“Αρτέμιο Φράνκι”, ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα [εικόνες]

Το paokfc.gr σας παρουσιάζει ένα αφιέρωμα για το γήπεδο των Βιόλα με όλα όσα πρέπει να γνωρίζεται για το Αρτέμιο Φράνκι.

Η ανέγερση

Τον Μάρτιο του 1930 ο Πιερ Λουίτζι Νέρβι, Ιταλός μηχανικός και απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Μπολόνια, παρουσίασε τα σχέδια του γηπέδου και η πρώτη φάση των εργασιών ξεκίνησε. Στόχος των κατασκευαστών, λόγω των δυσκολιών που υπήρχαν στην χρηματοδότηση του έργου, ήταν οι εργασίες να ολοκληρωθούν σε δύο φάσεις χωρίς όμως να επηρεαστεί η λειτουργικότητα του σταδίου. Η κατασκευή του γηπέδου πραγματοποιήθηκε σε χρόνο ρεκόρ και στις 13 Σεπτεμβρίου του 1931 πραγματοποιήθηκε η πρώτη ποδοσφαιρική αναμέτρηση με την Φιορεντίνα να επικρατεί της Αντμίρα Βιέννης με 1-0. Η ανέγερση του γηπέδου συνδυάστηκε μάλιστα και με την πρώτη συμμετοχή των Βιόλα στη Σέριε Α με συνέπεια ο ενθουσιασμός στην πόλη να είναι διάχυτος. Η δεύτερη φάση των εργασιών ολοκληρώθηκε το 1932.

Χαρακτηριστικά

Τα σχόλια του Τύπου ήταν διθυραμβικά. Το γήπεδο αποτέλεσε ένα αριστούργημα της ιταλικής αρχιτεκτονικής του Μεσοπολέμου και θεωρήθηκε άκρως πρωτότυπο. Οι καινοτομίες πολλές. Στέγη χωρίς ενδιάμεσα στηρίγματα, ελικοειδείς σκάλες και ο πύργος Torre di Maratona να δεσπόζει απέναντι από τη σκεπαστή εξέδρα. Ο πύργος ήταν επιθυμία του καθεστώτος της εποχής και στην κορυφή του ήταν τοποθετημένες διάφορες σημαίες. Κατά την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου δίπλα στον πύργο εκτελέστηκαν πέντε νεαροί ως ανυπότακτοι από το φασιστικό καθεστος το 1944. Μία άλλη καινοτομία αποτέλεσε το αποστραγγιστικό σύστημα του αγωνιστικού χώρου τον οποίο ήταν αρκετά δαπανηρό. Η κύρια είσοδος σχεδιάστηκε από το Αλεσάντρο Τζουντόλι.

Ιστορία

Το γήπεδο αρχικά ονομάστηκε «Stadio Giovanni Berta» προς τιμήν του τοπικού μάρτυρα, ο οποίος εκτελέστηκε κατά τη φασιστική επανάσταση. Η χωρητικότητα ναι μεν ανερχόταν στις 45.000 κάτι που διατηρείται μέχρι και σήμερα, όμως εκείνη την περίοδο λόγω της έλλειψης αριθμημένων θέσεων ο συνωστισμός ήταν συχνό φαινόμενο. Η πρώτη μεγάλη διοργάνωση που φιλοξένησε ήταν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1934, όπου και πραγματοποιήθηκαν ένας αγώνας ομίλων και ο ημιτελικός μεταξύ της Ιταλίας και της Ισπανίας.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την πτώση του Φασισμού η ονομασία άλλαξε σε "Comunale", η οποία διατηρήθηκε μέχρι και το 1993, και με τη χρήση μεταλλικών εξεδρών η χωρητικότητα άγγιζε τις 70.000. Αυτό οδήγησε σε ένα δυσάρεστο συμβάν, καθώς κατά τη διάρκεια αναμέτρησης κόντρα στη Γιουβέντους το 1957 μέρος της εξέδρας κατέρρευσε λόγω υπερβολικού βάρους με συνέπεια να τραυματιστούν εκατοντάδες οπαδοί χωρίς να υπάρξουν θύματα.

Ένα από τα αξιοσημείωτα γεγονότα στην ιστορία του Αρτέμιο Φράνκι αποτελεί ένα γεγονός που έλαβε χώρα τον Οκτώβριο του 1954. Κατά τη διάρκεια αναμέτρησης των δεύτερων ομάδων της Φιορεντίνα και της Πιστοϊέσε οι 10.000 θεατές έγιναν μάρτυρες ενός μοναδικού φαινομένου. Στον ουρανό εμφανίστηκαν δύο ΑΤΙΑ με συνέπεια το κοινό να μείνει άφωνο και να παγώσει στις θέσεις του μαζί με τους αθλητές.

Η σημαντικότερη ανακαίνιση του σταδίου πραγματοποιήθηκε από το 1987 εώς το 1990 με αφορμή το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, κατά τη διάρκεια του οποίου πραγματοποιήθηκαν τρεις αγώνες ομίλων και ο προημιτελικός μεταξύ Αργεντινής και Γιουγκοσλαβίας όπου οι Λατίνοι επικράτησαν στα πέναλτι.

Το 1993 η ονομασία άλλαξε σε Αρτέμιο Φράνκι. Ο Φράνκι αφού διετέλεσε γενικός γραμματέας των Βιόλα στη συνέχεια έγινε πρόεδρος της Ιταλικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου το 1966. Η ανέλιξή του ήταν συνεχής με αποτέλεσμα το 1974 να γίνει αντιπρόεδρος της FIFA αλλά και πρόεδρος της UEFA από το 1972 μέχρι και το θάνατό του στις 12 Αυγούστου του 1983.

Το επίσημο και καταγεγραμμένο ρεκόρ προσέλευσης θεατών ανέρχεται στους 58.271 θεατές σε αναμέτρηση κόντρα στην Ίντερ στις 25 Νοεμβρίου του 1984 για αγώνα της Σέριε Α.

Εκδηλώσεις

Πέραν από τους αγώνες της Φιορεντίνα, το Αρτέμιο Φράνκι φιλοξενεί κατά καιρούς και την Εθνική Ιταλίας, τόσο σε ποδόσφαιρο όσο και Ράγκμπυ. Εκτός των αθλητικών διοργανώσεων πολλές συναυλίες έχουν πραγματοποιηθεί εκεί με διάσημους καλλιτέχνες παγκοσμίου βεληνεκούς όπως ο Ντάβιντ Μπόουι, η Μαντόνα, ο Μπρους Σπρίνγκστιν αλλά και ο τοπικός "ήρωας" Τζοβανότι.