Κάνε λιγάκι υπομονή..

"Μαζί με τα πρωτοβρόχια έρχονται και οι πρώτες ποδοσφαιρικές γκρίνιες στην Ελλάδα. Οι ποδοσφαιρόφιλοι αρχίζουν τις εικασίες και τα στοιχήμα για το αν ο τάδε προπονητής της δείνα ομάδας θα προλαβει την παρέλαση. Ως γνωστόν στην Ελλάδα, για όλα τα δεινά στην ομάδα που υποστηρίζουμε, φταίει ο προπονητής.

Είτε γιατί δεν έκανε τις αλλαγές που θα θέλαμε εμείς να κάνει- ή που είμαστε σίγουροι πως θα βοηθούσαν την ομάδα να πάρει την νίκη- είτε γιατί δεν προπονεί σωστά τους παίκτες (πράμα που με δυσκολία μπορεί ο ενάγων να το τεκμηριώσει), είτε γιατί κάθεται περισσότερη ώρα στον πάγκο απ' ό,τι πρέπει κτλ κτλ.

Στην προσπάθεια αυτή, στέκονται αρωγοί οι δημοσιογράφοι της ομάδας είτε μέσω των ραδιοφώνων, ειτε μεσω τον εφημερίδων είτε μέσω των blog των. Οι πιο πολλοί απ' αυτούς έχουν σχέση με το τόπι όσο ο άρης με τους τίτλους. Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να εκφράσουν με σθένος την άποψη τους και να νευριάσουν με όποιον τους φέρει έστω και ένα επιχείρημα με το οποίο να μπορεί να τεκμηριώσει ορθά άποψη αντίθετη από την δική τους. Σ' αυτή την χώρα άλλωστε, η γνώμη είναι σαν την κωλοτρυπίδα: όλοι έχουμε από μία.

Στα του οικου μας τώρα. Άκουσα και διάβασα μετά από την νωχελική και βαρετή εμφάνιση της ομάδας στην Κρήτη, ότι ο ΠΑΟΚ λέει, χρειάζεται προπονητή! Δεν μας κάνει ο Στέφενς! Τι κι αν έχει πάρει το Ουέφα; Τι και αν έχει όνομα τεράστιο στην Ευρώπη; Τι κι αν είναι μέσα τους 100 καλύτερους προπονητές στον κόσμο; Καθόλου δεν τον πτοεί του γκρινιάρη ΠAOKτσή να του κάτσει στον λαιμό και να τον κατηγορήσει από την στραβοκλωτσιά του Κίτσιου (τυχαία το όνομα) μέχρι το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Με κάποιο μαγικό χρόνο, στην Ελλάδα ο χρόνος μετριέται διαφορετικά. Η υπομονή εξαντλείται όποτε εμείς ορίσουμε ότι ο χρόνος της πέρασε, ο χρόνος προσαρμογής μία καινούργιας ομάδας είναι κάπου κοντά στον μήνα (ασχέτως αν εμείς δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με πάνω από 5 άτομα ταυόχρονα, απαιτούμε από έναν καινούργιο προπονητή να τα βγάλει πέρα με 25 καινούργιους παίκτες), οι τίτλοι αξίζουν περισσότερο όταν έρχονται στην ώρα τους και γενικά ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός.

Και πάνω σ'αυτήν την ξερολογιά και στην ανυπομονησία των απανταχού ΠΑΟΚτσήδων του καναπέ, κάθισα και δόμησα ένα υποθετικό ερώτημα: τι θα γινόταν, αν αυτοί ( πολλοί ή λίγοι δεν ξέρω) ήταν οπαδοί συγκεκριμένων ομάδων σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους όπου καινούργιοι προπονητές κάθησαν στον πάγκο τους.

Ασχολήθηκα με τους μακροβιότερους προπονητές και ταυτόχρονα τους πιο πετυχημένους. Θα ξεκινήσω με τον Γκι Ρου της Οσέρ (1961-2005). Οκ, δεν είναι και το τεράστιο όνομα, ούτε ξέρω αν η Οσέρ έπαιξε ποτέ μεγάλο ποδόσφαιρο! Όταν πήγε μόνιμα στην Οσέρ το 1964 (γιατί κάθισε στον παγκο της και πιο μπροστά αλλα για λίγο, ως παίκτης-προπονητής) η ομάδα βρισκόταν στην ερασιτεχνική κατηγορία της Γαλλίας.

Ξέρετε πότε ανέβηκε στην δεύτερη κατηγορία της χώρας; Το 1974! Δηλαδή δέκα χρόνια μετά την πρόσληψη του Γκι Ρου! Σημειωτέον, το μοναδικό πρωτάθλημα στην ιστορία της Οσέρ ωφείλεται στον Ρου!

Πάμε σε ένα πιο γνώριμο όνομα. Στον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον! Όταν πήγε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεν, στις 6/11/1986 για να αντικαταστήσει τον Ρον Άτκισον είχε κατακτήσει τρία πρωταθλήματα Σκωτίας με την Αμπερντιν (συνολικά ο σύλλογος έχει 4 πρωταθλήματα!), 4 κύπελλα Σκωτίας, 1 Λινγκ Καπ Σκωτίας, 1 κύπελλο Ουέφα, και 1 Ευρωπαικό Σούπερ Κάπ! Σίγουρα μία συγκομιδή που από μόνη της θα τον έκανε έναν πολύ πετυχημένο προπονητή! Στην πρώτη του χρονια λοιπόν στην Γιουνάιτεν, η ομάδα τερματίζει στην 11η θέση.

Στην ίδια θεση θα τερματίσει και την μεθεπόμενη χρονιά (1988-1989). Μάλιστα η καθοδική πορεία θα συνεχιστεί και την επόμενη χρονια (1989-1990) όταν η ομάδα θα τερματίσει στην 14η θέση! Για να μην τα πολυλογώ, η Μάντσεστερ πήρε το πρώτο της πρωτάθλημα επί Φέργκιουσον το 1993, 7 χρόνια μετά την άφιξη του στην ομάδα!

Θα μπορούσα να φέρω πολλά τέτοια παραδείγματα αλλά θα αναφέρω μόνο ένα ακόμα. Σε όσους μας αρέσουν οι ταινίες, ίσως το όνομα του μας είναι γνωστό. Μιλάω για τον Μπράιαν Κλαφ (το αποτυχημένου του πέρασμα από την Λιντς είναι το θέμα της ταινίας Damned United), τον άνθρωπο που κατάφερε να κάνει το αδιανόητο για κείνη την εποχή! Να πάρει μία άσημη ομάδα (βλέπε Νότινγαχ Φόρεστ) η οποία μέχρι τότε δεν είχε ούτε έναν τίτλο σε μεγάλο συλλογικό επίπεδο, και να κατακτήσει μαζί της εκτός των άλλων και δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών και μάλιστα συνεχόμενα!

Δεν ήταν όμως όλα ρόδινα. Όταν εργαζόταν στην Ντέρμπι Κάουντι, με την οποία πήρε το πρώτο της πρωτάθλημα το 1972, ήταν με το ένα πόδι στην έξοδο καθώς οι οπαδοί της ομάδας δεν έβλεπαν με καλό μάτι το κάκιστο ξεκίνημα της νεοφότιστης τότε Ντέρμπι Κάουντι στην πρώτη κατηγορία της Αγγλίας (στα 6 πρώτα ματς είχε 4 ήττες και 2 νίκες). Ευτυχώς που ο τότε πρόεδρος της ομάδας (δεν μπόρεσα να βρω το όνομα του!) δεν άκουσε την γκρίνια των οπαδών και κράτησε τον Κλαφ στην ομάδα! Ο τίτλος στο τέλος της χρονιάς ήρθε σαν απάντηση στους προπονητές της κερκίδας οι οποίοι προφανώς τότε έκαναν αβαβα.

Όταν πήγε στην Λιντς, έφυγε κακήν κακώς καθώς κρίθηκε λίγος για τα κυβικά της ομάδας. Το αποτέλεσμα: η Νοτινχαμ Φόρεστ (κατοπινή του ομάδα) να έχει στο παλμαρέ της δυο πρωταθλητριών και η Λιντς κανένα!

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Παίζει πια τόσο μεγάλο θέμα και με πείραξε τόσο πολύ η γκρίνια μερικών ελάχιστων συνοπαδών; Απαντώ: η γκρίνια είναι σαν τον καρκίνο. Όσο πιο γρήγορα το προλάβεις, τόσο πιο εύκολα θα των γιατρέψεις! Μην βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα! Θα μας χαλάσει πολύ αν ο ΠΑΟΚ γίνει πρωταθλητής μετά από δυο χρόνια;Θα μας πειράξει πολύ αν ο ΠΑΟΚ πρωταγωνιστήσει εντός και εκτός συνόρων την δεκαετία που έρχεται αλλά αργήσει να αποδώσει το ποδόσφαιρό που θέλουμε; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: καθόλου!

Υπομονή και στήριξη λοιπόν! Τα πιο όμορφα δε τα 'χουμε ζήσει ακόμα!

Υ.Γ.1 Το αρθράκι αυτό περικλύει όλη την ποδοσφαιροξερολογική τοποθετησή των οπαδών, των παραγόντων και των δημοσιογράφων σε όλες της ομάδες της Ελλάδας. Αλλά εγώ ΠΑΟΚ είμαι οπότε να σας πω την αλήθεια, χέστηκα λίγο για το τι κάνουν οι άλλοι!

Υ.Γ.2 Αφήστε το pc και βγάλτε φωνή.

Υ.Γ.3 Για όσους λένε ότι τα λεφτά που παίρνει ο Στέφενς είναι δυσανάλογα με όσα έχει δώσει στην ομάδα μέχρι τώρα, ένα έχω να τους ρωτήσω: γιατί τέτοιο άγχος, από την τσέπη τους τα βάζουν;"

Μorrisonpaok,

paokmania member