Ημερολόγιο πλοίου 2014 (β' μέρος)

Ο ποδοσφαιρικός ΠΑΟΚ θα είχε χαθεί, όχι στα βάθη της Σιβηρίας αλλά στα σκοτεινά, υγρά και δύσβατα μονοπάτια της 3ης εθνικής κατηγορίας παρέα με τους κολλητούς μας συμπολίτες εάν δεν υπήρχε ο Γιαννάκης Σαββίδης. Η ευρωπαϊκή πορεία θα περιορίζονταν σε κάτι φιλικά στην προετοιμασία και φτού και από την αρχή που λένε.

Γιατί λοιπόν τόση γκρίνια, τόση μιζέρια;

Γιατί μάλλον έχουμε ξεχάσει να γελάμε και να χαιρόμαστε; Γιατί θέλουμε να κρυφτούμε μέσα στο πλήθος, να βρίσουμε να πετάξουμε και να φερθούμε άλλη μια φορά σαν κάφροι; Γιατί κρατάμε κλειστό το γήπεδο με τιμωρίες λες και είμαστε μαζόχες; Γιατί ρε φίλε ΠΑΟΚτσή πας να σκοτώσεις τον αντίπαλο τερματοφύλακα με την φωτοβολίδα κατά την διάρκεια του αγώνα, άμα είσαι μάγκας πάνε στα μπουζούκια να πετάξεις στην γκόμενα πυρσούς αντί για λουλούδια, να δούμε την μαγκιά σου, έμαθες να κρύβεσαι πίσω από τους άλλους; Γιατί ρε μεθάς και σπας μπουκάλια μέσα στις κερκίδες; Τι είναι το γήπεδο της Τούμπας, το μπουρδέλο σου; Aκόμα και στο μπουρδέλο άμα βαρέσεις την πουτάνα θα σκάσει μύτη ο νταβατζής να σε καθαρίσει, είναι ο κανόνας, γιατί να παίρνουμε τα παιδιά μας στο γήπεδο; για να τα κάνουμε ΠΑΟΚτσάκια ή αλητάκια και τρομοκράτες, να τρώνε πλαστικές σφαίρες και να μιλάνε για παλλαϊκή αριστερό-δεξιά και κεντρώα ΠΑΟΚτσήδικη ιδεολογία και κουραφέξαλα.

Ένα μόνο πράγμα πρέπει να κάνει ο Πιστός, να παραμείνει αγνός, αληθινός μάγκας και όχι θρασύδειλος, να γράφει στιχάκια και να τα τραγουδά δυνατά στο γήπεδο με πάθος για την ομάδα. Να διαχωρίσει μέσα του τα ενενήντα λεπτά από τα μνημόνια και να απολαύσει τα δύο ημίχρονα της καθημερινότητας του. Να ενθαρρύνει τους παίκτες, να τους ζητήσει να αφήνουν στον αγωνιστικό χώρο όλοι τους την θέληση και ας χάσουμε και καμία φορά ,αφού δεν είναι δίκαιο πάντα να κερδίζουμε!.

Το μοναδικό ελαφρυντικό που δίνω στην συμπεριφορά μας, είναι ότι μετά από μία παρατεταμένη παραμονή στο σκοτάδι, στα ποτά και στα ντουμάνια, όταν σε βγάζουν να δεις το φως και σε κρατάνε από το χέρι, αυτό σε τυφλώνει και δεν το πολύ πιστεύεις, μπερδεύεσαι, σαστίζεις, επανέρχεσαι όμως σχετικά γρήγορα. Σε αυτό το μεσοδιάστημα που βρισκόμαστε τώρα, θα βρούμε την δύναμη να φωνάξουμε δυνατά και καθαρά ένα μεγάλο όχι στην μαλακιά όχι άλλο, φτάνει!!!. Κοντεύει να μας πνίξει το νέφος του πυρσού, σκορπώντας τα χημικά και τα κωλό-βακτήρια, άσε που μας ψεκάζουν συνέχεια πριν την έναρξη οι δυνάμεις καταστολής μεταναστών.

Ευτυχώς που ο Βαρδάρης μας, δίνει ζωή με ριπές καθαρού αέρα.

Μιά τέτοια λοιπόν, βαρδαρίσια ημέρα, ήρθε στο λιμάνι μας μία μεγάλη άγνωστη, στο ευρύ κοινό, Κύπρια προσωπικότητα, ο Άγγελος Ιακωβίδης.

Πασίγνωστος στον τρίτο κόσμο, λατρεύεται αλλά δεν αναγνωρίζετε ακόμα επίσημα από το Πατριαρχείο, ως ο Άγιος Ιακώβ, γιατί μιά ημέρα αποφάσισε μόνος του να διαγράψει το 1/3 του χρέους ως μαθηματική λύση επειδή οι αριθμοί απλά ,δεν του έβγαιναν, επικρίθηκε όμως από τους Λέχραν Μπρόδερς και o J c B τον απέλυσε, πληρώνοντας του ως αποζημίωση τα υπόλοιπα 2/3, αφού πρώτα τον έστειλε για τιμωρία κοντά στη εμπόλεμη ζώνη, να περάσει 5 χρόνια στα λαγούμια του Τελ Αβίβ μιας και ήταν από τους αγαπημένους του. Ένας ψυχρός μάνατζερ του κόσμου με μπόλικα χρόνια στα αιματοβαμμένα εργαστήρια του ΔΝΤ που η αποστολή του είναι να διαγράψει το χρέος που ταλανίζει μέρα νύχτα τον ιδιοκτήτη και δεν τον αφήνει να κοιμηθεί στα χιονισμένα καλοκαιρινά βράδια που περνάει στο Ροστόφ.

Άριστος γνώστης της αγγλικής και γαλλικής των αραβικών, των ισπανικών, των ρωσικών και ιαπωνικών, πτυχία ίσα με πέντε ή έξι, οικονομικά, νομικά, διεθνές δίκαιο και άδικο, πολιτικές και απολιτίκ επιστήμες, με μάστερ στο τάβλι επί οθόνης, μεγάλη σχέση με την μπάλα δεν έχει, το ποδόσφαιρο όμως το γνωρίζει καλά και πολλά, πολλά, άλλα. Είναι ψηλός , μονοκόμματος, χωρίς την Ελληνική βλαχό-μαγκιά πάνω του, με πλούσια κόμη, με τέσσερα μάτια, λίγο αγέλαστος και έτσι και αρχίσει να μιλά με κυπριακή προφορά τα ιαππωνικά, δεν καταλαβαίνεις τίποτα.

Έτσι λοιπόν, ο τρομερός Ιβάν, με μία κίνηση μάτ, συμβιβάζει με τις πράξεις του με τα λόγια του γέροντα, που του είπε «για να πάρεις πρωτάθλημα, να διαγράψεις τα χρέη, να κάνεις τα προπονητήρια και τα ξενοδοχεία, τα τρένα και τα λιμάνια , μην περιμένεις να σε βοηθήσει ο Θεός, απλά θα πάρεις δύο Αγγέλους, έναν Φανούρη, έναν Γιάννη και τον πιο γρήγορο Μac στην κόντρα και θα περιμένεις από τον άλλον Μάιο, να είμαστε καλά».

Καλή δύναμη και καλά μπάνια σε όλους.