Η μοναδικότητα του Ανδρεάδη!

Θα αρκούσε να έχει αγωνιστεί σε δύο ομάδες. Θα χαρακτηριζόταν είδηση να έχει παίξει σε τρεις. Ο Ανδρέας Ανδρεάδης, όμως, δεν είναι μια συνηθισμένη περίπτωση αθλητή. Στα 35 του χρόνια έχει πανηγυρίσει τρία πρωταθλήματα, τρία κύπελλα και δύο σούπερ καπ. Στα 35 του χρόνια έχει περάσει από κάθε δύσκολη κατάσταση που μπορεί να περάσει ένας αθλητής. Μέχρι που μπορούσε να νιώθει ότι τις ελκύει. Στα 35 του χρόνια ήταν από τους πρωταγωνιστές του ΠΑΟΚ στη νίκη μέσα στο Ρέντη.

Στα 35 του χρόνια και για πολλά ακόμα χρόνια θα είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Γιατί πιθανόν να μην είναι ο μοναδικός παίκτης που έχει παίξει σε Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και ΑΕΚ. Πιθανόν να μην είναι ο μοναδικός που έχει παίξει σε ΠΑΟΚ, Ηρακλή, Άρη. Αλλά και στους έξι μέσα σε μια απίστευτη καριέρα, είναι σίγουρα ο μοναδικός! Το sdna.gr παρουσιάζει τον δεκάλογο του Ανδρέα Ανδρεάδη!

1. Το 2014 έγινε ένα μικρό δημοψήφισμα για τη δημοτικότητά του. Έλαβον, 413 σταυρούς! Ο Ανδρέας Ανδρεάδης έκανε μια πρώτη απόπειρα να πολιτευτεί στις προ τριετίας δημοτικές εκλογές. Με την παράταξη του Παναγιώτη Καλακίκου ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στην εκλογική περιφέρεια του Τυχερού. Η παράταξη συγκέντρωσε ποσοστό 42,4%, όμως ηττήθηκε από τον πρώτο γύρο. Το Τυχερό Έβρου, μια κωμόπολη 2.500 κατοίκων που βρίσκεται σχεδόν δέκα χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα με την Τουρκία, ήταν ο τόπος που γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου του 1982 και η ομάδα που ξεκίνησε να παίζει βόλεϊ σε ηλικία 13 ετών, πριν ανδρωθεί στον Εθνικό Αλεξανδρούπολης.

2. Η δεκαετία του '90 ήταν σπουδαία για το ελληνικό βόλεϊ. Είχε τον Ολυμπιακό, είχε τον Παναθηναϊκό, όμως κυρίως είχε την Ορεστιάδα. Την ομάδα που μπορούσε να υποστηρίζει κάθε ουδέτερος φίλαθλος. Ήταν λογικό και επόμενο ο πανύψηλος Ανδρεάδης να ταυτιστεί με την ομάδα που βρισκόταν μία ώρα από το χωριό του και να επιλέξει την πετοσφαίριση ως το άθλημα που ήθελε να ακολουθήσει. Το 1997 αφήνει το τυχερό και ταξιδεύει στην Αλεξανδρούπολη, όπου θα μείνει στον Εθνικό μέχρι το 2004. Οι σειρήνες από την Αθήνα και τον κραταιό εκείνη την εποχή Παναθηναϊκό τον καλούν και ο έμπειρος διαγώνιος επιλέγει να μην βάλει κερί στα αυτιά του.

3. Ο Παναθηναϊκός είναι η πρώτη σπουδαία ομάδα που θα αγωνιστεί. Και η πρώτη ομάδα που θα τον πληγώσει. Γνωρίζει σπουδαίες διακρίσεις, πανηγυρίζει ένα πρωτάθλημα, δύο κύπελλο και ένα σούπερ καπ, γνωρίζει ευρωπαϊκές διακρίσεις, ζει στην εποχή της ακμής του Βλάσση Σταθοκωστόπουλου και φεύγει όταν αρχίζει η παρακμή. Φεύγει πληγωμένος το 2009, λέγοντας λιγοστά πράγματα τότε και πολλά περισσότερα στην πορεία.

«Ο κόσμος δεν ξέρει τι έχω κάνει για τον Παναθηναϊκός. Στεναχωριέμαι που ο Παναθηναϊκός βρίσκεται ένα βήμα πριν από την Α2. Το καλοκαίρι έφερα μία χορηγία 50.000 ευρώ στον Παναθηναϊκό, βρέθηκα μία ανάσα από την ομάδα, αλλά οι άνθρωποι της διοίκησης είναι «λίγοι»», θα αποκαλύψει το 2013, όταν ο Ηρακλής έστελνε – αγωνιστικά – το τριφύλλι στην Α2, ανεξάρτητα που αργότερα λόγω οικονομικών προβλημάτων αντιστράφηκαν οι ρόλοι. Το 2009, όταν μιλούσε για την απόφασή του να μετακομίσει στον Ολυμπιακό, ήταν πιο ήρεμος, πιο σίγουρος και όντας νέος πατέρας, πολύ πιο επαγγελματίας.

«Δεν με θέλανε στον Παναθηναϊκό και γι' αυτό έφυγα και πήγα στον Ολυμπιακό. Μου είπαν θα υπογράψουμε συμβόλαιο, αλλά δεν ήρθαν ποτέ στο γήπεδο για το ραντεβού που θα κάναμε. Σε κάθε αλλαγή από Παναθηναϊκό σε Ολυμπιακό και το αντίστροφο υπάρχει αντιπαλότητα. Θα το νιώσω περισσότερο όταν παίξω απέναντι στην παλιά μου ομάδα. Έκανα το καλύτερο για την καριέρα μου. Πήγα σε μια ομάδα που πρωταγωνιστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη με έναν καταξιωμένο προπονητή. Αυτός έπαιξε ρόλο για να πάω όπως και το οικονομικό. Γενικά, λειτουργώ πιο πολύ με το συναίσθημα και λιγότερο με το συμφέρον μου. Αυτή τη φορά όμως κοίταξα το καλύτερο για την καριέρα μου».

Η οικονομική κρίση αρχίζει και πλήττει ολοένα και παραπάνω το χώρο του βόλεϊ, ο Συγγελίδης αποχωρεί από τον ερασιτέχνη και το 2011, ο Ολυμπιακός με αρχηγό πλέον τον Ανδρέα Ανδρεάδη καταφέρνει να κατακτήσει όλους τους τίτλους (σ.σ. παρά το μειονέκτημα έδρας απέναντι στον Ηρακλή στον τελικό του πρωταθλήματος) κόντρα στα προγνωστικά και τις καταστάσεις παρακμής που ζούσαν οι παίκτες καθημερινά.

«Ευχαριστώ πάνω απ' όλα τους συμπαίκτες μου που με ψήφισαν για αρχηγό. Πρώτη φορά ο Ολυμπιακός το κάνει αυτό το treble, πρώτη φορά κι εγώ στην καριέρα μου. Είναι για μένα κάτι σημαντικό. Αισθάνομαι πολύ χαρούμενος, πολύ περήφανος που είμαι παίκτης του Ολυμπιακού και αρχηγός», δηλώνει ο Έλληνας διαγώνιος, για μια χρονιά που οι συνθήκες προπόνησης και διαβίωσης ήταν τραγικές για τον ίδιο και τους συμπαίκτες του.

«Η διοίκηση μάς ενημέρωσε τον Ιανουάριο ότι δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα ώστε να βγει η σεζόν κι όποιος θέλει, μπορεί να αποχωρήσει από την ομάδα. Το έκαναν δύο παίκτες και ο προπονητής και βρεθήκαμε σε αυτήν την κατάσταση. Εμείς οι υπόλοιποι μείναμε, δικαιωθήκαμε αγωνιστικά, ευελπιστώ να δικαιωθούμε και οικονομικά».

5. Μετά τον Ολυμπιακό, ακολουθεί μια ακόμα πρόκληση για την καριέρα κάθε παίκτη βόλεϊ. Το brand name του Ηρακλή είναι σπουδαίο και το 2012 ελκύει τον Ανδρέα Ανδρεάδη. Θα είναι η πρώτη ομάδα της Θεσσαλονίκης που θα καταφέρει μετά από οκτώ χρόνια να τον πάρει από την πρωτεύουσα. Στα 30 του χρόνια, ο Έλληνας παίκτης ονειρεύεται να διατηρήσει ψηλά τον νταμπλούχο τότε Ηρακλή, εξιτάρεται από την επικείμενη συνεργασία του με τον σπουδαίο Αντρέι Κράβαρικ, όμως τίποτα – μα, τίποτα – δεν πάει καλά ούτε αυτή τη φορά. Είναι η τρίτη ομάδα στην οποία θα βρεθεί αντιμέτωπος με οικονομικά προβλήματα και η πρώτη που θα τη δει να καταρρέει.

«Ευελπιστούμε να έρθουν τα χρήματα από τους αγνούς φίλους του Ηρακλή, που θέλουν να μένουν άγνωστοι. Να φανταστείτε ότι σε κάθε προπόνηση έρχονται 3-4 φίλοι της ομάδας, συνταξιούχοι που μαζεύουν μπάλες, βοηθούν σε ότι χρειαστεί. Αυτό μας δίνει κουράγιο», δηλώνει στη διάρκεια της σεζόν ο Ανδρέας Ανδρεάδης, όμως στο φινάλε ο Ηρακλής, λόγω τεράστιων οικονομικών εκκρεμοτήτων, θα υποβιβαστεί.

6. Ακολουθεί ο επαναπατρισμός. Κάποιοι το 2013, όταν ο Ανδρεάδης αποφάσισε να επιστρέψει στον Εθνικό Αλεξανδρούπολης, βιάστηκαν να τον βγάλουν στη σύνταξη. Εκείνος, έβλεπε διαφορετικά τα πράγματα, έστω κι αν γνωρίζει ότι στον τόπο του θα κλείσει την καριέρα του.

«Όταν πήγα στον Εθνικό όλοι είπαν ότι έχω στόχο να τελειώσω την καριέρα μου. Εγώ όμως είμαι μικρός ακόμα, έχω ακόμα να δώσω πολλά στο βόλεϊ. Πήγα στον Εθνικό για να βοηθήσω και επειδή ήξερα 13 χρόνια τον προπονητή, Σάκη Μουστακίδη. Το κεφάλαιο Εθνικός δεν έκλεισε ακόμα για μένα, είναι η ομάδα που πρωτοξεκίνησα και κάποια στιγμή θα επιστρέψω». Έμεινε μια σεζόν στην ομάδα και η παρουσία του σημαδεύτηκε με το επεισόδιο που είχε με τον προπονητή του, Σάκη Μουστακίδη, στην αναμέτρηση με τον ΠΑΟΚ.

«Για ότι έγινε στον Εθνικό, το ένιωθα και δεν το παίρνω πίσω και θα το ξανάκανα αν το ένιωθα. Με τον Θανάση Μουστακίδη έχω τις καλύτερες σχέσεις. Μετά το επεισόδιο τα βρήκαμε σε δύο μέρες γιατί ξέρει τον χαρακτήρα μου», είχε πει σε αθλητική εκπομπή, στην οποία είχε κάνει και την αυτοκριτική του για τις κατά καιρούς ενστάσεις του απέναντι στους προπονητές του.

«Εδώ και τέσσερα χρόνια έχω αρχίσει και μιλώ προπονητικά στις ομάδες που είμαι. Αυτό δεν αρέσει πάντα, με θεωρούν το κακό παιδί. Δίνω οδηγίες και κάποια... γαλλικά κατά περίσταση. Όλα αυτά τα χρόνια όμως είχα καλούς προπονητές. Πολλοί είπαν να φύγω αλλά δεν έφυγα από την ομάδα. Μου είπαν να φύγω, τους είπα να φύγουν αυτοί κι αυτοί έμειναν. Απ' όλους τους προπονητές παίρνεις κάτι».

7. Η προπονητική, παρότι υπήρχε πάντα στο μυαλό του, θα ερχόταν ξαφνικά ως πολύ σκληρή πραγματικότητα μπροστά του. Μετά τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης, ο Ανδρέας Ανδρεάδης θα δεχτεί πρόταση από την ΑΕΚ. Η Ένωση προσπαθούσε να δημιουργήσει κάτι δυνατό για την Α1 βόλεϊ και οι συνθήκες έμοιαζαν ιδανικές για να επιστρέψει στην Αθήνα. Μόνο που αποδείχθηκαν κάθε άλλο παρά τέτοιες... Η εξαθλίωση ξεπέρασε και όσα είχε ζήσει στον Ολυμπιακό το 2011 ή στον Ηρακλή το 2013.

Στη συνέντευξη Τύπου που είχαν παραχωρήσει οι παίκτες της ΑΕΚ τον Δεκέμβριο του 2014, ο Ανδρεάδης ως αρχηγός ήταν εκείνος που βγήκε μπροστά και μίλησε για τα προβλήματα, για την κοροϊδία και για την ελπίδα που ακόμα δεν είχε σβήσει, ενώ μερικές μέρες αργότερα αναγκαζόταν να οδηγήσει την Ένωση ως παίκτης-προπονητής απέναντι στον ΠΑΟΚ. Είχε, μάλιστα, τρόπον τινά διαδεχτεί τον νυν προπονητή του στον ΠΑΟΚ, Χόρχε Ελγκέτα που δεν άντεξε την κατάσταση στον δικέφαλο του νότου.

8. Ένα χρόνο μετά τα τραγικά περιστατικά που έζησε στην ΑΕΚ κι αφού πλέον ήταν παίκτης του Άρη, αποφάσισε να πάρει το δίπλωμα προπονητή. «Βέβαια, θα ήθελα να μείνω στο χώρο ως προπονητής. Το σκέφτομαι και θα το δούμε. Δεν θέλω να το σκέφτομαι, γιατί όσο περνούν τα χρόνια, πάμε μείον ένα, μείον ένα. Όσο αντέχω, θέλω να παίξω. Το θέμα είναι να μπορώ να παίξω και καλά. Αν δω ότι δεν μπορώ να ανταποκριθώ, θα σταματήσω. Καλύτερα να παίζω σε κάποια μικρή ομάδα, απλά για να ευχαριστιέμαι το βόλεϊ».

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές και αξιοσημείωτες κινήσεις που είχε κάνει στο διάστημα που διετέλεσε παίκτης-προπονητής στον πάγκο της ΑΕΚ, είναι να αντικαθιστά τον εαυτό του!!!

9. Ο Άρης, το 2015, αποδείχθηκε το πιο σύντομο πέρασμα από ομάδα που θα έκανε στην καριέρα του. Έμεινε μόλις μερικούς μήνες και λόγω οικονομικών προβλημάτων αποχώρησε τον Ιανουάριο για να συνεχίσει την καριέρα του στον Φοίνικα Σύρου. Έπαιξε στον τελικό του πρωταθλήματος με τους νησιώτες και το προηγούμενο καλοκαίρι ήρθε μια ακόμα πρόκληση για την καριέρα του. Ο ΠΑΟΚ! Με την υπογραφή του στην ομάδα της Θεσσαλονίκης κατόρθωνε το ανεπανάληπτο ̇να έχει παίξει στις έξι πιο «ισχυρές» φανέλες του ελληνικού αθλητισμού. Παρότι, η φιλοσοφία του ήταν κάποτε εντελώς διαφορετική...

«Δεν γίνεται να αλλάζουμε ομάδες και να πηγαίνουμε από το ένα στρατόπεδο στο άλλο. Έκανα την επιλογή μου, ήξερα ότι αν φύγω από τον Παναθηναϊκό, θα είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψω. Θα ήθελα να μείνω στον Ολυμπιακό και να κλείσω εδώ την καριέρα μου», είχε πει πριν περίπου πέντε χρόνια, όταν το συμβόλαιό του με τους ερυθρόλευκους έληγε...

10. 35 χρόνια στη ζωή, 22 στο χώρο του βόλεϊ, σχεδόν 13 στην πρώτη γραμμή. Ο Ανδρέας Ανδρεάδης έγινε χθες πρωταγωνιστής με τον τρόπο που πρεσβεύει εδώ και χρόνια στο βόλεϊ. Αληθινός, με ισχυρή προσωπικότητα, πάθος για το αποτέλεσμα και για τη φανέλα που κάθε φορά ιδρώνει. Και οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε ότι δεν έχει ιδρώσει και λίγες...