«Μόνο οι νεκροί είναι αλάνθαστοι»

Ο πρώην διαιτητής της Σούπερ Λιγκ, Δημήτρης Καλόπουλος, μετά από 19 χρόνια καριέρας στο χώρο της διαιτησίας, ως ο ρέφερι των «ειδικών αποστολών», καθώς ήταν ο συνήθης εκλεκτός των περισσότερων ντέρμπι, εμφανίζεται πλέον πιο ξέγνοιαστος από τη βαβούρα των γηπέδων και είναι εδώ, έτοιμος να αποκαλυφθεί, αλλά και να αποκαλύψει στη «Μ» έχοντας όλα τα απαραίτητα εφόδια μαζί του, για να καταθέσει την ψυχή του στην πρώτη πλήρη συνέντευξή του για την ακρίβεια. Ένα πακέτο τσιγάρα κα ένα κομπολόι, ήταν αρκετά, για να αναπληρώσουν το κενό των κίτρινων και κόκκινων καρτών του.

-Ξεκινώντας από τα παιδικά σας χρόνια, πριν την ενασχόλησή σας με τη διαιτησία, ως αθλητής, ο ΠΑΟΚ ήταν η ομάδα σας στο πόλο και ο Άρης στην πυγμαχία. Ακούγεται αντιφατικό. Πως τα συνδυάζατε;

«Ξεκίνησα πόλο στον ΠΑΟΚ 13 χρονών, γιατί απλά βόλευαν τα ωράρια στον πατέρα μου. Όσο για την πυγμαχία, πήγα 14 χρονών, λόγω του δασκάλου, κ. Μπογδάνου, που ήταν φίλος με τον πατέρα μου».

-Σαν παιδί, με ποια ομάδα και με ποιο άθλημα από τα δύο, δεθήκατε πιο πολύ;

«Η αλήθεια είναι, πως δέθηκα με μία ομάδα από τις δύο, αλλά στα 19 μου κατάλαβα, πως δεν πρέπει να παθιαζόμαστε με πράγματα, που είναι τρίτα ή τέταρτα σε προτεραιότητα στη ζωή μας».

Η θεωρία του... αναχώματος

-Ένα πρωί, στα 22 σας χρόνια πλέον, είδατε μία αγγελία στην εφημερίδα, για τη σχολή διαιτητών. Τότε, άρχισαν όλα...

«Ναι, "είδα φως και μπήκα", που λένε. Όλα έγιναν από μία αγγελία και από περιέργεια. Ήρθε ο καιρός λοιπόν, να μπω στο γήπεδο. Ο κεραυνοβόλος έρωτας ήρθε στη ζωή μου, από το πρώτο μου παιχνίδι, ως επόπτης. Αυτή ήταν και η ωραιότερη στιγμή της καριέρας μου».

- Παρόλο που, η οικονομία της χώρας μας περνάει κρίση, η αμοιβή των διαιτητών και των βοηθών έχει αυξηθεί σήμερα, σε σχέση με το παρελθόν. Θεωρείτε, πως είναι υπέρογκα τα ποσά που λαμβάνουν οι διαιτητές;

«Την βιώνω κι εγώ την κρίση στο μαγαζί μου. Θεωρώ όμως, πως δεν είναι υπερβολικά τα ποσά των διαιτητών, εάν τα συγκρίνουμε με εκείνα των ποδοσφαιριστών. Επιπλέον, σκεφτείτε ότι οι διαιτητές συμβουλεύονται διατροφολόγο, πληρώνουν γυμναστές, προπονητές, φυσιοθεραπευτές. Όλα αυτά είναι έξοδα, τα οποία τα βάζουν από την τσέπη τους. Επίσης, τα 1500 € προβάλλονται αρκετά από τα μέσα ενημέρωσης, αλλά στην ουσία, όσα μένουν είναι λίγα».

-Η καχυποψία που υπάρχει προς το πρόσωπο των διαιτητών, μπορεί να ξεπεραστεί;

«Ειδικά στην Ελλάδα, οι ομάδες που έχουν και πολλούς οπαδούς, λειτουργούν με τη θεωρία του "αναχώματος". Οι πρόεδροι των συλλόγων, ρίχνουν τα βάρη στους διαιτητές, προκειμένου να βγάλουν τον εαυτό τους απ' έξω, ενώ εκείνοι είναι που επέλεξαν τον προπονητή, οι ίδιοι που επέτρεψαν να γίνουν οι μεταγραφές και τελικά, δε φταίνε σε τίποτα για τα αποτελέσματα. Βέβαια, δεν αγιοποιώ τους διαιτητές, κι αυτοί κάνουν λάθη, όπως και οι ποδοσφαιριστές όμως. Όσο για τα λάθη, γίνονται παντού. Η καχυποψία μπορεί να ξεπεραστεί με κατανόηση, ενώ ταυτόχρονα εξαρτάται και από τα μέσα ενημέρωσης».

ΘΑ ΦΡΟΝΤΙΖΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΚΑΤΑΔΕΚΤΙΚΟΣ ΜΕ ΤΑ ΜΜΕ

-Παλιότερα, αναφέρατε ότι η οικογένεια σας βίωσε δυσάρεστες καταστάσεις, το διάστημα που ήσασταν στο χώρο της διαιτησίας. Αν γυρνούσατε το χρόνο πίσω, τι θα αλλάζατε;

«Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, θα ήμουν πιο καταδεκτικός με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Έτσι, θα έφτιαχνα καλύτερα το προφίλ μου. Το γεγονός, ότι δεν είχα καθόλου σχέσεις με δημοσιογράφους, εν τέλει ήταν αρνητικό. Από τη στιγμή που δεν μιλάς, θα βγάλουν πικρία, θα σε κοντράρουν, δε θα είναι επιεικείς στην κριτική απέναντί σου. Τα μέσα παίζουν σπουδαίο ρόλο στην εικόνα μας προς τα έξω».

-Πως νιώθατε κατά τη διάρκεια των αγώνων, όταν καθυβρίζονταν τα αγαπημένα σας πρόσωπα;

«Δεν το ακούς. Είσαι επαγγελματίας και ξέρεις τι σε περιμένει. Συγκεκριμένα, εγώ ήμουν πάντα τόσο συγκεντρωμένος στα παιχνίδια, που όντως, δεν άκουγα τι γινόταν στις κερκίδες».

- Θα ήθελα να μου σκιαγραφήσετε το προφίλ σας, ως διαιτητής, κάνοντας παράλληλα την αυτοκριτική σας.

«Είχα καλές σχέσεις με τους ποδοσφαιριστές, τους έπιανα στο φιλότιμο προσπαθώντας να τους δείξω, ότι είμαστε συνεργάτες μέσα στο ματς και έχουμε τον ίδιο σκοπό. Ακόμη, ήμουν αυστηρός, αλλά όσο έπρεπε. Κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και παραδέχομαι ότι έκανα λάθη, όμως όχι εσκεμμένα. Εξάλλου, μόνο οι νεκροί είναι αλάνθαστοι».

-Τελικά, υπάρχουν διαιτητές, που έχουν οικονομικά συμφέροντα από τους προέδρους των ομάδων;

«Στα δικά μου τα μάτια δεν έχω διαπιστώσει κάτι τέτοιο. Δε μπορώ να γνωρίζω, τι κάνει ο καθένας. Για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή που είμαστε εδώ, δε μπορώ να ξέρω ακριβώς τι γίνεται και στο μαγαζί μου. Πάντως, γνωρίζοντας τον ??άνθρωπο?? και όχι τον διαιτητή, το αποκλείω για όσους ξέρω προσωπικά».

ΟΤΑΝ ΕΙΔΑ ΤΟ ΠΑΟΚΤΣΙΔΙΚΟ ΠΟΥΛΜΑΝ ΚΟΠΗΚΑΝ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ

-Τι έχετε να πείτε, για την φωτογραφία που συζητήθηκε τόσο πολύ και έδωσε το δικό της μήνυμα στον κόσμο, με το πούλμαν του Ερασιτέχνη ΠΑΟΚ, παρκαρισμένο έξω από το μαγαζί σας με τα βουλκανιζατέρ;

«Δεν προβλήθηκε ποτέ, τι έγινε με αυτό το γεγονός. Από μικρός, όπως ανέφερα και πριν, έπαιζα πόλο στον ΠΑΟΚ. Ένας από τους πρώην συμπαίκτες μου, ο Τάσος Πετρίδης, είναι τώρα έφορος στην ομάδα πόλο του ΠΑΟΚ και διατηρούμε εξαιρετικές σχέσεις. Ο Τάσος λοιπόν, όπως έρχεται και αλλάζει λάστιχα για το αυτοκίνητό του στο μαγαζί μου, μου στέλνει πελάτες, τον βοηθάω κι εγώ. Γι' αυτό, με παίρνει ένα πρωί και μου λέει για ένα πούλμαν, το οποίο μεταφέρει την ομάδα στις αποστολές και θέλει πολύ καλή τιμή για αλλαγή ελαστικών. Πραγματικά, αγανάκτησα μέχρι να καταλήξουμε στην προσφορά. Το θέμα ποιο είναι όμως; Δεν μου είπε, ότι το πούλμαν έχει πάνω τον "Δικέφαλο" παντού. Συνεννοήθηκα λοιπόν με τον οδηγό, πότε να έρθει και όταν το είδα, κόπηκαν τα πόδια μου. Ακόμη, θέλω να τονίσω, ότι το συμβάν έγινε το καλοκαίρι του 2011 και τον Φεβρουάριο του 2012, παραμονή της βράβευσής μου από την ΚΕΔ, -όλως τυχαίως- αναρτήθηκε η φωτογραφία αυτή στο διαδίκτυο. Και ρωτώ: Τους προηγούμενους μήνες, δεν ενόχλησε κανέναν αυτό το συμβάν;

«Στην επιχείρηση του τότε προέδρου της Κοινωνίας Μελών Άρη, Γιάννη Γρανούζη, η οποία φιλοξενεί δεξιώσεις, οργάνωσα την βάφτιση του πρώτου παιδιού μου. Αυτό το ανέφερε ποτέ κανένας ή δεν τους βόλευε; Πέρα από διαιτητές, είμαστε και άνθρωποι. Ζούμε στη Θεσσαλονίκη, όχι στη Νέα Υόρκη. Όλοι λίγο-πολύ γνωριζόμαστε μεταξύ μας».

ΠΟΤΕ ΜΕ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΜΟΝΟ ΜΙΑΣ ΟΜΑΔΑΣ

-Ποια ήταν η χειρότερη στιγμή της καριέρας σας;

«Στο τελευταίο παιχνίδι που σφύριξα, το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 2-1, όχι για τη διάρκεια του αγώνα, αλλά για το τι έγινε, όταν τελείωσε. Μετά τη λήξη του αγώνα, τότε επιτρεπόταν, να μπαίνουν οι πρόεδροι στα αποδυτήρια των διαιτητών, κι εγώ πάντα όταν ήθελε να μου μιλήσει ο ένας πρόεδρος, καλούσα και της άλλης ομάδας, για να μιλήσουμε ενώπιόν του. Ποτέ δεν βρέθηκα στα αποδυτήρια, με παράγοντα μόνο της μίας ομάδας. Έτσι, έρχονται να με βρουν ο κ. Γόντικας και ο κ.

Μαρινάκης. Θέλω να επισημάνω, ότι συζητάνε μεταξύ τους σαν καλοί φίλοι, αποκαλώντας ο ένας τον άλλον "Βαγγέλη μου"-"Δημήτρη μου".

Ο διάλογος που ακολουθεί, είναι ο εξής:

Γόντικας: «Κ. Καλόπουλε, που είναι ο επόπτης (Σπύρος Τρύφων), που ακύρωσε το γκολ; Αυτός μας κατέστρεψε το παιχνίδι».

Καλόπουλος: «Παρακαλώ πολύ προσέξτε τις εκφράσεις σας, γιατί αν αναφερθείτε σε προσωπικό επίπεδο, θα το γράψω στο φύλλο αγώνα».

Γόντικας: «Κ. Καλόπουλε δεν έχουμε κανένα παράπονο από εσάς, αλλά ο επόπτης μας κατέστρεψε. Γνωρίζουμε και το ήθος και την πορεία σας όλα αυτά τα χρόνια, ξέρουμε με ποιον έχουμε να κάνουμε. Όμως, ο επόπτης μας κατέστρεψε».

Μαρινάκης: «Αυτό μας έλειπε ρε Δημήτρη (εννοεί τον Γόντικα), να έχεις και πρόβλημα. Αυτός εδώ, έχει έρθει δυο φορές μέσα στο Καραϊσκάκη και στα δύο ματς, σφύριξε πέναλτι υπέρ του Παναθηναικού. Εμείς έχουμε πρόβλημα με αυτόν».

Τονίζω όμως, ότι όλη αυτή η κουβέντα έγινε σε επίπεδο συζήτησης, χωρίς εντάσεις. Οπότε, εάν φεύγει ο διαιτητής έτσι ήρεμα από το γήπεδο, χωρίς να του καταλογίζει ευθύνες ο πρόεδρος του ηττημένου, σημαίνει ότι πέτυχε. Όντως, αδικήθηκε ο Παναθηναϊκός, αλλά το οφσάιντ ήταν απόφαση του βοηθού. Την επόμενη μέρα, όταν διάβασα αυτά που έγραφαν οι εφημερίδες, νόμιζα ότι είχα παίξει ένα άλλο παιχνίδι.

« Παραδέχομαι, ότι έκανα 4 εσκεμμένα λάθη. Συγκεκριμένα, δεν έδωσα δύο κίτρινες κάρτες σε Τοροσίδη και Φουστέρ, του Ολυμπιακού και άλλες δύο σε Σίλβα και Σπυρόπουλο, του Παναθηναικού. Τα λάθη αυτά τα έκανα για την οικονομία του ντέρμπι και ήταν ισότιμα».

-Ποιο είναι το προφίλ του Δημήτρη Καλόπουλου εκτός γηπέδων;

«Έχω λόγο και τον τιμάω. Είμαι άνθρωπος της οικογένειας και διατηρώ τις φιλίες πολλά χρόνια, εάν αξίζουν».

-Σκέφτεστε να ασχοληθείτε ξανά με τη διαιτησία;

«Δεν αποκλείω τίποτα και ποτέ. Παρακολουθώ τη διαιτησία, πηγαίνω στον σύνδεσμο, αλλά δεν είναι στις άμεσες προτεραιότητές μου».

-Όντας άνθρωπος του ποδοσφαίρου, μιλήστε μας λίγο για τις ομάδες της Θεσσαλονίκης.

«Για τον Άρη: Με τον υποβιβασμό του, θα είναι μία τεράστια απώλεια, για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Εκτιμώ, ότι ο Άρης ήταν θέμα χρόνου να φτάσει στο σημείο που έφτασε, από τα τραγικά λάθη των διοικήσεων. Πολλές φορές, ήταν ο "κυνηγημένος" από την διαιτησία για τους προέδρους. Φυσικά, αδικήθηκε αρκετά, όμως όχι στο βαθμό που το παρουσίαζαν οι πρόεδροί του, ώστε να έχουν άλλοθι οι ίδιοι.

Για τον ΠΑΟΚ: Έχει μπει σε μία νέα σελίδα πλέον, τα μηνύματα είναι ελπιδοφόρα. Τα πάντα όμως, θα κριθούν εκ του αποτελέσματος. Ο μοναδικός που βάζει και χάνει χρήματα είναι ο Σαββίδης, οπότε ας μην είναι τόσο αυστηρός κριτής ο κόσμος του.

Για τον Ηρακλή: Χρειάζεται επειγόντως έναν επενδυτή. Μακάρι να βρει το δρόμο του.

Για τον Απόλλωνα Καλαμαριάς: Μαθαίνω, ότι είναι πολύ νοικοκυρεμένη η κατάσταση εκεί, μένει η στήριξη του κόσμου του».