότητα της ομάδας μακριά από διχαστικές επιλογές, γιατί κάτι τέτοιο «θα τους γυρίσει... μπούμερανγκ», κι αυτό είναι σίγουρο.

Είναι ξεκάθαρο πως ο κόσμος του ΠΑΟΚ, πέρα από λαϊκισμούς και ευχολόγια, έχει αποδειχθεί ότι έχει και κρίση, και μνήμη, και το κυριότερο, ένστικτο.

Η απόλυτη εμπιστοσύνη δεν έχει δοθεί ποτέ και σε κανέναν. Αποδείχθηκε όμως πως η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση κατακτήθηκε όταν υπήρχαν ξεκάθαρα λόγια χωρίς παρασκήνια στα δρώμενα της ομάδας. Η αγωνιστική επιτυχία ήταν ένα απλό παρεπόμενο όλων αυτών.

Οι βάσεις, μπαίνουν αλλού.