Σκέψεις γύρω από τον επόμενο προπονητή

Διαβάστε τα όσα έγραψε:

"Μιλώντας για το πιο σημαντικό θέμα της ομάδας που είναι η παράδοση των ηνίων της ομάδας σε προπονητή με βάθος τριετίας είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσουμε πρώτα τη φιλοσοφία πάνω στην οποία θέλουμε να κινηθούμε. Αν δεν το κάνουμε τώρα αυτό και απλώς μιλάμε γενικά με ένα σωρό κόσμο με διαφορετικά χαρακτηριστικά και νοοτροπία απλώς το μπέρδεμα στα μυαλά που διοικούν συνεχίζεται και θα συνεχίζεται διατηρώντας και νοσταλγικές πλάνες από το παρελθόν και λογικές φοβίας χλωρίνης κλινέξ τύπου: αυτόν ξέρω αυτόν εμπιστεύομαι που είδαμε που μας οδήγησαν σε επιλογές διοικητικών συνεργατών στο πρόσφατο παρελθόν. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρχει σύμπνοια στη νοοτροπία των διοικούντων και όχι ανταγωνισμός για το ποιου εισήγηση θα επικρατήσει και μισαλλοδοξία για το ποιος θα δικαιωθεί. Αν προσπαθείς με το ζόρι να χωρέσεις τους πάντες και ειδικά συμβούλους μεταξύ των οποίων έχει ραγίσει το γυαλί στο παρελθόν και δεν πρόκειται ασφαλώς να αλλάξουν νοοτροπία στα 40, η ετερογένεια και ο εγωισμός θα τρώει τα σπλάχνα της ομάδας εσαεί.

Κατά συνέπεια όσον αφορά στο Μπόλονι, τον οποίο οι παλιότεροι εδώ θυμούνται ότι τον είχα προτείνει στο Ζαγοράκη, αναλύοντας τα θετικά και τα αρνητικά του και πως κατά τη γνώμη μου όφειλε να τον οχυρώσει, είναι χαμένη υπόθεση να το συζητάμε και να τον προτείνουμε όταν έχει κυλήσει τόσο κακό αίμα κάτω από το αυλάκι από τον τρόπο διαχείρισης του διωγμού του πέρσι.

Ξεκινώντας λοιπόν από τη φιλοσοφία το πρώτο που χρειάζεται (ναι για ακόμα μια φορά) είναι υπομονή σε ορίζοντα τριετίας. Είναι πρακτικά σχεδόν αδύνατο όποιος ξένος προπονητής κι αν έρθει και με 7-8 νέους παίκτες την πρώτη χρονιά να πάρει το πρωτάθλημα του χρόνου και δεν έχει νόημα να εθελοτυφλούμε και να κοροϊδεύουμε τον κόσμο που στηρίζει όσο αντέχει με τον οβολό του σε εποχή που τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει ούτε αυτός. Επίσης είναι αδιανόητο να ζητάμε πρόκριση στο τσου λου με 2 προκριματικούς όπου είμαστε στους ανίσχυρους και με αγώνες εντός χωρίς θεατές. Αυτό δε σημαίνει ασφαλώς ότι θα πάμε να διασυρθούμε, αλλά απλώς ότι δεν έχουμε ψύχωση άρον-άρον σε 2 μήνες με τα αποτελέσματα των προκριματικών. Για αυτό το λόγο ξεκαθαρίζοντας τους στόχους ο πρώτος και βασικός είναι να φτιαχτεί ομάδα και νέος κορμός που θα αντικαταστήσει τον παλιό και να αφεθούν κάτω τα καρπούζια που είναι αδύνατον να κουβαλήσουμε μαζί στη μασχάλη.

Στόχος είναι να φτιαχτεί πρώτα ομάδα από τις μεταγραφές του καλοκαιριού από τις οποίες φυσικά είναι μαθηματικά αδύνατον να σου βγουν και οι 7-8. Στόχος είναι η διαμόρφωση ξεκάθαρου τρόπου παιγνιδιού και η χάραξη αγωνιστικής φιλοσοφίας της ομάδας. Θέλει η ομάδα να παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο με γρήγορα εκδηλωμένο επιθετικό τρανζίσιον και πίεση ψηλά με αρκετές τελικές προσπάθειες ώστε να ευχαριστιέται και ο ΠΑΟΚτσης που έχει συνηθίσει να κερδίσει με 4αρες στην Τούμπα από τη δεκαετία του 70' και του 80;

'Η θέλει κυρίως να πάρει το αποτέλεσμα εδώ και τώρα ώστε να μη χαθούν και τα χρήματα στη λεκάνη όπως ανησυχεί ο ηγέτης των πιστών; 'Εχει το κουράγιο να κάνει υπομονή 3 χρόνια ο Σαββίδης για την επένδυση του και να στηρίξει μία φιλοσοφία και όχι 50 διαφορετικές και αλληλοσυγκρουόμενες ή θέλει γρήγορα να κάνει απόσβεση και αν δεν κυλήσουν οι δουλειές του στην Ψωροκώσταινα όπως τις περιμένει να την κάνει σύντομα για άλλες πολιτείες; Αυτό μόνο ο ίδιος μπορεί να το απαντήσει πρώτα στον εαυτό του και μετά στους συνεργάτες του.

Σε περίπτωση που θέλει να κάνει υπομονή και να χτίσει σωστά και όχι με δανεικούς και πασαλείμματα αγοράς χρόνου ώσπου "να δούμε τι θα γίνει με τη χώρα" θα πρέπει να διαλέξει έναν ικανό άνθρωπο και να του αφήσει τα κλειδιά για 3 χρόνια με ρεαλιστικούς στόχους και χωρίς φυσικά εισόδους στα αποδυτήρια στο ημίχρονο.

Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν όπου οι στόχοι και η νοοτροπία έχουν ξεκαθαριστεί οφείλουν κατά την άποψη μου να ειπωθούν και στον κόσμο ο οποίος το μόνο που ζητάει χρόνια και για αυτό συσπειρώθηκε 99% γύρω από την ομάδα, σε άλλες οικονομικές εποχές ασφαλώς, όταν και πίστευε πως θα την έχει, είναι ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.

Αν ειπωθεί ότι ξεκινάμε στοχεύοντας στο τέρμα του δρόμου στο πρωτάθλημα σε τρία χρόνια πρέπει να ξεκαθαριστεί τι είδους ποδόσφαιρο θέλουμε να παίξουμε. Ελκυστικό για τον κόσμο και τη νοσταλγία του ΠΑΟΚτσή ή αποτελεσματικό και κυνικό γιατί διακυβεύονται πια πάρα πολλά χρήματα; Και ναι αν πας να κάνεις και λίγο έτσι και λίγο γιουβέτσι ή και τα 2 ταυτόχρονα τότε βάζεις στον εαυτό σου απίστευτο μπέρδεμα που οδηγεί σε σταθερά σκαμπανεβάσματα από παιγνίδι σε παιγνίδι.

Μπορούμε να δεχτούμε ότι το τσου λου και φέτος αλλά και του χρόνου παίξουμε ή δεν παίξουμε στα προκριματικά δεν είναι βασικός μας στόχος γιατί δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι και προέχει να φτιαχτεί η ομάδα και να συνεργαζόμαστε όλοι πάνω σε ένα κοινό πλάνο ενστερνιζόμενοι τις ίδιες αρχές ως το βάθος της τριετίας; Μπορούμε να καταλάβουμε ότι θέλουμε να αντέξουμε τα αρχικά αποτελέσματα που θα φέρνει η ενσωμάτωση 2-3 παικτών κάθε χρόνο από τις Ακαδημίες μας ή έχουμε καούρα και σύγκαμα για εδώ και τώρα;

Αν μπορούν να γίνουν αυτά τότε κατά την προσωπική μου άποψη ιδανική περίπτωση από όλα τα ονόματα που έχουν προταθεί είναι ο Huub Stevens. Στην πρώτη ανάγνωση στο βιογραφικό του οι περισσότεροι θα σταθούν στο Κύπελλο Uefa που κατέκτησε το 1997 με τη 04 Schalke και στα 2 κύπελλα Γερμανίας το 2001 και το 2002 ή την ανακήρυξη του το 1999 από τους οπαδούς της Schalke σε προπονητή του αιώνα.

Ευτυχώς ή δυστυχώς η Schalke ήταν η ομάδα που υποστήριζε ο πατέρας μου όπως και αρκετοί βορειοελλαδίτες μετανάστες κοντά στην περιοχή του Ντίσελντορφ από τη δεκαετία του 1950 οι οποίοι αναζήτησαν εργασία στις ευρύτερες βιομηχανικές περιοχές της Γερμανίας όπως το Γκέλζενγκιρχεν είτε ως εργάτες, είτε ως τεχνικοί επιστήμονες. Για αυτές τις πατρικές καταβολές αλλά και για την κατάρα που την κυνηγάει τόσα χρόνια που δεν μπορεί να πάρει πρωτάθλημα στη Γερμανία ήταν και θα είναι πάντα μια ομάδα που παρακολουθώ στενά και συμπαθώ χωρίς να την υποστηρίζω. Ε λοιπόν, σε αυτή την ομάδα ο Stephens έχει κάνει δουλειά πολλά χρόνια και έχει καταφέρει απίστευτα πράγματα όπως και έχει αποτύχει χαρακτηριστικά όταν πλην του 1997 πήγε να κρατήσει δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Όταν είχε ηρεμία και υπομονή και ένα στόχο έφερε εντυπωσιακά αποτελέσματα από το 1996 ως το 2002 ξαναβάζοντας την ομάδα στο χάρτη και γιατρεύοντας αρκετή από την πληγωμένη υπερηφάνια των οπαδών απέναντι στη μισητή τους ομάδα του Ρουρ τη Dortmund και τον αιώνιο ανταγωνισμό μεταξύ τους πριν φύγει για τη Χέρτα που αποδείχτηκε καταστροφική κίνηση στην καριέρα του που τον μετέτρεψε σε γυρολόγο την επόμενη δεκαετία μέχρι την επιστροφή του στη 04.

Ναι, στην Eindhoven από όπου τον θυμάμαι και ως παίκτη στα τελευταία του ως αντιληπτικό στο χώρο και δυνατό center back που έχανε όμως ενίοτε την αυτοσυγκέντρωση και τη νηφαλιότητα του (πράγμα συνηθισμένο για τους περισσότερους Ολλανδούς στόπερ) απέτυχε όταν προσπάθησε να αλλάξει τον τρόπο παιγνιδιού της περιορίζοντας την άκρατη επιπολαιότητα στο επιθετικό τρανζίσιον. Ναι στη Σάλτσμπουργκ, το Αμβούργο και τη Ρόντα τα πήγε σχετικά καλά, αλλά η ομάδα με την οποία συνδέεται φύσει και θέσει ήταν και θα είναι πάντα η Σάλκε. Εκεί στην επιστροφή του πέρσι και φέτος ως τον Οκτώβριο τα πήγε και πάλι καλά με ξεκάθαρο πλάνο.

Αφού έβγαλε την ομάδα στο τσου λου και το καλοκαίρι του είπαν ότι δεν υπάρχουν λεφτά από τη Gazprom για άλλες μεταγραφές έφερε ελεύθερο το Μπαρνέτα και δανεικό τον Αφελάι από τη Μπάρτσα και πρόσθεσε 2ο νέο και γρήγορο κόφτη μπροστά από τα στόπερ και 10αρι πίσω από το φορ που εναλλάσεται και στο πλάι αλλάζοντας θέσεις συνεχώς με τους πλάγιους. Η νίκη του απέναντι στη Dortmund του επίσης εξαιρετικού Jurgen Klopp (όπως ανακάλυψαν πια όλοι) ήταν το highlight της χρονιάς. Η διαφορά για τη 04 ήταν η προσήλωση σε ένα στόχο και η κοινή νοοτροπία κόσμου-δοίκησης-χορηγών-προπονητή.

Η Borussia και ο Klopp βέβαια είχαν δηλώσει από το καλοκαίρι ότι φέτος θα κυνηγήσουν τη διάκριση στο champions league αφήνοντας στην άκρη το πρωτάθλημα που είχε ήδη κατακτήσει. Έδειξαν εμπιστοσύνη στον Klopp τόσα χρόνια και χαλιναγώγησαν την κάψα τους και έτσι δικαιώθηκαν τελικά. Η Σάλκε δεν μπορεί να το κάνει αυτό γιατί ο μέσος οπαδός ζει και θα ζει με τον καημό ενός πρωταθλήματος που τόσες φορές άγγιξε αλλά δεν πήρε ποτέ και οι χορηγοί με το επενδυτικό όνειρο εσόδων διαφήμισης από το champions league και αδυνατούν να συννενοηθούν για το ποια είναι η σειρά των πραγμάτων για να φτάσεις στο στόχο.

Έτσι η Schalke στον όμιλο κέρδιζε την Άρσεναλ και το γάβρο εκτός και ήθελε και ταυτόχρονα να είναι και μίνιμουμ 3η στο πρωτάθλημα με δανεικούς και νέους παίκτες σε μια απίστευτα ανταγωνιστική διοργάνωση. Κάπου εκεί όταν έρθουν και 2-3 τραυματισμοί και χαθεί η ισορροπία όπως είναι αναμενόμενο από τα 2 καρπούζια, τότε θα πέσει σίγουρα το ένα και θα σπάσει αφού για να καταφέρεις να τα κρατήσεις χρειάζεσαι χρόνια δουλειάς, υγείας και πίστης σε ένα συγκεκριμένο πλάνο και τότε θα σε πάρουν και εσένα μαζί και τα ζουμιά και τα σπόρια με μία νίκη σε 6 ματς και ας είσαι ο προπονητής του αιώνα.

Από άποψη νοοτροπίας ο Stephens στηρίζεται πολύ στους νέους παίκτες και στην ανάδειξη αρκετών έχει βασίσει πολλές από τις επιτυχίες του γιατί ξεκίνησε με σωστές βάσεις ως προπονητής δουλεύοντας 7 χρόνια στην ακαδημία της PSV. Όπως και ο Μπόλονι που είχα προτείνει πριν 3 χρόνια στηρίζεται και αυτός στη δουλειά με τους νέους χτίζοντας τους την κατάλληλη νοοτροπία και αγωνιστική συμπεριφορά από τα 19 για αυτό και είναι προπονητής και όχι coach. Όπως και ο Μπόλονι έτσι και αυτός όπως είχα πει από τότε παίρνει εύκολα φωτιά όντας οξύθυμος και έτσι χάνει το δίκιο του συχνά. Όπως και ο Μπόλονι όμως όπως είχα γράψει και προτείνει και τότε στη διοίκηση χρειάζεται κάποιον δίπλα του να τον προστατεύσει με παραστάσεις και από γερμανία ή ολλανδία και από ελληνική σούπερλιγδ τύπου Ιορντανέσκου όπως είχα πει τότε ή Αναστασίου π.χ.τώρα που είναι στον πολυτουιτερικό και αν τον αφήσεις τελικά χωρίς σύνδεσμο που γνωρίζει στην πράξη τη διαφορά της νοοτροπίας ανάμεσα στις χώρες είναι σαν να τον μαχαιρώνεις πισώπλατα.

Από εκεί και πέρα τακτικά παίζει 4-2-3-1 με δύο γρήγορους πιτσιρικάδες κόφτες μπροστά από τα στόπερ και 10αρι πίσω από το φορ που αλλάζει όμως συχνά θέσεις με τους πλάγιους σε μια επίθεση όπου όλοι έχουν τη δυνατότητα να παίξουν και στις 3 θέσεις ανακατεύοντας την τράπουλα. Του αρέσει να βγαίνει γρήγορα στο επιθετικό τρανζίσιον και να στηριχτεί στις επιστροφές της ομάδας,αν στραβώσει η εξέλιξη της φάσης, στα γρήγορα και νέα πιτσιρίκια στόπερ και αμυντικά χαφ, αλλά μερικές φορές αναπόφευκτα τα πληρώνει όπως και ο Μπόλονι στο ποδόσφαιρο κατοχής εντός όπου όπως ο Μπόλονι τρυπάει εκτός τότεναμ, ζέλο, κούλα και έτσι αντίστοιχα τρυπιέται εντός από τρίπολες, γιάννενα και λοιπές ομάδες με γρήγορους μπροστά με τη διαφορά ότι ο Huub Stevens δε θα είναι υποχρεωμένος να έχει στόπερ τον αργό Τσιρίλο και το Μπαλάφα γιατί αυτούς βρήκε και αυτούς αναγκάστηκε να χρησιμοποιεί από τη μέση της χρονιάς και μετά όταν του πήραν τους 2 καλύτερους παίκτες της ομάδας. Μερικές φορές δηλαδή ρισκάρει περισσότερο ο Στέφενς σε αντίθεση με τον Σάντος π.χ. ανεβάζοντας την ομάδα παραπάνω μέτρα στο γήπεδο και επιμένοντας όπως και ο Μπόλονι να μη φοβάται να βγει γρήγορα στο τρανζίσιον και ας ελοχεύει ο κίνδυνος να εκτεθεί στις επιστροφές.

Αλλά αυτή είναι η αντίληψη του ως προς περισσότερο επιθετικό ποδόσφαιρο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα γίνει με αφέλεια για αυτό και δουλεύει με τους 2 γρήγορους κόφτες και τα 2 γρήγορα στόπερ.

Συνοψίζοντας, ο Stephens κατ'εμέ έχει όλο το πακέτο αν προσηλωθεί σε ένα στόχο η ομάδα, οχυρωθεί και αφεθεί να δουλέψει με ειλικρίνεια. Το ζητούμενο είναι αν θέλουμε αποτελέσματα εδώ και τώρα πράγμα ανέφικτο κατ'εμέ χωρίς να χτιστεί πρώτα ομάδα και άφθονο μπέρδεμα στα μυαλά όπου αντί να προχωράμε μαζί μπροστά προς μια ξεκάθαρη κατεύθυνση πηγαίνουμε πρώτα λίγο δεξιά, μετά λίγο αριστερά, μετά γυρνάμε πίσω, μετά πέφτουμε κάτω και χτυπιόμαστε και βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας πριν ξεκινήσουμε να ξαναπάμε μπροστά πηγαίνοντας ταυτόχρονα προς 3 διαφορετικές κατευθύνσεις.

Με αυτή τη μπερδεμένη νοοτροπία όχι ο Στέφενς, αλλά ούτε ο ίδιος ο Λόραντ να ερχόταν δε θα μπορούσε να καταφέρει την αρμονία και ισορροπία που απαιτείται ανάμεσα σε κόσμο-διοίκηση-ποδοσφαιριστές και προπονητή για να φτάσουμε εκεί που μπορούμε και μας αξίζει. Το καρπούζι και το μαχαίρι στη νοοτροπία θα το κόψει αυτός που το πλήρωσε και το πόσες ετερογενείς φωνές κατευθύνσεων θα ακούσει ή τη μία ξεκάθαρη καθώς και ο εσωτερικός του χρόνος υπομονής και νηφάλιας σκέψης θα καθορίσει τι θα μας προσφέρει στον ΠΑΟΚ στο ατενιζόμενο μέλλον των επόμενων χρόνων".