Συνετός -ή, -ό

Διαβάζω πλήθος κειμένων που αναφέρονται στο πως ο ΠΑΟΚτσής έχει χτυπήσει ... τατουάζ στο κορμί του την υπομονή, το πως δεν χρειάζεται κανείς να τον λέει να κάνει υπομονή, πως όταν θα πεθάνει ακόμα και τότε υπομονή θα κάνει. Διαβάζω πλήθος κειμένων που λένε να κάνουμε λίγο υπομονή ακόμα, ότι η ομάδα χρειάζεται εμάς και την υπομονή μας...

Και δεν διαφωνώ, αλλά από την άλλη, δεν συμφωνώ.

Ναι, ο ΠΑΟΚτσής έχει κάνει υπομονή στη ζωή του. Έχει όμως από την άλλη μάθει να ζει ... ανυπόμονα. Ίσως το στοιχείο που καταδεικνύει περισσότερο από πολλά άλλα το οξύμωρο της φύσης μας, το άσπρο-μαύρο της ζωής μας..

"Φέρε αυτόν", "μα ποιος είναι αυτός που έφερε"."Στο λέω εγώ. Εγώ έχω κάνει τόσες εκδρομές, έχω πάει στην άκρη της γης για τον ΠΑΟΚ, έχω άποψη", "εγώ μένω μακριά αλλά δεν χάνω αγώνα από την τηλεόραση, έχω άποψη", "εγώ γράφω σε φόρουμ και στο facebook, έχω τουιτερ έχω ινσταγκραμ, έχω, έχω, έχω άποψη". Εγώ ... ναι εσύ. ΟΚ, εμείς είμαστε ο ΠΑΟΚ, δε διαφωνώ. Αλλά αυτό δεν είναι απλά ένα... παράσημο, περισσότερο μοιάζει με..υποχρέωση.

Και μέγιστη υποχρέωση μας αυτή τη στιγμή δεν είναι να κάνουμε αυτό που λέμε ότι μάθαμε, ότι γεννηθήκαμε βουτηγμένοι στη χύτρα της υπομονής, αλλά να λειτουργήσουμε με ... σύνεση. Θα μου πεις ότι ζητάς πολλά: λογική από αυτόν που την κατάργησε, επιφύλαξη από αυτόν που ποτέ δε "μάσησε", αυτοσυγκράτηση από αυτόν που πάντα λειτουργεί βάση ενστίκτου.

Θα σου πω ότι αν είναι να ζητάμε τα "εύκολα" τότε καταργούμε το "ΠΑΟΚΑΡΑ στα δύσκολα"...

Και ενώ μπορεί να φαίνεται ότι είμαστε σε ένα σωστό μονοπάτι, ΤΩΡΑ είναι τα δύσκολα..

Δεν θα σου πω για τακτικές, για πρόσωπα, για ποδοσφαιρικές ή άλλους αθλήματος αναλύσεις. Δεν θα προσπαθήσω να νουθετήσω κανέναν. Ο καθείς είναι κύριος του εαυτού του και μόνο αυτού (όμως). Επίσης ο καθένας κρίνεται, κρίνει και πορεύεται αφήνοντας το στίγμα του, μικρό ή μεγάλο στην ιστορία. Επηρεάζει και επηρεάζεται..

Ο ΠΑΟΚ, σαν σωματείο, όχι απλά ποδοσφαιρικό, μπασκετικό, χαντμπολικό κ.ο.κ, δεν είναι παρά μία ιδέα που μας κληρονόμησαν με μια και μόνο υποχρέωση, να την κληροδοτήσουμε και εμείς στα παιδιά μας αναλλοίωτη, καθαρή. Ξεκάθαρη.

Άλλωστε, είμαστε εμείς της Πόλης τα παιδιά τα παινεμένα και ... δεν ξεχνάμε.

Για αυτό και θα πρέπει να θυμόμαστε. Σε ένα περιβάλλον που έχει βαλθεί να αλλοιώσει την ιδέα μας, να μειώσει τη σημασία αυτής, να απεμπολήσει τις αξίες και τα ιδανικά που αυτή πρεσβεύει, ήρθε η ώρα να φερθούμε όπως κανείς δεν περίμενε ότι θα το κάνουμε. Άλλωστε αυτό ήταν, είναι και θα είναι ο ΠΑΟΚ. Το φως στο σκοτάδι, η άσπρη γραμμή μέσα στο κατάμαυρο του κόσμου.

Μπροστά μας έχουμε να διαβάσουμε πολλά, να ακούσουμε πολλά. Εικόνες, κείμενα αλλά και παροτρύνσεις. Συνειδητές και υποσυνείδητες ιδέες που θα προσπαθούν να μας απομακρύνουν από τον..στόχο.

Σε όλα τα επίπεδα, ΣΕ ΟΛΑ τα τμήματα, άλλα σε μεγαλύτερο βαθμό, άλλα σε μικρότερο υπάρχει μια βασική έννοια που τα τελευταία χρόνια έχει επανεμφανιστεί. Η ΣΥΝΕΣΗ. Κινήσεις που μπορεί να φαίνονται παράλογες αλλά έχουν βαθιά χαραγμένη μέσα τους τη λογική. Δράσεις που μπορεί να φαίνονται οξύμωρες, αλλά έχουν σταθερή χάραξη και στόχο.

Ο ΠΑΟΚ, αυτή τη στιγμή, ζητάει από εμάς, που είμαστε ο ΠΑΟΚ, να λειτουργήσουμε με..σοφία. Τη σοφία που τόσα χρόνια περισυλλέγαμε μέσα από τα όσα η ζωή, εντός του ΠΑΟΚ, μας προσέφερε.

Ο ΠΑΟΚ, σαν σωματείο, προχωράει μπροστά, με σταθερά βήματα κοιτάει κατάματα το μέλλον και ΑΠΑΙΤΕΙ από εμάς, τους εκφραστές της ιδέας αυτού, σύνεση. Καθαρό μυαλό, κριτική σκέψη, όχι εύκολους αφορισμούς (ή αποδοχή!).

Σύνεση λοιπόν. Σύνεση μέσα στον παραλογισμό μας. Σύνεση: η λέξη κλειδί -τουλάχιστον- της επόμενης, χρυσής, δεκαετίας του Δικέφαλου Αετού.