Η Πιονίρ της Παρτιζάν και του ΠΑΟΚ

Ειδικά σε αυτή την ιστορική συνάντηση με τον ΠΑΟΚ, την πρώτη μπασκετική εκεί μετά την αδελφοποίηση δύο λαών με τόσα κοινά στοιχεία πέρα από το ασπρόμαυρο και τα θρησκευτικά πιστεύω.

Dobro-κάτι, hvala, πλατεία Ρεπουμπλίκ, Καλεγκμεντάν, Άγιος Σάββας και άλλα σχετικά... Όλα αυτά όμως ωχριούν μπροστά σε αυτή την αγάπη, την αφοσίωση, την πίστη, την προσήλωση των οπαδών για την Παρτιζάν. Πάνω από 7000 Γκρόμπαρι δίδαξαν οπαδισμό.

Κατέκλυσαν κάθε σημείο του Πιονίρ, καταχειροκρότησαν την παρουσίαση του ΠΑΟΚ με τον Ζουρνατζίδη να κάνει κινήσεις respect στην κερκίδα, τραγούδησαν Ελληνικά ύμνους του Δικεφάλου, φώναξαν όλοι μαζί ΠΑΟΚ, κυμάτησαν μαζί Σέρβικες, Ελληνικές, ΠΑΟΚτσήδικες και Παρτιζάνικες σημαίες, ακούστηκε σε άψογα Ελληνικά το γνωστό τραγούδι για αντιπάλους του ΠΑΟΚ από το νότο και ακόμα και στο -17 στο 1ο ημίχρονο επευφημούσαν την Ελληνική ομάδα.

Σαν άρχισε όμως η κατηφόρα για τον ΠΑΟΚ από το -24, εκεί, να στηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις την ομάδα τους για να προκριθεί. Και «γιούχα» είχε στις βολές του Μαργαρίτη στα 40΄΄ όχι γιατί είχαν κάτι με τον αρχηγό του ΠΑΟΚ η την Ελληνική ομάδα, αλλά γιατί έτσι μπορεί να έκανε η Παρτιζάν το θαύμα. Δεν τόκανε και στο τέλος χειροκρότησαν και τις δύο ομάδες, γιατί ένιωσαν ότι έκαναν αυτό που έπρεπε και επέβαλλε η κουλτούρα τους, τα πιστεύω τους, η ιδιοσυγκρασία τους.

Και επιστρέφοντας στα σπίτια τους η στα καφέ που συναθροίζονται, θα έλεγαν για το πόσο περήφανοι είναι, λειτουργώντας και πάλι σαν πραγματικοί Παρτιζάνοι. Όπως το ίδιο έκαναν και οι παίκτες. Χωρίς 5 στελέχη του ρόστερ (τα δύο βασικά), χωρίς προπονητή, χωρίς ροτέισον έφτασαν στο τέλος μια ανάσα από μια ιστορική ανατροπή αντλώντας υπεράνθρωπη δύναμη από τον κόσμο τους.

Πως αλλοιώς να αντέξει ο χαπακωμένος για να πέσει ο πυρετός Λούκοβιτς, ο αδύναμος Άντριτς, ο σεληνιασμένος αλλά με πολλές ημιτελείς προσπάθειες Ποτ (1ος σκόρερ με την Βοιβοντίνα στην Σερβική Λίγκα πριν δύο χρόνια στα 19 του χρόνια) και ο βαλσαμωμένος για να αντέχει Βελίσκοβιτς. Τόβλεπες όμως στο βλέμμα τους. Μάχη μέχρις εσχάτων για την φανέλα, τους φιλάθλους, τα τραγούδια τους, τους ίδιους και τις Παρτιζάνικες οικογένειες τους. Απόλυτο respect και credit σε ένα κλαμπ που έκανε σεμινάριο και όταν βρει μια καλή οικονομική βάση, θα αποτελέσει φόβητρο και πάλι, έστω και αν τα τελευταία χρόνια η γνωστή φάμπρικα δεν παράγει ποιότητα.

Και ο ΠΑΟΚ; Το εύκολο είναι να πει κάποιος ότι με -4 παίκτες και προπονητή, κόντεψε να τον αποκλείσει η Παρτιζάν. Πως πετάς στα σκουπίδια το +24; Άρα... Ναι ως βάση μπορεί να τεθεί ότι όντως ο ΠΑΟΚ εκμεταλλεύτηκε χρυσή ευκαιρία και όποιος κλείνει τα μάτια, δεν ξέρει τι του γίνεται. Aυτή είναι όμως η πρώτη ανάγνωση. Για να δούμε...

Με Χάτσερ, Μαρίνκοβιτς (οι άλλοι δύο έλλειπαν είναι άγραφοι) η ομάδα θα ανέβαινε σε ποιότητα αλλά θα έχανε σε δύναμη και ξύλο. Τα στοιχεία που γύρισαν το ματς δηλαδή... Φυσικά και θα ήταν μεγαλύτερο το ροτέισον και έτσι με περισσότερες δυνάμεις ίσως δεν χρειαζόταν τόσο ξύλο. Μπορεί. Μόνο που θα πρέπει η αναφορά να αφορά την πραγματικότητα.

Ακόμα και ο Παναθηναϊκός σε αυτό το καμίνι, θα κέρδιζε μεν, αλλά θα τόκανε δύσκολα. Θα το κάνει εύκολα ο ΠΑΟΚ; Γιατί; Πότε έγινε Ρεάλ και δεν το καταλάβαμε; Η ξέρεις ποιος είναι αυτός ο ΠΑΟΚ και προσπαθείς να σκεφτείς λογικά, η ζεις και πεθαίνεις στην άγνοια και στον άκρατο λαϊκισμό. Και όσοι δεν ζήσουν το καμίνι, δεν μπορούν να καταλάβουν.Το ζήσαμε και συγκλονιοστήκαμε εμείς μεγάλοι άνθρωποι, όχι οι 27άρηδες και οι 33άρηδες που δεν έχουν ξαναζήσει κάτι ανάλογο.

Ο ΠΑΟΚ που έκανε δύο σημαντικά λάθη στο recruiting (άσος και ένα γρήγορο κορμί στην ρακέτα), χάνοντας χρόνο με παίκτες που δεν μπορούσαν σε αυτό το επίπεδο, ο ΠΑΟΚ που δεν έχει τον παίκτη σημείο αναφορά, ο ΠΑΟΚ του πρωτοδικείου, των 440 χιλιάδων ευρώ μπάτζετ, του άδειου γηπέδου είναι στους 16 μαζί με ομάδες που έχουν μίνιμουμ 4πλάσιο μπάτζετ. Και για τους μη μυημένους ο ΠΑΟΚ είχε διπλή πίεση αντιμετωπίζοντας μια ομάδα με απουσίες, κάτι που αυτόματα του έδινε το must win, ασήκωτη κοτρώνα πολλές φορές για μια ομάδα που δεν έχει εμπειρία και σοβαρές εικόνες Ελληνικής Α1 η γενικά επαγγελματικού μπάσκετ.

Φυσικά και κακώς δεν έχει ο ΠΑΟΚ μια προσθήκη λίγο πριν μπει ο Μάρτιος, για αυτό τώρα παλεύει και δεν ξέρει αν θα είναι από το «4» ως το «6». Αυτό είναι άλλο και άλλο είναι να υποτιμάται μια νίκη σε μια τέτοια ατμόσφαιρα. Λες και ο ΠΑΟΚ έχει Βελίσκοβιτς, Λούκοβιτς, Ρατκόβιτσα, Μπίρτσεβιτς. Η ιστορία όμως έγραψε ότι ο «Δικέφαλος» έκανε ακόμα ένα μικρό βήμα μπροστά στην Ευρώπη. Μάλλον για φέτος αρκετά είναι, η Τενερίφη δεν αστειεύεται, εκεί το φαγητό και γενικά τους παίκτες τους προσέχουν καλά. Ο Μπογρίνιο και 3-4 πραγμτικοί παικταράδες.

*Παρασκήνιο και ντεσού είχε αρκετά ένα γεμάτο τριήμερο στο Βελιγράδι. Άλλη φορά αυτά, γιατί με σπασμένα τα γυαλιά, η «συγγραφή» στο μηχανάκι γίνεται βασανιστήριο.

*Ο ΠΑΟΚ αυτός είναι και θα είναι, με τις αδυναμίες του, τα προβλήματα του, τα κενά του. Θα ασχοληθούμε με κάτι μεγαλύτερο, όταν ο ίδιος ο ΠΑΟΚ το επιχειρήσει. Γιατί στους 16 μιας Ευρωπαϊκής διοργάνωσης κάθε χρόνο πάει...

*Νύκτα, άδειος δρόμος, ανηφόρα, έρχεται αυτοκίνητο, σταματά για να περάσεις... Πόσο Έλληνας... δεν είναι.