Bizim ΠΑΟΚ ...

Στην σκοτεινή αίθουσα είμαι παρέα, απόμακρος, μαζί με καμιά 10αριά νοσταλγούς του παρελθόντος, μα και του μέλλοντος. Κι αυτό το καταφέρνει η ταινία μέσα από την αφήγηση της. Σε βάζει, δηλαδή, στη διαδικασία αφ' ενός να επιθυμήσεις να ανατρέξεις στο παρελθόν για να ξαναβρείς τις ρίζες σου κι αφ' ετέρου να προσμονείς το μέλλον με λαχτάρα. Αυτή η λαχτάρα είναι άσβεστη κι ο Τριανταφυλλίδης την ανέδειξε και τη συντήρησε αριστοτεχνικά για 90' σε ένα παιχνίδι ιστορίας με πρωταγωνιστές αγαπητούς ήρωες του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.

"Μακάρι να γινόμουνα πιτσιρίκι. Πάλι στον ΠΑΟΚ θα 'παιζα", λέει ο Νότης Τσίντογλου – που φόρεσε για 13 χρόνια, 1947 – 1960, τη φανέλα με το Δικέφαλο Αετό παίζοντας και με τη φοβερή τριπλέτα Γιεντζή – Κουϊρουκίδη – Παπαδάκη. Ο ίδιος διηγείται και μία προσωπική του ιστορία από τα "πέτρινα χρόνια" του γηπέδου του Συντριβανίου – το συναχτήρι της προσφυγιάς. "Τότε οι φανέλες ήταν φυλαγμένες σε ένα μπαούλο. Ο φροντιστής πήρε μία και μου την πέταξε στο μέρος μου. Εμένα, όμως, η φανέλα μου ήταν μέχρι το γόνατο. Και σκέφτηκα πως για να είναι μεγάλη η φανέλα πρέπει να 'ναι μεγάλος κι ο ΠΑΟΚ. Μεγάλη φανέλα, μεγάλη ομάδα. Και έτσι το ξεπέρασα". Νότης Τσίντογλου. Μία όμορφη ιστορία δεσίματος, σε μία εποχή που οι παίκτες έκαναν την ομάδα. Σήμερα η ομάδα κάνει τους παίκτες...

Σήμερα ο ΠΑΟΚ βρίσκεται σε μία ανοδική κατάσταση της ιστορίας του. Βρίσκεται σε μία φάση όπου καλείται να μανιπουλάρει τις συγκυρίες με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να καταφέρει την απογείωση. Σήμερα ο ΠΑΟΚ είναι ένα σύγχρονο επαγγελματικό ποδοσφαιρικό σωματείο, που δεν έχει προβλήματα ιματισμού, εγκαταστάσεων, λοιπά οικονομικά ζητήματα καθότι βρέθηκε αυτός που θα αναλάβει τα πρακτικά προς επίλυση θέματα και θα δώσει όραμα. Ο Σαββίδης ξέρει ότι θα μείνει στην ιστορία και τώρα ψάχνει, μάλλον, βρήκε τρόπους για να γράψει το όνομα του με χρυσά γράμματα. Μετά από μία πενταετία δε, μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας στο αγωνιστικό, ο ΠΑΟΚ πέρα από σταθερότητα ανόδου, δείχνει και δίνει όραμα στον κόσμο του, μα και στους αντιπάλους του.

Σήμερα για να παίξεις στον ΠΑΟΚ, πέρα από δεδομένα καλός ποδοσφαιριστής, πρέπει να γουστάρεις που παίζεις. Είναι προφανές κι έχοντας ως παράδειγμα τη μεταγραφική λογική του Ιανουαρίου, αλλά και του περασμένου καλοκαιριού, πως στο σημερινό ΠΑΟΚ παίζει όποιος έχει ποδοσφαιρική ποιότητα και είναι χρήσιμος στο πλάνο του προπονητή. Και το πλάνο του προπονητή είναι φιλόδοξο, αντάξιο του οράματος μιας μεγάλης ομάδας. Ο Ίβιτς συνεπικουρούμενος θεσμικά από το Μίχελ, έφτιαξε την ομάδα όπως αυτός ήθελε. Και η ιστορία μέσα από τα αποτελέσματα θα τον κρίνει. Τώρα πια αξιοκρατικά. Η αξιοκρατία μπαίνει, πλέον, απαράβατος όρος στη πορεία προς τα επάνω.

Κι είναι κάτι που αναγνωρίζεται. Ακόμα κι από τον αντίπαλο. Την περασμένη Κυριακή στη συνέντευξη τύπου μετά από ένα χορταστικό παιχνίδι στην Τούμπα (3–2) απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης, ο προπονητής των αντιπάλων προχώρησε σε δηλώσεις πρωτόγνωρες. "Στα παιχνίδια του ΠΑΟΚ εδώ και αρκετό καιρό, για να καταφέρει κάποιος να πάρει βαθμό ή βαθμούς, πρέπει να συμβούν απίστευτα πράγματα. Ο ΠΑΟΚ είναι σε εξαιρετική κατάσταση, παίζει κάθετο, ελκυστικό ποδόσφαιρο. Από την αρχή της χρονιάς ήταν σε αυτόν το δρόμο, απλά εδώ και πολύ καιρό καταφέρνει και παίρνει και τα αποτελέσματα. Όποτε έχασε αποτέλεσμα δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη". Αυτά είπε ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος προπονητής του Αστέρα Τρίπολης. Κι όταν ο αντίπαλος σε αναγνωρίζει, σε αντιμετωπίζει με δέος. Δηλαδή, με φόβο, αλλά και θαυμασμό.

Ο ΠΑΟΚ σήμερα που μιλάμε παράγει το καλύτερο ποδόσφαιρο ανεξαρτήτως βαθμολογικής κατάταξης – που είναι αποτέλεσμα πολλών μεταβλητών. Έχει την καλύτερη προοπτική (potential) με βάση τον πρόεδρο και μεγαλομέτοχο, προπονητή, το stuff που επέλεξε να τον περιβάλλει, το ρόστερ, τον κόσμο που ζεσταίνεται ξανά μέσω χειμωνιάς και το όραμα με το οποίο πείθει ότι μπορεί σύντομα να δούμε τον ΠΑΟΚ εκεί που του πρέπει.

Bizim ΠΑΟΚ Ο δικός μου ΠΑΟΚ