Ημερολόγιο πλοίου 2013 (β´μέρος)

"Ημερολόγιο πλοίου

Ο κήπος του καλού.

Ο Λευκός Τέως αφού βαρέθηκε το καθισιό, απαλλαγμένος από την ένταση του γραφείου, εμφανίστηκε στις ακτές της Χαλκιδικής για τα καθιερωμένα μπάνια του Πιστού. Η σιλουέτα του δεν μπορεί να πει κανείς ότι έχει τα σημάδια της ηλικίας του, γιατί το χαρακτηριστικό του υπερήφανο Μόριο, στέκεται σαν να είναι μαρμάρινο. Είναι ξεκάθαρο ότι την μέρα που είπε στην ραδιοφωνία τής πόλης το αμίμητο κοιτώντας τους στα μάτια "δεν σας βλέπω καυλωμένους πια", δεν εννοούσε τον εαυτό του.

Αυτός, από την αρχέγονη κατασκευή του, προικίστηκε από την θεά Φύση να εκκρίνει κάτι παραπάνω από το συνηθισμένο και του χάρισε χρυσή φήμη που ακόμα και τώρα στην παραλία γίνεται χαμός από το γυναικείο φύλο. Είναι χαλαρός και υπογράφει τα αυτόγραφα με χάρη ως "ΘΖ" θυμίζοντας τον γνωστό Λατίνο τραγουδιστή Ζορό, με μαγιό και μαύρο γυαλί όμως. Σε ερώτηση για τον ΠΑΟΚ, απαντά ξανά το "χαμηλά την μπάλα" και χτυπά το ασπρόμαυρο τόπι στην Ξένια άμμο του Παλιουρίου παρέα με το φιλαράκι του Μισέλ Πλάτ, δίνοντας με χαρά ένα μικρό αλλά διδακτικό δείγμα της παλιάς τους τέχνης, στους λουόμενους ξανθούς υπερβόρειους τουρίστες μαζί με τον Τζί-Τζί και τον ΓΧ.

Ο τρομερός Ιβάν, είναι της πάσης γνωστό ότι λατρεύει τα γραφεία τα ραντεβού και τα χριστουγεννιάτικα πάρτι, για αυτό και δίνει τόση σημασία στο εργασιακό περιβάλλον των συνεργατών του και των υπαλλήλων του καθημερινά. Συνεχίζει τα σχέδια για τις αναπλάσεις του αστικού τοπίου, χρηματοδοτώντας με ευρωπαϊκά κονδύλια τις ανασκαφές της Ε' εφορίας αρχαιοτήτων Τούμπας. Το έχει βάλει αμανάτι ο άνθρωπος, προγραμματίζει και λέει ότι ο θρησκευτικός τουρισμός μπορεί να αφήνει τον οβολό του στον ασπρόμαυρο Ναό για αυτό και θέλει να τον κάνει καλύτερο και από το καινούργιο μουσείο της Ακρόπολης.

Φήμες στα καφέ της παλιάς παραλίας λένε ότι, όταν τον παρακάλεσε ο γνωστός μόδιστρος Xαrmani να είναι αυτός ο προσωπικός σχεδιαστής της νέα φανέλας, αρνήθηκε ευγενικά λέγοντάς του ότι ''παρότι έχεις τρέλα με το μαύρο χρώμα εγώ θέλω και λίγο χρυσό μέσα''.

Aκούγοντας την κραυγή του Ιταλού, έκλεισε το κόκκινο τηλέφωνο κοίταξε την Μαρία Παραπόνα που κρατούσε σημειώσεις "προχώρα το σχέδιο'' της λέει και της δίνει πίσω τον ασπρόμαυρο φάκελο με τoύς χρυσούς σελιδοδείκτες ... μουρμουρίζοντας  "..απίστευτος ο κόσμος και ο χαρακτήρας μας".

...Αρχές του καλοκαιριού ήτανε, όταν όλοι έμαθαν πως κάποιοι ιπτάμενοι Ολλανδοί θα έρθουν στην Θεσσαλονίκη και αντί να θυμηθούν τα παλιά χρόνια που προσκύνησε από σεβασμό ο Αίαντας στο Ναό, έβγαλαν την νεοελληνική βλακεία τους και έλεγαν ότι αυτοί θα αρχίσουν τα μπάνια στις ακρογιαλιές, θα λάβουν το χρήμα και θα φύγουν το χειμώνα, ότι δεν είναι καλοί χαρακτήρες και το γνωστό αλλά άκαιρο για την εποχή σύνθημα πως ο ΠΑΟΚ θέλει πρόεδρο με αρχίδια και όχι κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια, ξεχνώντας φυσικά με την αφέλεια που χαρακτηρίζει το πλήθος, το κακό που έγινε πέρσι το καλοκαίρι, όταν αντάλλαζαν πολιτισμούς με τα φασιστόμουτρα της αυστροουγγρικής γεωργικής ένωσης λίγο πριν αρχίσει η βαρβαρική τσόντα, πάνω στο χορτάρι.

Ο δάσκαλος γεωπόνος Στεφανής μαζί με τους κηπουρούς του από την πρώτη μέρα κιόλας κέρδισε την εμπιστοσύνη όλων, μιας και κανείς δεν μπορούσε να του καταλογίσει κάτι το μεμπτό, γιατί το δίκαιο είναι ο οδηγός του.

Στην πρώτη συνάντηση που είχε στα φυτώρια της Μεσημβρίας κοίταξε τον ήλιο στα μάτια και άκουσε την μελωδία του ραδιόφωνου ενός φαντάρου από τις διπλανές αποθήκες που εκτελεί το καθήκον του την πρωινή ζώνη 9 με 12 ''το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας..." και σφυρίζοντάς το, έκανε μια βόλτα για να βεβαιωθεί για αυτά που διάβαζε στα παιδικά του βιβλία για την χώρα του φωτός και χάζεψε με την πλούσια ποιότητα και ποικιλία όλων των ειδών.

Είδε και θαύμασε τα βλαστάρια αυτής της γης μαζί με φυτά και λουλούδια που ούτε το φαντάζονταν, είδε αμυντικές τριανταφυλλιές, είδε σέντερ μπακ κάκτους, είδε ακραίους χαφ σοφούς σαν τις ελιές, είδε αυγουστιάτικες συκιές να μοιράζουν πάσες, είδε πανύψηλα κυπαρίσσια να μοιράζουν κεφαλιές, είδε κισσούς να πνίγουν στην άμυνα τους αντιπάλους, είδε βασιλικούς αγιορείτικους σαν τερματοφύλακες να στέκουν μπροστά από την εστία, είδε και μαργαρίτες και παπαρούνες και αγγελικές, είδε φρούτα και Επίvitores, είδε καρπούς, είδε λεγεωνάριες ακακίες είδε όμως και κάτι βλαστάρια που έμοιαζαν σαν τις σπάνιες ασπρόμαυρες τουλίπες, που του γυάλισαν το μάτι και αποφάσισε να τις πάρει μαζί του για να μην τις κάψει ο ήλιος. Προχωρώντας έδινε συμβουλές για το λίπασμα το κούρεμα το κλάδεμα το μπόλιασμα και τις διασταυρώσεις των ποδοσφαιριστών. Οι Κηπουροί του ανέλυσαν τα γενετικά στοιχεία του χώματος και με ιδιαίτερη σημασία περιποιούνταν τα σπόρια και έκαναν παρατηρήσεις για τον τρόπο που πρέπει αυτά να προστατεύονται. Ο Ολλανδός κατανόησε τις τεχνικές και συμπλήρωσε με τις γνώσεις του εκεί που έδειχνε να υπάρχει ανάγκη. Η μεγάλη του έκπληξη ήταν όταν τον πληροφόρησαν ότι δεν υπάρχουν υβρίδια στα φυτώρια αφού ακλουθείται η πατροπαράδοτη διαδικασία της σπορίασης γι΄αυτό και η παράγωγη άλλοτε είναι πλούσια και άλλοτε φτωχή. Γέλασε με την ψυχή του όταν είδε ότι δεν υπάρχουν ζιζανιοκτόνα και φυτοφάρμακα αλλά ακολουθείται η μέθοδος των ψεκασμών με φυσικά οργανικά μέσα και με θλίψη άκουσε ότι εάν κάτι αρρωστήσει λόγω της κρίσεως αυτό απομακρύνεται από τα υπόλοιπα με την βάρβαρη μέθοδο του ξεριζωμού για να σωθούν φυσικά τα επόμενα.

Αποφάσισε λοιπόν να δώσει κατευθύνσεις σεβόμενος τις ντόπιες τεχνικές λέγοντας ότι πρώτα από όλα θα ποτίζουν τα βλαστάρια μόνο τις πολύ πρωινές ώρες, θα τα ταΐζουν αυστηρά τις μεσημεριανές, θα τα εκπαιδεύουν τις απογευματινές και τις βραδινές πριν μπουν στην διαδικασία του ύπνου, θα ακούνε ένα δίωρο κλασική μουσική, απαγορεύοντας προς απογοήτευση όλων, τα λαοφιλή μπουζούκια, λέγοντας τους ότι ''στις τρυφερές ηλικίες καλύτερα είναι να μαθαίνουν πρώτα τα βήματα των δημοτικών χορών χέρι-χέρι όλοι μαζί και αργότερα να αναβαίνουν τις πίστες για το γνωστό σόλο της νεοελληνικής, νεορεμπέτικης, ψευτομαγκιάς''. Άπαντες σεβάστηκαν τις εντολές και στρώθηκαν στις εργασίες βάζοντας στην βιτρίνα των τροπαίων το κύπελλο Νεοσσών από το τουρνουά της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Επίσης μάζεψε τους παραγωγούς των τοπικών Ράδιο για να τους μιλήσει στο κέντρου του γηπέδου αλλά τους έβαλε να κάνουν αντιγόπινγκ και να ρωτάνε περί του ποδοσφαίρου και όχι περί του καφενείου, όταν αυτοί εμφανίστηκαν με το τσιγάρο και την εφημερίδα στην μασχάλη.

Αυτός ο προπονηταράς λοιπόν, ζήτησε για τα υψίπεδα της Αυστρίας να πάρει μαζί του και το ταλέντο των νεαρών παικτών που ήταν από 17 και επάνω και προς έκπληξη όλων, ταξίδεψαν περίπου 30 μπαλαδόφατσες, αριθμός πρωτόγνωρα μεγάλος για το κυρίως στάδιο της προετοιμασίας!. Το πρώτο που είπε στην ορχήστρα των λουλουδιών του ήταν το "εδώ πάτε με τον ρυθμό μου όποιος φαλτσάρει και σολάρει τίθεται εκτός ομάδος". Το δεύτερο ήταν ότι "όποιος πιάνει το τόπι με το χέρι τιμωρείται όλη η ομάδα μαζί'' με καψόνια που θα θύμιζαν τα χρόνια του Μάο και τρίτον ''απαγορεύεται ο ερασιτεχνισμός και επιβραβεύεται ο επαγγελματισμός''. Αφού καθάρισε το χώρο του από τα αγριόχορτα τα ζιζάνια και τα Τσιμπούρ-ια που του πετούσαν ως και καλά δώρο, στρώθηκε στην εργασία του. Χτύπησε σταθερά το ραβδί του στο καπελέτο και τους είπε δυνατά ....πάμε...

Οι δοκιμές κράτησαν ένα γέμισμα της σελήνης και στην τελευταία Τρίτη του μήνα βρέθηκαν να δίνουν την πρεμιέρα τους σε άδειο στάδιο, που μόνο σαν το γνωστό καζάνι δεν έμοιαζε. Για περίπου 40 γήινα λεπτά άκουγες την μελωδία και σου άρεζε, γούσταρες λίγο, όταν ξαφνικά οι παίκτες άκουσαν έξω από το άδειο,πρώην, στάδιο να περνά ο γύφτος με το γνωστό άσμα στη διαπασών που έλεγε: "..ψάχνω τον εαυτό μου...και χάνω το μυαλό μου...ΠΑΤΑΤΕΣ... έλα κύρια μου να πάρετε ΠΑΤΑΤΕΣ... αποσπάστηκαν από την απλότητα του δωρικού ρυθμού και άρχισαν να σοτάρουν άναρχα το χυλό και να καίγονται μόνοι τους. Χάθηκε το τόπι και η αρμονία .

Ο Χουμπ τα έχασε και παρά τις συμβουλές του για συντονισμό αυτοί συνέχισαν δις να βαράνε τα κλαρίνα σαν σε εμποροπανήγυρη. Το βράδυ ο Ιβάν παρότι του είπε "πάμε καλά, φαίνεται αυτό" αυτός επέστρεψε για τα απαραίτητα καψόνια έχοντας στην φαρέτρα του και άλλες πολλές ιδέες αλλά και μία πρώτη τιμωρία για τα βρισίδια που ακούγονταν μέχρι την φυσούνα από τον γνωστό του Ολανδό, τον αμερόλυπτο μαύρο κόραξ.

Αφού πήρε το πρωινό φάκελο με τις εργονομικές αναλύσεις έδωσε το σύνθημα και έριξε την ειδική στρώση λιπάσματος βασιζόμενο στην οργανική νανοτεχολογία, δώρο του φίλου του πρόεδρου του γεωργικού συμβουλίου της μικρής Ολανδέζας. Έτσι λοιπόν αφού για μια εβδομάδα ανακάτευε τα ιερά χώματα ποτίζοντας λίγο αλλά όχι πολύ, άνοιξε να διαβάσει με την ησυχία του την γερμανόφωνη αθλητική εφημερίδα της ελβετικής πόλης της Γενεύης στον δρόμο για τα ορυχεία της Μεταλούπολης, όταν τον ενημερώσανε από το πιλοτήριο ότι, στον εορτασμό για τα 1.200 χρόνια του Χριστιανισμού στο Κίεβο θα παραβρεθεί ο ίδιος ο ιδιοκτήτης, οπότε, καλό θα ήταν να προσγειωθούν, στην Γερμανική Αρένα της Σάλκεν για το rematch του καλοκαιριού.

Αυτός χαμογέλασε, αφήνοντας να φανούν τα ολόλευκα του δόντια που έκαναν αντίθεση με το μαυρισμένο πρόσωπο του και αλλάζοντας την σελίδα της εφημερίδας, δυσαρεστημένος από την υπερβολική φλυαρία που ακούγονταν στα καθίσματα του υπόλοιπου αεροπλάνου φώναξε Σιλααααανζζζζ !!! άπαντες τουμπεκιαστικαν και συνέχισαν να βλέπουν στις οθόνες του καθίσματος τους τα νέα μαθήματα της τριγωνομετρίας που έπρεπε να περνά ο κάθε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής εάν ήθελε να πάρει το μάστερ στην μεταβίβαση της μπάλας. Ήταν στα μέσα του Δεκέμβρη που κονταροχτυπήθηκε με τον συμπατριώτη του ιππότη της στρογγυλής τουλίπας σε μια μονομαχία μέχρι τελικής πτώσεως που έκοβε ανάσες και ανανέωσαν το ραντεβού τους για το νέο έτος έχοντας έτοιμες της νέες αφίξεις.

Μέσα στο γενικό χαμό που επικρατεί στην μεγάλη μας πατρίδα όπου όλα ισορροπούν στέκοντας ως μετέωρα φτάσαμε λίγο πριν τα Χριστούγεννα και καθώς τα δώρα έχουν τελειώσει, η πρόκριση για το ευρωπαϊκό κύπελλο φαντάζει ως το χαμόγελο που μας έκανε να χαρούμε και να ελπίζουμε για ένα ευτυχισμένο 2014, με μέτρο όμως για να μην ξεχνιόμαστε, μιάς και το πρωτάθλημα της Σούπερ-λίγδας δεν προσφέρεται ως θέαμα.

Θυμηθείτε το πρώτο μέρος του "Ημερολόγιου πλοίου 2013", κάνοντας κλικ ΕΔΩ