Το δράμα και η εκτόξευση του Μουλέν!

Πρώτα έχεις το όνειρο... Μετά, αν είσαι τυχερός, έχεις την πραγματικότητα. Και ενδιάμεσα έχεις τη μάνα σου, τον πατέρα σου, τα αδέλφια σου, τα ανίψια σου, την πρώτη σου σχέση, τους παιδικούς σου φίλους, τον συμμαθητή που είχατε να μιλήσετε από το δημοτικό (αλλά πάντα σε σκεφτόταν), τον προπονητή που ποτέ δε σε πήγαινε (ωστόσο πάντα το έλεγε ότι θα πετύχεις) και ενδεχομένως δυο-τρεις από τη γειτονιά σου που δε σου μιλούσαν (όμως ήταν από ντροπή). Το τηλέφωνο του Τιμπό Μουλέν δεν σταματούσε να χτυπάει. Κι αφού ο Γάλλος ολοκλήρωσε τα πειράγματα με τους συμπαίκτες του για όσα τους περίμεναν στο προσεχές μέλλον, αποφάσισε να αρχίσει να απαντάει στις κλήσεις. Τι το ήθελε;

«Κάποιοι φίλοι μου ήθελαν φανέλες. «Δε γίνεται», μου έλεγαν, «πρέπει να πάρεις του Κριστιάνο». Ήξεραν, όμως, ότι η οικογένειά είχε προτεραιότητα. Είναι φυσιολογικό όλοι να σε ψάχνουν. Μετά, είναι και τα γήπεδα. Το «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Το «Signal Iduna Park», η καλύτερη έδρα της Ευρώπης μου έχουν πει. Όλοι ήθελαν εισιτήρια και κατάφερα να βρω πολλά για τους φίλους μου και την οικογένειά μου. Είμαι ευτυχισμένος που θα παίξω σε αυτά τα μέρη».

Ο Τιμπό ήταν έξι χρονών όταν ονειρεύτηκε για πρώτη φορά. Γεννημένος στο Φλερ της Νορμανδίας, περίπου 100 χιλιόμετρα μακριά από τις παραλίες που άλλαξαν την ιστορία της Ευρώπης το καλοκαίρι του 1944, μπορούμε μόνο να φαντάζεται τον εαυτό του ως επαγγελματία ποδοσφαιριστή. «Ο ύμνος του Champions League με έκανε από παιδί να ανατριχιάζω. Ανυπομονώ να τον ακούσω. Θα είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα», έλεγε το καλοκαίρι σε συμπατριώτες του, νιώθοντας ότι παίρνει την προσωπική του ρεβάνς για την απαξίωσε που γνώρισε όλα τα χρόνια που έπαιζε στη Γαλλία.

Μια εκδίκηση που σερβιρίστηκε παγωμένη στις 2 Νοεμβρίου του 2016. Ο Πρίγιοβιτς έστρωσε, ο Μουλέν εκτέλεσε, η Λέγκια προηγήθηκε της Ρεάλ 3-2 (για να ισοφαριστεί στο τελικό 3-3 δύο λεπτά αργότερα) και άντε να πείσεις τους οπαδούς του ΠΑΟΚ να μην φαντάζονται παρόμοια γκολ στην Τούμπα.

Την πορεία του στη Γαλλία δε θα την έλεγες και θριαμβευτική! Είναι τοπικός ήρωας για το μικρό σύλλογο Αθίς απ’ όπου ξεκίνησε, κυρίως όμως επειδή τους αγοράζει κάθε χρόνο τον αθλητικό εξοπλισμό. Πήγε σε ηλικία 14 ετών στην Καέν και οι περισσότεροι προπονητές τον θυμούνται ως ένα προσγειωμένο παιδί, το οποίο έκανε πάντα αυτό που έπρεπε στο γήπεδο και ουδέποτε είχε το μυαλό του να «κλέψει». Το πρόβλημα έμοιαζε να είναι το σώμα του και όχι το μυαλό του.

«Ήταν πολύ εύθραυστος. Είχε σωματικές ατέλειες και δουλέψαμε μαζί μεγάλο διάστημα στη αποκατάσταση και την ενδυνάμωση. Μόλις άλλαξε το σώμα του, άρχισε να εξελίσσεται», θα πει ο προπονητής του στην Φλερ και ο Μουλέν που λάτρευε την Μαρσέιγ και τον Αντρές Ινιέστα περίμενε την ευκαιρία του να κάνει ντεμπούτο στο γαλλικό πρωτάθλημα. Αυτό έγινε, τελικά, τον Σεπτέμβριο του 2010 στο ματς της Καέν με την Οσέρ, ωστόσο ο Τιμπό δε θα κατάφερνε να καθιερωθεί. Ούτε ποδοσφαιρικά, ούτε στη συνείδηση του κόσμου και των δημοσιογράφων.

Για εκείνους ήταν ένας μέτριος παίκτης που βολόδερνε συνήθως στη δεύτερη κατηγορία και συχνά άγγιζε το… μηδενικό. Συχνότερα τον ρωτούσαν πώς ήταν να έχεις γυναίκα προπονήτρια (σ.σ. συνέβη στην Κλερμόν τo 2014 με την Ελένα Κόστα και αμέσως μετά με την Κορίν Ντιάκρ), αλλά και γυναίκα εκπρόσωπο, παρά για τα δικά του πεπραγμένα στο χώρο. Και τον Μάρτιο του 2013, η κριτική χτύπησε πάτο.

«Και, ξαφνικά, εμφανίστηκε. Ο Τιμπό Μουλέν. Ο άνθρωπος που έχανε τη μπάλα μόλις την ακουμπούσε. Όλες οι πάσες του ήταν σε πόδια αντιπάλου και όλα τα κοντρόλ του έφευγαν δέκα μέτρα μπροστά. Τιμπό Μουλέν ο μάστερ των λάθος πασών, ο Χάρι Πότερ του αντιπάλου. Κλινικά νεκρός. Πάσχει από το σύνδρομο της Στοκχόλμης». Αυτά κι ένα τεράστιο μηδενικό στη βαθμολογία ήταν το σχόλιο δημοσιογράφου για το ματς Καέν-Αρλέ, στο οποίο ο νέος άσος του ΠΑΟΚ είχε παίξει 90 λεπτά.

Ήταν το χαμηλότερο σημείο της καριέρας του. Η αφετηρία για να ξεκινήσει η εκδίκησή του. Το 2013, ο Μουλέν πήγε στην Κλερμόν, άρχισε να φτιάχνει το όνομά του και μεγάλο μέρος το οφείλει σε μια προσωπική τραγωδία που βίωσε. «Έχασα έναν από τους καλύτερούς μου φίλους σε τροχαίο. Το ποδόσφαιρο ήταν η διέξοδός μου. Επικεντρώθηκα 100% στο γήπεδο για να μπορέσω να ξεπεράσω αυτό που είχε συμβεί, να μην το σκέφτομαι».

Σε ακτίνα 20 χιλιομέτρων από την Τούμπα, υπάρχει δύο μεγάλες αγωνιστικές πίστες. Αν ανοίξουμε την ακτίνα λίγο παραπάνω, βρίσκουμε και την τρίτη, προς Λαγκαδά. Είναι σίγουρο ότι ο Τιμπό θα τις επισκεφτεί. Πιθανότατα θα προκαλέσει τους συμπαίκτες του σε αγώνα. Εδώ και χρόνια, βλέπετε, ψάχνει κάποιον να τον κερδίσει. «Ασχολούμαι με τα καρτ από μικρό παιδί. Δεν συμμετείχα ποτέ σε επίσημο αγώνα, όμως πάντα έτρεχα με φίλους και οικογένεια», αποκαλύπτει για το γεμάτο αδρεναλίνη - ειδικά σε σχέση με το έτερο, που είναι το γκολφ – χόμπι του, το οποίο τον έφερε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος σε Βέλγιο και Πολωνία.

Δεν ήταν, όμως, το μόνο. Η Μπέβερεν το 2015 τού πρόσφερε διέξοδο από τη Γαλλία και ο Τιμπό την πήρε. Όπως θα αποδεικνυόταν, αυτή η απόφαση θα σημάδευε την καριέρα του. «Στην Κλερμόν ούτε που μπορούσα να φανταστώ τέτοια πράγματα. Ότι θα έπαιζα μια μέρα στο Champions League; Με τίποτα. Το Βέλγιο ήταν το σκαλοπάτι που άλλαξε τα πάντα. Είναι προφανές». Με τη φανέλα της Μπέβερεν, οι εμφανίσεις του ήταν τόσο εμφατικές που έφεραν στο διάβα του όλες τις ομάδες. Άντερλεχτ, Σταντάρ, Γκεντ και Μπριζ.

Ο ίδιος, μάλιστα, είχε συμφωνήσει με την τότε πρωταθλήτρια Βελγίου, αλλά οι δύο ομάδες δεν βρήκαν ποτέ χρυσή τομή. Κι αφού δεν μπόρεσε να τον πάρει η Μπριζ, σκέφτηκε να τον… στείλει στον άσπονδο φίλο της Μπέσνικ Χάσι, ο οποίος βρισκόταν εκείνο το καλοκαίρι στην Πολωνία. Οι δύο ομάδες τα βρήκαν στις 500.000 ευρώ και ο Μουλέν έφευγε προς έναν άγνωστο προορισμό, με αρκετούς να αμφισβητούν την επιλογή του.

«Εγώ γνώριζα τη Λέγκια, γιατί τυχαία είχα παρακολουθήσει την αναμέτρηση με την Μπριζ στο Europa League. Πολλοί, όμως, μου είπαν πως είμαι τρελός! Δε με ένοιαζε. Υπήρχε η προοπτική να παίξω στο Champions League και ήθελα να το δοκιμάσω», εξηγούσε το καλοκαίρι και έκανε τις συστάσεις για τον τρόπο που του αρέσει να αγωνίζεται. «Παίζω στη μεσαία γραμμή, τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Δίνω πολλές ασίστ. Μου αρέσει το δυναμικό παιχνίδι, δεν εγκαταλείπω ποτέ και γι’ αυτό δυστυχώς παίρνω πολλές κάρτες. Σε αυτή τη θέση, όμως, έτσι πρέπει να γίνει! Δεν αφήνεις τον αντίπαλό σου να περάσει».

Η παρουσία του Χάσι και η δυνατότητα να επικοινωνούν γαλλικά τον έκανε να νιώσει άνετα στη Βαρσοβία, ωστόσο μετά την απόλυση του πρώην προπονητή του Ολυμπιακού, τα πράγματα έγιναν λίγο πιο δύσκολα. «Ευτυχώς που η γλώσσα του ποδοσφαίρου είναι διεθνής γιατί αλλιώς δε θα μπορούσα να συνεννοηθώ με τους συμπαίκτες μου», έλεγε γελώντας, όταν τον ρωτούσαν πόσες λέξεις γνωρίζει στα πολωνικά και πώς μιλάει μέσα στο γήπεδο.

Εκείνο το βράδυ 2ας Νοεμβρίου, πάντως, τα… είπε καλά με τον Αλεκσάνταρ Πρίγιοβιτς. Τέτοιους διαλόγους περιμένουν να ακούσουν και οι οπαδοί του ΠΑΟΚ στην Τούμπα.