Όλα λάθος ...

Ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η εντεκάδα, πραγματικά απόρησα. Με κυρίευσε ένας αρνητισμός και μια απαισιοδοξία για όσα υπέθεσα πως θα δω στο γήπεδο, τα οποία δυστυχώς επαληθεύτηκαν.

Ο Δικέφαλος χθες ξεκίνησε το ματς με έντεκα παίκτες εκ των οποίων δύο ήταν εκτός θέσης (Ντεσπόντοφ, Μάρκος Αντόνιο) έναν παίκτη που έκανε ντεμπούτο (Ότο), δύο δίδυμα (μπακ-εξτρέμ) στις πλευρές που δεν έχουν παίξει μαζί ποτέ και με βασικούς τους αναπληρωματικούς του χαφ (Σβαμπ και Τσιγγαρα).

Το τέλειο μπουρλότο δηλαδή σε μια ομάδα που έχει έναν συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού και χθες τα κατέστρεψε όλα. 

Δεν υπήρξε ΠΑΟΚ στο γήπεδο όπως τον έχουμε συνηθίσει φέτος και ειλικρινά δεν βρίσκω τίποτα θετικό για να σταθώ όσον αφορά τη χθεσινή αγωνιστική εικόνα, αφού ακόμη και οι αλλαγές που έγιναν, έγιναν σε λάθος χρόνο με λάθος πρόσωπα σε λάθος θέσεις. Πραγματική τρικυμία.

Θα σταθώ μόνο στο εξής: Ο ΠΑΟΚ ως σύλλογος έχει μια τροπαιοθήκη δυσανάλογη της ιστορίας του. Τα οκτώ κύπελλα του σε σχεδόν είκοσι πέντε τελικούς δεν του επιτρέπουν να σνομπάρει έναν ημιτελικό κυπέλλου ειδικά από τη στιγμή που γνωρίζουν άπαντες πως στον τελικό ο αντίπαλος θα είναι πιο βατός.

Η επιλογή του τόσο σκληρού rotation σε ένα τέτοιας σημασίας παιχνίδι, αποτελεί μεγάλο σφάλμα του προπονητή και τώρα η ομάδα πρέπει να τρέξει διπλά προκειμένου να πάρει την πρόκριση στην Αθήνα.

Πράγμα σίγουρα όχι ακατόρθωτο, αλλά σε κάθε περίπτωση όχι και εύκολο.

Άντε να δούμε.