Η χαρά του αδερφού μου...

Κανένα συναίσθημα καμιά λέξη κανένα γραπτό δεν μπορεί να περιγράψει την βραδιά της 12ης Μαίου 2018...
Αναγνώστες
Η χαρά του αδερφού μου...

12 Μαΐου...τι ημερομηνία Θεέ μου...Ο ΠΑΟΚ σε μια ημερομηνία σύμβολο πλέον της ιστορίας του, την μέρα που ξεχρέωσε, την μέρα που καθιερώνεται πλέον ως συνήθεια να κατεβαίνει στο κέντρο αποφάσεων αυτής της δύσμοιρης χώρας και να διαλύει όποιον βρει στο διάβα του κόκκινο, κίτρινο, πουά με βούλες ή το ουράνιο τόξο ποκ όλους μαζί ενωμένους εναντίον του...

Πήραμε τον τίτλο....και; Απλά αποδείξαμε ότι δεν είμαστε τρελοί που ζούμε σ ένα μαγικό κόσμο έχοντας οπτασίες και οράματα..δείξαμε απλά το αυτονόητο...και οι τυφλοί είδαν...

Καμία μεγαλύτερη επιτυχία όμως από αυτό που συνέβαινε μέσα σ όλους..

Μέσα στο γήπεδο οι σκέψεις και οι εικόνες τρέχαν μέσα στο μυαλό μου με την ταχύτητα του φωτός.

Η χαρά του αδερφού δίπλα μου από την επαρχία που στην πέμπτη δεκαετία της ζωής του αξιώθηκε να δει από κοντά πρώτη φορά την ομάδα του μες την χαβούζα να του δείχνει τι σημαίνει ΠΑΟΚ και που πανηγύριζε σαν 10χρονο και φώναζε ασταμάτητα με κανε να μην μπορώ να στρέψω καν το βλέμμα μου στο χορτάρι θαυμάζοντας την χαρά του..

Η χαρά του αδερφού μου που έχει προσωπικό πρόβλημα υγείας με άνθρωπο του και χθες ήταν σαν να ήμουν δίπλα του και να τον έβλεπα πόσο δύναμη γέμισε στις μπαταρίες του για να συνεχίσει τον αγώνα του..

Η χαρά του αδερφού μου που δεν θέλει να γευτεί την χαρά της ομάδας από κοντά γιατί του έμεινε κουσούρι από τότε που τον κλέβαν την δεκαετία του 70 στην Αθήνα και δεν κατεβαίνει για να μην χαλάσει την τύχη της ομάδας ενώ θα έδινε τα πάντα να είναι εκεί..

Η χαρά του αδερφού μου που δεν κατεβαίνει στο καταραμένο για να μην πληγώσει τα παιδιά του και τα ξαναδεί να κλαίνε από τις τόσες πίκρες και κλοπές..

Η χαρά του αδερφού μου που ζει στην Αθήνα και κάθε μέρα βιώνει πίεση και κοροιδία και από χθες δεν τους βλέπει...

Η χαρά του αδερφού μου που κουράστηκε και είπε να κάνει διάλειμμα αλλά από χθες μπορεί να είναι ήδη έξω απ τα γραφεία της ΠΑΕ να πάρει πρώτος πρώτος το νέο διαρκείας που δεν κυκλοφόρησε καν..

Η χαρά του αδερφού μου που απέκτησε πρόβλημα υγείας από τη φετινή αδικία και χθες πήρε την εκδίκηση του..

Η χαρά του αδερφού μου στην Γερμανία που ήταν σαν να ήταν μέσα στο γήπεδο κι αυτός..

Η χαρά του αδερφού μου στην Αγγλία που κανένας ''κρύος'' δεν μπορούσε να καταλάβει πως νιώθει...

Η χαρά του αδερφού μου που δεν είχε 50€ στην τσέπη να το ζήσει από κοντά αλλά θα πάει με τα πόδια στον Λευκό Πύργο να ζήσει την περηφάνια και να δικαιωθεί..

Η χαρά του αδερφού μου που τρέχει για όλους εμάς εδώ μέσα δίχως οικονομικό κέρδος αλλά με ηθικό κέρδος και περηφάνια που δεν πληρώνετε με λεφτά...

Η χαρά του αδερφού μου που δεν αντέχει ούτε να το δει στην tv αλλά από σήμερα θα το δει 30 φορές επανάληψη μέχρι να μπουν και οι χαμένες ευκαιρίες..

Η χαρά του αδερφού μου που έδωσε την ζωή του για τον ΠΑΟΚ και είναι ΗΡΩΑΣ από εκεί ψηλά και καμαρώνει..

Η χαρά του αδερφού μου,μου δίνει χαρά...

Υ.Γ. Χθες απλά κερδίσαμε μια μάχη, ο πόλεμος τώρα ξεκίνησε...Καλή δύναμη αδέρφια...Έπεται συνέχεια..

TAGS:

Διαβάστε ακόμη...